Λίγο πριν τη Σαρακοστή

Μες στο δικό σου παραμύθι ξαναβρές το

το ξεχασμένο μονοπάτι σου

Τη Δευτέρα ξεκινά η Μ.Τεσσαρακοστή. Καθαρά Δευτέρα. Καθαρά. Τι σημαίνει για σένα "καθαρός"; Τι; Θα'θελα να μου πεις. Θα'θελα να μάθω πώς γελάς, πώς κλαις. Πώς φτερουγίζει η καρδιά σου, πώς γεμίζει με την ελπίδα Του.

Θα'θελα να μπορώ για μια στιγμή να δω τη θάλασσα σχεδόν ακίνητη, σαν λάδι. Καθαρή. Να παίζουν πάνω της οι πρωινές ηλιαχτίδες. Θα'θελα, ακόμα, να νιώσω τον καθαρό αέρα να περνάει απ'τα πανύψηλα έλατα του βουνού. 

Θα'θελα το παράθυρο της καρδιάς μου καθαρό. Ώστε να μπορώ να δεχτώ τη θέρμη και τη γλύκα της ολοζώντανης παρουσίας του Θεού στην καθημερινότητά μου. Παντού ακούω για επαναστάσεις. Μα χωρίς προσωπική επανάσταση, χωρίς προσωπική απελευθέρωση, πώς να ελπίζουμε σε κοινωνική βελτίωση;

Οι αλυσίδες των παθών μας δυσκολεύουν τα όνειρά μας. Κρύβουν απ'τα μάτια μας το παραμύθι μας. Θέλει αγώνα, προσευχή, μετάνοια. Θέλει ελπίδα και δημιουργικότητα. Θέλει να το θέλεις. Θέλει να βγεις απ'της βόλεψής σου τη ζώνη. 

Μα, σκέψου: ένας τοίχος είναι πάντα διαφορετικός για τους ανθρώπους γύρω σου. Για άλλους σημαίνει την αδυναμία να προχωρήσεις. Για άλλους είναι απλά ένα συμπαγές υλικό. Και για άλλους είναι ένας ατέλειωτος ουρανός γεμάτος ευκαιρίες.

Καλή Μ.Τεσσαρακοστή, σου εύχομαι. Και να θυμάσαι: χτυπάει η καρδιά μας δυνατά όταν ζούμε δυνατά. 

υγ:Το δίστιχο στην αρχή είναι στίχοι απ'το γνωστό τραγούδι του Δ.Τσακνή

Νιώθεις σιγουριά κοντά στον Θεό;

....Γι'αυτό, στους ανθρώπους της εκκλησίας που δεν έχουν συνειδητοποιήσει την χαρά της μετάνοιας, την σχέση με τον Θεό, είναι γεμάτοι με πολλά απωθημένα, με πολύ καταπίεση και βγάζουν χίλιες δυο νευρώσεις και ψυχολογικά προβλήματα. Φταίει τι; Η θρησκευτική τους ζωή. Γιατί; Γιατί ο Χριστός δεν είναι θρησκευτική ζωή! Είναι προσωπική σχέση. Ποια είναι η προσωπική σχέση; Λέω στον Θεό: "Η ζωή μου είναι μαύρη! Είμαι χάλια όσο δε πάει! Ζω στο ψέμα και στην αμαρτία. Και τι ζητώ; Όχι να με κάνεις καλύτερο, αλλά θέλω να'ρθεις στη ζωή μου! Δε θέλω να μου χαρίσεις τον Παράδεισο. Σε θέλω εσένα! Από κει και πέρα, ό,τι θέλεις δώσε εσύ".

Τα πράγματα τότε είναι διαφορετικά. Οι λογισμοί που μας πιάνουν και οι αμφιβολίες και οι αντιδράσεις και οι απορίες ενώπιον του Θεού είναι γιατί νιώθουμε ανασφαλείς ενώπιον του Θεού. Γιατί φτιάξαμε μια ιδέα περί Θεού που δεν ανταποκρίνεται στον πραγματικό Θεό. Και δεν νιώθουμε άνετοι και ασφαλείς κοντά Του. Και συνήθως, οι λογισμοί βγαίνουν όταν δεν αφήνεσαι σε μία σχέση. Δεν νιώθεις σίγουρος. Ή θεωρείς ότι πρέπει να περάσουν απ'τα χέρια σου τα πράγματα, να ελέγχεις τη σχέση. Οι λογισμοί, οι αμφιβολίες είναι καρπός της διάθεσής μας να ελέγχουμε μια σχέση. Πότε ελέγχουμε μία σχέση; Όταν δεν είμαστε σίγουροι για την αγάπη του άλλου.

Όταν, λοιπόν, εγώ είμαι σίγουρος για την αγάπη του Θεού, δεν θέλω να Tον ελέγξω. Θέλω ν'αφεθώ. Δεν έχω λογισμούς τότε. Είμαι σίγουρος. Ξέρει ο Θεός. Ξέρεις ο Θεός. Το "ξέρει ο Θεός" έχει πραγματικότητα όταν είναι καρπός του ότι κάποτε έστω για λίγο ζήσαμε και βεβαιωθήκαμε και είχαμε εμπειρία της αγάπης του. Τότε, έχοντας αυτή τη μνήμη, λέμε με σιγουριά: "Ξέρει ο Θεός". Και αυτό είναι ελευθερωτικό.

(Απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα από ομιλία του π.Βαρνάβα Γιάγκου -Ι.Ν.Παναγίας Λαοδηγήτριας http://iomilia.net/)

υγ: Αναδημοσίευση από παλιότερή μας ανάρτηση