Μάθε να πετάς

...και σε κάθε άνοιγμα των φτερών σου, θ'aνοίγουν ανεξερεύνητοι ορίζοντες.
Νέοι ουρανοί. Καινούρια όνειρα για να κατακτήσεις... 

Κι όσους ανέμους θα γευτείς, όλοι θα σου λέν' το ίδιο πράγμα: 

"μάθε να πετάς"...

(απόσπασμα από μια παλιά απόπειρα μυθιστορήματος)

Το τρελό. Το μοναδικό.

Τα θέματα της καρδιάς και της ψυχής δε μπορεί να τα λύσει ο λογικά σκεπτόμενος, αλλά ο προσευχόμενος. Γιατί πώς είναι δυνατόν να αγγίξεις με τα χωμάτινα δάχτυλά σου το αόρατο; Πώς μπορείς να επικοινωνήσεις με το Θεό παρά μονάχα με την προσευχή; Χίλιοι δύο μπορούν να σε κοροϊδέψουν, να σε πουν γλαφυρό κι αστείο. Άμα δοκιμάσεις, όμως, τη γλύκα της προσευχής, τότε νιώθεις...

Το ξέρω, είναι δύσκολο και ακούγεται τρελό. Μα θυμήσου και τους μεγάλους εξερευνητές. Θυμήσου τον Κολόμβο. Όλοι τον έλεγαν τρελό, μα εκείνος μπήκε στο καράβι για να υποστηρίξει το τρελό! Το μοναδικό! 

Μπήκε στο καράβι! Καταλαβαίνεις; 

Κι όλοι εμείς; 

Τι κάνουμε; 

Δοκιμάζουμε να εξερευνήσουμε/κυνηγήσουμε το "τρελό"; Το μοναδικό;

Ονειρέψου! Ανακάλυψε!

"Σε 20 χρόνια θα λυπάσαι περισσότερο για όσα δεν έκανες παρά για όσα έκανες. Γι'αυτό, λύσε τα σκοινιά. Βγες από το λιμάνι.

Πιάσε τον άνεμο στο πανί σου.

Εξερεύνησε. Ονειρέψου. Ανακάλυψε..."

Mark Twain

(αντιγραφή από σχόλιο της φίλης Ελένης Κάππου)

υγ: Να με συγχωρείτε που δεν απαντώ στα σχόλια. Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα χρόνου αυτές τις μέρες...