Ελληνική γη

Η Μάρω Βαμβουνάκη μας συμβουλεύει

Το χάος και τη σύγχυση τα κουβαλάμε μέσα μας, γι'αυτό διογκώνουμε τη σύγχυση και το χάος του κόσμου γύρω μας. Είναι πολύ σκληρό να δούμε εντός μας, απαιτεί ευθύνη, ταπείνωση. Πρόκειται για μια συνηθέστατη ψυχοπαθολογική λειτουργία που ονομάζεται "μεταφορά". Καλύτερα να είναι φταίχτες οι άλλοι, το εκπαιδευτικό σύστημα που ξεστρατίζει τα παιδιά μας, καλύτερα να είναι άθλιες οι κοινωνικές συνθήκες σήμερα, κι εμείς να είμαστε θύματα και να παριστάνουμε πως δεν το ανεχόμαστε άλλο αυτό. Είναι πιο ξεκούραστος ως αδρανής ο ρόλος του αιώνιου θύματος. Φωνάζουμε στις παρέες τις διαφωνίες μας για την αδικία, αλλά δεν αλλάζουμε τίποτα απ'τα άδικα που πράττουμε εμείς στους δικούς μας. Η αλλαγή -η μετάνοια- τσούζει.

απόσπασμα απ'το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη "Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης", εκδ. Ψυχογιός

Οι πόρτες του Θεού

- Πού είναι ο Θεός σε ένα τραγικό δυστύχημα; 

- Είναι ένα, όχι καλό ούτε θεμιτό, αλλά θα έλεγα ένα υπαρκτό ερώτημα. Υπάρχει στην ψυχή του κάθε υγιούς σκεπτόμενου και φυσιολογικού ανθρώπου... Εγώ θα σας πω πώς το καταλαβαίνω. Ο χώρος του Θεού έχει τοίχους και πόρτες. Φοβερή πόρτα είναι η αγάπη του Θεού. Φοβερή πόρτα είναι η σοφία του Θεού. Ο πόνος είναι τοίχος. Όποιος θέλει να μπει στο μυστήριο του Θεού από τον πόνο, θα πάθει κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις ανάλογα με το πόση φόρα μπαίνει. Πρέπει να μπεις απ'την αγάπη και να τα δεις από μέσα τα του Θεού για τον πόνο...

απόσπασμα από τηλεοπτική συνέντευξη του π.Νικολάου Χατζηνικολάου, μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, στον Αντέννα Κύπρου

God's doors

- Where is God in a serious or even a fatal accident?

- It's a question, neither good nor right, but I would say that it is a real question. That question exists in the soul of every healthily thinking and normal person. I will tell you how I understand it. God's space has walls and doors. A great door is God's love. Another great door is God's wisdom. On the other hand, pain is a wall. Anyone who wants to enter God's mystery through pain, will get serious injuries depending on the momentum with which he enters. You have to enter through love to see clearly the God's mystery about pain...

from a television interview with f. Nikolaos Chatzinikolaou, metropolitan of Mesogaia and Lavreotiki, to Antenna Cyprus TV channel.  

Όταν τελειώσει η μέρα σου...

Όταν τελειώσει η μέρα σου, τελείωσε κι εσύ μαζί της. 

Ποτέ μην κρατάς τα φορτία της για να τα κουβαλήσεις

και την επόμενη μέρα.

Έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες,

κι αν σου ξέφυγαν και κάποιες γκάφες ή λάθη, ξέχνα τα.

Ζήσε αυτή τη μέρα και κάθε μέρα, σαν να πρόκειται να τελειώσουν όλα,

το ηλιοβασίλεμα,

και όταν το κεφάλι σου ακουμπήσει στο μαξιλάρι,

ξεκουράσου ξέροντας ότι έκανες ότι καλύτερο μπορούσες !

Og.Mondino

αλιεύτηκε από εδώ: http://enakathemera.blogspot.com/2011/12/blog-post_5469.html

When your day has ended..

When your day has ended, you may end as well. Never hold its load so that you cart it for the next day. You did the best you could do, and if you made some mistakes or blunders, you should forget about them. Live this day, and every day as if everything will come to an end, the sunset, and when your head touches your pillow, you may rest knowing that you did the best you could.

Τον πολύτιμο θησαυρό...

...Πολλά γεροντάκια, "στεγνά" από την άσκηση έκρυβαν μέσα τους πνεύμα και ζωή. Εξωτερικά ήταν άπλυτοι με παλαιά, ρυπαρά και σχισμένα ζωστικά, αλλά σε αυτό το ατημέλητο σκεύος έκρυβαν τον πολύτιμο θησαυρό, τη θεία χάρη που απέκτησαν με τόσους αγώνες και νυχθήμερα παλαίσματα. Ήταν ξένοι του κόσμου, αλλά οικείοι του Θεού. Αγνοούσαν τις κοσμικές εξελίξεις, αλλά γνώριζαν καλά "την οδόν την άγουσαν εις ζωήν αιώνιον". Κακοπαθούσαν και προσεύχονταν για τους τρυφώντες και αναπαυόμενους. Αγρυπνούσαν για τους υπνούντες. Έχυναν δάκρυα και μετανοούσαν για τους γελώντες. Αν και απόμακροι από τον κόσμο, αισθανόντουσαν αδελφούς όλους τους ανθρώπους και τους αγκάλιαζαν με την προσευχή τους.

απόσπασμα απ'το βιβλίο "απ'την ασκητική και ησυχαστική αγιορείτικη παράδοση", εκδ. Άγιον Όρος 2011


υγ: Δείτε και εδώ: http://aoratigonia.blogspot.com/2011/05/blog-post_26.html
                            http://aoratigonia.blogspot.com/2011/09/blog-post_12.html

The precious treasure....

...Many old monks, exhausted from the exercise were hiding into them the spirit and the life. Externally they were unwashed, wearing old and dirty clothes. But internally they were hiding a precious treasure, the holy grace which they gained with so many battles day and night. The were the foreigners of this world but the same time the were very familiar with th Lord. They ignored the developments of this world, but they knew very well "the street which leads to the endless life". They were suffering and were praying for those who were resting. They were awaken for those who were sleeping. They were crying and were feeling sorry for those who were laughing. They were remote from this world, but they felt as brothers all the people and they were hugging them with their prayer. 


trasnlation by C.

Όχι στο βόλεμα

Πόσο ζηλεύω τις πέστροφες. Που δε λογαριάζουν την ορμή του νερού και κολυμπούν κόντρα στο ρεύμα...

Άραγε, πόσες φορές κάναμε και μεις κάτι αντίστοιχο στη ζωή μας; Πόσες φορές αποφασίσαμε να ξεφύγουμε απ'το βόλεμα της καθημερινότητας; Απ'την απίστευτα στείρα ρουτίνα μας; Πόσες φορές προσπαθήσαμε να μιλήσουμε ειλικρινά στο Θεό; 

Αυτό ζηλεύω: την αληθινή ζωή. Αυτό επιθυμώ: το γνήσιο βίωμα. Να είμαι αληθινός όσο και αν μου κοστίζει. Όσο και αν οι περιστάσεις δεν ανέχονται κάτι το διαφορετικό. Κι όλο αυτό, μυστικά...

Δύσκολο, μα αξίζει. Να κάνω ό,τι μπορώ για να στεριώσω σε μια σχεδία στη θάλασσα των πειρασμών. Να αγαπώ ανυπόκριτα, άδολα, ειλικρινά. Απροϋπόθετα. Λέξεις με τόση βαρύτητα. 

Καιρός να περάσουμε απ'τη θεωρία στην πράξη. Καιρός να δείξουμε ότι με το Θεό βοηθό μπορούμε να κινήσουμε για την ανακάλυψη της αληθινής ζωής.

Start discovering the real life!

I so envy the… (trouts?). They do not matter the crash of the water and swim against the current. I wonder, have we ever done anything similar in our lives? How many times did we decide to escape the comfort zone of this prosaism? Of this barren daily routine? How many times did we try to honestly talk to God? That’s what I envy; the real life. That’s what I desire; the real experience. To be real no matter how hard it is. No matter when the circumstances do not tolerate something different. And all of this, secretly… Difficult, but it is worth doing. To do whatever I can so that I could hold up on a raft in the sea of temptations. To love genuinely, unpretentiously, honestly. Unconditionally. Words with so much depth. It was about time to move from theory to practice. It was about time to show that with God as a guide, we can start discovering the real life. 

(a million thanks to Maria and Chris for this translation!)

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας - Ι.Μ.Ξενοφώντος, Άγ.Όρος
Κατά τη διάρκεια αγρυπνίας... Όλα γίνονται προσευχή. Όλα γίνονται ελπίδα...
(απ'το αρχείο της αόρατης γωνιάς)




υγ: Χρόνια πολλά για σήμερα!!

Ένα πρωτότυπο βίντεο

Μην πιστεύεις αυτά που σου λένε τα μάτια σου

- Άκουσες, Φλετς; Ένας γλάρος είμαι σαν τους άλλους. Μ'αρέσει να πετάω, ίσως...

- Ιωνάθαν!

- Φτωχέ μου Φλετς. Μην πιστεύεις αυτά που σου λένε τα μάτια σου. Ό,τι και αν σου δείξουν, θα είναι περιορισμός. Κοίταζε με την κατανόησή σου. Βρες αυτά που ήδη γνωρίζεις και θα δεις τον τρόπο να πετάς...

Το λαμπύρισμα σταμάτησε. Ο Ιωνάθαν ο γλάρος είχε εξαφανιστεί...

απόσπασμα απ'το βιβλίο του Ρίτσαρντ Μπαχ "Ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον", εκδ.Διόπτρα


παρόμοιες αναρτήσεις δείτε και εδώ:
http://aoratigonia.blogspot.com/2012/02/blog-post_09.html 

http://aoratigonia.blogspot.com/2011/05/blog-post_21.html 

Ένας προβληματισμός

Αλιεύσαμε το παρακάτω υπέροχο κείμενο. Αν και λίγο μεγάλο για τη αόρατη γωνιά, αξίζει τον κόπο να το διαβάσετε!

"Όλα όσα γράφω είναι η αλήθεια μου. Είναι πιθανό να σκανδαλιστείς διαβάζοντάς την. Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη γι’αυτό. Ξέρεις δεν μπορώ να σε κατηγορήσω,γιατί δεν έχω αυτό το δικαίωμα,δεν είναι άλλωστε ο ρόλος μου αυτός. Γιατί να κρίνω; Ίσως έχεις μάθει διαφορετικά στη ζωή σου. Ίσως έτσι σε έμαθαν. Και ξέρεις και κάτι άλλο; Ίσως και να έχεις και δίκιο,αλλά δεν μπορώ να μη γράψω αυτό που σκέφτομαι. Ίσως εκφράζει και κάποιον ακόμη.

Βλέπω λοιπόν όλους εσάς και ώρες ώρες στενοχωριέμαι,θυμώνω. Τον τελευταίο χρόνο είναι η αλήθεια πως γνώρισα πολύ κόσμο. Πολλούς νέους. Φοιτητές,μαθητές,εργαζόμενους,οικογενειάρχες ή ελεύθερους. Ανθρώπους με όνειρα, σκέψεις, στόχους, ανάγκη για αύριο, για ένα καλύτερο αύριο. Για ένα αύριο πιο ελεύθερο, πιο δημιουργικό, πιο ελληνορθόδοξο. Και σκέφτομαι τώρα. Όλοι έχουμε τις ίδιες ανάγκες.. Να πάει ο τόπος μας κι εμείς οι ίδιοι μπροστά, να γνωρίσουμε κάποιον/κάποια και να κάνουμε οικογένεια (αν είμαστε γι’αυτό το δρόμο) και να προσπαθούμε να ζούμε αγωνιστικά και εν Χριστώ. Ως εδώ όλα καλά. Παίρνω το θάρρος που μου χρειάζεται (το χαμένο μου θάρρος) και συνεχίζω τη ζωή μου, γνωρίζοντας πως υπάρχουν και άλλοι που σκέφτονται τα ίδια μ’εμένα. Και τώρα έρχεσαι εσύ και μου λες… «Πού βρίσκεις το πρόβλημα; Πάλι ανικανοποίητη; Πάλι κάτι φταίει; Πάλι δεν αρκείσαι σ’αυτό που έχεις;»

Ξέρεις δεν ντρέπομαι να στο πω. Όχι,δεν αρκούμαι. Δε μου φτάνουν αυτά που έχω και να σου πω και το γιατί.

For our foreign followers

We are sorry, but we are currently facing some difficulties! We will continue the translations next week.

Ο ζητιάνος και ο Ντοστογιέφσκυ

Κάποτε ο γνωστός συγγραφέας Ντοστογιέφσκι βγήκε για τον απογευματινό του περίπατο. Ενώ κόντευε να νυχτώσει ένας ζητιάνος άπλωσε το χέρι του  και του ζήτησε βοήθεια. Ο Ντοστογιέφσκι ψάχνει τις τσέπες του να βρει κανένα κέρμα, αλλά δεν βρίσκει τίποτα. Ψάχνει το ρολόι του να το προσφέρει, αλλά και εκείνο το είχε ξεχασμένο στο σπίτι του. Ο μεγάλος συγγραφέας  κοκκίνισε λίγο στο πρόσωπο και πάνω στην αμηχανία του έσκυψε, φίλησε το χέρι του τυφλού και ψιθύρισε: «Συγχώρα με, καλέ μου άνθρωπε, γιατί αυτή τη στιγμή δεν έχω τίποτα να σου προσφέρω»!

Και ο γέρο ζητιάνος απαντά: «Ευχαριστώ πολύ. Το πήρα! Αυτό που μου έδωσες δεν μπορούσα να το βρω αλλού. Το νόμισμα της καλοσύνης σπάνια το βρίσκω..»

από εδώ: http://imverias.blogspot.com/2012/03/blog-post.html

Κωστής Παλαμάς "Το περιβόλι"

" Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,

όπως το βρεις κι’ όπως το δεις να μη το παρατήσεις.

Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα,

και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτηνε τη γη του,

κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις,

και να του φέρεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας.

Κι αν αγαπάς τ’ ανθρώπινα κι’ όσα άρρωστα δεν είναι,

ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά, να φύγουν,

και τη ζωντάνια σπείρε του μ’ όσα γερά, δροσάτα.

Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, διαφεντευτής!..

Κι αν είναι

κ’ έρθουνε χρόνια δίσεχτα, πέσουν καιροί ωργισμένοι,

κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα,

για τίποτ’ άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια,

μη φοβηθείς το χαλασμό!..

Φωτιά ! Τσεκούρι ! Τράβα !,

ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε το περιβόλι, κόφ’ το,

και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα,

για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα,

π’όλο την περιμένουμε, κι όλο κινάει για νάρθη,

κι όλο συντρίμμι χάνεται στο πέρασμα των κύκλων!.. "

Κωστής Παλαμάς

(από εδώ: http://trelogiannis.blogspot.com/2012/03/blog-post_4934.html)

Ένας καλύτερος τρόπος για να ζεις

Άφηνε τις πράξεις σου να μιλούν για σένα, αλλά να είσαι συνεχώς σε επιφυλακή και να αποφεύγεις τις τρομερές παγίδες της ματαιοδοξίας και της έπαρσης που μπορούν να παρεμποδίσουν την πρόοδό σου. 

Την επόμενη φορά που θα μπεις στον πειρασμό να κομπάσεις, βάλε τη γροθιά σου μέσα σε έναν κουβά με νερό και η τρύπα που θα μείνει όταν τη βγάλεις θα σου δείξει το μέγεθος της σπουδαιότητάς σου.

από εδώ:http://enakathemera.blogspot.com/2012/02/blog-post_29.html

Παρόμοιες αναρτήσεις μας:
http://aoratigonia.blogspot.com/2010/08/blog-post_16.html
http://aoratigonia.blogspot.com/2010/11/blog-post_11.html
http://aoratigonia.blogspot.com/2010/09/blog-post_11.html

An unvbelievable story

And you see sometimes the humble people even though they make miracles they still don't believe in themselves.

Once, in Jordan there was a simple priest who made miracles. He was reading prays for people and animals that suffered from illnesses and they were cured. Muslims went to him when they had a disease and he treated them. That priest before he did the holy service, eat a cracker and some tea, but the rest of the day he wasn't eating anything else. Some time, the patriach found out that he was eating before the holy service and he summoned him to the patriarchate. And he went but he didn't knew what he was called for.  

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Ι.Μ.Ξενοφώντος- αρσανάς. Περιμένοντας να ξεκινήσει η μεγάλη αγρυπνία...
(απ'το αρχείο της αόρατης γωνιάς)

Μυστικές στιγμές απ'τα μοναστήρια μας

Μια απίστευτη ιστορία!

Και βλέπεις, ο ταπεινός, και θαύματα να κάνει, πάλι δεν πιστεύει στον λογισμό του. Ήταν στην Ιορδανία ένας πολύ απλός παπάς που έκανε θαύματα. Διάβαζε ανθρώπους και ζώα που είχαν κάποια αρρώστια και γίνονταν καλά. Πήγαιναν και μουσουλμάνοι σ’ αυτόν, όταν έπασχαν από κάτι, και τους θεράπευε. Αυτός, πριν λειτουργήσει, έπαιρνε ένα ρόφημα με λίγο παξιμάδι και μετά όλη την ημέρα δεν έτρωγε τίποτε. Κάποτε έμαθε ο Πατριάρχης ότι τρώει πριν από την Θεία Λειτουργία και τον κάλεσε στο Πατριαρχείο. Πήγε εκείνος, χωρίς να ξέρει γιατί τον ζητάνε.Ώσπου να τον φωνάξει ο Πατριάρχης, περίμενε μαζί με άλλους σε μια αίθουσα. Έξω έκανε πολλή ζέστη· είχαν κλειστά τα παντζούρια και από μια τρυπούλα περνούσε μια ακτίνα. Αυτός νόμισε ότι είναι σχοινί. Επειδή είχε ιδρώσει, βγάζει το ράσο του και το κρεμάει πάνω στην ακτίνα.Όταν το είδαν οι άλλοι που κάθονταν εκεί στην αίθουσα, τα έχασαν.

Δεσμεύομαι σημαίνει ελευθερώνομαι

- Ο άνθρωπος μπορεί να ελευθερωθεί μέσα από τη δέσμευση σε άλλους ανθρώπους;

- Εάν κάποιος δουλώσει τον εαυτό του ελεύθερα στην αγάπη του αδερφού του από αγάπη, τότε, ναι, ελευθερώνεται. Η αγάπη πάντα μάς ελευθερώνει. Δηλαδή, γίνε δούλος για την αγάπη του Χριστού και του άλλου και θα νιώσεις ελεύθερος. 

απόσπασμα από ομιλία του π.Αθανασίου, μητρ. Λεμεσού

Commitment means freedom...

- Is it possible for someone to be set free through commitment to other people?

- If someone subdues himself freely to the love of his brother out of love, then, yes, he is set free. Love always sets us free. That is, become a "slave" for the love of Jesus and of the others and you'll be set free.

from a speech by father Athanasios, metropolitan of Limassol 

Η πραγματική ανάγκη

Λένε πως ένα πρωί, όταν ο Διογένης ακόμα ήταν μισοκοιμισμένος μπροστά σε μία πόρτα όπου είχε περάσει τη νύχτα του, πέρασε από εκεί ένας πλούσιος γαιοκτήμονας. 

- Καλημέρα, είπε ο άρχοντας.

- Καλημέρα, είπε ο Διογένης.

- Αυτή η βδομάδα μου πήγε πολύ καλά και ήρθα να σου δώσω αυτό το πουγκί με τα χρήμτα. 

Ο Διογένης τον κοίταξε αμίλητος και συνέχισε να κάθεται ακίνητος. 

-Πάρ'τα, δεν είναι παγίδα. Δικά μου είναι και στα δίνω. Ξέρω ότι τα χρειάζεσαι περισσότερο από μένα. 

- Εσύ έχεις κι άλλα; ρώτησε ο Διογένης.

- Και βέβαια έχω, αποκρίθηκε ο πλούσιος. Έχω κι άλλα πολλά. 

- Και δε θα ήθελες να έχεις περισσότερα απ'όσα έχεις; 

- Ναι, και βέβαια θα το ήθελα. 

- Τότε κράτησε αυτά τα χρήματα. Γιατί εσύ τα χρειάζεσαι περισσότερο από μένα.

απόσπασμα απ'το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι "Να σου πω μια ιστορία;"

The real need

They say that one morning, when Diogenes was still drowsy in front of a door where he had spent the night, a wealthy landowner passed over there.

- Good morning, said the lord.

- Good morning, said Diogenes.

- This was a profitable week and I came here to give you this purse with money. Diogenes looked at him in silence and remained seated.

-Take them, it isn’t a trap. They are mine and I am giving them to you. I know that you need them more than me.

- Do you have more? asked Diogenes.

- Of course I have, answered the rich man. I have much more.

- And won’t you like to have more than you have?

- Yes, of course I would.

- Then take the money. For you need them more than me.

An excerpt from the book of Jorje Bukay "Déjame que te cuente" ("Let me tell you”)

Για να υπομείνεις τον άλλον, πρέπει να τον αγαπήσεις

- Γέροντα, όταν περνούμε κάποιον πειρασμό, μια μεγάλη δοκιμασία, τι να κάνουμε;

- Τι να κάνετε; Υπομονή να κάνετε. Η υπομονή είναι το ισχυρότερο φάρμακο που θεραπεύει τις μεγάλες και μακροχρόνιες δοκιμασίες. Οι περισσότερες δοκιμασίες μόνο με την υπομονή περνούν. Η μεγάλη υπομονή ξεδιαλύνει πολλά και φέρνει θεϊκά αποτελέσματα∙ εκεί που δεν περιμένεις την λύση, δίνει ο Θεός την καλύτερη λύση. Να ξέρετε ότι ο Θεός ευαρεστείται ,όταν ο άνθρωπος περνά δοκιμασίες και υπομένει αγόγγυστα δοξάζοντας το άγιο όνομά Του. Γι’ αυτό να προσευχόμαστε να μας δίνει ο Καλός Θεός υπομονή, ώστε να τα υπομένουμε όλα αγόγγυστα και με δοξολογία.Η ζωή μας σ’ αυτόν τον κόσμο είναι μια συνεχής άσκηση και ο καθένας μας ασκείται με διαφορετικό τρόπο.

Να σκέφτεσθε τι τράβηξε ο απ. Παύλος σ’ εκείνα τα δύσκολα χρόνια! Πόσα προβλήματα του δημιουργούσαν οι Εβραίοι και δεν μιλούσε καθόλου! Ενώ είχε πληροφορία από τον Θεό ότι θα πάει στην Ρώμη, έμεινε στην φυλακή δύο χρόνια, γιατί ο ηγεμόνας καθυστερούσε την δίκη. Ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος πάλι τι υπέφερε! Για έναν μικρό γογγυσμό υπέστη ναυάγιο… Βλέπετε, επιτρέπει ο Θεός να ταλαιπωρηθούν για μικρά πράγματα οι άγιοι, για να έχουμε εμείς παραδείγματα, ώστε να αντιμετωπίζουμε τους πειρασμούς με υπομονή, με προσευχή, αλλά και με χαρά. Για να υπομείνεις τον άλλον, πρέπει να τον αγαπήσεις.

απόσπασμα απ'το "αγιορείτικο βήμα" (http://agioritikovima.blogspot.com/2012/02/blog-post_24.html)

To sustain someone, you have to love him first

- Father, when we a face a difficulty, what can we do? 

- What to do? Patience of course. Patience is the strongest drug which cures long and protracted difficulties. Most of the difficulties can pass only through patience. Patience solves many issues and has nice results. There you don't expect any solution, the Lord gives the best solution. Know that the Lord is pleased, when people face the difficulties without grief. Our life at that world is a continuous exercise. Think what the Lord suffered at those difficult years! How many problems did the Jewish create for Him,and He did not speak at all. Saint John Thelogos, he suffered as well. For a small grief he got lost at sea. .. You see the God permits the Holy men to face difficulties in order to see them and follow their bright example. In that way we will face difficulties with patience, prayer and happiness. To sustain the other, you have to love him first. 

Ο γέρος και οι χουρμάδες

Σε μια όαση κρυμμένη μέσα στα πιο απόμακρα τοπία της ερήμου, ο γέρος Ελιάου ήταν γονατισμένος δίπλα σε μερικές χουρμαδιές. Ο γείτονάς του, ο Χακίμ, ένας πλούσιος έμπορος, σταμάτησε στην όαση για να πιουν νερό οι καμήλες του και είδε τον Ελιάου να ιδρώνει σκάβοντας στην έρημο. 

- Τι νέα γέροντα; Ειρήνη σε σένα. 

- Και σε σένα, αποκρίθηκε ο Ελιάου χωρίς να σταματήσει τη δουλειά του.

- Τι κάνεις εδώ μ'αυτή τη ζέστη και με το φτυάρι στα χέρια;

- Φυτεύω, αποκρίθηκε ο γέρος.

- Μα τι φυτεύεις εδώ, Ελιάου;

- Χουρμάδες, αποκρίθηκε ο Ελιάου δείχνοντας γύρω του τις χουρμαδιές.

- Χουρμάδες, επανέλαβε ο νεοφερμένος. Κι έκλεισε τα μάτια με συγκατάβαση, σα να'χε ακούσει τη μεγαλύτερη ηλιθιότητα του κόσμου και συνέχισε:

- Η ζέστη σε πείραξε στο μυαλό, αγαπητέ μου Ελιάου. Έλα, παράτα τα αυτά και έλα στη σκηνή μου να πιούμε ένα ποτήρι.

- Όχι, πρέπει να τελειώσω το φύτεμα. Μετά, αν θέλεις, θα πιούμε...

- Για πες μου, φίλε, πόσων χρόνων είσαι;

- Ξέρω κι εγώ; Εξήντα, εβδομήντα, ογδόντα; Δεν ξέρω... Το ξέχασα... Όμως, τι σημασία έχει αυτό;

- Κοίταξε φίλε. Οι χουρμαδιές θέλουν πάνω από πενήντα χρόνια ώσπου να μεγαλώσουν και μόνον όταν γίνουν μεγάλα δέντρα δίνουν καρπό. Εγώ δε θέλω το κακό σου, το ξέρεις. Μακάρι να ζήσεις ως τα εκατό και βάλε, όμως, ξέρεις ότι δύσκολα θα φτάσεις να μαζέψεις καρπούς απ'αυτό που σήμερα φυτεύεις. Παράτα τα, λοιπόν, κι έλα μαζί μου. 

- Κοίταξε, Χακίμ. Εγώ έφαγα τους χουρμάδες που φύτεψε κάποιος άλλος, κάποιος που ποτέ δεν ονειρεύτηκε να φάει αυτούς τους χουρμάδες. Εγώ σήμερα φυτεύω ώστε άλλοι να φάνε αύριο τους χουρμάδες που φύτεψα... Έστω κι αν είναι προς τιμήν κάποιου αγνώστου, αξίζει τον κόπο να αποτελειώσω το έργο μου. (....)

απόσπασμα απ'το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάϊ "Να σου πω μια ιστορία", εκδ. Opera animus

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Απ'το Άγιον Όρος. (από το αρχείο της αόρατης γωνιάς)

Το ψάξιμο του Θεού

Έκτακτη ανακοίνωση

Ας κάνουμε όλοι καρδιακή και έμπονη προσευχή για μια ψυχούλα που ταλαιπωρείται από καρκίνο. Την λένε Χαρίκλεια και είναι νέα μητέρα πολύτεκνη...

Ας ενώσουμε τις προσευχές μας...

Τα όρια της αγάπης

(Ο άσωτος) έφυγε, τον άφησε ο πατέρας του ήσυχο. Τον σεβάστηκε! Απίστευτο πράγμα αυτό: ο σεβασμός του Θεού, πώς σε σέβεται ο Θεός. Τον άφησε! 

- Πήγαινε, παιδί μου.

- Δηλαδή  δεν μ'αγαπάς;

- Σ'αγαπώ πάρα πολύ.

- Δηλαδή θες να φύγω;

- Καθόλου.

- Δηλαδή δεν πονάς;

- Πονάω.

- Τότε γιατί δεν κάνεις τίποτα;

- Κάνω.

- Τι;

- Σε σέβομαι.

απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου (www.atheataperasmata.com)

The limits of love

(The prodigal son) left and his father didn't get in his way. He respected him! It's unbelievable: God's respect, how God respects you. He didn't get in his son's way!
- Go, my son.
- You don't love me?
- I love you deeply.
- So, you want me to go?
- No.
- You don't feel pain?
- I do.
- Then, why don't you do something?
- I do.
- What?
- I respect you!

from radio broadcast (father Andreas Konanos)

Η αστείρευτη στιγμή

Το παρόν είναι γεμάτο με αναρίθμητους θησαυρούς. Περιέχει περισσότερα απ'όσα μπορεί να συλλάβει ο νους σου. Η πίστη είναι το μέτρο του πλούτου του , από το μέγεθος της πίστης σου εξαρτάται τι θα βρεις στο παρόν.

Ένα άλλο μέτρο είναι και η αγάπη, όσο πιο πολύ αγαπά η καρδιά, τόσο περισσότερο αγαλλιάζει με τα δώρα του Θεού.

Η βούληση του Θεού φανερώνεται σαν ωκεανός απέραντος που η δίψα της καρδιάς σου αδυνατεί να αδειάσει. Αν θα ξεδιψάσεις απο τον ωκεανό αυτό, εξαρτάται από την πίστη και την αγάπη σου.

Ζαν -Πιερ ντε Κωσάντ (1675 -1751), Γαλλία


από http://taxidistooneiro.blogspot.com/2010/12/blog-post.html

The inexhaustible moment

Present is full of countless treasures. It contains more treasures than you can imagine. Faith is the measure of its wealth and it depends on the amount of your faith what you'll find in the present. Another measure is love. The more your heart loves the more you feel happy with God's gifts. 

God's will is revealed like an endless ocean which your heart's thirst cannot drain. If your thirst is quenched by this ocean, that depends on your faith and love.

Jean Pierre de Causande

Είπες δε γνωρίζω...

Επισκέφθηκαν κάποτε Γέροντες τον αββά Αντώνιο, μαζί τους ήταν και ο αββάς Ιωσήφ. Θέλοντας ο Γέροντας να τους δοκιμάσει, τους είπε ένα ρητό από την αγία Γραφή και άρχισε από τους νεώτερους να τους ρωτάει ποιο είναι το νόημά του.

Ο καθένας έλεγε όπως το καταλάβαινε, και ο Γέροντας του απαντούσε:

-Δεν το βρήκες.

Τελευταίο απ΄ όλους ρώτησε τον αββά Ιωσήφ:

-Εσύ τι νομίζεις ότι σημαίνει ο λόγος αυτός;

-Δεν γνωρίζω, απάντησε εκείνος.

Λέει τότε ο αββάς Αντώνιος:

-Οπωσδήποτε ο αββάς Ιωσήφ βρήκε τον δρόμο, γιατί είπε…δεν γνωρίζω.

από εδώ: http://tistheosmegas.blogspot.com/2011/04/blog-post_15.html

You said you don't know...

One day, several monks, among which father Joseph, visited St. Anthony. Father Anthony, wanting to test them, told them a saying from the Bible and started asking the younger monks at first about its meaning.
Everyone was saying his opinion the way he had understood it, and father Anthony was replying:
- You didn't find it.
Last of all, he asked father Joseph:
- What do you think about the meaning of the saying?
- I don't know, he answered.
Then father Anthony said:
- Father Joseph definitely found the right way, because he said...I don't know!

Σπουδή στην αγάπη

Τριγυρνούσαν συνεχώς στο μυαλό μου μερικές γραμμές του Α.Σαιντ-Εξυπερύ (απ'το "Μικρό πρίγκιπα"). Φράσεις γεμάτες τόσο νόημα... "Πρέπει να ψάχνεις με την καρδιά. Η ουσία χάνεται σαν ψάχνεις με τα μάτια". Και σαν μαγνήτης κολλούσαν τούτες οι λέξεις πάνω στη θεϊκή εντολή για την αγάπη στο Θεό και στον άνθρωπο. 

Τόσο απλά και τόσο σοφά.

Άμα αγαπάς, σταματάς να βλέπεις με τα χωμάτινα μάτια. Περνάς στην ουσία των πραγμάτων και βλέπεις με τα μάτια της καρδιάς. Γιατί, αν η καρδιά έχει αγάπη, τότε όλα τα βλέπει και τα αγκαλιάζει. Τα καταδέχεται με ταπείνωση. Δεν την νοιάζουν τα πώς, τα γιατί, τα αίτια και οι αφορμές.

Η αγάπη σκεπάζει κάθε άνθρωπο με στοργικότητα και απλότητα. Μια ματιά αγαπητική είναι ικανή να αλλάξει την καρδιά!

About love...

I was constantly thinking of some lines of "the little prince". Words so full of meaning...

"You have to look with the heart. The substance of life can't be seen through the eyes". And with these words, I couldn't help thinking of Jesus' command of loving God and people.

Words so full of wisdom.

If you love, you no more see through the eyes. You see what really matters in life and you see it through the heart. Because if heart is full of love, it sees everything and hugs everything. It accepts everything with humility. It doesn't care about the hows or the whys.

Love mantles every man on earth with affectionateness and simplicity. One loving look is capable of changing the heart!

Ποιος έχει ποιον;

Βάδιζε αφηρημένα στο δρόμο, όταν άξαφνα το είδε. Ήταν ένα θεόρατο και όμορφο βουνό από χρυσάφι. Ο ήλιος το έλουζε και η επιφάνειά του έστελνε πολύχρωμες ανταύγειες που το έκαναν να μοιάζει με διαστημικό αντικείμενο βγαλμένο από ταινία του Steven Spielberg. Το κοίταξε για λίγο υπνωτισμένος. "Ανήκει, άραγε, σε κάποιον;" συλλογίστηκε. Κοίταξε ολόγυρα, αλλά δεν είδε κανέναν.

Τελικά, πλησίασε και το άγγιξε. Ήταν ζεστό. Πέρασε τα δάχτυλά του στην επιφάνεια κι ένιωσε πως η απαλότητά του στην αφή ήταν ανάλογη της λάμψης και της ομορφιάς του. "Το θέλω δικό μου", σκέφτηκε. Το πήρε στην αγκαλιά του και βγήκε έξω απ'την πόλη. Μαγεμένος, μπήκε τελικά σ'ένα δάσος και κατευθύνθηκε σ'ένα ξέφωτο. Εκεί, κάτω απ'τον ήλιο του απογεύματος τοποθέτησε το χρυσάφι με προσοχή στο χορτάρι κι έκατσε να το θαυμάσει. "Είναι η πρώτη φορά που έχω κάτι πολύτιμο μόνο για μένα. Κάτι δικό μου. Μόνο δικό μου!" -σκέφτηκαν και οι δύο ταυτοχρόνως"....

Όταν κατέχουμε κάτι και γινόμαστε εξαρτημένοι σκλάβοι του, τότε ποιος ανήκει σε ποιον; Ποιος έχει ποιον;

απόσπασμα απ'το βιβλίο "Να σου πω μια ιστορία" του Χόρχε Μπούκαϊ, εκδ. opera animus

Who posesses whom?

He was walking absent-minded n the road, when suddenly he saw it. It was a huge and beautiful mountain of gold. The sun was shinning on it and its surface was sending multicolor highlights which made it look like a spaceship taken from a steven Spielberg's movie.He looked at it for a while hypnotized. "I wonder whose is this"? he tought. He looked around, but he didn't see anyone. Finally, he came close to it and he touched it. It was warm. His fingers felt its softness which was commensurate to its glimpse and beauty. "I want it mine alone" he said to himself. he hugged it and came out of the city. Fascinated he was, he entered the forest and headed to a glade. There, under the evening sun he put the gold carefully onto the grass and sat to marvel it. "It's the first time I've ever had something only for me. Something mine. Mine alone" they both thought at the same time....

When we posess something and we became addict slaves, then who belongs to whom? Who posesses whom?

from the book "Déjame que te cuente" (Let Me Tell You) (2002) by Jorje Bucay


(sorry for the poor translation!)

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Αγάπη χωρίς διάκριση

Πείνα και δίψα

Όταν διψάσεις, θα ανακαλύψεις τη γεύση του νερού, που αγνοούσες λόγω της συνήθειας. Βάλε το στόμα σου στο τρεχούμενο νερό και γεύσου τις σταγόνες που σου έκαναν τη χάρη να μείνουν για να σε δροσίσουν. Όταν πεινάσεις, θα ανακαλύψεις τη γεύση του ψωμιού, που αγνοούσες λόγω της συνήθειας. Φάε το ψωμί σου αργά και ταπεινά. Δέξου το με ευγνωμοσύνη ως δώρο και θα σου είναι πιο γλυκό κι από το μέλι. Με τη νηστεία που μας διατηρεί σε κατάσταση πείνας, ασκούμαστε να λαμβάνουμε την τροφή και τη ζωή ευχαριστιακά. Να τη λαμβάνουμε ως δώρο από τα χέρια του Θεού. Η νηστεία -ως πείνα και δίψα- ανοίγει άλλες προοπτικές, άγνωστες παντελώς στον κορεσμένο άνθρωπο. Το ψωμί, τα φρούτα, το νερό γίνονται ξαφνικά τόσο όμορφα... εμπνέουν τόσο σεβασμό που θέλεις να τα φιλήσεις... Τα απλά ακτινοβολούν μια αγνή ομορφιά που τα κάνει πιο ποθητά από τα πολυποίκιλα και επιτηδευμένα...

Η νηστεία, ως πείνα και δίψα, δίνει στην τροφή και τη ζωή τη γεύση της ευλογίας και της ευχαριστίας. Βλέποντας το ψωμί και το νερό ως δώρο του Θεού, ανακαλύπτεις τελικά παντού γύρω σου τα κρυμμένα Του δώρα... Έχει δίκιο ο π. Αλέξανδρος. "Μόνο αυτός που ευχαριστεί ζει αληθινά"! Η πείνα και η δίψα της νηστείας είναι στο βάθος της πείνα και δίψα για τον Θεό. Αυτό το ζεις πραγματικά στην εσπερινή λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων, όταν όλη μέρα πεινάς και διψάς τον Άρτο και τον Οίνο της Ευχαριστίας.

π.Η.Κ.

(από εδώ: http://makedonitissa.blogspot.com/)

Ζήσε τη στιγμή

Χρησιμοποιείται κατά κόρον σαν ατάκα, σαν όπλο εξυπνάδας ή και σαφούς γρήγορης απάντησης... Ας προσπαθήσουμε λίγο να εμβαθύνουμε πέρα και πάνω απ'τη φράση αυτή... 

Ζήσε τη στιγμή σημαίνει να μάθεις να εξερευνάς το "τώρα" της ζωής σου. Να μην περιμένεις κάποιο μακρινό μέλλον, αλλά να χαίρεσαι την κάθε στιγμή που ζεις. Τώρα. Όχι αύριο! Το αύριο είναι του Θεού, που λένε και πολλοί άγιοι. Το τώρα είναι αυτό που ξέρεις, που βλέπεις, που βιώνεις. Κάν'το όσο πιο όμορφο μπορείς. Αγάπησε τους γύρω σου, αγάπησε ακόμα και τους εχθρούς σου. Δώσε το 100% του εαυτού σου χωρίς μιζέριες και πονηριές, χωρίς να περιμένεις ανταπόδοση. 

Το να ζω τη στιγμή σημαίνει να ψηλαφώ την πραγματικότητα του τώρα, να τείνω προς το Θεό και το συνάνθρωπο. Το να ζω τη στιγμή σημαίνει να μάθω να θέλω να αγωνίζομαι και να μη μένω παρατηρητής της ίδιας μου της ζωής. Το να ζω τη στιγμή ισοδυναμεί με το να ζω από τώρα τον Παράδεισο ή την κόλασή μου: την αγνή, αληθινή χαρά ή την βασανιστική μιζέρια της υποταγής στα πάθη και την αμαρτία.

Live the moment

Live the moment means explore every moment of your life. Don't wait for a distant future to come, but enjoy every moment by living it. Live it now! Not wait for tomorrow.Tomorrow isn't yours. Tomorrow is in God's hands. Live now, love now, see now, experience now. Live as beautiful as you can. Love your friends and your enemies.Living the moment means that you should try your best to love God and people. Living the moment means that you must try to want to fight and not being miserable and viewer of your own life. Try to live the moment, my friend, and pray to God that you find your own way to happiness. The way to meet Him.