Σελίδες ημερολογίου

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

αύριο θα γιορτάσουμε την Κοίμησή της. Την Κοίμηση της Παναγιάς μας. Της μάνας μας. Του λόγου που μπορούμε να ελπίζουμε ότι όλα θα πάνε καλά, αφού αυτή με τη ζωή της και το παράδειγμά της άνοιξε τις πύλες τ'ουρανού. Για όλους μας. 

Δεν είναι μόνο η Κοίμησή της που με συγκλονίζει. Είναι κι η μετάστασή της. Το γεγονός δηλαδή ότι πήγε στον Παράδεισο με το Σώμα της. Άδικα το αναζητούσαν οι μαθητές. Την αναζήτησαν φίλοι. Μα εκείνη, κατόπιν της ταφής της, φτερούγισε με το σώμα της, θεϊκώ τω τρόπω, στα παραδεισένια μέρη του Υιού της του αγαπημένου. Ω, υπέρτατο μυστήριο! 

Παναγιά μου, μητέρα μου, αγαπημένη μας μάνα, μεσίτευε για όλους εμάς τους άτακτους γιους και κόρες σου. Θέλουμε να σε αγαπούμε. Θέλουμε να πιστεύουμε έμπρακτα και να ακολουθούμε το Χριστό. Μα εύκολα παρασυρόμαστε απ'την ψευτιά αυτού του κόσμου. Δώσε μας την ελπίδα ξανά. Να δυναμώνουν τα φτερά μας. Να μετανιώνουμε, να εξομολογούμαστε. Να κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα Του.

Απομαγνητοφωνώντας...

Μιας και πλησιάζει η εορτή της Κοίμησης της Παναγίας μας,

σας παραθέτω ένα απόσπασμα από μια ομιλία για την μητέρα μας.

"(σσ: Η Παναγία μας) είναι το όριο ανάμεσα στην κτιστή και στην άκτιστη φύση. Και κανένα δώρο δεν έγινε στους ανθρώπους ούτε στους αγγέλους, παρά μόνον μέσα από την Παναγία. Γιατί χάρη στην Παναγία γνώρισαν και οι άγγελοι Θεόν σεσαρκωμένον, τον Χριστό. Πώς έγινε αυτό; Αυτό έγινε επειδή μια γυναίκα είπε: "Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα Σου". 

Αν δεν το είχε πει αυτό, ακόμα θα περιμέναμε τον Χριστό. Αν δεν το 'χε πει, δεν θα ήταν ο κόσμος σήμερα αυτό που είναι. Μας δείχνει τον δρόμο προς την σωτηρία και την θέωση. Και αυτός ο δρόμος δεν είναι άλλος από την συνεργασία με τον Θεό. Θα συνεργαστούμε με τον Θεό για να σωθούμε. Ο Θεός δεν θα μας σώσει με το ζόρι. Αν δεν θέλουμε, ο Θεός δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Όστις θέλει, λέει ο Κύριος, θα πάρει τον σταυρόν του και θα μας ακολουθήσει. Και τα υπόλοιπα τα αφήνουμε σε Εκείνον.

Λέει ο άγιος Αυγουστίνος: "Εκείνος που σε έπλασε χωρίς να σε ρωτήσει, δεν μπορεί να σε σώσει χωρίς να σε ρωτήσει". Αυτό είναι το μεγάλο μάθημα που παίρνουμε από την Παναγία: η συνεργασία για την σωτηρία μας."

απομαγνητοφώνηση της αόρατης γωνιάς από ομιλία του αγιορείτη γέροντα Νίκωνα στην πόλη της Βέροιας το 2012.

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Σαν φωτογραφία της εβδομάδας, επιλέξαμε μια αγιογραφία της Παναγίας της Θαλασσινής. Αγιογραφία ενός καλού φίλου. 

Η ομιλία της εβδομάδας

Η συγκεκριμένη ομιλία είναι απ'τις παλιές ομιλίες του π.Ανδρέα Κονάνου (απ'τα Αθέατα περάσματα του ραδιοφώνου της Πειραϊκής Εκκλησίας) για την κοίμηση της Παναγίας μας. Παρακολουθείστε την εδώ: 

Του βίου του αγίου της ημέρας

(έστω και καθυστερημένα σήμερα!! Απ'τον Ι.Ν.Αγ.Φωτεινής Υμηττού)

Την 10η Αυγούστου εορτάζουν οι Άγιοι Λαυρέντιος αρχιδιάκονος, Ξύστος πάπας Ρώμης και Ιππόλυτος.

Βιογραφία

Ο άρχιδιάκονος Λαυρέντιος ήταν από τους πιο γνωστούς κληρικούς της ρωμαϊκής Εκκλησίας, και του είχαν εμπιστευθεί τη διαχείριση της περιουσίας της. Όταν έγινε ο διωγμός κατά των χριστιανών, ο πάπας Ρώμης Ξύστος (ή Σίξτος) ο Β', που καταγόταν από την Αθήνα, πρώτος πρόσφερε θυσία τον εαυτό του, ομολογώντας τον Χριστό και αποκεφαλίστηκε.

Κατόπιν συνέλαβαν και το Λαυρέντιο. Επειδή ήταν διαχειριστής της Εκκλησίας, τον διέταξαν να παραδώσει τους θησαυρούς της. Ο Λαυρέντιος δέχθηκε, και μετά από λίγο επέστρεψε με μια μεγάλη φάλαγγα αμαξών, γεμάτες φτωχούς, ορφανά και αναπήρους. Και απάντησε στον ηγεμόνα ότι σε όλους αυτούς τους πάσχοντες είναι αποταμιευμένοι οι θησαυροί της Εκκλησίας, «ὅπου οὔτε σῆς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν» (Ευαγγέλιο Ματθαίου, στ' 20). Δηλαδή, όπου ούτε σκόρος, ούτε σαπίλα και σκουριά αφανίζουν αυτούς τους θησαυρούς, και όπου ούτε κλέφτες μπορούν να τρυπήσουν τους τοίχους αυτών των θησαυροφυλακίων, για να κλέψουν το πολύτιμο περιεχόμενο τους. Εξαγριωμένοι τότε οι ειδωλολάτρες, έψησαν το Λαυρέντιο ζωντανό, πάνω σε σιδερένια σχάρα.

Το λείψανο του παρέλαβε κάποιος ευσεβής χριστιανός, ο Ιππόλυτος. Όταν, όμως, το έμαθε αυτό ο ηγεμόνας, διέταξε και τον έσυραν άγρια άλογα μέσα σε αγκάθια, και έτσι μαρτυρικά τελείωσε τη ζωή του και ο Ιππόλυτος.

Ἀπολυτίκιον 

Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.

Τῷ θείῳ Πνεύματι, καταυγαζόμενος, ὡς ἄνθραξ ἔφλεξας, πλάνης τὴν ἄκανθαν, Ἀρχιδιάκονε Χριστοῦ, Λαυρέντιε Ἀθλοφόρε, ὅθεν ὡς θυμίαμα, λογικὸν ὁλοκαύτωσαι, τῷ σὲ μεγαλύναντι, τῷ πυρὶ τελειούμενος, διό τούς σὲ τιμώντας θεόφρον, σκέπε ἐκ πάσης ἐπήρειας.

Υμνολογίας στιγμή

  Του αποστόλου Ματθία σήμερα και ένα τροπάριό του, μάς περιγράφει με ποιητικό τρόπο το πώς όλες οι 'μηχανουργίες' του διαβόλου εξασθένησαν με τη δύναμη του Θεού αλλά και την πορεία του αποστόλου Ματθία. Η διάθεσή μας, η προσπάθεια και ο αγώνας μας είναι το 'οκ' που δίνουμε στον Θεό για νας μας βοηθήσει. Χωρίς τη συγκατάθεσή μας δεν γίνεται τίποτα. Δε σωζόμαστε με  το ζόρι, παρά μόνον αν ελεύθερα το αποφασίσουμε. Τι τρομακτικά θείο δώρο η ελευθερία. Χαοτικά σπουδαίο... 

  Πολλές καλημέρες, αδερφέ/ή μου! Καλή δύναμη στη σημερινή ημέρα :)

Γράμμα σε σένα

Αδερφέ/ή μου,

 ο δρόμος σου μου είπες ότι έχει πάρει περίεργα μονοπάτια. Και νιώθεις σαν να κάνεις κύκλους. Συναντάς παντού εμπόδια. Είτε από ανθρώπους είτε από τα ίδια τα πράγματα είτε απ'τον ίδιο σου τον εαυτό. 

  Να σου πω, για αρχή, ότι κι εγώ νιώθω έτσι πολλές φορές. Δεν είσαι μόνος/η. Είμαστε πολλοί που νιώθουμε τα ίδια, αλλά επειδή δεν μιλάμε, επειδή δεν εκφραζόμαστε, δεν αλληλογνωριζόμαστε.

  Θα σου πω μόνο μια σκέψη μου. Αν είχαμε τη δυνατότητα να βλέπαμε την επίγεια ζωή μας από ψηλά, θα'ταν σαν ένας λαβύρινθος αιματηρός. Όμως, έτσι είναι τα πράγματα. Όχι γιατί ο Θεός θέλει να πονάμε. Μας έδωσε τα όπλα για να είμαστε ευτυχισμένοι. Και ευτυχία δεν σημαίνει πεταλουδίτσες και λουλουδάκια. Σημαίνει και δοκιμασίες, ίσως σκληρές καμιά φορά. Οπότε, λέμε "Θεέ μου, βοήθησέ με" και προχωρούμε με συναίσθηση κι ελπίδα στην αγκαλιά Του την πατρική.

  Κι όταν καμιά φορά θα φτάνουμε σε αδιέξοδα, ο άγγελός μας θα πάρει φτερουγίζοντας και θα μας βάλει πέρα απ'τα αδιέξοδα μονοπάτια. Πώς το λέει στον χερουβικό ύμνο της Θείας Λειτουργίας; " πάσαν την βιωτικήν αποθώμεθα μέριμναν" δε λέει; Έτσι, ας κάνουμε. Ας αφήσουμε τις μέριμνές μας στα χέρια του Θεού. Κι Εκείνος, σαν φιλόστοργος Πατέρας μας, θα τα τακτοποιήσει κατά τον καλύτερο τρόπο.

Σελίδες ημερολογίου

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

η ζωή προχωρά. Και θα συνεχίσει να προχωρά είτε εγώ το θέλω είτε όχι. Είτε ζω είτε αναχωρήσω απ'αυτό τον κόσμο. Θυμάμαι τα τόσα συναξάρια των αγίων που διαβάζονται καθημερινά στην εκκλησία μας. Κάθε μέρα και διαφορετικοί άνθρωποι. Άνθρωποι σαν κι εμένα, όμως και τόσο διαφορετικοί από μένα. Που τόλμησαν να σπάσουν τα δεδομένα της φθαρτότητας. Που έγιναν οι 'αναρχικοί' της εποχής του βάζοντάς τα με αυτοκράτορες ή ηγεμόνες. Που έγιναν παραδείγματα αγιότητας, δαμάζοντας τα πάθη τους. Που έγιναν σαν άγγελοι στη γη.

Αυτό θα'θελα κι εγώ. Να καταφέρω να ξεπεράσω τη 'λογική' της καθημερινότητας. Να αγκαλιάσω τις θεϊκές ηλιαχτίδες που πέφτουν καθημερινά στη ζωή μου και να ακολουθήσω το παράδειγμα όλων αυτών των αγίων. 

Θέλω το φως. Θέλω την αγνότητα. Αναζητώ την αγιότητα. Θα'θελα να μη μένω παραδομένη ψυχή, αλλά να σπάζω τις αλυσίδες μου και να ανοίγω τα φτερά μου ώστε να ζήσω όπως Εκείνος μου έδειξε με το γεμάτο Αγάπη παράδειγμά Του.

Απομαγνητοφωνώντας...

Και αυτή την Δευτέρα, της Μεταμορφώσεως του Χριστού μας, 
συνεχίζουμε (κι όπου μας βγάλει!) τις απομαγνητοφωνήσεις.

Με απώτερο σκοπό να ωφελούμαστε από τις ρήσεις  και την αγάπη των αγίων μας 

για να έχουμε σωστή πνευματική πυξίδα στον αγώνα μας.

(.....) Έχει νόημα η άσκησή μας γιατί γίνεται για κάτι ανώτερο. (....) Όταν (οι λαϊκοί) γυρνούν αργά από την δουλειά και είναι κουρασμένοι, ποτέ να μη στριμώχνουν από άγχος τον εαυτό τους, αλλά πάντα με φιλότιμο να λένε στον εαυτό τους: 'εάν δεν μπορείς να διαβάσεις ολόκληρο το απόδειπνο, διάβασε το μισό. Ή το ένα τρίτο'. Και να προσπαθούν άλλη φορά να μην κουράζονται τόσο πολύ την ημέρα. Να αγωνίζονται, όσο μπορούν, με φιλότιμο και να εμπιστεύονται όλα στον Θεό. Κι ο Θεός θα ενεργήσει. Ο νους πάντα να βρίσκεται κοντά στον Θεό. Αυτή είναι η καλύτερη μελέτη".

απομαγνητοφώνηση της αόρατης γωνιάς από ομιλία κάπου στο youtube. Ο γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης μιλά σε μια μοναχή και συμβουλεύει για το πώς να αγωνίζονται οι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι της βιοπάλης (σσ: λαϊκοί).

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Φωτογραφία από την είσοδο του ιερού ησυχαστηρίου Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Μήλεσι Αττικής. Είναι το πολύ γνωστό γυναικείο ησυχαστήριο όπου έμενε ο άγιος γέροντας Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης. Μπορεί κανείς να θαυμάσει τον υπέροχο ναό, το κελλάκι του γέροντα και πολλά άλλα. Μεγάλη ευλογία.

Η ομιλία της εβδομάδας

Η σημερινή ομιλία είναι (και πάλι) απ'τον μητροπολίτη Λεμεσού, γέροντα Αθανάσιο. Τιτλοφορείται: "Το θέλημα του Θεού στις επιλογές μας". Πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία που θίγει πολύ σημαντικά ζητήματα (πρακτικά κι όχι μόνο) της ζωής μας όσον αφορά το θέλημά μας και το θέλημα του Θεού. 

Του βίου του αγίου της ημέρας

 

Η Αγία Σαλώμη η Μυροφόρος ήταν πρώτη εξαδέλφη της Παναγίας, μητέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Είχε σύζυγο τον Ζεβεδαίο και γιους τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Προικισμένη και η ίδια με ένθερμη ευσέβεια, ήταν από τις γυναίκες που ακολουθούσαν τον Χριστό, και συνεισέφεραν στο ταμείο της αποστολικής αδελφότητας. 

  Η Σαλώμη ήταν εκείνη, παρακινούμενη από μητρική φιλοστοργία, που παρακάλεσε τον Κύριο όταν Αυτός πήγαινε για τελευταία φορά στην Ιερουσαλήμ, να τιμηθούν οι γιοί της με πρωτεύοντα αξιώματα. Διότι είχε την ιδέα, ότι ο Ιησούς στην Ιερουσαλήμ έμελλε να αναστήσει το θρόνο του Δαβίδ. Όμως η Σαλώμη, τις στιγμές του φρικτού πάθους του Κυρίου, και ενώ μαθητές και φίλοι από φόβο είχαν διασκορπιστεί, αυτή, μαζί με μερικές άλλες πιστές γυναίκες ήταν εκεί και κτυπούσαν από λύπη τα στήθη τους. Επίσης η Σαλώμη, αξιώθηκε να είναι μια από τις μυροφόρες, στις όποιες ο άγγελος γνωστοποίησε την ανάσταση του Ιησού. 

  Μετά την ίδρυση της χριστιανικής Εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ, η Σαλώμη εξακολούθησε να διακρίνεται για το ζήλο και τις ελεημοσύνες της. Ο διωγμός εναντίον της εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ, προξένησε μεγάλη λύπη στη Σαλώμη. Η καρδιά της υπέστη μεγάλο σπαραγμό την ήμερα, που ο Ηρώδης αποκεφάλισε τον πρωτότοκο γιο της Ιάκωβο. Αλλά η ελπίδα στον Χριστό την ενίσχυσε και με την προσδοκία των αιωνίων αγαθών παρέδωσε την ψυχή της ειρηνικά.

υγ: Πηγή εδώ

Υμνολογίας στιγμή

  Σήμερα εγκαινιάζουμε μια νέα κατηγορία αναρτήσεων για τις Πέμπτες! Θα ονομάζονται "Υμνολογίας στιγμή". Θα είναι ένα τροπάριο, μία ευχή, κάτι σχετικό με το βιβλίο της εκκλησίας μας που ονομάζεται "Μηναίο". Στο Μηναίο (που είναι ένα για κάθε μήνα: πχ: το μηναίο του Αυγούστου, το μηναίο του Σεπτέμβρη, κλπ) για κάθε ημέρα υπάρχει η ακολουθία του/των αγίων που γιορτάζουν εκείνη τη μέρα. Εμείς θα παρουσιάζουμε ένα απ'αυτά τα υμνολογικά κείμενα. Συνήθως ένα τροπάριο. Σκοπός αυτών των αναρτήσεων (όσο και αυτών που θα ακολουθούν τις Παρασκευές) θα είναι να προσεγγίζουμε όλο και πιο πολύ την πρακτική πλευρά του μυστηρίου που συντελείται την ώρα των ακολουθιών στους ορθόδοξους ναούς ανά τον κόσμο.

  Σήμερα γιορτάζει, μεταξύ άλλων, και ο άγιος πρωτομάρτυς Στέφανος (είναι η ανακομιδή των λειψάνων του). Λέει σ'ένα απ'τα τροπάρια του κανόνα του αγίου: "Αγγελομόρφω προφανώς λαμπρότητι, καταυγαζόμενος, Αγγελικοίς ύμνοις, Πρωτομάρτυς Στέφανε, και Διακόνων πρόκριτε, κεκρυμμένος ως ώφθης, αξίως τετίμησαι, ένδοξε Μαρτύων αγλάϊσμα". Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ο συσχετισμός του πρωτομάρτυρα με το αγγελικό φως. Είναι ιδιαίτερα όμορφο το να αντιλαμβάνεσαι ότι για να 'σαι φωτεινός πρέπει να είσαι 'κεκρυμμένος', δηλαδή να προσπαθείς να'χεις πνευματική ζωή κρυμμένη απ'τα μάτια των άλλων. Η μυστική αγιότητα του πρωτομάρτυρα Στέφανου, του αρχιδιακόνου, τον ανέδειξε ολοφώτεινο, ένδοξο και άγιο.

  

Γράμμα σε σένα

Φίλε/η μου καλέ/ή,

  σήμερα θα ήθελα να κάνουμε σπουδή πάνω στον οργή. Πόσο και πόσα λέμε πάνω στην οργή μας. Όταν ο νους θολώνει κι η καρδιά χτυπά γρήγορα, όταν έχουμε ήδη πληγωθεί απ'τα βέλη του πονηρού, όταν η αγάπη ξαφνικά κρύβεται, όταν ο φύλακας-άγγελός μας κάθεται σε μια γωνιά και θρηνεί για την κατάντια μας...

  Θα'θελα, καλέ/ή μου φίλε/η, να έχω περισσότερη υπομονή κι αοργησία. Θα'θελα να μην είναι η αγάπη μου μόνο στα χείλη μου, αλλά και στην καρδιά μου. Θυμάμαι και τον Χριστό μας. Το πώς υπέμενε τα πάντα με την χαρακτηριστική, θεϊκή Του γαλήνη.

  Πάσχουμε, πάσχουμε πολύ. Όμως, στο ιατρείο που λέγεται εκκλησία, όλοι σωζόμαστε αν το ζητήσουμε. Κανείς δεν είναι υπεράνω κανενός. Ταπείνωση χρειάζεται. Μέσα απ'τα μικρά και καθημερινά πράγματα: με ένα 'σ'αγαπώ' μας καρδιακό, με το να πλύνουμε τα πιάτα όταν η γυναίκα μας έχει αποκάμει, με μια αγκαλιά στο παιδί μας, μ'ένα 'Κύριε ελέησέ με'...

  Ο δρόμος προς τη θέωση περνάει απ'αυτή τη γη. Απ'τον διπλανό μας. Με τα μυστήριά Του οδηγό. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος... Να εύχεσαι, ψυχή μου.