Το παράπονο

 Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις.

Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές.

Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές.

Να περιμένεις μεγάλες στιγμές.

Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.

Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.

O.Ελύτης

υγ: Το βρήκα εδώ

Το πρελούδιο μιας άνοιξης

Για μερικά πράγματα αξίζει να περιμένεις! Αξίζει να προσπαθείς μέσα απ'την αναμονή. Δοκιμάζεσαι έτσι...

Όπως η φύση το χειμώνα. Που περιμένει... Περιμένει σιωπηλά την άνοιξη. Κι όταν εκείνη έρθει, τότε ευωδιάζει ο τόπος απ'τα λουλούδια και γεμίζει χρώματα όλη η γη...

Αν σου τύχουν τέτοιες καταστάσεις αναμονής, χαμογέλα! Μην τις θεωρήσεις χαμένες και άχρηστες αυτές τις στιγμές... Είναι ευκαιρίες μοναδικές για να δοκιμαστείς. Ν'αποκτήσεις υπομονή κι ελπίδα. Και θα'ναι ακόμη πιο ωραίο αν αυτή η φάση της σιωπής, της αναμονής συνοδεύεται απ'τη γλύκα της προσευχής.

Δοκίμασε και θα δεις!

Καλή σου μέρα :)

photo by Jane

Η ζωή χωρίς αναμονή

Η ζωή χωρίς αναμονή δεν είναι ζωή, είναι θάνατος. Οι άνθρωποι δεν αντέχουν όλοι την αναμονή, δεν αντέχουν όλοι να ονειρεύονται. Λένε: "Μα γέρασα πια! Τα έκανα και τα έπαθα όλα! Κουράστηκα. Βαριέμαι. Δε μ'αρέσει να περιμένω, δεν έχω υπομονή. Δεν πιστεύω άλλο πως θα έρθει ό,τι περιμένω... Δε θέλω πια την αγωνία του να περιμένω..."

Ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Όμως, ζωή χωρίς αναμονή είναι θάνατος. Δεν υπάρχει καλύτερο γιατρικό από το να έχεις κάτι να περιμένεις, να ονειρεύεσαι, να σχεδιάζεις, προκειμένου να καταπολεμήσεις τη θλίψη και την κατάθλιψη, την εξάρτηση, την κόπωση, την αδράνεια, το κενό.

απόσπασμα απ'το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη "Χορός μεταμφιεσμένων", εκδ.Ψυχογιός