Της νύχτας

Είν' η νύχτα καράβι που περιμένει στο λιμάνι. 
Να γεμίσει προμήθειες, φορτίο κι ευχές. 
Κι έρχετ' η στιγμή που αθέατο θα μπαρκάρει 
μέσα στο λαμπυρένιο σκοτάδι της αλμύρας.

Να'χεις ναυτική καρδιά.
Καρδιά που θα διψά
να γεύεται ζωή.

Θύελλες, κεραυνούς,
τσακίσματα, φουρτούνες.
Ουρανούς γλυκούς
κι ονειρεμένους.

Απ'όλα έχει η ζωή.

Καλή σου νύχτα. Να αντέχεις.

Μ'ένα φύσημα του μπάτη

   Δε μου το βγάζεις απ'το μυαλό πως αυτό που εμείς αποφασίσαμε να το ορίζουμε ως θάλασσα δεν είναι παρά μια τεράστια υγρή, διάφανη αποθήκη από γράμματα. Γράμματα που συνεχώς πέφτουν από ψηλά μέσα στην ατίθαση αγκαλιά της. Γράμματα από διάφορα αλφάβητα, από διάφορες γλώσσες. Από διάφορες ευχές, καρδιές, όνειρα. Τόσο σοφά ανακατεμένες στο απέραντο γαλάζιο που ανάλογα με τα κέφια της σχηματίζουν καινούριες λέξεις. Καινούρια μονοπάτια στον ορίζοντα μιας βαρετής καθημερινότητας.

   Πώς αλλιώς θα δικαιολογηθεί το ότι πάνω της γλιστράνε τόσοι πόθοι, τόσοι πόνοι, τόσες προσδοκίες; Μάτια σαν χάντρες, καρδιές σαν βαριές βαλίτσες, χέρια και πόδια σαν φάροι νοτισμένοι απ'την αλμύρα. Δισεκατομμύρια πλεούμενα, μικρά και μεγάλα, φορτωμένα μ'έναν αθόρυβο φόβο για το αύριο που είναι παντελώς άγνωστο ή ολοκληρωτικά προκαθορισμένο.

    Μ'ένα φύσημα του μπάτη, αμέσως καινούριες λέξεις σχηματίζονται. Καινούρια νοήματα. "Μοίρα", επιλογές, βήματα, σκιρτήματα. Όλα μεταστοιχειώνονται. Γίνονται καράβια με φουσκωμένα πανιά που ρίχνονται μ'ορμή στην περιπέτεια. Στα απόμακρα λημέρια των ανέμων. Στο τέρμα του ορίζονται. Στα λησμονημένα δωμάτια της καρδιάς.

   Πόσο δίκιο έχει ο Πόε...Όσα βλέπουμε σ'αυτόν εδώ τον κόσμο είν'ένα όνειρο ατέλειωτο, κρυμμένο μέσα σ'άλλο...

Μη φοβηθείς την περιπέτεια!

Τα πλοία, όταν είναι στο λιμάνι, είναι ασφαλή. Αλλά δε φτιάχτηκαν γι'αυτό...
John Seed

πηγή: εδώ

Το τρελό. Το μοναδικό.

Τα θέματα της καρδιάς και της ψυχής δε μπορεί να τα λύσει ο λογικά σκεπτόμενος, αλλά ο προσευχόμενος. Γιατί πώς είναι δυνατόν να αγγίξεις με τα χωμάτινα δάχτυλά σου το αόρατο; Πώς μπορείς να επικοινωνήσεις με το Θεό παρά μονάχα με την προσευχή; Χίλιοι δύο μπορούν να σε κοροϊδέψουν, να σε πουν γλαφυρό κι αστείο. Άμα δοκιμάσεις, όμως, τη γλύκα της προσευχής, τότε νιώθεις...

Το ξέρω, είναι δύσκολο και ακούγεται τρελό. Μα θυμήσου και τους μεγάλους εξερευνητές. Θυμήσου τον Κολόμβο. Όλοι τον έλεγαν τρελό, μα εκείνος μπήκε στο καράβι για να υποστηρίξει το τρελό! Το μοναδικό! 

Μπήκε στο καράβι! Καταλαβαίνεις; 

Κι όλοι εμείς; 

Τι κάνουμε; 

Δοκιμάζουμε να εξερευνήσουμε/κυνηγήσουμε το "τρελό"; Το μοναδικό;

Το καράβι των ευχών

Πάρε τις ευχές σου, βάλε κ όλες τις δικές μας 
κ κάν'τες καράβι που θα ταξιδεύει για όλο το 2014. 

Κι όταν του χρόνου τον Δεκέμβρη θα'ρθει να ξαναδέσει στο λιμάνι, 
εύχομαι να'ναι γεμάτο όμορφη τρέλα, αγάπη, πίστη κ ελπίδα :)