δυοχιλιαδεσδεκαεπτά ανάσες

Νέα χρονιά.

Βλέπω παντού ανθρώπους. Μοιράζουν ευχές. Μοιράζουν δώρα, χαμόγελα. Βλέπω στολίδια, δέντρα χριστουγεννιάτικα, αυτοκίνητα παρκαρισμένα στους φωτισμένους δρόμους. Βλέπω κίνηση, πυροτεχνήματα. Μέσα στο καταχείμωνο ανθίζουν χαμόγελα. Κάποια αληθινά, κάποια προσποιητά. Έρχονται όλα μαζί στο ίδιο υπαρκτό κομμάτι της ζωής: το χρόνο.

Το 2016 ήταν για μένα μια πολύ αληθινή χρονιά γεμάτη έξοχες αντιθέσεις, γεμάτη απίστευτες ευλογίες και ζωηρές στιγμές πόνου. Όλα μαζί. Ξέρω ότι και το 2017 κάπως έτσι θα κυλήσει. Διότι όλα είναι μέσα στη ζωή. Δε ξέρω πόσο θα ζήσω, πόσο θα χαμογελάσω ή θα κλάψω ή θα πονέσω. Μονάχα ξέρω ότι χωρίς την ολοφάνερη υπαρκτότητά Του, η ζωή μου θα'ταν ένα ξερό πλατανόφυλλο που θα το'παιρνε στη λήθη του ο χρόνος.

Γι'αυτό, θέλω να σου ευχηθώ:

η στιγμή αυτή που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, είναι η ΠΙΟ σημαντική της ζωής σου. Γιατί; Επειδή είναι το τώρα σου. Είτε είναι εύκολο είτε δύσκολο. Είτε απλό είτε σύνθετο. Είτε σε βρίσκει να χαμογελάς είτε να κλαις. Είναι το δώρο του Θεού σε σένα. Και είναι μυστήριο το πώς και το γιατί.

Είμαστε τόσο μικροί μέσα στο άπειρο του χρόνου που ήρθε, που θα'ρθει: χιλιάδες ανθρώπων πέρασαν απ'αυτή τη γη πριν από μας και χιλιάδες ίσως περάσουν μετά από εμάς. Είμαστε όμως και τόσο σημαντικοί στο τώρα που ζούμε. Στο τώρα που μας χάρισε Εκείνος.

Στο ευλογημένο τώρα μας, σου εύχομαι να'χεις πάντα ανοιχτά τα παράθυρα της καρδιάς σου. Ανοιχτά ώστε να γεμίζει ζωή το μέσα σου με το γαλάζιο άπειρο της θάλασσας και τ'ουρανού.

Καλή χρονιά. 

Απ'τη Ρώμη!

Καλό μήνα με τις πιο θερμές ευχές!
υγ: Ευχαριστώ πολύ τη φίλη Σ. για την ολόφρεσκη φωτογραφία απ'τη μαγευτική Ρώμη.

Της νύχτας

Είν' η νύχτα καράβι που περιμένει στο λιμάνι. 
Να γεμίσει προμήθειες, φορτίο κι ευχές. 
Κι έρχετ' η στιγμή που αθέατο θα μπαρκάρει 
μέσα στο λαμπυρένιο σκοτάδι της αλμύρας.

Να'χεις ναυτική καρδιά.
Καρδιά που θα διψά
να γεύεται ζωή.

Θύελλες, κεραυνούς,
τσακίσματα, φουρτούνες.
Ουρανούς γλυκούς
κι ονειρεμένους.

Απ'όλα έχει η ζωή.

Καλή σου νύχτα. Να αντέχεις.

άτιτλο

μ'ακούς; Η αγάπη, τα όνειρα, η αστροφεγγιά
είναι όλα λέξεις απ'το ίδιο αλφάβητο:
αυτό της καρδιάς

Ξέρεις, το "για πάντα" εύκολα θολώνει αν αψήφιστα τ'ονειρευτείς.
Είναι κι αυτές οι φορές που γυρνάς σπίτι σου κουρασμένος
Και μακρυά απ'όποιο άλλο ήχο
Αφήνεσαι να ταξιδεύεις στις αναμνήσεις της βροχής
Ή στων ανέμων τη λησμονιά.

Μ'ένα φτερούγισμα ή μ'ένα σμάρι συντρίμμια
οι ουρανοί μεθούν από ζωή.

Ξέρεις, είναι που η αλμύρα σπάνια αφήνει ανέπαφα τα καράβια.
Είναι κι αυτές οι επιστροφές στο λιμάνι, ξενυχτισμένος
Κι η σιωπή είναι για σένα φως
Αφήνεσαι στο αόρατο λίκνισμά της
Γεμάτος από ιώδιο κι αλάτι κι ευχές.

Μ'ένα ακούσιο ανοιγόκλεισμα των ματιών, με μια ανάσα
η Ιθάκη σου παρουσιάζεται λουσμένη φως.

Ξέρεις, είν'ανεξήγητη η γαλήνη της θάλασσας των ευχών.
Ίσως, τελικά, οι ευχές να είναι η Ιθάκη.
Ίσως, καρδιά και ταξίδι είναι η ίδια χούφτα Φως.

Αν τύχει να δεις ένα μεγάλο αστέρι

Αν τύχει να δεις ένα μεγάλο αστέρι

είναι που θα σε συλλογίζομαι.

Δε ξέρω πώς να το πω. Είναι άτσαλη η καρδιά μου και χοντροκομμένη, γι'αυτό ίσως δε μπορώ να εκφραστώ όπως θα'θελα... Όμως, θα στο πω κι ό,τι γίνει.

Νιώθω πως δεν υπάρχει χρόνος που φεύγει και χρόνος που μπαίνει. Μονάχα μια χούφτα στιγμές που πέρασαν και στιγμές που έρχονται. Κάτι σαν ανάσες. Ή σαν φωτογραφίες ανεκτίμητες...

Αν θα'θελα να μετράω κάτι, αυτό θα'ταν η αγάπη κι όχι ο χρόνος. Πόση αγάπη έλαβα φέτος δε λέγεται... Πόσα mail, πόσες ευχές... Μ'έκαναν να σε νιώσω δίπλα μου. Αδερφό/ή μου. Κομμάτι απ'την καρδιά μου. Γι'αυτό θέλω από δω και πέρα να προσπαθήσω να σου χαρίσω λίγες ανάσες μου. Μια ευχή αθέατη. Καρδιακή. Νότες γλυκές που ν'απαλύνουν τον πόνο σου. Να σπρώξουν λίγο πιο μπροστά τα όνειρά σου. Να ανοίξουν τα παραθυρόφυλλα των ματιών σου και να πλημμυρίσει το πρόσωπό σου χαμόγελα. 

Όχι απ'τον εαυτό μου. Από μόνος μου δε μπορώ. Αυτό θα το εμπιστευτώ στον άγγελό μου. Αυτόν θα παρακαλέσω. Εκείνος έχει φτερά και μπορεί να τρέχει παντού. Παντού...

Έλα κι εσύ. Κάνε μια ευχή. Να κάνω κι εγώ. Να σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον. Να νοιαζόμαστε ο ένας τον άλλον. Να'ρθει η Χάρη να σκορπίσει τα σκοτάδια μας. Να γίνει ο ουρανός γλυκιά αγκαλιά για όλους μας. 

Καλή χρονιά!!!

υγ1: Το δίστιχο στην αρχή είναι απ'το ποίημα "Μη σημαδέψεις την καρδιά μου" του Τ.Λειβαδίτη.

υγ2: Διάβασε -αν θες- κι αυτή την ανάρτηση. Είναι η αντίστοιχη πρώτη του 2014.

υγ3: Σ'ευχαριστώ και πάλι, ΠΟΛΥ, για την αγάπη σου.

Βρες τη δικιά σου ανάσα

Ποτέ δε ξέρεις πού θα σε βγάλει η ζωή. 

Μα, μέσα στο μυστικό ρυθμό της,

 μπορείς να βρεις το δικό σου τραγούδι. 

Τη δικιά σου ανάσα. 

Ακόμα κι αν χρειαστεί να βραχείς, 

δε θα σ'εμποδίσει κανείς να βγεις μπροστά 

και να χορέψεις. 

Να προσπαθήσεις -μ'όση δύναμη έχεις. 

Να ζωγραφίσεις -αυτά που πάντα ονειρευόσουν. 

Να κοιτάξεις ψηλά -τ'αστέρια των ευχών.

Να νιώσεις -πως αξίζεις. 

Ν'αγαπήσεις.

Καλό μήνα, αδέρφια!

Η σημερινή ανάρτηση δεν έχει κάτι συγκεκριμένο. Μονάχα μια ευχή!

Καλό μήνα, αδέρφια!

Εύχομαι ο Οκτώβρης να φέρει για όλους μονάχα καλύτερες στιγμές! Πιο πολλά χαμόγελα! Αξέχαστα βιώματα, ταξίδια κι εμπειρίες!

Το καράβι των ευχών

Πάρε τις ευχές σου, βάλε κ όλες τις δικές μας 
κ κάν'τες καράβι που θα ταξιδεύει για όλο το 2014. 

Κι όταν του χρόνου τον Δεκέμβρη θα'ρθει να ξαναδέσει στο λιμάνι, 
εύχομαι να'ναι γεμάτο όμορφη τρέλα, αγάπη, πίστη κ ελπίδα :)

Με το δεξί να μπούμε!

Καλή χρονιά :)

και για σένα που'χεις την υπομονή να με διαβάζεις μέχρι τώρα,
εύχομαι κάθε δευτερόλεπτο της ζωής σου να σε φέρνει όλο και πιο κοντά στην θεϊκή παρηγοριά.