Βραδινός περίπατος

Βραδινή περιπλάνηση σε μια πολύ γραφική πόλη. Αργό περπάτημα στα πέτρινα σοκάκια της. Η υπερβολική ζέστη της ημέρας άφησε τα ίχνη της πάνω στις σκαλιστές πέτρες. Όμως, με την διστακτική εμφάνιση των πρώτων αστεριών αντιλαμβάνεσαι το πόσο γλυκιές είναι οι καλοκαιρινές νύχτες. Ούτε πολύ κρύες ούτε πολύ ζεστές.

Ακούγοντας τους γρύλους να τραγουδούν το βασικό τους απαράλλαχτο σκοπό. Περπατάμε αργά. Ανεπαίσθητα γλιστράει στη σκέψη το πόσο αντίθετη με την πραγματικότητα της μεγαλούπολης είναι η αυθεντικότητα μιας μικρής πόλης. Μου φαίνεται σα να κινούνται όλα με άλλους ρυθμούς. Πιο αργούς, πιο ανθρώπινους. Λες και μπήκες ανεπαίσθητα στη μαγική δίνη ενός παραμυθιού.

Το κουβάρι της ζωής πάντα θα ξετυλίγεται. Όσο το επιτρέπει ο Θεός. Δε γνωρίζω πόσο θα ζήσω. Όμως, μ'αρέσει υπερβολικά να ζω την κάθε μου στιγμή με χαρά. Όπως αυτή την πανέμορφη νύχτα.... Ποιος ποιητής μπορεί να περιγράψει μια τόσο όμορφη ώρα; Ποιο πινέλο μπορεί να χαϊδέψει και να μαγέψει μια ακουαρέλα σαν αυτή που απλώνεται μπροστά στα μάτια μου αυτή τη στιγμή; 

Απολαμβάνω τις ευκαιρίες σου, Θεέ μου. Σ'ευχαριστώ...

απ'το ημερολόγιο του Σεβάχ του Θαλασσινού

Αντιγράφοντας απ'το ημερολόγιό μου...

Κάποτε φτάνει η ευλογημένη ώρα της κατάπαυσης. Ηρεμία. Προσωρινή μα ουσιαστική περίοδος: Η απαραίτητη περίοδος των διακοπών.

Η θάλασσα με γοητεύει, με μεθάει, είναι σχεδόν όλη μου η ζωή. Όμως, αυτές τις μέρες το πλοίο της ζωής μου προσάραξε. Και έγινε οδοιπόρος και αναζητητής του βουνού. Στις ψηλές κορφές να ψάξω λίγο πιο ήρεμα τον εαυτό μου. Όσο  η θάλασσα με γοητεύει άλλο τόσο το περιβάλλον του βουνού με συναρπάζει.

Εδώ ψηλά όλα είναι τόσο διαφορετικά. Λες και η μυσταγωγία της φύσης σού ενσταλάζει μια σπάνια ελπίδα πως εδώ οι στιγμές χαράσσουν τη διαδρομή προς το κέντρο της καρδιάς.

Ακούω το σταθερό, μαγευτικό θρόισμα των δέντρων και συμμετέχω κι εγώ ντροπαλά στο ταξίδι του αέρα. Παρατηρώ το βραδινό πέπλο τ'ουρανού, το στολισμένο με αμέτρητα ουράνια κεράκια και αναπολώ τις αμέτρητες στιγμές που έζησα απ'την προηγούμενη χρονιά μέχρι τώρα.

Εδώ δε σε διακόπτουν οι ασχολίες της πόλης, τα αναγκαστικά παρακολουθήματα της καθημερινής ζωής. Νιώθεις πως αγγίζεις ουρανό. Ψηλαφητά αρχίζεις να μετράς τους ρόζους της καρδιάς, αλλά χωρίς να απελπίζεσαι.

Αισθάνεσαι πως ορίζεις τα βήματά σου γιατί, χωρίς την υγρασία της απελπισίας και το διάφανο καύσωνα της μοναξιάς, η ματιά σου βλέπει τις θεϊκές πατημασιές δίπλα σου. Προχωράς με τη σιγουριά μιας άλλης ζωής και τη δυναμικότητα της απόλαυσης της στιγμής της τωρινής.

Κοιτώντας τ'αστέρια ανοιγοκλείνω αργά τα βλέφαρά μου... Αρχίζω να θυμάμαι όλους αυτούς που δεν είναι πια κοντά μου.Αυτούς που διάβηκαν τα μονοπάτια τ'ουρανού. Κάθε όνομα και μια ευχή... Όλοι έχουν την ανάγκη μιας καρδιακής θωπείας... Ο αόρατος κόσμος είναι τελικά τόσο φανερά αληθινός. Απόκοσμος με μια επιπόλαιη πρώτη ματιά μα και τόσο φιλικός.

Μακρυά απ'τα κύματα της θάλασσας και χωρίς την έγνοια του καραβιού μου... Για λίγο μόνο... Και μετά πάλι στη θάλασσα της αγωνιστικότητας. Όχι αγωνίας, μα αγωνιστικότητας...

απ'το ημερολόγιο του Σεβάχ του Θαλασσινού, 20 προς 21/07/2012 (00:33μμ)


υγ: Αν έχεις twitter, μπορείς να έρθεις στην θαλασσινή παρέα. Να μοιραστούμε σκέψεις και νοσταλγίες. Εδώ: https://twitter.com/geothalassinos

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Καλαμάτα -Πάρκο ΟΣΕ

Μυστικά παραμύθια

Γιώργου Βαρσαμάκη, Μυστικά παραμύθια... Καλή ακρόαση :)   υγ: Παραθερισμού μέρος δεύτερο τέλος! Επέστρεψα και πάλι με πολλές καινούριες αναρτήσεις-σκέψεις-κείμενα και προσδοκίες. Καλώς σας ανταμώνω.

Η πιο αναρχική θρησκεία

«Πιστεύω στην Ορθοδοξία γιατί είναι η απόλυτα αναρχική θρησκεία». Ποιος το είπε;

Είναι από τους αγαπημένους ηθοποιούς του κοινού, και σε όποια σειρά κι αν έχει συμμετάσχει, έχει κάνει επιτυχία.

Ο λόγος για τον Άρη Σερβετάλη ο οποίος δήλωσε στην εφημερίδα Lifo: «Πιστεύω στον Θεό. Ο άνθρωπος είναι κατασκευασμένος ως λατρευτικό ον κι έχει το χάρισμα να αναρωτιέται για τα έξω από αυτόν. Πιστεύω στην Ορθοδοξία γιατί είναι η απόλυτα αναρχική θρησκεία. Γιατί σου λέει πως οτιδήποτε θέλεις να πεις στον άλλο πρέπει να το πεις πρώτα στον εαυτό σου. Αντί, για παράδειγμα, να σπάσεις μια βιτρίνα, πρέπει να σπάσεις πρώτα το καθεστώς που έχεις εσύ μέσα σου. Και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Νομίζω ότι μόνο έτσι μπορούμε να προχωρήσουμε στη ζωή μας και χωρίς Θεό είναι πολύ δύσκολα».

πηγή

υγ: δείτε κ εδώ: http://aoratigonia.blogspot.com/2011/09/blog-post_02.html

Πώς να βλέπεις τις αρρώστιες

Όταν το σώμα δοκιμάζεται, τότε η ψυχή αγιάζεται. Με την αρρώστια πονάει το σώμα μας, το χωματόκτιστο αυτό σπίτι μας, αλλά έτσι θα αγάλλεται αιώνια ο νοικοκύρης του, η ψυχή μας, στο ουράνιο παλατάκι που μας ετοιμάζει ο Χριστός. Με αυτήν την πνευματική λογική, που είναι παράλογη για τους κοσμικούς, χαίρομαι και εγώ και καμαρώνω για τις σωματικές βλάβες που έχω. Το μόνο που δεν σκέφτομαι είναι ότι θα έχω ουράνια ανταμοιβή. Καταλαβαίνω ότι εξοφλώ την αχαριστία μου στον Θεό, αφού δεν έχω ανταποκριθεί στις μεγάλες Του δωρεές και ευεργεσίες. Γιατί στην ζωή μου όλα γλέντι είναι· και η καλογερική και οι αρρώστιες που περνώ. Όλο φιλανθρωπίες μου κάνει ο Θεός και όλο οικονομίες. Ευχηθείτε όμως να μη με ξοφλάει με αυτά σ’ αυτήν την ζωή, γιατί τότε αλίμονό μου! Μεγάλη τιμή μου έκανε ο Χριστός να υπέφερα ακόμη περισσότερο την αγάπη Του, αρκεί να με ενίσχυε, ώστε να αντέχω, και μισθό δεν θέλω.

γέροντας Παΐσιος

απόσπασμα αλιευμένο από εδώ

Αντιβίωση και ελευθερία

Όπως πας στον γιατρό και αφήνεσαι στα χέρια του και δεσμεύεσαι να τηρήσεις τις εντολές του και να πάρεις τις αντιβιώσεις που αυτός θα σου δώσει για να γιατρευτείς και ουσιαστικά να «ελευθερωθείς» από την αρρώστια, έτσι πρέπει να κάνεις και στη σχέση σου με τον Θεό. 

Να αφεθείς στα χέρια Του, να δεσμεύσεις την ελευθερία σου για να αποκτήσεις την πραγματική ελευθερία. Αυτός θα σου δώσει την αντιβίωση που χρειάζεσαι για να ελευθερωθείς αληθινά.

μητρ. Λεμεσού, Αθανάσιος 


(Ευχαριστίες πολλές στο φίλο που το επιμελήθηκε και μας το έστειλε!)

Ζήτα το ουτοπικό με πόνο καρδιάς!

…Όλη η ιστορία της πρότασης του Χριστού είναι να μας πει: Άσε τις θεωρίες σου, άσε τους νόμους! Κομμάτια να γίνουν! Κομμάτια να γίνει οποιοσδήποτε τύπος θρησκευτικός! Τι να κάνουμε όταν είμαστε μέσα στην εκκλησία σαν τα ρομπότ ; Τι κάνει ο ένας; Τι κάνει ο άλλος; Μετάνοιες, σταυρούς, αλάδωτα, κοινωνίες, εξομολογήσεις, αλλά η καρδιά μας δεν αγγίζει τον Θεό; Δεν ενδιαφέρεται γι’ Αυτόν; Γιατί; Γιατί δεν τολμούμε! Γιατί δεν πιστεύουμε ότι μπορούμε να έχουμε αληθινή σχέση με τον Χριστό! Ας μην το πολυπιστεύουμε όμως! Δουλειά του Θεού είναι να μας δώσει την πίστη! Το θέμα είναι να έχουμε το ανδρείο φρόνημα να τολμήσουμε! Εν πόνω καρδίας! Τι σημαίνει εν πόνω καρδίας; Η προσέγγισή μας με τον Χριστό να συνοδεύεται με πόνο καρδιάς. Δηλαδή με κόπο καρδιάς! Πόνο καρδιάς! Όχι αυτό το θιγμένο: "Αχ, στενοχωρήθηκα!". Αλλά, πόνο καρδιάς! Δηλαδή να’ χει κόπο η καρδιά μου! Ποιος είναι ο κόπος; Το να αρνούμαι τα θελήματά μου! Εκεί που το θέλεις, να λες όχι! Και αυτή τη θυσία να κάνεις, ζητώντας αυτό το ουτοπικό! Να γίνει ο Θεός μια ζωντανή πραγματικότητα!...

(Απόσπασμα από κήρυγμα του π.Βαρνάβα Γιάγκου, Ι.Ν.Παναγίας Λαοδηγήτριας Θεσσαλονίκης)

[αναδημοσίευση από παλιότερή μας ανάρτηση]


υγ: Μέρος διακοπών δεύτερο! Τα ξαναλέμε πάλι το Σάββατο. Οι αναρτήσεις είναι αυτόματα προγραμματισμένες έως τότε. Να είστε όλοι καλά.

Πάντα μπορείς ν'αλλάξεις!

(ένας ηλικιωμένος ετοιμοθάνατος άνθρωπος) Και κλείνει λέγοντας: "Αν ξανάρχιζα απ΄την αρχή, θα ξεκινούσα ξυπόλητος από την αρχή της άνοιξης ως τα μέσα του φθινοπώρου. Θα πήγαινα σε περισσότερα λούνα παρκ, θα θαύμαζα περισσότερα ηλιοβασιλέματα. Θα έπαιζα με περισσότερα παιδιά, αν μπορούσα να ξαναρχίσω τη ζωή μου απ'την αρχή. Βλέπετε, όμως, δε μπορώ". Ούτε εσείς ούτε εμείς ξέρουμε τι βρίσκεται πιο πέρα, ξέρουμε όμως τι βρίσκεται εδώ. Αυτό είναι το δώρο του Θεού σε μας και το πώς θα το χρησιμοποιήσουμε είναι το δικό μας δώρο στο Θεό.

Η  ζωή είναι στα χέρια σου. Μπορείς, αν θέλεις, να διαλέξεις τη χαρά ή μπορείς να συναντάς την απελπισία όπου και να κοιτάς. Όλα είναι δικά σου. Πώς συμβαίνει και μερικοί άνθρωποι βλέπουν παντού όμορφους ουρανούς και πράσινο χορτάρι με ωραία λουλούδια, ενώ άλλοι δυσκολεύονται να βρούνε έστω και ένα όμορφο πράγμα; Ο Καζαντζάκης λέει: "Έχεις τα πινέλα, έχεις και τα χρώματα. Ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα".
Δεν έχει σημασία τι χρώματα χρησιμοποιείς τώρα. Πάντα μπορείς να τ'αλλάξεις!

απόσπασμα απ'το βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια "να ζεις, ν'αγαπάς και να μαθαίνεις", εκδ. Γλάρος

Ανακοίνωση

Για όσους φίλους θέλουν, η αόρατη γωνιά βρίσκεται πλέον και στο twitter. Με link των καθημερινών αναρτήσεων καθώς και άλλες σκέψεις-ρητά-απορίες.

Στη διεύθυνση https://twitter.com/geothalassinos

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Μικρή ανακοίνωση

Καλημέρα καλοί μου φίλοι!

Πριν λίγο επέστρεψα από τη πρώτη φάση των διακοπών μου. Μόλις βρω λίγο χρόνο θα διαβάσω και θα απαντήσω και στα σχόλιά σας. Σας ευχαριστώ όλους. Ευχαριστώ ιδιαίτερα τον φίλο και συνεργάτη Nil που όλο αυτό το διάστημα της απουσίας μου δημοσίευε τα σχόλια που με αγάπη γράφατε.

Εις το επανιδείν.

Έκτη αίσθηση

http://www.youtube.com/watch?v=2HOzFGlODMk


Ένα ωραίο ορχηστρικό τραγούδι με έξυπνο, ταξιδιάρικο βίντεο...
Καλημέρα!

Η ζωή είναι ευφυέστατη

Η ζωή είναι ευφυέστατη. Κάθε ψυχή στο βυθό της, είναι ευφυέστατη. Δεν αναζητά συνταγές, θέλει απαντήσεις. Δεν αναζητά ξεκούραση, θέλει σκοπό. Δεν αναζητά τη χαύνωση, θέλει τη δίκαιη ευθύνη της. Δεν ηρεμεί με τη λήθη, διψάει για αλήθεια. Πρώτα για την αλήθεια της και μετά για την Αλήθεια.

απόσπασμα απ'το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη, "Ο παλιάτσος και η άνιμα", εκδ. Ψυχογιός

Ο θησαυρός του χρόνου

Οι μοναχοί της Ορθόδοξης εκκλησίας γνωρίζουν κάτι: Το σταθερό τυπικό ηρεμεί την ψυχή. Της επιτρέπει να ζήσει τη στιγμή. Αποτελεί το σταθερό περίβλημά της που μέσα του κατοικεί. Οι μοναχοί -και στον Άθωνα- ζουν σε ένα χρόνο που στην καθημερινότητά μας έχει προ πολλού χαθεί. Είναι πεπεισμένοι ότι παντού όπου υπάρχει πλούτος σε βιωμένο τυπικό, εκεί συγκεντρώνεται και ένας ιδιαίτερος θησαυρός -ο μοναδικός που ίσως μπορεί παρά την υπόσχεσή τους για ακτημοσύνη να τους δοθεί: Ο θησαυρός του χρόνου!

απόσπασμα απ'το βιβλίο του Heinz Nussbaumer, "Μόνος και όχι μόνος", εκδ. Επτάλοφος

Δε μιλάω σε κανέναν για το Χριστό αν δε το ζητήσει

Πρέπει να θέλει ο άλλος να κάμει κάτι. Και θυμάμαι το γέροντα Πορφύριο που έλεγε: 

"Εγώ βρε δε μιλάω σε κανένα για το Χριστό, εάν δε θέλει, εάν δε μου το ζητήσει". Και δεν το έλεγε εγωιστικά, αλλά από σεβασμό της ελευθερίας των άλλων. "Εγώ προσεύχομαι γι'αυτούς, τους κάνω και θαύματα ακόμη, αλλά δεν τους μιλάω. Θέλω να ανοίξει η ψυχή τους και να μου το ζητήσουνε".

(αρχ. Ανανία Κουστένη, Λόγοι Β', σελ.75)
απόσπασμα απ'το βιβλίο Ανθολόγιο συμβουλών, γέρ. Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, εκδ. Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος Μήλεσι Αττικής

Της αγάπης η αρετή

Επιδιώξτε τη σωτηρία σας ευαρεστώντας το Θεό πρωτίστως με την αρετή της αγάπης. Αυτό να είναι το μοναδικό σας μέλημα: το πώς θα γίνετε πλούσιοι σε αγάπη. Εκείνος που έχει αγάπη, έχει μέσα του τον ίδιο το Θεό.

πηγή: http://www.impantokratoros.gr/symboules-gerontos.el.aspx

Ζωή χωρίς Χριστό δεν αντέχεται!

Ζωή χωρίς Χριστό δεν αντέχεται. Δεν παλεύεται με τίποτα! Ζωή χωρίς Χριστό σημαίνει πως μετά το θάνατο, χάνεσαι....

Άμα νιώσεις το χάδι το θεϊκό μέσα σου, πείθεσαι. Μαλακώνει  η ψυχή. Γαληνεύει η καρδιά. Ζωή με το Χριστό σημαίνει πως θα έχεις τη δυνατότητα να σβήσεις τους λεκέδες της ψυχής σου και να λάμψεις με αιώνιες προοπτικές. Ζωή με το Χριστό σημαίνει πως δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Ζωή με το Χριστό σημαίνει μετοχή στην αθανασία, στο γλυκό ολοκληρωτικό δόσιμο και δέσιμο μαζί του. Ζωή με το Χριστό σημαίνει ζεστή αγκαλιά σε όλους τους γύρω σου ανθρώπους. Σημαίνει πράγματα που ούτε στα πιο τρελά σου όνειρα δεν έχεις φανταστεί!

Μη ψάχνεις αλλού, αδερφή/έ, το νόημα της ζωής. Προσκάλεσε το Χριστό στη ζωή σου και όλα μέσα σου θα γίνουν καινούρια!


υγ: Ο τίτλος είναι από μια φράση του π.Ανδρέα Κονάνου

Η φωτογραφία της εβδομάδας

από το φιλικό μας site της roadartist.blogspot.com

Pollino: l'ultima neve

Ένα μουσικό κομμάτι που με εμπνέει πολύ...  Απολαύστε το...

Μπορείς να συγχωρείς;

Από τη στιγμή που τίποτα απ'όσα σχεδιάζουμε δεν είναι άψογο, καμιά μας προσπάθεια δεν είναι αψεγάδιαστη. Τίποτα, απ'ό,τι αποκαλούμε ανθρώπινο, δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς κάποιο μέτρο περιορισμού και εσφαλμένης εκτίμησης. Έτσι, εκείνο που μας σώζει είναι η συγχώρεση.

David Augsburger

Τότε πήγε ο Πέτρος και του είπε: "Κύριε, πόσες φορές θα σφάλλει σε μένα ο αδερφός μου και θα τον συγχωρήσω; Ως επτά φορές;". Του λέει ο Ιησούς: Δε σου λέω ως επτά, αλλά ως εβδομήντα φορές το επτά".

Ματθ.18,21-22


photo by Silena

Ανακοίνωση

Από αύριο και για μια δέκα μέρες περίπου θα λείψω. Οι αναρτήσεις είναι προγραμματισμένες και θα ανεβίνουν κανονικά κάθε πρωί. Τα σχόλιά σας θα τα δημοσιεύει ο συνεργάτης μας Nil. Να είστε όλοι καλά.

Σεβάχ ο Θαλασσινός

Ακολουθώντας τις σταγόνες

...Να βλέπεις τα σημάδια που άφησε στο πέρασμά του, γιατί σημαίνει ότι από κει πέρασε και σίγουρα θα φτάσει προς την Ιθάκη. Τα βήματα αυτά... Κι ο δικός σου Οδυσσέας είναι ο Χριστός. Και τα σημάδια του Χριστού είναι το αίμα του. Στο δρόμο της ζωής σου να μην πατάς όπου να'ναι. Να μην πατάς σε λάσπες, σε παγίδες. Να κοιτάς εκεί που πάτησε ο Χριστός. Εκεί που άφησε ο Χριστός να στάξει το αίμα του και να βαδίζεις την οδό τη σίγουρη, την πεπατημένη που βγάζει στον Παράδεισο. Είναι σίγουρο!

Να σας πω κάτι; Αν ζούσαμε στην εποχή του Κυρίου κι είχε προπορευτεί η πορεία, η πομπή αυτή του Χριστού στο Γολγοθά κι εμείς είχαμε μείνει πολύ πίσω και είχαν φύγει όλοι και είχαμε μείνει μόνοι και βλέπαμε τις σταγόνες στο δρόμο και θέλαμε να πάμε στο Γολγοθά να δούμε το Χριστό. Αν ακολουθούσαμε αυτές τις σταγόνες, δε θα φτάναμε στο Γολγοθά; Αφού ήταν το αίμα του Χριστού. Δε θα φτάναμε; Θα φτάναμε! Να'το εδώ. Εδώ άλλη μια σταγόνα, εκεί πιο πολύ έχει χυθεί το αίμα του, να'το. Φτάσαμε στο Γολγοθά. Δηλαδή η πρόταση του Χριστού η οδός του Χριστού σε πάει σίγουρα στον Παράδεισο!

Αυτή την οδό, αυτή την πρόταση, αυτά τα λόγια του, αυτό το θέλημά του, αυτή την οδό που χάραξε ο Χριστός με τη ζωή του, με τα λόγια του, με τα θαύματά του να τα κοιτάς στο δρόμο της ζωής σου. Και να λες: Πάω καλά; Αυτό που κάνω το θέλει ο Χριστός; Συμφωνεί ο Χριστός;

απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου -www.atheataperasmata.com

Mη τα σφίγγετε πολύ τα παιδιά

Για τα παιδιά, έλεγε: "Όχι πίεση· μη τα σφίγγετε πολύ". Κι επανελάμβανε το παράδειγμα με τα δεντράκια. "Το μικρό δεντράκι το δένουμε με προσοχή στο πασσαλάκι μ' ένα κουρέλι ή βαμβακερή κλωστή, για να μην τραυματισθεί. Και αφήνουμε μπόσικα, για να έχει άνεση να μεγαλώνει. Έτσι και τα παιδια, να τα παίρνετε με το μαλακό, με το γλυκό, όσο είναι μικρά". Έλεγε να τα έχουμε κοντά μας με αγάπη , να τους μαθαίνουμε να έχουν μυστηριακή ζωή, τι σημαίνει γέροντας, τι σημαίνει εξομολόγηση. "Μεθαύριο, όταν μεγαλώσουν , ό,τι πήραν πιο μικρά, δε θα πάει χαμένο". Έλεγε και το παράδειγμα με το κουρδιστήρι."Μην το κουρδίζετε τέρμα, μήπως σπάσει το ελατήριο. Έτσι και με τα παιδιά, μόλις βλέπετε ότι ζορίζονται να χαλαρώνετε το σφίξιμο". Όταν του έλεγαν ότι τα μεγαλύτερα παιδιά ξέφυγαν και έκαναν διάφορα , έλεγε: " Μη στεναχωριέστε. Λάσπη είναι αυτό. Αυτό δεν είναι κακό βαθειά, γιατι έχει περασμένο μίνιο απο μέσα. Δε σκουριάζει. Κάποτε θα πλυθεί η λάσπη , θα φύγει και δε θα έχει σκουριά.

γέροντας Παΐσιος

απ'το φιλικό blog http://talantoblog.blogspot.com/2012/05/blog-post_1531.html

Φοβίες στην αγάπη

Τελευταία με προβληματίζει το θέμα της φοβίας στην αγάπη. Βλέπω γύρω μου ανθρώπους που καταστρέφουν ό,τι όμορφο έχουν στη ζωή τους απο φόβο. Οι άνθρωποι φοβούνται την απόρριψη, φοβούνται τον πόνο, φοβούνται το ρίσκο, φοβούνται το άνοιγμα στον άλλο, φοβούνται να εμπιστευτούν, φοβούνται να γίνουν ευάλωτοι, φοβούνται την πτώση, ακόμη και την ίδια την αιώρηση, ακόμη και την ίδια την εκστατική στιγμή της πληρότητας που δίνει η αγάπη, ακόμη κι αυτή, τη φοβούνται.. Όπου νοιώσουν αυτή την ακατανίκητη ορμή να ξυπνά μέσα τους, εκεί επιλέγουν να πονέσουν τον άλλο πρώτοι, να υποτιμήσουν την ομορφιά της σχέσης και να την υποβιβάσουν σε κάτι το ευτελές. Πάντα και παντού οι ίδιοι φόβοι... Όλοι μας δέσμιοι. Πόσο πιο εύκολο θα ήταν να κάναμε, χωρίς λογοκρισία, αυτό που αισθανόμαστε..! Όλα θα ήταν τόσο πιο όμορφα, τόσο πιο ελεύθερα..

       

Δεν θέλω να φοβάμαι. Θέλω να είμαι ελεύθερη. 

Δεν θέλω δίπλα μου ανθρώπους που υποτάσσονται στους φόβους τους. 

Θέλω δίπλα μου ανθρώπους, που πολεμάνε κάθε μέρα να είναι ελεύθεροι.

Ελεύθεροι και εκτός τόπου και χρόνου! :-)

Απόσπασμα απ'το κείμενο "Ασυνάρτητα" απ'τα "αποστάγματα καρδιάς".

Σ'ευχαριστούμε πολύ, voulaki, για την ευγενική άδεια!

Να σου εξομολογηθώ κάτι...

Να σου εξομολογηθώ κάτι θέλω σήμερα...

Πολλές φορές μου στέλνεις mail ή σχόλια και μου λες πόσο σου άρεσε το τάδε κείμενο κλπ κλπ. Αλλά μέσα μου ξέρεις τι νιώθω; Πως είμαι ένα τίποτα! Αυτά που γράφω είναι απλά σκέψεις μου. Πολλές φορές είναι επιφανειακές, επιπόλαιες. Ίσως και αποτέλεσμα παροδικών συναισθημάτων και καταστάσεων. Είμαι ένας αδύναμος άνθρωπος. Και γεμάτος κηλίδες αμαρτίας στην ψυχή μου. 

Κάθε μου ανάρτηση είναι απλά μια προσπάθεια να προσεγγίζω το Χριστό και εσένα. Και θέλω πάρα πολύ να το πετύχω. Αυτό είναι το κίνητρο της γραφής μου: πιστεύω πως μέσα απ'την αόρατη γωνιά μπορώ να Τον προσεγγίζω και να σε προσεγγίζω. Αυτή είναι η μεγάλη μου προσδοκία: να έρθουμε όλοι πιο κοντά μεταξύ μας και πιο κοντά στον Δημιουργό μας. Θέλω να ζω τη χαρά από τώρα! Θέλω να νιώθω την ελπίδα Του από τώρα! Γι'αυτό και σου ανοίγω την καρδιά μου... Δεν το κάνω για κανέναν άλλο λόγο ιδιοτελή.

Έλα, φίλη/ε μου καλέ, λοιπόν στη αόρατη γωνιά και δες την απλά. Και δικαιολόγησέ την για τις ατέλειές της. Μόνος τέλειος είναι ο Χριστός... 

Να έχεις μια καλή μέρα γεμάτη ειρήνη.

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Καλημέρα σε όλους τους καλούς μας φίλους!
Μια ζεστή επιπλέον καλημέρα σε όλους τους φίλους μας σε Γερμανία, Κύπρο, Ρωσία, Αμερική, Αγγλία, Γαλλία, Αυστραλία, Ιταλία, Ουκρανία, Λετονία, Ν.Ζηλανδία και όπου αλλού!
Ούτε που μπορούσα να το διανοηθώ ότι η αόρατη γωνιά θα αποκτούσε τόσους πολλούς φίλους που θα την επισκέπτονταν καθημερινά από όλα τα μέρη της γης! Να είστε όλοι σας καλά!

Γιατί να πάω στην εκκλησία;

Μια ειλικρινής, θεολογική απάντηση απ'τον π.Θεμιστοκλή Μουρτζανό. Αφορά τους νέους κυρίως αλλά και κάθε άνθρωπο που ψάχνεται στα μονοπάτια της ζωής... Ένα βίντεο που μπορεί να μας βοηθήσει όλους. Απολαύστε το!

Στο σινιάλο μιας αδιόρατης ιδέας

Ναι. 

Η φράση έγινε καράβι..

Η φράση έγινε  γιορτή.

Πήρε θάρρος να προχωρήσει.

Να ξανοιχτεί στου ορίζοντα το άκρο.

Στο σινιάλο μιας αδιόρατης ιδέας.

Στόχοι που ταξίδεψαν για μια χούφτα χώμα.

Ναι.

Ο ορίζοντας ποτέ δεν τελειώνει.

Ο ορίζοντας κρύβει της αλήθειας το χάος.

Εκεί θα μένει σαν τ'αστέρια που προσμένουν.

Στο σινιάλο μιας αδιόρατης ιδέας. 

Στόχοι που ταξίδεψαν για μια χούφτα χώμα.

Σεβάχ ο Θαλασσινός, 

μέσα στην απόλυτη σιγή της νύχτας της 15.06.2012 

photo by Mariela

Μια μεγάλη καρδιά γεμίζει με ελάχιστα (μέρος Β')

(...) Με τέτοια ελευθερία από τα άγχη, τους ψυχαναγκαστικούς στόχους, πώς να μην αισθάνεται θαυμάσια κάποιος! Πώς να μην αγαπάει τη ζωή, τον εαυτό του και, ως εκ τούτου, τους πάντες! Αφού είναι πλάσμα τόσο χορτάτο διότι είναι ευγνώμον, πλήρες, αφού ξέρει να κοιτά, να ακούει και να καταλαβαίνει. Έχει να δίνει δηλαδή, και δίνει από κίνηση φυσική για να μην τον πνίξουν οι δωρεές του! Εκείνες που λαβαίνει οι δωρεές.

Όσο για το τελικό, το απόσταγμα απ'τα ελάχιστα, το "εν ου έστι χρεία", είναι απαραίτητη πια η προσευχή που σε βγάζει έξω απ'το ανθρώπινο όριο, σε αμμουδιά άλλης όχθης, για να το αλιεύσεις, μαργαριτάρι στον ωκεανό σου. Το θαύμα είναι η πιο ρεαλιστική κατάσταση της αληθινής ζωής.

απόσπασμα απ'το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη "Μια μεγάλη καρδιά γεμίζει με ελάχιστα", εκδ. Ψυχογιός

Μια μεγάλη καρδιά γεμίζει με ελάχιστα (μέρος Α')

... Τα "ελάχιστα" τούτα είναι μονάχα τα ουσιαστικά, τα θεϊκά δηλαδή. Αν δεν πεινούσε γι'αυτά και μόνο γι'αυτά η καρδιά, δε θα ήταν μεγάλη καρδιά.

(...) Κι ο Χριστός θαύμαζε τα πουλιά που δε σπέρνουν ούτε θερίζουν, κι όμως βρίσκουν τροφή και κελαηδούν, τα αγριολούλουδα που δεν υφαίνουν, δεν κεντούν κι όμως φορούν στολές λαμπρότερες από των βασιλιάδων, κι ενώ ακόμα και οι αλεπούδες έχουν φωλιές, ο Γιος του Θεού δεν έχει πού την κεφαλή κλίνη... Πόση αυτάρκεια! Τι ανεξαρτησία από τα του κόσμου! Πόση αναγνώριση του τι πράγματι ποθεί μια ψυχή για να είναι υγιής και ωραία! Τον ήλιο, τη γλύκα της ζεστασιάς. Τίποτε απ'όσα πουλάνε στην αγορά.

Πίστη στη Θεία Πρόνοια, την πιο ευφάνταστη υφάντρα. Τη γαλήνη από τα ουσιώδη που βρίσκονται μονάχα εντός, φυσικοί σπόροι που θέλουν πότε πότε να ποτίζει κανείς με ελάχιστο νερό από βροχή, που κι αυτή, γενναιόδωρη, πέφτει σε δικαίους και αδίκους.

απόσπασμα απ'το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη "Μια μεγάλη καρδιά γεμίζει με ελάχιστα", εκδ. Ψυχογιός

Σου δίνω αγάπη επειδή σ'αγαπώ!

Σας δίνω αγάπη, επειδή σας αγαπάω, όχι επειδή περιμένω να με αγαπήσετε. Αν δίνω επειδή περιμένω κάποια ανταπόδοση, σίγουρα θα γίνω δυστυχισμένος. Όταν λες καλημέρα σε κάποιον, το κάνεις επειδή θέλεις να το πεις και όχι επειδή περιμένεις κάτι. Αν περιμένεις κάποια ανταπόδοση και δεν πάρεις, τότε στεναχωριέσαι: "Το 'ξερα ότι δεν έπρεπε να του πω καλημέρα".

Μερικές φορές βγαίνω και λέω καλημέρα σε κάποιον και αυτός -έχουμε φτάσει πραγματικά σ'αυτό το σημείο- γυρίζει και με ρωτάει: "Γνωριζόμαστε"; "Όχι", του λέω, "αλλά δε θα ήταν ωραίο;". Καμιά φορά λένε όχι. Δικαίωμά τους. Εγώ, όμως, έκανα αυτό που ήθελα. Είπα καλημέρα. Κι αυτοί έκαναν αυτό που ήθελαν είτε ανταποδίδοντας είτε όχι.

Αν δεν προσδοκούμε τίποτε, έχουμε τα πάντα. Αγάπα επειδή θέλεις να αγαπάς. Δίνε επειδή θέλεις να δίνεις. Τα λουλούδια ανθίζουν επειδή έτσι είναι  η φύση τους, όχι επειδή τα θαυμάζουν οι άνθρωποι! Ζήσε και αγάπα επειδή θέλεις. Επειδή αυτή είναι η φύση σου.

απόσπασμα απ'το βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια "να ζεις, ν'αγαπάς και να μαθαίνεις", εκδ.Γλάρος

photo by Seirios

Όταν τα λόγια περιττεύουν...

Κάθε μέρα και μία αυτοκτονία. 

Κάθε μέρα κι ένας Έλληνας λιγότερος.

 Τα νεκροταφεία γεμίζουν και οι καρδιές 

αδειάζουν.

Γιατί;...

μια απορία άλυτη.

Προχτές, ένας καλός μου φίλος μου έστειλε το παραπάνω μικρό κείμενο με αφορμή αυτή την είδηση.

Είναι ώρες-ώρες, αγαπημένοι μου φίλοι, που τα λόγια περιττεύουν. Νομίζω αυτή η ώρα είναι η τωρινή ώρα. Μην περιμένεις να δεις άλλες γραμμές. Βρες λίγες στιγμές και κάνε προσευχή. 

Γι'αυτούς που έφυγαν και γι'αυτούς που πασχίζουν και πονούν... 

Έλα να ενώσουμε τον πόνο μας σε προσευχή. 

Στεναγμό αλάλητο...

Η φωτογραφία της εβδομάδας

καλό μήνα