Αν ξεκινούσαμε πρώτα με τον εαυτό μας

Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι απ'το βιβλίο "Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας", Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα, εκδ. Εν πλω, σελ.70. Αν ποτέ πέσει στα χέρια σου αυτό το βιβλίο, μελέτησέ το! Έχει πολλά νοήματα και ευωδιάζει Χάρη.

(...) Βλέπετε, λοιπόν, ότι μπορούμε να'μαστε πολύ καλοί ή πολύ κακοί. Αν έτσι είναι τα πράγματα, είναι σίγουρα καλύτερο ότι να επιλέγουμε το καλό! Οι καταστροφικοί λογισμοί καταστρέφουν την εσώτερη ηρεμία και πλέον δεν έχουμε μέσα μας ειρήνη.

Το σημείο εκκίνησής μας είναι πάντοτε εσφαλμένο. Αντί να ξεκινούμε με τον εαυτό μας, εμείς θέλουμε πάντοτε να αλλάξουμε πρώτα τους άλλους και τελευταίους εμάς. Αν ο καθένας ξεκινούσε πρώτα με τον εαυτό του θα είχαμε παντού ειρήνη! Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει ότι κανείς δεν μπορεί να βλάψει τον άνθρωπο εκείνο που δε βλάπτει τον εαυτό του -ούτε κι ο ίδιος ο διάβολος. Βλέπετε; Εμείς είμαστε οι αρχιτέκτονες, οι μοναδικοί αρχιτέκτονες, του μέλλοντός μας. (...)

Μα γιατί να κρύβομαι;

Βασική, βασικότατη ερώτηση αυτοκριτικής. Πολλές αναρτήσεις έχουν ως θέμα και άξονα την αγάπη. Μιλάμε για την αγάπη. Λέμε ότι η αγάπη είναι η απάντηση. Ποια, όμως, είναι η ερώτηση;

Η ερώτηση θα μπορούσε εδώ να είναι: τι μπορώ να κάνω για να γνωρίσω τον εαυτό μου; Διότι, γνωρίζοντας τον εαυτό μου, χτίζω γέφυρες επικοινωνίας και προς τους άλλους. Θέλει πολύ κόπο, όμως. Ο εαυτός μας είναι μια ακαταμάχητη, αιώνια διαδικασία. Γινόμαστε καθημερινά, συνεχώς αλλάζουμε, εξελισσόμαστε. Είτε προς τα μπρος είτε προς τα πίσω. 

Λέει ο Λέο Μπουσκάλια: Όσο βάζουμε περιορισμούς στις σχέσεις μας, περιορίζουμε τις ευκαιρίες να μάθουμε. Όταν είμαστε πρόθυμοι να μοιραστούμε με τους άλλους αυτά που μας βασανίζουν και οι άλλοι θα μοιραστούν μαζί μας τα δικά τους προβλήματα. Αν φοβόμαστε να αποκαλύψουμε τον ατελή εαυτό μας, δε μπορούμε να περιμένουμε απ'τους άλλους να νιώθουν αρκετά σίγουροι και ασφαλείς ώστε να κάνουν το βήμα αυτό. Το αποτέλεσμα είναι να συνεχίζουμε να παραμένουμε ξένοι.

Όταν κρύβεις τον αληθινό εαυτό σου, φοράς αμέσως προσωπείο. Είναι φυσική αμυντική πράξη, διότι θεωρείς τους άλλους ως πιθανούς εισβολείς της θέασης του εαυτού σου. Και άρα προσπαθείς να γλιτώσεις απ'τον εγωισμό σου.

Μα, όμως, γιατί να κρύβομαι; Ο Χριστός κρύφτηκε ποτέ του; Πάντα μιλούσε, επικοινωνούσε και εξέφραζε αυτά που ένιωθε. Λίγο πριν τον συλλάβουν, είχε πει στους μαθητές του: "Περίλυπος είναι η ψυχή μου έως θανάτου". Ή όταν έμαθε για τον Λάζαρο ότι είχε κοιμηθεί, εδάκρυσε. 

Μη βάζεις ταμπέλες στους άλλους, ψυχή μου. Μην ορθώνεις τοίχους μοναξιάς γύρω σου. Γιατί να αυτοπεριορίζεσαι και να αυτοεξορίζεσαι απ'τη ζωή; Μη φοβάσαι να ανοιχτείς. Η αγάπη θέλει άνοιγμα. Άνοιγμα προς τους άλλους. Μόνο έτσι ανοίγουν και τα μάτια σου και βλέπεις τον εαυτό σου.

Η φωτογραφία που ομορφαίνει τη φτωχή αυτή ανάρτηση είναι ζωγραφικός πίνακας της καλής μου φίλης Silena την οποία και ευχαριστώ θερμά!


υγ: Δείτε και την ψηφοφορία δεξιά πάνω και ψηφίστε!

Όταν τελειώσει η μέρα σου...

Όταν τελειώσει η μέρα σου, τελείωσε κι εσύ μαζί της. 

Ποτέ μην κρατάς τα φορτία της για να τα κουβαλήσεις

και την επόμενη μέρα.

Έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες,

κι αν σου ξέφυγαν και κάποιες γκάφες ή λάθη, ξέχνα τα.

Ζήσε αυτή τη μέρα και κάθε μέρα, σαν να πρόκειται να τελειώσουν όλα,

το ηλιοβασίλεμα,

και όταν το κεφάλι σου ακουμπήσει στο μαξιλάρι,

ξεκουράσου ξέροντας ότι έκανες ότι καλύτερο μπορούσες !

Og.Mondino

αλιεύτηκε από εδώ: http://enakathemera.blogspot.com/2011/12/blog-post_5469.html