Το κουιντέτο της ζωής

Η ζωή μου χωρίς τέλος.

Ακούω την αναπνοή μου. 

Σαν ήχος θλιμμένου βιολιού.

Μέχρι να'ρθει η στιγμή 

να συντονιστώ με τ'άλλα όργανα.

Μέχρι να'ρθει αυτή η μοναδική

καινούρια μελωδία.

Να μ'επισκεφτεί μυστικά

ν'αγγίξει αληθινά

τις χορδές της ψυχής μου.

Η ζωή μοιάζει να'ναι

υπέροχη

όταν ακούς

όταν αφουγκράζεσαι

όταν συντονίζεσαι

με τη μουσική που παίζουν

οι ψυχές των ανθρώπων.

Πόσες ιστορίες ακόμα
περιμένουν για να γραφτούν...
Η ζωή είναι μουσική.
Και παίζει το δικό της
ανεπανάληπτο κουιντέτο.

Μιλώντας για λαμπρά μυαλά

Δε ξέρω αν έχεις ψάξει καθόλου για τους Τρεις Ιεράρχες. Τρεις σπουδαίες προσωπικότητες. Με τεράστιο κύρος, δράση, έργα. Αλλά το κυριότερο είναι πως εργάστηκαν με αγάπη και κέρδισαν το πιο σημαντικό πράγμα σ'αυτή τη ζωή: την επικοινωνία με τον ουρανό.

Δεν είναι μόνο το ότι συνδύασαν επιστήμη και πίστη. Τα έκαναν και πράξη.

Θα μπορούσαν να ζήσουν μέσα στη χλιδή:με χρυσά άμφια, με πολυτελή σπίτια, κλπ. Αντ'αυτού, δεν δέχτηκαν τίποτα από όλα αυτά τα οποία σήμερα φαντάζουν must...

Ας προβληματιστούμε όλοι μας σήμερα. Σε όλα τα επίπεδα.

Και να'χουμε τη φώτιση και την ευχή τους.

Ψάχνοντας για χαρά

Η δυστυχία κι η ανία μας κάνουν φιλήδονους, αισθησιακούς,

μήπως κι επιβιώσουμε κρατημένοι από μια ευχαρίστηση.

Μάρω Βαμβουνάκη, "Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο"

Το τρελό. Το μοναδικό.

Τα θέματα της καρδιάς και της ψυχής δε μπορεί να τα λύσει ο λογικά σκεπτόμενος, αλλά ο προσευχόμενος. Γιατί πώς είναι δυνατόν να αγγίξεις με τα χωμάτινα δάχτυλά σου το αόρατο; Πώς μπορείς να επικοινωνήσεις με το Θεό παρά μονάχα με την προσευχή; Χίλιοι δύο μπορούν να σε κοροϊδέψουν, να σε πουν γλαφυρό κι αστείο. Άμα δοκιμάσεις, όμως, τη γλύκα της προσευχής, τότε νιώθεις...

Το ξέρω, είναι δύσκολο και ακούγεται τρελό. Μα θυμήσου και τους μεγάλους εξερευνητές. Θυμήσου τον Κολόμβο. Όλοι τον έλεγαν τρελό, μα εκείνος μπήκε στο καράβι για να υποστηρίξει το τρελό! Το μοναδικό! 

Μπήκε στο καράβι! Καταλαβαίνεις; 

Κι όλοι εμείς; 

Τι κάνουμε; 

Δοκιμάζουμε να εξερευνήσουμε/κυνηγήσουμε το "τρελό"; Το μοναδικό;

Μη φοβάσαι!! Θα τα καταφέρουμε!!

Να θυμάσαι πάντα πως το τέλος ΔΕΝ είναι αυτό που βλέπεις.

Γι'αυτό μην τα παρατήσεις για ΚΑΝΕΝΑ λόγο.

Να θυμάσαι πως μπορεί να πονέσεις πολύ. Τα δάκρυα θα μουσκέψουν και θα γεμίσουν το πρόσωπό σου. Μα στο τέλος έρχεται το χαμόγελο. 

Η χαρά!!

Η λύτρωση!!

Πάντα έρχεται :)

Απλά, μην τα παρατήσεις. Προσευχήσου και δυνάμωσε. Στηρίξου πάνω μου κι εγώ πάνω σου και πάμε! Μη φοβάσαι! Όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε! 

Τι λες; Είσαι έτοιμος/η να πετάξουμε;

Η φωτογραφία της εβδομάδας

King's college, Cambridge. Οκτώβριος '13.
Ευχαριστούμε πολύ το φίλο που μας την έστειλε!

υγ: Αν έχεις κ συ κάποιες φωτογραφίες από την πόλη που βρίσκεσαι κ θες να τις μοιραστείς, στείλ'τες μας στο mail της αόρατης γωνιάς.

Μια απίστευτη ομιλία!

Επιτέλους τη βρήκα!! Αυτή την ομιλία την είχα σε CD και την είχα πρωτοακούσει στο αυτοκίνητου φίλου καθώς επιστρέφαμε από Ουρανούπολη για Θεσσαλονίκη.

Στην ομιλία είναι ο π.Αθανάσιος απ'το μοναστήρι της Σιμωνόπετρας. Είναι απλά απολαυστικός. Ακούστε την ομιλία όποτε βρείτε χρόνο. Έχει μεγάλο χάρισμα ο γέροντας και ο λόγος του ρέει τόσο απλά και ταυτόχρονα σε βάζει σε κλίμα προσευχής.

Μια απ'τις φορές που είχα πάει σαν φοιτητής στην Σιμωνόπετρα είχαμε αποκλειστεί λόγω καιρού (8-9 μποφώρ) για 2 ημέρες και ο παπα-Θανάσης τα απογεύματα μάς μάζευε όλους τους φοιτητές και μας μιλούσε. Τι όμορφα που ήταν... Αναπολώ αυτές τις στιγμές...

Για να μην πολυλογώ, 

στην ομιλία θ'ακούσεις πολλά, πολλά όμορφα περιστατικά αγιορείτικα, για τον γέρ.Παϊσιο, για τους αόρατους ασκητές, για την προσευχή και πολλά άλλα. 

Την ευχή του να'χουμε.

Καλή ακρόαση :)

Να κάνουμε κάτι ουσιαστικό...

Γενικά, δε σχολιάζω ειδήσεις. Όμως, αυτή η συγκεκριμένη είδηση με άφησε άφωνο.

Πέρα απ'τα καθιερωμένη συναισθηματολογία (που μας κάνει απλά για λίγο να στεναχωρηθούμε -χωρίς όμως κατά βάθος να μας απασχολεί και πολύ), ας κάνουμε κάτι ουσιαστικό για αυτό το μικρό ηρωικό παιδί: ας κάνουμε μια προσευχή. 

Και για όλα τα παιδιά του κόσμου.

Καλημέρα.

Να μη φοβάσαι

(...) Κι ο τρόπος του να μην αμαρτάνεις είναι να αγαπάς. 

Ο τρόπος για να μην αμαρτάνεις είναι να μη φοβάσαι. 

Είναι να βρεις το δρόμο σου...

απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου -www.atheataperasmata.com

Η αθωότητα της παιδικής ψυχής

Δύο αθώες παιδικές ψυχούλες,αποφασίζουν να εισχωρήσουν
και να κλειστούν μέσα στα σώματα δύο ενηλίκων.
Μέσα από εκεί θέλουν να ζήσουν τη ζωή των μεγάλων,
να νιώσουν και να δώσουν αγάπη.
Δύο ευαίσθητες παιδικές καρδούλες που θέλουν
να χτυπούν μαζί με τις καρδιές των άλλων.
Όμως,σιγά σιγά σταδιακά συνειδητοποιούν πως,
οι μεγάλοι ακούν μόνο τον ήχο της δικής τους φωνής
και οι καρδιές τους χτυπούν μονάχα για τον εαυτό τους.
Τα δύο παιδιά πια βλέπουν πώς ο κόσμος,
όπως τον είχαν φανταστεί στο δικό τους μυαλό,
ήταν τελικά μόνο μια πλάνη.
Έτσι με θλιμμένα προσωπάκια αποφασίζουν,
να πετάξουν και να γυρίσουν στον δικό τους κόσμο,
εκείνον, των ονείρων που είναι φτιαγμένος από ευφορία και μουσική
με την γλυκύτητα και αθωότητα της παιδικής ψυχής .
Ένας ονειροπόλος Παράδεισος που σε αυτόν
δεν θες να μεγαλώσεις ποτέ.

του Ταξιδευτή κ Ονειρευτή

Δεν παλεύεται το βόλεμα!

Να σου πω... Σκεφτόμουν πως είμαστε του βολέματος. Παρόλο που τα όσα λέμε ή γράφουμε ή ζωγραφίζουμε να θέλουν να πείσουν για το αντίθετο...

Έχω την εντύπωση πως μάθαμε να ζούμε μέσα σε όρια. Σε προκαθορισμένες καταστάσεις. Σε μονοδιάστατες σχέσεις. Σε παγωμένα, κρύα προσωπεία που δεν αλλάζουν. Το ταξίδι, η αλλαγή, το διαφορετικό μάς τρομάζουν. Κι ας μη τολμάμε να το παραδεχόμαστε. 

Δεν παλεύεται το βόλεμα!

Τα μάτια μας δεν αντέχουν να δουν την εικόνα όπως είναι. Γι'αυτό ίσως προτιμούμε στις φωτογραφίες μας τα πλαίσια, τις κορνίζες. Να κρυβόμαστε απ'αυτό που είμαστε.

Μα ζωή δίχως αγάπη γίνεται;; Η αγάπη είναι κίνηση απροσποίητη. Αληθινή. Χωρίς όρια και υπολογισμούς από πριν.

Να δίνεις και να δίνεσαι (τι πάνσοφη κίνηση...). Να μιλάει η καρδιά σου. Να γλυκαίνεις τους άλλους με την ματιά σου (η υπέροχη δοτικότητα της αγάπης). Να προσεύχεσαι και να προσπαθείς έντονα. Ίσως αυτό είναι το όμορφο μονοπάτι... 

Ίσως...

Θα παλέψω κι ό,τι γίνει!

Θα σηκωθώ και σήμερα και θα παλέψω. Όχι από πείσμα ανόητο. Μα γιατί μπορώ να βλέπω αυτή την ομορφιά στα πράγματα γύρω μου. Άντε τώρα να εξηγήσεις κάτι τέτοιο στους γύρω σου. Ειδικά αν το περιβάλλον σου είναι άνθρωποι-ρομπότ που σ'όλη τους τη ζωή κυνηγούν το χρήμα, το ψέμα και τη δόξα...

Θα σηκωθώ και σήμερα και θα παλέψω. Και θα αποδείξω στον εαυτό μου πως η ομορφιά είναι κάτι που πηγάζει απ'την αγάπη. Αυτή που μάς προσφέρεται απλόχερα σε δεκάδες ευκαιρίες καθημερινά. Αλλά πόσο προσέχουμε; Ειδικά αν γίνουμε σκλάβοι της συνήθειας.

Θα σηκωθώ και σήμερα και θα παλέψω. Με τα πάθη μου. Με το δύσκολο χαρακτήρα μου. Γιατί έχω νιώσει τι σημαίνει ζεστασιά ψυχής. Μετάνοια. Γλυκό βλέμμα. Χαμόγελο. Και θέλω ξανά να ζήσω! 

Θα παλέψω και ό,τι γίνει! Θα χαμογελάσω κι ό,τι προκύψει!

Καλημέρα :)

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Παραλία Θεσσαλονίκης. Περίπου ένα μήνα πριν. Από μια υπέροχη βραδινή βόλτα.

Ένα ενδιαφέρον βίντεο

Τυχαία έπεσα πάνω στο παρακάτω βίντεο. Έχει πραγματικά μεγάλον ενδιαφέρον. Τσέκαρέ το όποτε βρεις χρόνο. Είναι μονάχα 6 λεπτά.

Ομιλητής ο Stephen Fry. Θέμα του η επιστροφή των κλοπιμαίων του Έλγιν στην Αθήνα.

Η φορά της αγάπης

Περιμένουμε από τους άλλους να μας αγαπήσουν και ξεχνάμε πως η αγάπη έχει κατεύθυνση από μέσα προς τα έξω. 

.

.

.

Ώρα μυστική

Νύχτωσε πια για τα καλά. Έξω η υγρασία θαμπώνει τα τζάμια των αυτοκινήτων.
Θα'θελα, πόσο θα'θελα, να μπορούσα να δω πιο καθαρά τους ανθρώπους. 
Να κοιτάζω τα μάτια τους και να νιώθω την καρδιά τους. 
Θα'θελα, Χριστέ μου, να γίνω λιγότερο εγωιστής. 
Γιατί, το ξέρεις καλά, πληγώνω πολύ τους άλλους. Πολύ.
Θα'θελα να διώξω την υγρασία απ'τα παράθυρα της ψυχής μου.
Ν'αποχτήσω ελπίδα αιωνιότητας*.
Να κυλάει η ευχή μέσα στις φλέβες μου και 
να αναζωογονεί το είναι μου.
Αυτό το μουδιασμένο είναι μου.
Η νύχτα προσφέρεται....

Καληνύχτα, αδέρφια.

* φράση μιας φίλης μου

Κάτι που θυμήθηκα μόλις

Μια φράση που μου'ρθε στο μυαλό μόλις τώρα. Δε θυμάμαι ποιος την είπε. Έχει κ αντίλογο, αλλά το θέμα της το βασικό έχει πολλά να μας πει...

Δεν είσαι τα πιστεύω σου, αλλά οι πράξεις σου.

Επιφυλακτικές σκέψεις

Ίσως η αγάπη του Θεού για μας είναι ασύνορη 

ώστε να καλύπτει το απίστευτο βάθος της αμαρτίας μας....

Ίσως η ελευθερία μας η απόλυτη είναι το πιο χαοτικό δώρο

ώστε να επιλέγουμε -αν το θέλουμε- να μην Τον αγαπάμε....

Ίσως το σχήμα της θεϊκής Του χάρης ταιριάζει ακριβώς

με το άχαρο σχήμα της δικής μας κενότητας.

Ίσως ο Σταυρός Του είναι η πιο ανεπιφύλακτη τρέλα

ώστε να μας δείχνει τον διάφανο δρόμο προς την ένωση με το σύμπαν.

Του Martin Luther King

Το διάβασα πριν λίγες μέρες. Άξιζε να γίνει ξεχωριστή ανάρτηση:

"Πίστη είναι να ξεκινάς ανεβαίνοντας το πρώτο σκαλοπάτι χωρίς να βλέπεις ολόκληρη τη σκάλα".

Martin Luther King

Ο δρόμος για τ'αστέρια

Δεν υπάρχει διεύθυνση για τ'αστέρια. Απλά μη ξεχάσεις να κοιτάζεις ψηλά.

υγ: Εμπνευσμένο από μια στιγμή νυχτερινής γαλήνης, ένα τραγούδι και λίγες γραμμές απ'το "Μικρό πρίγκηπα".

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Κι όμως υπάρχουν άνθρωποι τόσο όμορφοι!!

Όταν πρωτοείδα το βίντεο που ακολουθεί, ήταν νύχτα. Κι ευτυχώς δε με είδε κανείς να δακρύζω.
Αυτή η γυναίκα, αυτή η υπέροχη ψυχή (που θα δείτε στο βίντεο) έχει πάνω της κάτι το υπερκόσμιο. Έχει το άγγιγμα της Θείας χάρης.... Μακάρι να της μοιάσουμε. Έστω και στο απειροελάχιστο...
Με πολύ σεβασμό, αγάπη και ευγνωμοσύνη, σάς παρουσιάζω την κυρία Καλλιόπη.

υγ1: Για να μην τον αδικώ, άντρες σαν τον άντρα της κ.Καλλιόπης, τον κ.Σταμάτη, επίσης σπανίζουν!!! Τι αγαπημένο ζευγάρι! Ευλογημένο απ'τον Θεό...
υγ2: Φίλε Νεκτάριε, σ'ευχαριστώ από καρδιάς που μου'στειλες το υπέροχο αυτό βίντεο.

Ναι! Βέβαια γίνεται!

Εαυτέ μου,
είσαι αμαρτωλός και το ξέρεις. Το νιώθεις στην παγωνιά του κενού σου. Μπορεί η απόσταση, το χάσμα, η αμαρτία που σε χωρίζει απ'την Αγάπη Του να είναι μεγάλα.
Όμως:

Το θέμα είναι να φανείς μεγαλύτερος απ'την αμαρτία σου.

Και αυτό, γίνεται. Στ'αλήθεια γίνεται.

Όχι με τη δικιά σου δύναμη -αυτή είναι του Θεού. 
Αλλά με τη δικιά σου θέληση. 
Θυμήσου πως η ελευθερία είναι το μεγαλύτερο δώρο που σ'έχει προικίσει η Αγάπη Του.

Και μη ξεχνάς, Σεβάχ: ο χρόνος τρέχει...

υγ: Η πρώτη φωτογραφία είναι της καλής φίλης roadartist. To site της εδώ.

Ιορδάνης Ποταμός

Βράδιασε και οι αμαρτίες μου

έπεσαν καταγής σαν ώριμα φρούτα,

έτσι που μόνο γονατίζοντας,  

στ’ αλήθεια μπόρεσα να τις διαλέξω.

Ποια ωρίμασε, ποια σάπισε

και ποια πήρε ν’ ανθίζει τώρα.  

Γέμισαν τα χέρια μου άμμο.

Πήρα δειλά δειλά να τα ξεπλύνω

στο υδάτινο το ρέμα της Αγάπης, 

προτού να ξεκινήσω για τον Ιορδάνη.

Μ’ ένα ζωνάρι και με τρίχινο ύφασμα καμήλας

κηρύττει ο Ιωάννης δεύτερο βάπτισμα,

μετανοείτε.

Έγινα Ηρώδης.

Τον εαυτό μου ή τον Χριστό;

Βράδιασε, αχ, θέλει κόπο τούτη η απόφαση

 κι εγώ απόκαμα στο ρήμαγμα του νου.

Τουλάχιστον ας γείρω τ' ανάστημά μου,

να 'μαι το λιγοστό χορτάρι

που ξεδιψά με δάκρυα της ερήμου.

Κι έπειτα το νανούρισμα θα 'ναι γλυκό
στον ποταμό από έλεος που βουίζει
και ρέει πέρα δώθε αενάως, 

όπως τα νήπια που αποκοιμιούνται κλαίγοντας

στην αγκαλιά της μάνας.

υγ: Το υπέροχο αυτό ποίημα το'γραψε μια καλή φίλη. Την ευχαριστώ από καρδιάς κ από εδώ απ'τη γωνιά :)

Με λένε Ιορδάνη

Είναι ποίημα του π.Ανδρέα που το ανάρτησε στο facebook. Ευχαριστώ πολύ τη φίλη που μου το έστειλε!

Είδα μια όμορφη ταινία

και κατάλαβα 

ότι οι δακρυικοί μου πόροι

ακόμα λειτουργούν.

Κι ένιωσα 

των ματιών μου το νερό

σαν τη δροσιά

του Ιορδάνη.

Λες να 'ναι ασέβεια 

αυτό που λέω;

Πιστεύω πάντως 

πως το ίδιο άγιο Πνεύμα

που τότε άγγιξε τα ύδατα,

αυτό το Ίδιο

αγγίζει κάθε τι όμορφο που γίνεται

σ' αυτό τον κόσμο.

Μια τέλεια μελωδία

ή ζωγραφιά,

ένα ζεστό φαΐ που γίνεται μ' αγάπη

ένα φιλί που δίνεις στο παιδί σου 

πριν ξαπλώσει.

Είναι πολύ φτωχό για το Θεό

να Τον φαντάζομαι 

δραστήριο και ενεργό

μόνο την ώρα της Λατρείας

μία ή δυο ώρες τη βδομάδα δηλαδή.

Κι όλη την άλλη μέρα;

Αμέτοχος; Απόμακρος;

Κοιμάται; 

Τι κάνει;

Ο καθένας είναι μοναδικός

Για σήμερα κάτι που είχα διαβάσει πριν καιρό κ το'χα γράψει σε post it σημείωση.

"Φαίνεται πάντα πιο απλό να κατατάξεις τους ανθρώπους σε κατηγορίες, απ'ότι να τους γνωρίσεις όπως πραγματικά είναι. Όμως, όταν ανακαλύπτουμε κι επαινούμε αυτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των άλλων, όχι μόνο νιώθουμε πιο κοντά τους, αλλά κι εμείς οι ίδιοι κερδίζουμε από την εμπειρία".

απόσπασμα απ'το βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια "Λεωφορείο 9 για τον Παράδεισο"

υγ: Χρόνια πολλά στους Γιάννηδες κ στις Ιωάννες :))

Χρόνια πολλά αδέρφια!

Σήμερα γιορτάζουμε όλοι! 

Καλό φωτισμό, αδέρφια. Καλή μετάνοια. Και να χαίρεστε όσους γνωστούς σας γιορτάζουν σήμερα.

Η φωτογραφία της εβδομάδας

από σπίτι φίλων! 

υγ: Δεν τα σπάει το δεντράκι;; :)

Άσε με λίγο ακόμα

της Στέβης Σαμέλη

Το καράβι των ευχών

Πάρε τις ευχές σου, βάλε κ όλες τις δικές μας 
κ κάν'τες καράβι που θα ταξιδεύει για όλο το 2014. 

Κι όταν του χρόνου τον Δεκέμβρη θα'ρθει να ξαναδέσει στο λιμάνι, 
εύχομαι να'ναι γεμάτο όμορφη τρέλα, αγάπη, πίστη κ ελπίδα :)

Μη στεναχωριέσαι λοιπόν!

...Πες "Κύριε, δες την αδυναμία μου. Άνθρωπος είμαι" και ξαναπροσπάθησε. "Καλά -λέει κανείς- η εκκλησία δε μας θέλει τέλειους"; Τέλειος είναι μόνο ο Θεός! Εμείς είμαστε τελειούμενοι. Αυτή είναι μια μετοχή ενεστώτα που σημαίνει ότι συνέχεια τελειοποιούμαι. Δεν είμαι κάτι που έγινα και τελείωσε. Εντάξει, μην είσαι και τόσο εγωιστής που θες να 'σαι και τόσο τέλειος! Εντάξει! Δε θα σου πω "κάνε και καμιά αμαρτία", αλλά και όταν κάνεις και καμιά αμαρτία μη νιώσεις και ότι είναι κάτι παράξενο στη ζωή σου. Είσαι αμαρτωλός. Το'χεις καταλάβει; Είσαι αμαρτωλός. Μην έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου. Ταπεινώσου, αγωνίσου, μην απελπίζεσαι, μην απογοητεύεσαι. 

Όταν έχεις πειρασμούς και νιώθεις το Θεό μακρυά, είναι πολύ κοντά ο Θεός! Και αν τώρα περνάς ένα πρόβλημα και ένα αδιέξοδο τραγικό, να σου πω κάτι; Είναι η ώρα που έρχεται ο Θεός! Ετοιμάσου! Δεν ακούς τα βήματα του Θεού, παιδάκι μου; Έρχεται ο Θεός! Μου έλεγε ένας φίλος μου: "Όταν έχω πειρασμούς, περιμένω το θαύμα του Θεού"... 

Ο αγώνας στην πνευματική ζωή δεν είναι σημείο ότι αποτύχαμε, ότι είναι τραγική η ζωή μας, αλλά είναι ο τρόπος στη ζωή μας! Αυτή είναι η ζωή μας: αγώνας, κόπος, προσπάθεια πάλι, δοκιμασίες, θλίψεις. Και μέσα σ'όλα αυτά κατεργαζόμαστε το μυστικό αυτό της αγιότητας.

Λοιπόν, συμπέρασμα: Πας πολύ καλά! Γιατί; Γιατί δεν πας καθόλου καλά! Γι'αυτό πας πολύ καλά! Πας πολύ χάλια, αλλά επειδή είσαι κοντά στην εκκλησία, είσαι κοντά στα πόδια του Χριστού, πέφτεις μπροστά στο Χριστό, γι'αυτό πας πολύ καλά. Μην απογοητεύεσαι λοιπόν!Μη στεναχωριέσαι λοιπόν! Το τέλος δεν έχει έρθει ακόμα!

απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου (www.atheataperasmata.com)

Με το δεξί να μπούμε!

Καλή χρονιά :)

και για σένα που'χεις την υπομονή να με διαβάζεις μέχρι τώρα,
εύχομαι κάθε δευτερόλεπτο της ζωής σου να σε φέρνει όλο και πιο κοντά στην θεϊκή παρηγοριά.