Συνεχώς αλλάζουμε

Κάθε μέρα θα πρέπει να μαθαίνουμε κάτι καινούριο σχετικά με τον κόσμο και, κάνοντάς το, δε θα είμαστε ποτέ πια οι ίδιοι. (...) Για ν'αξιολογήσουμε σωστά τη γνώση πρέπει να αποδεχτούμε ένα βασικό νόμο της φύσης: ό,τι δεν ωριμάζει, πεθαίνει. 

Τα παιδιά που βλέπουν τηλεόραση έξι ώρες την ημέρα(αυτός είναι ο μέσος όρος), πιθανότατα θ'αναπτύξουν μια παθητική στάση απέναντι στον κόσμο. Κλεισμένα στο σπίτι, θα χάσουν τη γέννηση της άνοιξης, το πρώτο απαλό χιόνι του χειμώνα. Η ζωή που βιώνεται σε στενά όρια και ταξιδεύει πάνω στα σίγουρα μονοπάτια της συνήθειας και της καθημερινότητας, μειώνεται σημαντικά, όταν δεν καταφέρνουμε ν'αναγνωρίσουμε ότι αλλάζουμε συνεχώς. Ό,τι δεν ωριμάζει, πεθαίνει.

απόσπασμα απ'το βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια "Λεωφορείο 9 για τον Παράδεισο", εκδ.Γλάρος

Ο ώριμος άνθρωπος

Ελευθερία σημαίνει να βρω τον εσωτερικό λόγο που δεν είναι η απόθεση, που δεν είναι η καταπίεση, αλλά η επίγνωση της ζωής, η επίγνωση της χάριτος του Θεού για να μπορώ να μεταμορφώνω τις προσβολές που μου γίνονται που σιγά-σιγά με ωριμάζει, με χαμηλώνει.

Ώριμος άνθρωπος είναι ο χαμηλός άνθρωπος. Που χαμηλώνει τα αντισώματα, που χαμηλώνει τον λογισμό του, που χαμηλώνει την αντίδρασή του. Όχι γιατί φοβάται, αλλά γιατί αγαπά την ελευθερία του. Σιγά-σιγά, λοιπόν, αν αυτό δουλευτεί με τη χάρη του Θεού, με την προσευχή λίγο-λίγο, τότε γίνεται μια τέτοια κατάσταση που μου είναι πλέον η φυσική μου λειτουργία: το να μην είμαι εύθικτος.

Δε σημαίνει ότι ένας τέτοιος άνθρωπος που δέχτηκε προσβολές κατ'ανάγκη θα γίνει λιγότερο εύθικτος. Μπορεί να γίνει περισσότερο εύθικτος, να αντιδρά πιο πολύ, να μην το χωνεύει μέσα του και να αρρωστήσει περισσότερο. Να γίνει ένας καταθλιπτικός άνθρωπος, ένας μελαγχολικός άνθρωπος που να θέσει τον εαυτό του μέσα στην πληγή του στο περιθώριο και να νιώθει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι κακοί εκτός απ'αυτόν.

απόσπασμα από ομιλία του π.Βαρνάβα Γιάγκου -Ι.Ν.Παναγίας Λαοδηγήτριας (www.iomilia.net)