Αν ξεκινούσαμε πρώτα με τον εαυτό μας

Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι απ'το βιβλίο "Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας", Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα, εκδ. Εν πλω, σελ.70. Αν ποτέ πέσει στα χέρια σου αυτό το βιβλίο, μελέτησέ το! Έχει πολλά νοήματα και ευωδιάζει Χάρη.

(...) Βλέπετε, λοιπόν, ότι μπορούμε να'μαστε πολύ καλοί ή πολύ κακοί. Αν έτσι είναι τα πράγματα, είναι σίγουρα καλύτερο ότι να επιλέγουμε το καλό! Οι καταστροφικοί λογισμοί καταστρέφουν την εσώτερη ηρεμία και πλέον δεν έχουμε μέσα μας ειρήνη.

Το σημείο εκκίνησής μας είναι πάντοτε εσφαλμένο. Αντί να ξεκινούμε με τον εαυτό μας, εμείς θέλουμε πάντοτε να αλλάξουμε πρώτα τους άλλους και τελευταίους εμάς. Αν ο καθένας ξεκινούσε πρώτα με τον εαυτό του θα είχαμε παντού ειρήνη! Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει ότι κανείς δεν μπορεί να βλάψει τον άνθρωπο εκείνο που δε βλάπτει τον εαυτό του -ούτε κι ο ίδιος ο διάβολος. Βλέπετε; Εμείς είμαστε οι αρχιτέκτονες, οι μοναδικοί αρχιτέκτονες, του μέλλοντός μας. (...)

για τους λογισμούς μας

   ...Ο π.Θαδδαίος δίδασκε ακούραστα σε όλους τους χριστιανούς που κατέφευγαν σε αυτόν, την αλήθεια της απ'αιώνος Εκκλησίας (που τόσο εύκολα ξεχνιέται κι αγνοείται στη σημερινή εποχή): ότι ο άνθρωπος είναι πλάσμα που ενεργεί και νοεί, μια ύπαρξη νοητικών ενεργειών.

    Δίδασκε ότι οι περισσότεροι απ'τους λογισμούς που μας βασανίζουν εσωτερικά δεν είναι καθόλου δικοί μας, αλλά προέρχονται από τους δαίμονες, ότι ο καθένας από εμάς διαθέτει τη θεόσδοτη δύναμη και ελευθερία να αρνηθεί αυτούς τους λογισμούς και πως οι ζωές μας εξαρτώνται από την ποιότητα των λογισμών που καλλιεργούμε στο νου και την καρδιά μας.

απόσπασμα απ'το βιβλίο για το βίο και τις διδαχές Θαδδαίου "Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας" (σελ.52)

Ο ώριμος άνθρωπος

Ελευθερία σημαίνει να βρω τον εσωτερικό λόγο που δεν είναι η απόθεση, που δεν είναι η καταπίεση, αλλά η επίγνωση της ζωής, η επίγνωση της χάριτος του Θεού για να μπορώ να μεταμορφώνω τις προσβολές που μου γίνονται που σιγά-σιγά με ωριμάζει, με χαμηλώνει.

Ώριμος άνθρωπος είναι ο χαμηλός άνθρωπος. Που χαμηλώνει τα αντισώματα, που χαμηλώνει τον λογισμό του, που χαμηλώνει την αντίδρασή του. Όχι γιατί φοβάται, αλλά γιατί αγαπά την ελευθερία του. Σιγά-σιγά, λοιπόν, αν αυτό δουλευτεί με τη χάρη του Θεού, με την προσευχή λίγο-λίγο, τότε γίνεται μια τέτοια κατάσταση που μου είναι πλέον η φυσική μου λειτουργία: το να μην είμαι εύθικτος.

Δε σημαίνει ότι ένας τέτοιος άνθρωπος που δέχτηκε προσβολές κατ'ανάγκη θα γίνει λιγότερο εύθικτος. Μπορεί να γίνει περισσότερο εύθικτος, να αντιδρά πιο πολύ, να μην το χωνεύει μέσα του και να αρρωστήσει περισσότερο. Να γίνει ένας καταθλιπτικός άνθρωπος, ένας μελαγχολικός άνθρωπος που να θέσει τον εαυτό του μέσα στην πληγή του στο περιθώριο και να νιώθει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι κακοί εκτός απ'αυτόν.

απόσπασμα από ομιλία του π.Βαρνάβα Γιάγκου -Ι.Ν.Παναγίας Λαοδηγήτριας (www.iomilia.net)