Τα αξόδευτα χαρίσματά μας

Ταπείνωση και ευφυΐα δεν είναι να ταπεινολογείς, να παριστάνεις τον μηδαμινό. Είναι να αναζητάς τι στ'αλήθεια συμβαίνει, τι όντως αξίζει, ποιος στ'αλήθεια είσαι, τι μπορείς να κάνεις και τη δυσχερέστερη των αρετών: τη διάκριση να τα καταλαβαίνεις χωρίς να γελοιοποιείσαι.

Πώς να ξεχάσω εξάλλου εδώ εκείνη την παράξενη παραβολή των ταλάντων στο ευαγγέλιο; Όταν, όσο σπανίως, ο πράος Ιησούς γίνεται αγανακτισμένος και αυστηρός με όσους αγνοούν και εγκαταλείπουν τα χαρίσματά τους; Το τάλαντο που δόθηκε και που δεν τοκίζεται θα τιμωρηθεί, κηρύττει φλογισμένος. Δεν ξέρω πώς, ξέρω όμως ότι ο πνιγμός που μας προξενούν από μόνα τους τα αξόδευτα χαρίσματά μας είναι ήδη μια ποινή βαριά. Εξορία απ'τη δική σου ζωή που γεννήθηκες για να ζήσεις, και η θλίψη της είναι η  βαρύτερη.

απόσπασμα απ'το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη "Χορός μεταμφιεσμένων", εκδ. Ψυχογιός

photo by Mariela

Η πιο σίγουρη μέθοδος για να ξαναβρείς τη χαρά σου

Μια απ΄τις μεγαλύτερες "επεξεργασίες θλίψης" είναι να σκαλίζουμε συνεχώς τα κακά που μας έχουν κάνει ή τα καλά που δε μας έχουν κάνει οι γύρω μας. Είναι απ'τις πιο δημοφιλείς σκέψεις, όταν καθόμαστε μόνοι, και η οργή που σιγά-σιγά ανάβουν, το σαράκι του ναρκισσιστικού παραπόνου, η αρνητική ένταση και, στο τέλος, η κατάπτωση δεν έχουν τελειωμό.

Θυμάμαι τον π.Μάρκελλο Καμπάνη [...] να λέει: "Μη θέλεις και μη λες τι πρέπει οι άλλοι να κάνουν για σένα. Πρώτα εσύ κάνε αυτό που πρέπει οι άλλοι να κάνουν για σένα. Το Ευαγγέλιο δε μας λέει τι πρέπει να κάνουν οι άλλοι για μας, ο Χριστός μας μας λέει τι πρέπει να κάνουμε εμείς καθημερινά στους άλλους. Και θα'ρθει η ώρα που αυτό που δίνεις θα σου επιστραφεί. Ό,τι και όσο έδωσες, θα το εισπράξεις. Να είστε σίγουροι! Μπορεί να μην το εισπράξεις από εκείνον που θέλεις εσύ, θα το εισπράξεις, όμως, από αλλού και με άλλο τρόπο".

Να προσφέρω μια μικρή χαρά σε άλλον... Είναι η πιο σίγουρη μέθοδος να ξαναβρώ κι εγώ τη χαρά μου.

απόσπασμα απ'το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη "Χορός μεταμφιεσμένων", εκδ. Ψυχογιός

(Στη φωτογραφία το Άγ.Όρος νύχτα -Ευχαριστίες πολλές στον καλό μας φίλο P Th που μας την έστειλε!)

Η ζωή χωρίς αναμονή

Η ζωή χωρίς αναμονή δεν είναι ζωή, είναι θάνατος. Οι άνθρωποι δεν αντέχουν όλοι την αναμονή, δεν αντέχουν όλοι να ονειρεύονται. Λένε: "Μα γέρασα πια! Τα έκανα και τα έπαθα όλα! Κουράστηκα. Βαριέμαι. Δε μ'αρέσει να περιμένω, δεν έχω υπομονή. Δεν πιστεύω άλλο πως θα έρθει ό,τι περιμένω... Δε θέλω πια την αγωνία του να περιμένω..."

Ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Όμως, ζωή χωρίς αναμονή είναι θάνατος. Δεν υπάρχει καλύτερο γιατρικό από το να έχεις κάτι να περιμένεις, να ονειρεύεσαι, να σχεδιάζεις, προκειμένου να καταπολεμήσεις τη θλίψη και την κατάθλιψη, την εξάρτηση, την κόπωση, την αδράνεια, το κενό.

απόσπασμα απ'το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη "Χορός μεταμφιεσμένων", εκδ.Ψυχογιός