Όπου και να βρίσκεσαι, να κοιτάζεις τ'άστρα

"Μην κλαις για. Τι είπαμε; Αφού σε κανα δυο μήνες θα'ρθω κι εγώ να σας βρω. (...) Και ν'αργήσω κομμάτι, εσύ να θυμάσαι: 

Όπου και να βρίσκεσαι, να κοιτάζεις τ'άστρα. 

Γιατί εκεί στον ουρανό είναι πράγματα που βλέπουμε. 

Κι είναι και πράγματα που δε βλέπουμε. 

Εσύ να μιλάς για τα πράγματα που δε βλέπουν οι άλλοι".

Κλείνω τη βδομάδα όπως την άνοιξα! Με Πολίτικη Κουζίνα και πάλι. Στιγμή που με συγκίνησε πολύ. 

Βάλε ουρανό στη ζωή σου

Είναι κάτι στιγμές (συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους) που ξαφνικά σηκώνεις το κεφάλι σου και το βλέμμα σου αντικρύζει πράγματα που δε περίμενες. 

Πολλές φορές, θέλοντας να προχωρήσεις στη ζωή, να πας μπροστά, αποφασίζεις να κάνεις τα πάντα για να τα καταφέρεις. Κι έτσι δουλεύεις σκληρά με το κεφάλι σκυμμένο. Και η σκληρή προσπάθεια κάποιες απ'τις φορές μολύνεται απ'τον εγωισμό. Και αυτό είναι το βήμα το λάθος...

Διότι οι μέρες περνούν κι εσύ συνεχίζεις να αγωνίζεσαι σκληρά πάντα με σκυμμένο το κεφάλι. Και ξεχνάς να κοιτάξεις ψηλά. Και ξεχνάς να κοιτάξεις τους ανθρώπους γύρω σου. Ξεχνάς. Η συνήθεια, βλέπεις....

Και όταν φτάσεις στο "αμήν" των δυνάμεών σου, τότε σηκώνεις το κεφάλι και αυτά που νόμιζες πως θα δεις δε τα βλέπεις. Και λες: "τόσο καιρό γιατί προσπαθούσα; Για το τίποτα";  Και απελπίζεσαι. 

....

Χρειάζεται ανάσες οι ζωή. Και για να ξεκουράζεσαι. Αλλά και για να επαναπροσδιορίζεις τις επιλογές σου. Τι νόημα έχουν όλοι οι κόποι σου αν στο τέλος καταλήγεις με μια άδεια, κενή καρδιά; Τι νόημα έχουν τα λεφτά (έστω τα λίγα) -που ίδρωσες για να τ'αποκτήσεις- αν η ψυχή σου μαυρίζει και μαραζώνει;

Βάλε ουρανό στη ζωή σου*, φίλε. Αυτό είναι που μας λείπει. Όσες προσπάθειες κι αν κάνουμε στη ζωή, αν δεν βρούμε το ουσιαστικό, τότε είναι σα να χτίζουμε παλάτια στην άμμο.

Δώσε λίγο απ'τον κουρασμένο σου εαυτό στο Χριστό κι Εκείνος θα σου χαρίσει κάτι ανεπανάληπτο: αληθινή χαρά. Κι ελπίδα. 

Θα δουλεύεις μετά και θα 'σαι ευτυχισμένος. Και απελευθερωμένος.

* Από ένα πανό που'χα δει πριν χρόνια στη Θεσ/νίκη.

Τι πι'όμορφο;

Σκεφτόμουν 

πως η ζωή μας 

δεν είναι 

παρά ένα λουλούδι.

Με τους χειμώνες της

και τα καλοκαίρια της.

Με λύπες

χαρές

δάκρυα

χαμόγελα.

Κρατάει λίγο,

φύσημα τ'ανέμου,

και μετά συνεχίζεται.

Αλλού.

Εκεί ψηλά.

Σκεφτόμουν 

πως η ζωή μας

είναι σαν τ'αστέρια.

Που κι αν σβήσουν

η λάμψη τους

μένει να φωτίζει
απαλά 

το πέπλο τ'ουρανού.

Εύχομαι 

να'χουμε στιγμές

γλυκές σα χαμόγελο

κι ευτυχισμένες 

σαν προσευχή

που ευωδιάζει ελπίδα.

Ελπίδα.

Πως ξανά σμίγουμε.
Πως ξανά χαμογελάμε.
Εκεί.

Στα παλάτια τ'ουρανού.

Τι πι'όμορφο;

Καλημέρες!

Λόγω των ζεστών, ηλιόλουστων γλυκών ημερών 
θυμήθηκα αυτή την παλιά ανάρτηση.

Καλημέρες φίλοι! Καλή δύναμη και σήμερα!

Κοντά στους φάρους

Η Γεωγραφία είναι ένα μάθημα μαγικό. 
Το καλύτερο μέρος για να το μάθεις είναι κοντά στους φάρους. 
Γιατί κοντά στους φάρους οι πυξίδες τρελαίνονται 
και ο αέρας μαγνητίζει το μυαλό και τα μάτια. 

και το σχετικό βίντεο: εδώ

απ'την Πολίτικη κουζίνα. Αγαπημένη στιγμή της ταινίας. Γεμάτη συναίσθημα, φαντασία, ταξίδι, λυρισμό. Είπα να τη βάλω σήμερα για να πάρουμε δύναμη μιας κ αρχίσαμε πάλι δουλειά :)

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Where does the ocean go

Ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια της Katie Melua. Με ήρεμη, γλυκιά μελωδία. Απολαύστε το! Καλημέρα αδέρφια! 

Αυτή που τελικά κερδίζει είναι η απλότητα.

(...) Γιατί τελικά η απλότητα είναι αυτή που κερδίζει. Τίποτα, τίποτα απ'όσα κάνεις με δολιότητα, με κακό πείσμα ή με πονηριά δε κρατάει πολύ. Ίσα-ίσα θα καλύψει την εγωπάθεια, το ναρκισσισμό. Προσωρινά. Σκέψου μετά τι μένει. Σκέψου το καλά. 

Η κενότητα απλώνεται σα θολή παγωνιά και εδραιώνεται άσειστα στη ψυχή. Κι εκείνη , μες στην ομίχλη μαραζώνει. Πνίγεται. Και υποφέρει. Η ματιά, το βλέμμα το προδίδουν αυτό... Ξέρεις, τα μάτια τα λένε όλα. Είναι ο καθρέφτης του εντός μας κόσμου.

Υπάρχουν άνθρωποι που, στην πορεία κάπου, έχασαν την απλότητα. Τους κατάπιε σιγά-σιγά η κακία, τους αλυσόδεσαν γερά τα πάθη. Και ψάχνουν με κάθε μέσο ανίερο να καταστρέψουν ό,τι όμορφο υπάρχει γύρω τους. Κάνουν σχέδια, τα λόγια τους είναι ύπουλα και σκέφτονται διπλά και τριπλά πώς και τι θα πουν. Βλέπουν τη ζωή σαν σκακιέρα και τους ανθρώπους σαν πιόνια. Φαύλος κύκλος. Συμπεριφορά σκοτεινή.

Η ομορφιά κρύβεται στα απλά πράγματα. Πρόσεξες το ρήμα; Κρύβεται. Γιατί; Επειδή η ομορφιά φανερώνεται μόνο όταν την προσεγγίσεις με αγνότητα, με καθαρότητα, με σεβασμό. Ένα αργόσυρτο αεράκι. Ένα ηλιοβασίλεμα. Το κελάηδημα του πουλιού. Το χαμόγελο των παιδιών. Το δάκρυ μιας μετανοημένης καρδιάς. Η ευχή στο κομποσκοίνι. Η κίνηση της αγάπης. Αυτά είναι κάποιες απ'τις πτυχές της ομορφιάς της ζωής. 

Μη γελιόμαστε, δύο δυνάμεις υπάρχουν στον κόσμο: το καλό και το κακό. Η πρώτη είναι αόρατη και ταπεινή και απλή. Σαν την άπειρη, ακατανόητη αγάπη του Χριστού μας. Η δεύτερη εκφράζεται απ'τις παρατάξεις του δαίμονα.

Προτιμώ την απλότητα. Την ομορφιά που δε χρειάζεται make up για να λάμψει. Τη συμπεριφορά που δε βασίζεται στο "δώσε-πάρε", αλλά στην απλόχερη ειλικρίνεια. Είμαστε ένα όπως έλεγε ο άγιος γέρ.Πορφύριος. Αρκεί να σκύψουμε και ν'αφουγκραστούμε την καλοσύνη. Την αγάπη. Την αγάπη Του. Ελεύθερα. Απλά.

Ποτέ δεν είναι αργά για να γυρίσεις πίσω

Όσο μακρυά κι αν έχεις φύγει 

απ'την αλήθεια, 

ποτέ μα ποτέ δεν είναι αργά 

για να γυρίσεις πίσω.

Ακόμη κι αν όλα σου φαίνονται 

τόσο πολύπλοκα

και δύσκολα

και απίθανα...

Ακόμα κι αν χρειάζεται ν'αλλάξεις

αυτό που τώρα έγινες 

άθελά σου...

Πες μονάχα

ένα αληθινό συγγνώμη.

Ζήτα με την καρδιά σου

αυτό το λυτρωτικό

το "ήμαρτον".

Είναι εκπληκτικό.

Μια λέξη μονάχα

αλλάζει όρια.

Αλλάζει κόσμους.

Τα πάντα.

Σαν τον ληστή

και την πόρνη

και τον άσωτο.

Ένα ανεπανάληπτο κλικ

της καρδιάς.

Είναι κρίμα να βλέπεις

από μακρυά

την ομορφιά

και να μη τη ζεις.

Έλα. 

Πάμε μαζί. 

Να πετάξουμε τα σκοτάδια

που μας έκαναν σκιές.

 Έλα να ξεκινήσουμε

για μια καινούρια ζωή.

Με καινούριες ανάσες.

Λυτρωτικές.

Αληθινές.

Ποτέ δεν είναι αργά 

για να γυρίσεις πίσω.

Στην αγάπη.

Η φαντασία είναι χρήσιμη!

"Χωρίς την παρόρμηση της φαντασίας χάνεις τον ενθουσιασμό της προοπτικής".

Από μια σειρά που βλέπω όταν ταξιδεύω. Κρύβει πολλά νοήματα η φράση! Ο καθένας δίνει όποια ερμηνεία θέλει.

Εύχομαι να'χεις μια καλή ημέρα :)

Η ομορφιά αυτή. Η ανεπανάληπτη.

Με έχετε κατασυγκινήσει με τα μηνύματα και τα mail σας...

Τελικά η ομορφιά που κρύβεται στις ψυχές των ανθρώπων είναι ανεπανάληπτη...

Και είναι τόσο δίπλα μας.

Απέχει ελάχιστα.

Μονάχα μια προσευχή μακρυά. 

Ή ένα χαμόγελο...

Αλλά μπορεί να μη το βλέπουμε.

Βλέπεις έχουμε μάθει να κοιτάμε το περιτύλιγμα.

Το look.

Είμαστε όλοι ένα.

Μια αγκαλιά.

Αρκεί να το καταλάβουμε.

Να αφεθείς

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ σου γιατί η νύχτα έχει αστέρια;

Για να δεις τ'αστέρια πρέπει να κοιτάξεις ψηλά. 
Αυτό είναι αξίωμα. 
Για να περπατήσεις στους συνοικισμούς των αστεριών χρειάζεται να φτερουγίσεις ως εκεί με τα όνειρα και την καρδιά σου.
Αυτό είναι ευτυχία.

Έχεις καθίσει ποτέ σου να αφουγκραστείς τον ήχο που κάνουν τα κύματα καθώς αγγίζουν ήρεμα την χρυσή άμμο της ακρογιαλιάς;
Για ν'ακούσεις τον υπέροχο φλοίσβο των κυμάτων πρέπει να πας σε κάποια ήρεμη παραλία.
Αυτό θέλει να το αποφασίσεις.
Για να νιώσεις, όμως,  αυτόν τον ήχο τον μαγευτικό ν'αγγίζει τα όρια της ύπαρξής σου...Αυτό απαιτεί κάτι εντελώς διαφορετικό...
Αυτό θέλει να αφεθείς.

Πολλές φορές δε θέλει να πιέζεις τα πράγματα. 
Αυτό είναι το μυστικό. Άσ'τα να κυλήσουν απαλά, απλά. 
Χωρίς άγχος. 
Να θυμάσαι (και να μου το υπενθυμίζεις) πως όταν αφεθούμε στην Αγάπη Του, 
τότε δεν υπάρχει περίπτωση να μη βγούμε κερδισμένοι...

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Ευχαριστώ πάρα πολύ τη φίλη που το έστειλε!

Πραγματικά να σου κόβεται η ανάσα!

Όταν πρωτοείδα το βίντεο που ακολουθεί, μου κόπηκε η ανάσα. Όσοι έχετε κάνει πτώση/βουτιά από υπερβολικά μεγάλο ύψος/παρά 5 κλπ, μπορείτε να νιώσετε έστω λίγο το τι ένιωσε ο απίστευτος αυτός τύπος.
Ειδικά εκεί που έκανε τα τρελά spin, τρελάθηκα!! Ρε τον Felix!!!

Απογειωτικό άγγιγμα ζωής!

(...) Γι'αυτό και ο άνθρωπος δε μένει μονάχα στα κρύα, σκέτα που αντικρύζουν τα μάτια του. 
Γι'αυτό και δημιούργησε ποιήματα: για να προσπαθήσει να εκφράσει τα όσα αληθινά ο μέσα κόσμος του αισθάνεται. 
Γι'αυτό και γεννήθηκε η μουσική: για να αγκαλιάζουν οι ήχοι της την μοναδικότητα της ανθρώπινης φύσης μας. 
Γι'αυτό ήρθε και ο Χριστός στη γη: για να μας δείξει έμπρακτα πως η Αγάπη δεν είναι ζήτημα θεωριών, αλλά εφικτή πράξη και λύτρωση και απογειωτικό άγγιγμα ζωής. 

> Είμαστε κάτι παραπάνω απ'τα λασπόνερα του πεζοδρομίου. Παρόλο που η ζωή μας πολλές φορές μοιάζει μ'αυτά... Στο σταυρό του Χριστού όλα μεταστοιχειώνονται... Πότε θα το πιστέψουμε επιτέλους;;
υγ2: Φωτογραφία από το blog της Νικολέτας

Μερικά μυστικά προσευχής από μια καρδιά γεμάτη αγάπη

Βρήκα στο βιβλίο "Βίος και Λόγοι" του άγιου (και επίσημα πλέον!) γέροντα Πορφυρίου ένα κομμάτι που μιλάει για την προσευχή. Πιο συγκεκριμένα, ο γέροντας αναφέρεται στις περιπτώσεις που ο Θεός δε μας δίνει αυτό που με ένταση και επιμονή ζητούμε.

Να μην εκβιάζουμε με τις προσευχές μας τον Θεό. Να μη  ζητάμε απ'το Θεό να μας απαλλάξει από κάτι, ασθένεια κλπ ή να μας λύσει τα προβλήματά μας, αλλά να ζητάμε δύναμη και ενίσχυση από Εκείνον για να τα υπομένουμε. 

Όπως Εκείνος κρούει με ευγένεια την πόρτα της ψυχής μας, έτσι κι εμείς να ζητάμε ευγενικά αυτό που επιθυμούμε κι αν ο Κύριος δεν απαντάει, να σταματάμε να το ζητούμε. Όταν ο Θεός δε μας δίνει κάτι που επίμονα ζητάμε, έχει το λόγο Του. Έχει κι ο Θεός τα μυστικά Του.

Εφόσον πιστεύουμε στην αγαθή Του πρόνοια, εφόσον πιστεύουμε ότι Εκείνος γνωρίζει τα πάντα απ'τη ζωή μας κι ότι πάντα θέλει το αγαθόν, γιατί να μη δείχνουμε εμπιστοσύνη; Να προσευχόμαστε απλά και απαλά, χωρίς πάθος και εκβιασμό. (...) Μην κυνηγάμε ν'αποχτήσουμε αυτό που θέλουμε, αλλά να τ'αφήνουμε στο θέλημα του Θεού. Γιατί, όσο το κυνηγάμε, τόσο αυτό απομακρύνεται. Άρα, λοιπόν, υπομονή και πίστη και γαλήνη. Κι αν το ξεχάσουμε εμείς, ο Κύριος ποτέ δε ξεχνάει κι αν είναι για το καλό μας, θα μας δώσει αυτό που πρέπει κι όταν πρέπει.

Σκύψε κι άκουσε τη μουσική της

Να κοιτάζεις πού και πού την καρδιά σου. 
Όσο κι αν είναι επίπονο αυτό...
Να της ρίχνεις έστω μια κλεφτή ματιά.
Κρίμα είναι να την παραμελείς...

Σκύψε κι άκουσε τη μουσική της.
Την αρμονία που εκπέμπει.
Σχεδόν ψιθυριστά.

Θέλεις να 'σαι ευτυχισμένος. 
Ποιος δε θα'θελε;

Να θυμάσαι πως η καρδιά είναι δείκτης.
Δείχνει μονοπάτια που τα μάτια σου δε βλέπουν.

Να θυμάσαι πως η καρδιά ψάχνει για αγάπη.
Τρελαίνεται από χαρά όταν επικοινωνεί μυστικά...

Θυμήσου και το κομποσχοίνι.
Τι όμορφα που ρέει η ευχή.
Η καρδιά πετάει τότε.

Κάτι που με εντυπωσίασε

Χτες είχα πάει μια βόλτα μ'ένα φίλο που είχα αρκετό καιρό να τον δω. Αφού είπαμε τα βασικά, ξαφνικά μου λέει:

- Ρε συ, κάτι περίεργο μου συμβαίνει.

- Τι;

- Πριν μερικές μέρες άρχισα να αντιλαμβάνομαι διαφορετικά τον χρόνο.

- Δηλαδή;

- Αισθάνομαι ευγνωμοσύνη.

- Για το χρόνο που περνάει;

- Ναι. Και όχι μόνο. Για παράδειγμα, βγαίνω για μια δουλειά με το αμάξι, κάπου μακρυά. Και αισθάνομαι ευλογημένος που έχω μεταφορικό μέσο ενώ άλλοι για να πάνε κάπου μακρυά πρέπει να περπατήσουν χιλιόμετρα.

- Αυτό είναι πολύ τέλειο!

- Ή καμιά φορά που πεινάω, αγοράζω σάντουιτς και συγκινούμαι.

- Ε;

- Ναι. Βλέπω φτωχούς που ψάχνουν στα σκουπίδια και λέω: "κοίταξέ τους. Αυτοί ψάχνουν για αποφάγια. Κι εγώ; Αν πεινάω, αγοράζω και όλα μια χαρά".

- Φίλε, δεν έχω λόγια. Θυμάμαι τον άγιο γέρ. Πορφύριο που άκουγε τα πουλιά στο δάσος να κελαηδούν και δάκρυζε από ευγνωμοσύνη. Όλα τα'βλεπε έτσι...

- Ναι. Μα εμείς είναι πολύ απίθανο να φτάσουμε το γέροντα.

- Ναι. Όντως...

- Πάντως το θεωρώ μια καλή αρχή.

- Ποιο; 

- Το να μην κυνηγάμε ό,τι μας γυαλίζει το μάτι.

- Εννοείς από υλικά πράγματα;

- Και όχι μόνο. Είναι κάτι καλό. Δε νομίζεις;

Κάπως έτσι έγινε ο ανάμεσά μας διάλογος και σας τον μεταφέρω. Γιατί πραγματικά ωφελήθηκα πολύ.

Και κάτι σχετικό που άκουσα απ'τον π.Ανδρέα Κονάνο: "Η ευγνωμοσύνη είναι μεγάλη υπόθεση. Δείχνει ευαίσθητη ψυχή, λεπτό άνθρωπο που βρίσκει αφορμές χαράς. Είναι μια τόνωση για την ψυχή. Δίνει υγεία, επιπλέον χαρά και σε ανεβάζει. Και ψυχικά και σωματικά".
Λοιπόν, βάζουμε στόχο να "μάθουμε" την ευγνωμοσύνη; 
Καλημέρα αδέρφια :)

Κόλαση είναι το μαρτύριο του να μην αγαπάς!

Ο Θεός ως πατέρας όλων των ανθρώπων δέχεται κάθε αμαρτωλό πίσω στην αγκαλιά Του. Δεν υπάρχει ανθρώπινη αμαρτία που ο Θεός να μην τη συγχωρεί όταν ο άνθρωπος το θελήσει και το ζητήσει. Για την Εκκλησία μεγαλύτερη αμαρτία είναι η απελπισία, η αντίληψη ότι ο άνθρωπος μπορεί να κάνει κάτι που ο Θεός δεν μπορεί να συγχωρήσει. Όμοια με τον Θεό, που ποτέ δεν παύει να αγαπά και να συγχωρεί τον αμαρτωλό, πρέπει και οι άνθρωποι να συμπεριφέρονται με ανάλογο τρόπο. 

Η ανταπόκριση ή όχι του ανθρώπου στην αγάπη του Θεού δημιουργεί την κόλαση ή τον παράδεισο. Κόλαση είναι η ανικανότητά μου να αγαπήσω τον συνάνθρωπο, η αδυναμία μου να τον θεωρήσω ως αδελφό και φίλο. 

Η αυτοκαταδίκη μου στην απομόνωση και τον ατομικισμό εισάγει την εμπειρία της κόλασης. Ο Θεός δεν είναι τιμωρός. Τιμωρός γίνεται ο εγωκεντρισμός μου, που μου στερεί την αίσθηση της οικειότητας με τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Μήπως ο πατέρας δεν κάλεσε και τον μεγάλο γιο για να εισέλθει στη γιορτή και να ευφρανθεί; Ο ίδιος ο μεγαλύτερος γιος δεν ήθελε και γι' αυτό προγεύεται το μαρτύριο της κόλασης: να μην μπορεί να συμμετάσχει στη χαρά, να ζει στον τόπο της αγάπης και να αρνείται να αγαπήσει. 

Κόλαση είναι ο αυτοακρωτηριασμός των υπαρκτικών μου δυνατοτήτων. Ενώ είμαι δημιουργημένος για να αγαπώ και να αγαπιέμαι, αρνιέμαι την αγάπη ως γνώμονα ζωής και έτσι η ζωή μου ολόκληρη μετατρέπεται σε βάσανο και ταλαιπωρία. Όπως αριστοτεχνικά το συνόψισε ο Θεόδωρος Ντοστογιέφσκι στο αριστούργημά του «Αδελφοί Καραμάζοφ», «κόλαση είναι το μαρτύριο του να μην αγαπάς». 

Την κόλαση αυτή γεύεται καθημερινά ο έγκλειστος στη φιλαυτία πεπτωκώς άνθρωπος. Εθελούσια αποκομμένος από κάθε βαθύ υπαρξιακό δεσμό, βιώνει συνεχώς τη μοναξιά, την αποξένωση, την ανωνυμία. Κόλαση είναι η ελεύθερη εκλογή του ανθρώπου να απομακρύνεται από τον Θεό, την πηγή και το πλήρωμα της αγάπης. 

Αντίθετα, παράδεισος είναι η ανταπόκριση στην αγάπη του Θεού, η εμπειρία της ένωσης μαζί Του. Τελικά, παράδεισος και κόλαση είναι η στάση μας απέναντι στην αγάπη. Η αποδοχή της είναι παράδεισος και ζωή. Η άρνησή της είναι κόλαση και θάνατος. Η εκλογή επαφίεται στον άνθρωπο. 

Απ'το βιβλίο του Σταύρου Σ. Φωτίου (2002), "Ορθόδοξα μηνύματα: Ερμηνεία ευαγγελικών περικοπών", εκδ. Εργαστηρίου Χριστιανικής Αγωγής, Λάρνακα, σ. 108-109

πηγή: εδώ

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Από μια πολύ αξιόλογη καφετέρια που πήγα σ'ένα απ'τα ταξίδια μου. Δε ξέρω αν άξιζε να γίνει φωτογραφία της εβδομάδας, αλλά πέρασα τόσο όμορφα εκεί. Επίκληση στο συναίσθημα :)
Καλή Κυριακή, αδέρφια! 

Ο πράσινος κήπος

Ένα απ'τα αγαπημένα μου ποιήματα του Νικηφόρου Βρεττάκου. 
Σε μελοποίηση του Γιώργου Καγιαλίκου. Εδώ.

Καλημέρα αδέρφια. 
Σας ευχαριστώ και πάλι για όλα! 

Το θέμα είναι εσύ τι αποφασίζεις!

Σε παρακαλώ,

κάνε μια προσπάθεια να γνωρίσεις το Χριστό. Δε ξέρεις τι χάνεις! 

Και μου λες δε τα γουστάρω αυτά. Οι παπάδες και το σινάφι τους με απωθούν.

Και σου λέω πιάσε το Χριστό. Κάνε μια προσπάθεια να τον συναντήσεις εκείνον τον ίδιο. Στην καρδιά σου να τον νιώσεις, να επικοινωνήσεις. Όχι απλά ν'ανάψεις ένα κεράκι και να ξαναπάς το Πάσχα. Είναι σα να μου λες: είμαι τρελά ερωτευμένος με μια γυναίκα, αλλά δε βαριέσαι, θα βγούμε μια φορά και ξανά θα τη δω του χρόνου!!

Όλοι χωράνε μέσα στην εκκλησία, φίλε! Και οι καλοί παπάδες και οι αγιογδύτες. Και οι καλοί απλοί άνθρωποι και τα λαμόγια. Ο Χριστός, φίλε μου, δεν έκανε διακρίσεις. Ποτέ του. Και τον Ιούδα μέσα στους μαθητές του τον είχε. Αλλά και με τον τελώνη έφαγε στο ίδιο σπίτι και με την πόρνη μίλησε. Και είδες πόσο υπέροχες έγιναν οι ψυχές των τελευταίων μετά!

Μόνο που εδώ στην εκκλησία παίρνεις ό,τι ζητήσεις! Ουρανό θα ζητήσεις; Ουρανό θα νιώσεις. Σκάνδαλα θα ψάξεις; Σκάνδαλα θα βρεις. 

Να σου πω και κάτι που έλεγε ο γέρ.Παΐσιος: "Εδώ στο άγιο Όρος, στον κήπο της Παναγιάς όλα θα τα βρεις! Και υπέροχα λουλούδια και αγκάθια και τριβόλια".

Σκέψου πως ο Ιούδας έμεινε Ιούδας, ενώ άλλοι (Ζακχαίος, πόρνη, ληστής) έγιναν από σκιές του εαυτού τους σπουδαίοι!!!

Άρα, φίλε, το θέμα δεν είναι πόσοι εκμεταλλευτές ρασοφόροι υπάρχουν, αλλά το τι κάνεις  υπεύθυνα εσύ και η καρδιά σου. Ελευθερία. Αυτό δίδαξε ο Χριστός. Σε βαθμό άπειρο, ακατανόητο... Και μη ξεχνάς ότι εσύ κι εγώ δεν είμαστε οι κριτές του καθενός. Μονάχα του εαυτού μας. Και ξέρουμε καλά το τι βόθρο έχουμε ακόμη μέσα μας.

Γονάτισες; Προσευχήθηκες; Όχι από συνήθεια! Ούτε από περιέργεια για να δεις αν ο Χριστός θα πραγματοποιήσει σαν μαγικό τζίνι αυτό που θα του ζητήσεις! (ΤΙ φτηνή αγοραπωλησία!)

Γιατί να μένουμε τόσο μονοδιάστατοι ώρες-ώρες;;; Τρελαίνομαι! Απορώ. Και με τον εαυτό μου. 

Ένιωσες ποτέ σου το χάδι της Χάρης του μετά από μια ειλικρινή εξομολόγηση; 

Κοινώνησες; Πήρες το Χριστό τον ίδιο στο σώμα και στη ψυχή σου;;;

Όχι;;

Ε, τι περιμένεις, λοιπόν; Πώς περιμένεις να βρεις αλήθεια όταν το μόνο που επιδιώκεις στη ζωή σου είναι ένα γρήγορο, φτηνό υποκατάστατο σχέσεων; Έρωτα ψεύτικου; Χρήματος παράνομου, κλπ κλπ;

Κάνε την κίνηση την έξυπνη, τη σωστή και άσ'τα τ'άλλα. Κάνε νέο ξεκίνημα, αληθινό βρε αδερφέ! Το ξεκατίνιασμα υπήρχε, υπάρχει. Σκάνδαλα υπήρχαν, υπάρχουν. Και άγιοι επίσης υπήρχαν και υπάρχουν. 

Το θέμα είναι απλό: Εσύ τι αποφασίζεις; 

Όχι με το μυαλό/ τη λογική. Αλλά δυναμικά και ήρεμα με όλο σου το είναι!!! 

Κι έτσι προχωράμε, φίλε

Τώρα η ζωή μου είναι αυτό που λέμε χιλιοχτυπημένη βάρκα που τη χτυπάνε αλύπητα οι κεραυνοί και τη μαστιγώνουν απανωτά οι άνεμοι. Πλέον έμαθα να ζω με τον πόνο. Έχουμε γίνει φιλαράκια.

Μα το παζλ της ζωής μου δεν ήταν πάντα τόσο έντονο. Κάποτε είχα κι εγώ πολύ όμορφες στιγμές: με τη γυναίκα μου, το παιδί μας που τότε είχε έρθει στον κόσμο, τις καλές στιγμές στο γραφείο, ευγνωμοσύνη όταν βγαίναμε βόλτα. Ξέρεις εσύ... Με ηλιοβασίλεμα και τα ωραία του.

Τώρα αυτό που είμαστε, είναι η αχνή σιλουέτα τριών κεριών που στέκουν λυγισμένα. Από τον πόνο; Από την προσευχή; Από τη σφοδρότητα των χτυπημάτων; Βάλ'τα όλα για να'σαι μέσα.

Όμως, βρήκαμε αλήθεια με τη γυναίκα μου. Βρήκαμε το χώρο που κάνεις προσευχές και ξέρεις ότι κάποτε θα εισακουστείς. Βλέπω άλλα ζευγάρια εδώ στο νοσοκομείο που δεν έχουν από κάπου να πιαστούν: αυτό πονάει περισσότερο, ξέρεις... 

Οι ψυχές ενώνονται πιο δυνατά απ'τα κορμιά. Και η καρδιά βλέπει πιο καθαρά απ'τα μάτια. Κι έτσι προχωράμε, φίλε... Σταυρός και καρδιά γίναν ένα πια.

(εμπνευσμένο από μια συζήτηση μ'ένα φίλο σκέτο διαμάντι)

Για να πετύχεις

Αυτό που μετράει δεν είναι η επιθυμία σου για να νικήσεις και να πετύχεις. Όλοι έχουν τέτοιες επιθυμίες. 
Αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι η αποφασιστικότητά σου να δουλέψεις σκληρά για να εκπληρώσεις την επιθυμία σου να πετύχεις.

Γιώργος Λαζαρίδης

Δάνεισέ μου τα μάτια σου.

(...) Γι'αυτό, σε παρακαλώ...

δάνεισέ μου τα μάτια σου 

να δω με την καρδιά σου.

δάνεισέ μου τα δάκρυά σου

να αγγίξω τον πόνο σου.

δάνεισέ μου το γλυκό χαμόγελό σου

να φτάσω ως τον ουρανό.

δάνεισέ μου την αναπνοή σου

ν'ακούω το λεπτό ήχο της ψυχής σου.

Τμήμα ποιήματος που'χα γράψει παλιότερα. 
από καρδιάς. εν κινήσει. με σιωπή. με αγάπη.

Χτες βράδυ είδα ένα υπέροχο όνειρο.

Χτες βράδυ είδα ένα υπέροχο όνειρο.

Ήταν πολύ πρωί. Ο ήλιος ανέτειλε εκείνη την ώρα κι εγώ κουβαλούσα στα χέρια το καγιάκ μου (με το κουπί του) και στον ώμο είχα μια τσάντα επίσης βαριά. Δεν είχα ιδέα τι είχε η τσάντα. Μετά από λίγα λεπτά έφτασα στην θάλασσα και ξεκίνησα να κωπηλατώ. 

Για κάποιο ανεξήγητο λόγο η θάλασσα έγινε λίμνη (όνειρο είναι, τα πάντα γίνονται!) κι εγώ συνέχισα να κωπηλατώ ακόμα πιο χαρούμενος. Έφτασα στην απέναντι όχθη της λίμνης όπου βρισκόταν μια μεγάλη καλύβα με προβλήτα. Έδεσα το καγιάκ μου, φόρεσα τα παπούτσια μου, άφησα το κουπί και προχώρησα προς την καλύβα. Ένα μεγάλο ξύλινο γραφείο εμφανίστηκε έξαφνα μπροστά μου. Ανοιχτό καφέ χρώμα με μια ταιριαστή ξύλινη καρέκλα να το συνοδεύει.

Ο καιρός ήταν απλά τέλειος. Ο αέρας ήταν πολύ ήπιος και δροσιστικός. Ο ήλιος άρχιζε να φωτίζει τη φύση γύρω και οι ακτίνες του απλώνονταν απαλά πάνω στα κρυστάλλινα νερά της λίμνης. Δύο κύκνοι βόλταραν αργά-αργά πάνω στα γαλάζια νερά. Τι όμορφο θέαμα. Αισθανόμουν σα βασιλιάς.

Άνοιξα την τσάντα μου. Μέσα είχε μια παλιά γραφομηχανή και έναν πάκο από λευκές σελίδες. Δεν το πολυσκέφτηκα. Έβαλα την πρώτη σελίδα στη γραφομηχανή και τα χέρια μου πληκτρολογούσαν από μόνα τους. Ρυθμικά, σχεδόν μουσικά.

...

Ώσπου άρχισε μια μελωδία να δυναμώνει. Να δυναμώνει. Πολύ γνωστή μελωδία. Ήταν το κινητό μου. Είχα ξυπνήσει.

Άσχετο γενικά σαν θέμα, αταίριαστο ίσως με τις συνηθισμένες αναρτήσεις. Αλλά λέω: "Δε βαριέσαι. Όμορφο όνειρο ήταν. Ας το μοιραστώ με την παρέα :)"

Καλημέρες αδέρφια!

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Άγ.Μηνάς, Θεσσαλονίκη.

Ευχαριστώ τη φίλη Χριστίνα για τη φωτογραφία!

(Επί τη ευκαιρία, στον άγιο Μηνά γίνονται πολύ ωραίες ομιλίες. Όποιος μένει Θεσ/νίκη, ας το ψάξει!!)

Αν νομίζεις πως είσαι "λίγος" για τα δύσκολα :)

Τελικά, τίποτα δεν είναι αδύνατο!!!!! Nothing is impossible που λέει και μια διαφήμιση :)
Δες το παρακάτω βίντεο και θα καταλάβεις!
Πολλές υπέροχες καλημέρες :)

Καλό μήνα!!!!