Συνεχίζουμε αγωνιστικά!

 Αγαπημένα μου αδέρφια,

δεύτερη εβδομάδα νηστειών. Και ξέρετε τι μ’αρέσει; Το ότι η υμνολογία της εκκλησίας μας συνεχώς τονίζει το αληθινό νόημα της νηστείας: όχι μόνον η αποχή από τις αρτίσιμες τροφές, αλλά κυρίως η αποχή από τον εγωισμό (δηλαδή, η ταπείνωση!). Η άσκηση στις αρετές. Η συγχώρεση. 

Γι’αυτό, αδέρφια μου, αγώνας! Συνεχίζουμε κάθε μέρα. Κάθε στιγμή. Κι αν νιώθουμε πως αποκάμνουμε, αν νιώθουμε πως ξεμένουμε από….καύσιμα (!), τρέχουμε στο μυστήριο της εξομολόγησης και της Θ.Κοινωνίας! Για να ξαναμπούμε δυναμικά και γεμάτοι ενέργεια στο στάδιο το πνευματικό!

Συνεχίζουμε, αδέρφια μου! Συνεχίζουμε αγωνιστικά!

Της Καθαράς Δευτέρας. Καλή Σαρακοστή, αδέρφια!

Νηστεύσωμεν νηστείαν δεκτήν, ευάρεστον τω Κυρίω. Αληθής νηστεία, η των κακών αλλοτρίωσις, εγκράτεια γλώσσης, θυμού αποχή, επιθυμιών χωρισμός, καταλαλιάς, ψεύδους και επιορκίας. Η τούτων ένδεια, νηστεία εστίν, αληθής και ευπρόσδεκτος.

Των ημερών

Προσπαθώ σ'αυτό το πέλαγος των ημερών του εγκλεισμού να υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι η συγκεκριμένη περίοδος που ζούμε σαν εκκλησία (άρα, όλοι μαζί) είναι περίοδος της Μ.Τεσσαρακοστής. Τώρα που δεν επιτρέπεται η τέλεση ακολουθιών στους ναούς μας, αυτό κάπως με δυσκολεύει. Και η απάντηση έγκεται στην αδυναμία μου την πνευματική και την ανεπάρκειά μου. Είμαι αδύναμος άνθρωπος. Είμαι γεμάτος αμαρτίες. Αλλά η περίοδος αυτή μπορεί να βοηθήσει στο ξύπνημα της ύπαρξής μου. Μπορώ να κάνω προσευχή και μόνος μου. 

Είπα, λοιπόν, ν'ανοίξω το βιβλίο του Τριωδίου (του βιβλίου που διαβάζεται όλη αυτή της νηστείας την περίοδο) και προσευχήθηκα διαβάζοντας τα τροπάρια της σημερινής ημέρας. Αφήνω στην αγάπη σας ένα τροπάριο για την Παναγία (θεοτοκίο το λένε) που αναφέρεται στην Παναγιά μας ως ιατρείο πνευματικό. Ας γονατίζουμε, σώμα και ψυχή, στην αγιότητά της.

"Η σκέπη σου, Θεοτόκε Παρθένε, 

ιατρείον υπάρχει πνευματικόν. 

Εν αυτή γαρ καταφεύγοντες, 

ψυχικών νοσημάτων λυτρούμεθα".

Αδέρφια, καλή δύναμη.

Λίγο πριν τη Σαρακοστή

Μες στο δικό σου παραμύθι ξαναβρές το

το ξεχασμένο μονοπάτι σου

Τη Δευτέρα ξεκινά η Μ.Τεσσαρακοστή. Καθαρά Δευτέρα. Καθαρά. Τι σημαίνει για σένα "καθαρός"; Τι; Θα'θελα να μου πεις. Θα'θελα να μάθω πώς γελάς, πώς κλαις. Πώς φτερουγίζει η καρδιά σου, πώς γεμίζει με την ελπίδα Του.

Θα'θελα να μπορώ για μια στιγμή να δω τη θάλασσα σχεδόν ακίνητη, σαν λάδι. Καθαρή. Να παίζουν πάνω της οι πρωινές ηλιαχτίδες. Θα'θελα, ακόμα, να νιώσω τον καθαρό αέρα να περνάει απ'τα πανύψηλα έλατα του βουνού. 

Θα'θελα το παράθυρο της καρδιάς μου καθαρό. Ώστε να μπορώ να δεχτώ τη θέρμη και τη γλύκα της ολοζώντανης παρουσίας του Θεού στην καθημερινότητά μου. Παντού ακούω για επαναστάσεις. Μα χωρίς προσωπική επανάσταση, χωρίς προσωπική απελευθέρωση, πώς να ελπίζουμε σε κοινωνική βελτίωση;

Οι αλυσίδες των παθών μας δυσκολεύουν τα όνειρά μας. Κρύβουν απ'τα μάτια μας το παραμύθι μας. Θέλει αγώνα, προσευχή, μετάνοια. Θέλει ελπίδα και δημιουργικότητα. Θέλει να το θέλεις. Θέλει να βγεις απ'της βόλεψής σου τη ζώνη. 

Μα, σκέψου: ένας τοίχος είναι πάντα διαφορετικός για τους ανθρώπους γύρω σου. Για άλλους σημαίνει την αδυναμία να προχωρήσεις. Για άλλους είναι απλά ένα συμπαγές υλικό. Και για άλλους είναι ένας ατέλειωτος ουρανός γεμάτος ευκαιρίες.

Καλή Μ.Τεσσαρακοστή, σου εύχομαι. Και να θυμάσαι: χτυπάει η καρδιά μας δυνατά όταν ζούμε δυνατά. 

υγ:Το δίστιχο στην αρχή είναι στίχοι απ'το γνωστό τραγούδι του Δ.Τσακνή