Δεν σώζουμε εμείς!

Είχα στο κατηχητικό μου (πόσο παρεξηγημένη η λέξη "κατηχητικό...) πριν δέκα-έντεκα χρόνια ένα παιδί που το έλεγαν Νίκο. Ο Νίκος ήταν πολύ καλόψυχο παιδί. Χαμογελαστό και πρόσχαρο και ενθουσιώδες. Αυτός ο τύπος ανθρώπου με ηγετικά στοιχεία και με πολλές δυνατότητες αν του δοθεί το κατάλληλο ερέθισμα.

Όταν έφτασε στην εφηβεία, επηρεασμένος απ'τις παρέες του στο σχολείο, φόρεσε σκουλαρίκι. Χαμός στο σπίτι! Η μητέρα του (πιο πολύ) συνεχώς του φώναζε, τον απειλούσε, κλπ. Ο Νίκος επέμενε πιο πολύ. Άρχισε να πιέζεται πολύ. Η μητέρα ήρθε και με βρήκε. Με παρακαλούσε να τον πείσω να το βγάλει. Φοβόταν πως το σκουλαρίκι, θα φέρει το τσιγάρο, το τσιγάρο τα ναρκωτικά, κοκ.Της είπα ότι δεν πρέπει ν'ανησυχεί. 'Οτι δεν είναι το θέμα το σκουλαρίκι. Αλλού βρίσκεται το κλειδί: στην καρδιά. Της λέω: "βάλ'τε καρδιά! Και θα το καταλάβει μόνος του. Μην του φωνάξετε ποτέ! Απλά να εύχεστε να του ζεσταίνει ο Θεός την καρδιά". Κάθε φορά που ερχόταν ο Νίκος, απλά του χαμογελούσα. Δεν του είπα ποτέ να βγάλει το σκουλαρίκι. Μετά από ενάμιση μήνα το έβγαλε από μόνος του.

Ο Νίκος, με το πέρασμα του χρόνου, γνώρισε τον Χριστό ουσιαστικά.  H προσευχή της μητέρας του, η αλλαγή της συμπεριφοράς της τον βοήθησαν πολύ. Τώρα ο Νικόλας, μεγάλο παλικάρι πια, κάνει πολλές (κρυφές) ελεημοσύνες και βοηθάει πολλά παιδιά που μαστίζονται απ'την φτώχεια. Πριν πάει στη δουλειά του, αγοράζει σάντουιτς και γάλα και με το μηχανάκι του πηγαίνει και τους τα δίνει κρυφά.

.......

Δεκαπέντε χρόνια πριν έγινε ένα παρόμοιο περιστατικό, αλλά με αντίθετη έκβαση. Μια κοπέλα (Γ' Γυμνασίου), πολύ ευαίσθητη, πήγε για πρώτη φορά σε μια χριστιανική κατασκήνωση. Δεν ήξερε για εκκλησίες και τέτοια. Κανείς δεν της είχε μιλήσει ποτέ. Εκεί, της είπαν να βγάλει το παντελόνι και να φοράει μόνο φούστα. Εκείνη τους απάντησε πως την βολεύει το παντελόνι πιο πολύ, αλλά θα φοράει όμως και φούστα.

Οι υπεύθυνες της κατασκήνωσης εκείνης ήταν ανένδοτες. Της έβαλαν τις φωνές, της είπαν πως άμα φοράει παντελόνι ο Θεός δε θα την αγαπάει, ότι θα πάει στην κόλαση και άλλα παρόμοια. Η κοπέλα αντέδρασε, φοβήθηκε και έφυγε. Η αντίδρασή της ήταν (λόγω εφηβείας) απόλυτη κι έτσι δε θέλησε ποτέ να ξαναπάει ούτε εκκλησία.

Ακόμη και τώρα που είναι πιο μεγάλη, ακούει για εκκλησία και αγανακτεί. Την έχει στιγματίσει εκείνο το περιστατικό. Πιστεύω, όμως, βαθιά πως ο Θεός που γνωρίζει το καλοδιάθετο του χαρακτήρα της, θα της χαρίσει πολλές ευκαιρίες. (Όπως με την Ελπίδα -που  είχα γράψει παλιότερα).

......

Αυτά τα δύο περιστατικά έχουν ένα κοινό σημείο: το μεθόριο εκείνο του τύπου και της ουσίας. Πού συναντιούνται; Πού υπάρχει εκείνη η γραμμή που ενώνει τον τύπο και την ουσία στη θρησκευτική ζωή;

Θ'απαντούσα λέγοντας πως αυτό που μας λείπει είναι η ουσία. Η εμπειρία, το βίωμα. Ο Χριστός ευθέως επέπληξε τους Φαρισαίους, διότι έμεναν στον τύπο. Κολλημένοι σε κάποια πράγματα και έχαναν την ουσία: τον ίδιο το Χριστό που τον έβλεπαν και μπροστά τους! 

Ο Χριστός θέλει να τον αγαπήσουμε με την καρδιά μας. Και όταν η καρδιά μας φλεχθεί απ'την αγάπη του, τότε εσωτερικά θα πληροφορηθούμε για το τι πρέπει να κάνουμε. Το'χουμε ξαναπεί: η πίστη μας είναι προσωπική σχέση και όχι ηθικιστικό σύνταγμα κανόνων. 

Θυμάμαι και τους γέροντες Πορφύριο και Παϊσιο που με την απλή και ειλικρινή τους αγάπη έλκυαν τόσους και τόσους αναρχικούς, αντιστασιακούς και τόσα παιδιά που οι περισσότεροι θα απέρριπταν με την πρώτη ματιά... Διότι οι άγιοι γέροντες προχωρούσαν κι έβλεπαν το καλοδιάθετο της ψυχής τους και όχι το επιφανειακό ασύμβατο της εμφάνισής τους. 

Ας μη βάζουμε ταμπέλες στους ανθρώπους. Ας μη μένουμε στον τύπο. Θες να πεις σε κάποιον κάτι; Δείξ'το με το παράδειγμά σου! Ο άγιος Δημήτριος κάθε μέρα έκανε και από έναν ειδωλολάτρη Χριστιανό! Γιατί; Επειδή μιλούσε με την αγιότητά του. Με το παράδειγμά του. Είχε αυτό το εσωτερικό βίωμα της Χάρης που καθρεφτιζόταν στα όμορφά του μάτια και γαλήνευε τόσες και τόσες ψυχές! Ειρήνευσε συ και θα ειρηνεύσουν χιλιάδες γύρω σου, λέει κάπου...

Ο άλλος αντιλαμβάνεται πολύ εύκολα αν του μιλάς με αγάπη ή όχι. Και, εκτός αυτού, θέλει και διάκριση. Δε λέω να νερώσουμε τα δόγματα της πίστης μας. Όμως, ας μην τα χρησιμοποιούμε ως πρόφαση για να επιπλήξουμε τους άλλους καλύπτοντας το δικό μας εγωισμό. 

Δε σώζουμε εμείς! Ο Χριστός σώζει!! Εμείς, μονάχα, ας ακολουθούμε το ταπεινό, γεμάτο αγάπη παράδειγμά του. 

Σε κούρασα και πάλι. Σε προβλημάτισα κιόλας. Προσπάθησα, με τα φτωχά μου λόγια, να σου πω αυτά που αισθάνομαι. Αν δε σε καλύπτουν, ξέχασέ τα! Διέγραψέ τα και συγχώρησέ με που σου έκλεψα πολύτιμο χρόνο...

Ν'αγαπάς τον εαυτό σου!

Όταν κάνεις υπερβολές, δεν αγαπάς τον εαυτό σου. (...) Υπάρχει και καλή αγάπη του εαυτού μας! Ένας δεν έτρωγε και μετά έπαθε το νευρικό του σύστημα. Και έλεγε ότι το κάνει για άσκηση. Μα η άσκηση και ο κόπος και η θυσία και όλα θέλουν αυτό που λέμε διάκριση. Διάκριση! Διάκριση θα πει και να φας. Γιατί αν δε φας, μετά δε θα΄χεις δυνάμεις. Και μετά γίνεται ένας φαύλος κύκλος από αποτυχίες. Και νομίζεις εσύ μετά ότι ζεις σωστά για το Θεό, αλλά ζεις για τον εγωισμό σου. Δεν αγαπάς τον εαυτό σου σωστά.

Αγάπα τον εαυτό σου σωστά! Βοήθησέ τον! Συμφιλιώσου μαζί του. Μην πνίγεσαι με ενοχές ενώ δεν έπρεπε πάντα να έχεις αυτές τις ενοχές που έχεις. Άλλα είναι που σου φταίνε.

απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου (www.atheataperasmata.com)

υγ: Η φωτογραφία η σημερινή είναι απ'τις πιο αγαπημένες. Με συγκινεί πολύ.
Πολλές, πολλές καλημέρες φίλε/η μου!! Καλή δύναμη και στην όμορφη σημερινή ημέρα που ξημερώνει σε λίγο :)

Σε χρειάζομαι. Με χρειάζεσαι. Είμαστε άνθρωποι.

(......) και να δεις ξανά πώς είναι να εξαρτάσαι από τους άλλους και τι ωραίο που είναι να μπορείς να πεις σε κάποιον: "Σε χρειάζομαι". Νομίζουμε ότι ενήλικος σημαίνει να είσαι ανεξάρτητος και να μη χρειάζεσαι κανένα και γι'αυτό πεθαίνουμε όλοι από μοναξιά. Τι καταπληκτικό πράγμα να σε χρειάζεται κάποιος! Και τι σπουδαίο πράγμα να χρειάζεσαι τους άλλους και να λες σε κάποιον "σε χρειάζομαι"! 

Δεν έχω κανένα πρόβλημα να πω ότι σας χρειάζομαι όλους, τον καθένα σας χωρίς καμία εξαίρεση. Το κακό είναι ότι οι ζωές μας απλώς συναντιούνται μερικές φορές. Τα πιο σπουδαία, όμως, βιώματα τα έζησα, όταν οι ζωές διασταυρώνονται και δυο άνθρωποι καταφέρνουν να επικοινωνήσουν.

απόσπασμα απ'το βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια "να ζεις, ν'αγαπάς και να μαθαίνεις", εκδ. Γλάρος

Μάθε να'σαι αυθεντικός...

Περιτριγυρίζομαι από ένα σωρό υπέροχους ανθρώπους που, όμως, (λόγω του χώρου) έχουν ένα έντονο αρνητικό χαρακτηριστικό: υποκρίνονται. Δείχνουν άλλο πρόσωπο απ'αυτό που πραγματικά είναι. Καθένας για διαφορετικό λόγο ίσως, όμως το αποτέλεσμα παραμένει ίδιο...

Σ'ένα κόσμο γεμάτο προσωπεία, η υποκρισία θαμπώνει την ατμόσφαιρα αργά, ολέθρια και υπνωτικά. Παρατηρώ τον καθένα προσεκτικά. Πέρα απ'την υποκρισία εντοπίζω αρκετά στοιχεία καλοσύνης, εξυπνάδας, κλπ. Ο Θεός μοίρασε τάλαντα σ'όλους ανεξαιρέτως. Μα η υποκρισία θολώνει την καρδιά τελικά, παραλύει και παραμορφώνει με τον καιρό τον άνθρωπο.

Θυμάμαι αυτό που λέει κάπου στο ευαγγέλιο: απ'το περίσσευμα της καρδιάς του μιλάει ο άνθρωπος. Αυτά που έχει μέσα του, αυτά θα εκδηλώσει με το λόγο του. Όμως, αν η καρδιά είναι θολωμένη, δηλητηριασμένη απ'την υποκρισία, τότε καταλαβαίνεις ποια είναι τ'αποτελέσματα.. Μια σύγχρονη Βαβέλ. Το "ναι" σου να'ναι αληθινό "ναι" και το "όχι" σου αληθινό "όχι" λέει πάλι κάπου αλλού στο ευαγγέλιο.

Κρύβοντας το αληθινό μας πρόσωπο, τα συναισθήματα, τους λογισμούς μας γινόμαστε δυσκίνητοι άνθρωποι. Όσο καταπιεζόμαστε δείχνοντας άλλο απ'το αληθινό μας πρόσωπο τόσο τα θάβουμε στο υποσυνείδητό μας: κάποια στιγμή θα βγουν στην επιφάνεια με εκτυφλωτικά ωμό τρόπο. Σαν άγρια θηρία πεινασμένα.

Ναι! Να προσαρμόζεσαι στο κλίμα της δουλειάς σου, του κοινωνικού κύκλου σου χωρίς, όμως, να χάνεις την αυθεντικότητά σου. Την προσωπικότητά σου. Μάθε να'σαι διακριτικά αληθινός γιατί η αλήθεια ποτέ δε χάνει. Μάθε να'σαι αυθεντικός, επειδή έτσι ζωγραφίζεις έναν πανέμορφο ορίζοντα αγάπης μέσα σου και γύρω σου. Μάθε να ανταποκρίνεσαι στο καλό, γιατί μόνο αυτό λάμπει αιώνια.

Για ένα καινούριο βιβλίο που μελετώ αυτές τις μέρες...

Καλή σου μέρα. Χριστός ανέστη.

Εύχομαι να'σαι υγιής και να αγωνίζεσαι. 

Σήμερα ήθελα να σου πω πως εδώ και κάποιες μέρες έχω ξεκινήσει να διαβάζω τον 6ο τόμο του γέρ.Παϊσίου. Ο τίτλος του είναι "Περί προσευχής". Το εκδίδει το ιερό ησυχαστήριο του αγίου Ιωάννη Θεολόγου που βρίσκεται στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης. (Στο ησυχαστήριο αυτό βρίσκεται ο τάφος του γέροντα Παϊσίου).

Το βιβλίο είναι πραγματικά υπέροχο! Το διαβάζεις και γεμίζεις ελπίδα. Σου μεταδίδει θεία Χάρη ο λόγος του γέροντα. Διαβάζεται εύκολα, διότι ο λόγος του γέροντα είναι εκφραστικός, παραστατικός και γεμάτος παραδείγματα. Κάνει και για αρχάριους και για προχωρημένους. Αξίζει να το προμηθευτείς.

Καλή δύναμη καλέ μου φίλε/η. Να εύχεσαι...

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Χτίζουμε τοίχους γύρω απ'τις καρδιές μας και αναρωτιόμαστε γιατί κανείς δε μας αγαπά.

Της ελπίδας

Ύμνος στην ελπίδα. Όλοι μας χρειαζόμαστε τη γλυκιά αύρα της ελπίδας μέσα μας. Έτσι για να ανέβει το ηθικό μας! Έτσι απλά!
Ένα παλιό αγαπημένο κομμάτι των Secret Garden.

Καλημέρα! Καλό ξύπνημα και σ'αυτό το όμορφο Σ/Κ :)

Χωράφι χωρίς ιδρώτα δε δίνει συγκομιδή

- Άκου να σου πω, βρε κουπούκι, τον διέκοψε νευριασμένος ο γέρος, γιατί θαρρώ πως το μυαλό σου δουλεύει σαν την παλιομηχανή σου. Πώς μπορεί έπειτα από τέτοια αναμπουμπούλα να μην πέσει δυστυχία; Ήρθε το πάνω κάτω, κι εσύ ζητάς μετά τόσους αγώνες, όλα να είναι μεμιάς όμορφα κι ωραία. Εδώ, βρε, ένα δέντρο φυτεύεις και καρτερείς δύο και τρία χρόνια να σου δώκει τον καρπό του, κι εσύ ζητάς εκατομμύρια κόσμος να ορθοπατήσει από τη μια στιγμή στην άλλη;

Άνοιξη χωρίς βαρυχειμωνιά ποτέ δεν είναι καρποφόρα, χωράφι χωρίς ιδρώτα δε δίνει συγκομιδή. Θέλει δύναμη και κλειστά αυτιά σε λόγια σαν τα δικά σου αυτή η προσπάθεια. Όπως εσύ λες, μετά κάθε μπουρίνι, ξεθεώθηκα μα τα κατάφερα, έτσι κι αυτούς θα τους ακούσεις σε λίγο καιρό να λένε: "Πέρασα δύσκολα χρόνια μα τώρα είμαι κύριος κι αφέντης της δουλειάς μου και του τόπου μου!"

απόσπασμα απ'το βραβευμένο βιβλίο του Βασίλη Χατζηβασιλείου "τα χρόνια της αλμύρας"

Πρωινό άστρο (Γ.Ρίτσος)

Κοριτσάκι μου,

θέλω νὰ σοῦ φέρω
τὰ φαναράκια τῶν κρίνων
νὰ σοῦ φέγγουν τὸν ὕπνο σου.

Θέλω νὰ σοῦ φέρω ἕνα περιβολάκι
ζωγραφισμένο μὲ λουλουδόσκονη
πάνω στὸ φτερὸ μιᾶς πεταλούδας
νὰ σεργιανάει τὸ γαλανὸ ὄνειρό σου.

Θέλω νὰ σοῦ φέρω
ἕνα σταυρουλάκι αὐγινὸ φῶς
δυὸ ἀχτίνες σταυρωτὲς ἀπὸ τοὺς στίχους μου
νὰ σοῦ ξορκίζουν τὸ κακὸ
νὰ σοῦ φωτᾶνε μὴ σκοντάψεις.

...

Εἶναι μακρὺς
μακρὺς
μακρὺς ὁ δρόμος.

Δύσκολα εἶναι, κοριτσάκι,
στὴν ἀρχή.

Τί νὰ πεῖς, δὲν ξέρεις.
Δύσκολα εἶναι στὴν ἀρχή.

Γιατὶ δὲν εἶναι, κοριτσάκι,
νὰ μάθεις μόνο
ἐκεῖνο ποὺ εἶσαι,
ἐκεῖνο ποὺ ἔχεις γίνει.

Εἶναι νὰ γίνεις
ὅ,τι ζητάει
ἡ εὐτυχία τοῦ κόσμου,

εἶναι νὰ φτιάχνεις, κοριτσάκι,
τὴν εὐτυχία τοῦ κόσμου.

Ἄλλη χαρὰ δὲν εἶναι πιὸ μεγάλη
ἀπ᾿ τὴ χαρὰ ποὺ δίνεις.

Νὰ τὸ θυμᾶσαι, κοριτσάκι. 

(συντετμημένο. πηγή)

Μοχθηρία και καλοσύνη

(...) Η μοχθηρία έχει μόχθο, το δείχνει και η λέξη η ίδια όπως το γράφει ο Φώτης Κόντογλου. 

Η καλοσύνη έχει το θάρρος του θέλω και του δε θέλω. Το γνωρίζει καλά, ιδίως όταν πρόκειται να το θυσιάσει. 

Όσο καλύτερα ξέρεις το θέλω σου τόσο δεν το μεγαλοποιείς, δεν το θεοποιείς, το κατευνάζεις, δε σφάζεσαι γι'αυτό. Δε χάλασε και ο κόσμος δηλαδή...

απόσπασμα απ'το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη "Κυριακή απόγευμα στη Βιέννη", εκδ. Ψυχογιός

Τον αγαπάς τον διπλανό σου;

Όποιος μιλά για τον άλλο χωρίς να πονά, χωρίς να αγαπά, χωρίς η καρδιά του να νιώθει γλυκασμό γι'αυτόν, όταν αποκαλύπτει με φθόνο πόσο κακός είναι ο άλλος και πόσο ψεύδεται,

ο άνθρωπος αυτός ζει μέσα στα τείχη του εγωισμού του. Είναι δυστυχέστατος, αποτυχημένος. Δεν έχει την ελάχιστη πληροφορία μέσα του ότι υπάρχει Θεός. Αν είχε, θα ήξερε πως ο Θεός είναι ο πλησίον και δε θα ήταν δυνατόν να ατιμάσει το Θεό στο πρόσωπο του αδερφού του.

γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης ("Ερμηνεία στον αββά Ησαΐα)

Εκκλησία σημαίνει να γευτείς προσωπικά το Χριστό

(...) Άλλο να σου πουν για τον Θεό και άλλο να τον γευτείς. Ο Θεός δεν υπάρχει να μας τον διδάσκουν κάποιοι. Υπάρχει να τον γευόμαστε προσωπικά. Αν η εκκλησία είναι ένα κατηχητικό που διδάσκει για τον Θεό, είναι μια προσβολή της εκκλησίας! Η εκκλησία είναι μια προσωπική εμπειρία του Θεού. 

π.Βαρνάβας Γιάγκου (www.iomilia.net)

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Καλημέρα :)

Δίνοντας αγάπη (ένα όμορφο βίντεο!)

Συγκινητικό βίντεο για την αγάπη. Καλή θέαση!

Δεν το βάλαμε κάτω

Μαθαίνοντας ποδήλατο.

-Κοίτα μονάχα μπροστά.
-Μη το βάζεις κάτω.
-Ναι, σε κρατάω.
Παρά τα καθησυχαστικά λόγια της μαμάς (ή του μπαμπά) 
και γόνατα γδάραμε
και αγκώνες τσακίσαμε, 
και χώμα, πολύ χώμα φάγαμε!
Όμως!
Δε το βάλαμε κάτω! Μάθαμε ποδήλατο!
Το πώς δεν έχει πολλή σημασία.
Απλά ήταν η επιθυμία, η προσήλωση, 
η επιμονή!

Ντριν , ντριν

(αναδημοσίευση απ'το blog της καλής μας φίλης Αριστέας)

Περπάτα, καρδούλα μου

Ζήσε με φλόγα τη ζωή σου. 

Μην υποτάσσεσαι σε τίποτα λιγότερο απ'το καλό και το άγιο. Το σκοτάδι της θλίψης, η αμαρτία, η μοναξιά, όλα χάνονται! Αρκεί να πιστέψεις. Αρκεί να εμπιστευτείς το Χριστό που ήταν ο πιο μεγάλος επαναστάτης. Εκείνος που έσπασε τα πιο σκληρά δεσμά: εκείνα του θανάτου. Δεν υπάρχει πιο τρελό πράγμα στην εποχή μας στ'αλήθεια.

Διοχέτευσε το δυναμισμό σου στην αγάπη. Και η σκιά θα γίνει αχτίδα λαμπερή. Και οι αλυσίδες θα σπάσουν και θα πετάξεις ψηλά. Λεύτερος. Λεύτερη καρδιά γεμάτη ελπίδα τρελή, παράλογη, υπέρλογη.

Περπάτα, καρδούλα μου, και μη φοβάσαι να χτυπάς δυνατά... 

Η ζωή θέλει να γεύεσαι τις συγκινήσεις!

Το μεγάλο όπλο

Η Νίνα, 10 ετών, ζει μαζί με τους γονείς της στο Κογκό της Αφρικής. Τα δυο μεγαλύτερα αδέλφια της πέθαναν σε ηλικία ενός και τριών ετών αντίστοιχα. Η μητέρα της είναι ήδη παστόρισσα, δηλαδή ιερέας των προτεσταντών. Η μικρή, ζώντας κοντά στην ορθόδοξη ιεραποστολή, ζήτησε σύντομα να βαφτιστεί. Παρά τις πολλές αντιρρήσεις των υπολοίπων ο πατέρας της, παρότι μη ορθόδοξος, της έδωσε την άδεια. Έτσι η Νίνα μετά το στάδιο της κατήχησης βαφτίστηκε και συνέχισε να παρακολουθεί όλες τις δραστηριότητες της ορθόδοξης ιεραποστολής.

Μια μέρα η Νίνα έφερε μια μικρή χάρτινη εικονίτσα και την τοποθέτησε πάνω στο συρτάρι της κουζίνας, παρά και πάλι τις αντιδράσεις των οικείων της. Ένα απόγευμα ένας ανώτερος πάστορας επισκέφθηκε με την ακολουθία του το σπίτι της μικρής Νίνας, όμως δεν ήθελε να μπει μέσα παρά την ζεστή υποδοχή της μητέρας της μικρής. ’’Δεν μπαίνω μέσα, είπε στη μητέρα, διότι εδώ έχετε ένα μεγάλο όπλο’’. Μα ξέρετε δεν υπάρχει όπλο στο σπίτι, είπε η παστόρισσα. Το μεγάλο όπλο είναι η μικρή χάρτινη εικόνα που έχετε της είπε πάλι και τελικά έφυγε χωρίς να μπει στο σπίτι. Το γεγονός της δύναμης της μικρής εικονίτσας της Παναγίας συγκλόνισε την παστόρισσα η οποία πήγε στην ορθόδοξη ιεραποστολή και τελικά βαφτίστηκε και αυτή.

Ευχαριστούμε πολύ το φίλο που μας το έστειλε!

Ο αληθινός έρωτας

Εσύ....είσαι όπως είσαι.

Εσύ δεν είσαι όπως χρειάζομαι να είσαι.

Εσύ δεν είσαι όπως ήσουν.

Εσύ δεν είσαι όπως συμφέρει εμένα.

Εσύ δεν είσαι όπως εγώ θέλω.

Εσύ είσαι όπως είσαι.

Το να δεχτώ αυτό σημαίνει ότι σε σέβομαι και δε σου ζητώ ν'αλλάξεις. Εδώ και λίγο καιρό έχω αρχίσει να ορίζω τον αληθινό έρωτα ως την ανιδιοτελή προσπάθεια να δημιουργήσεις χώρο στον άλλον ώστε να μπορεί να είναι όπως είναι. 

Αυτή είναι η πρώτη αλήθεια και αρχή κάθε ώριμης σχέσης.

Αποκτά σάρκα και οστά όταν εγώ σε δέχομαι όπως είσαι και αντιλαμβάνομαι ότι κι εσύ με δέχεσαι όπως είμαι.

απόσπασμα απ'το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι "Ιστορίες να σκεφτείς", εκδ. opera animus

Νιώθεις σιγουριά κοντά στον Θεό;

....Γι'αυτό, στους ανθρώπους της εκκλησίας που δεν έχουν συνειδητοποιήσει την χαρά της μετάνοιας, την σχέση με τον Θεό, είναι γεμάτοι με πολλά απωθημένα, με πολύ καταπίεση και βγάζουν χίλιες δυο νευρώσεις και ψυχολογικά προβλήματα. Φταίει τι; Η θρησκευτική τους ζωή. Γιατί; Γιατί ο Χριστός δεν είναι θρησκευτική ζωή! Είναι προσωπική σχέση. Ποια είναι η προσωπική σχέση; Λέω στον Θεό: "Η ζωή μου είναι μαύρη! Είμαι χάλια όσο δε πάει! Ζω στο ψέμα και στην αμαρτία. Και τι ζητώ; Όχι να με κάνεις καλύτερο, αλλά θέλω να'ρθεις στη ζωή μου! Δε θέλω να μου χαρίσεις τον Παράδεισο. Σε θέλω εσένα! Από κει και πέρα, ό,τι θέλεις δώσε εσύ".

Τα πράγματα τότε είναι διαφορετικά. Οι λογισμοί που μας πιάνουν και οι αμφιβολίες και οι αντιδράσεις και οι απορίες ενώπιον του Θεού είναι γιατί νιώθουμε ανασφαλείς ενώπιον του Θεού. Γιατί φτιάξαμε μια ιδέα περί Θεού που δεν ανταποκρίνεται στον πραγματικό Θεό. Και δεν νιώθουμε άνετοι και ασφαλείς κοντά Του. Και συνήθως, οι λογισμοί βγαίνουν όταν δεν αφήνεσαι σε μία σχέση. Δεν νιώθεις σίγουρος. Ή θεωρείς ότι πρέπει να περάσουν απ'τα χέρια σου τα πράγματα, να ελέγχεις τη σχέση. Οι λογισμοί, οι αμφιβολίες είναι καρπός της διάθεσής μας να ελέγχουμε μια σχέση. Πότε ελέγχουμε μία σχέση; Όταν δεν είμαστε σίγουροι για την αγάπη του άλλου.

Όταν, λοιπόν, εγώ είμαι σίγουρος για την αγάπη του Θεού, δεν θέλω να Tον ελέγξω. Θέλω ν'αφεθώ. Δεν έχω λογισμούς τότε. Είμαι σίγουρος. Ξέρει ο Θεός. Ξέρεις ο Θεός. Το "ξέρει ο Θεός" έχει πραγματικότητα όταν είναι καρπός του ότι κάποτε έστω για λίγο ζήσαμε και βεβαιωθήκαμε και είχαμε εμπειρία της αγάπης του. Τότε, έχοντας αυτή τη μνήμη, λέμε με σιγουριά: "Ξέρει ο Θεός". Και αυτό είναι ελευθερωτικό.

(Απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα από ομιλία του π.Βαρνάβα Γιάγκου -Ι.Ν.Παναγίας Λαοδηγήτριας http://iomilia.net/)

υγ: Αναδημοσίευση από παλιότερή μας ανάρτηση

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Light up the sky

Καλημέρα! Πώς είσαι; Βρήκα τυχαία ένα όμορφο τραγούδι. Λέγεται "Light up the sky". Μιλάει για τον πόνο, για την απόγνωση, για την αγάπη. Κεντρικό του μήνυμα: "Μην τα παρατάς ποτέ!".

Το αφιερώνω με όλη μου την καρδιά σε σένα που πονάς, που είσαι σε αδιέξοδο και περιμένεις ένα θαύμα. Σε σένα που περιμένεις υπομονετικά. Έλα μαζί να προσευχηθούμε. Κανείς δεν είναι μόνος του, καλέ/ή μου.
Κουράγιο αδερφέ, κουράγιο! 

Διψάμε για ουρανό!

Αλλά κανείς δε θέλει να πιστέψει πως βασικό μας αίτημα υπήρξε πάντα κι είναι ο Ουρανός.

Πάντα επιμένουν να μας διδάσκουνε αυτό το κάπως ύποπτο "επιστροφή στη Γη". Μας αποκρύπτουν πως το φυσικό μας είναι να πετάμε. Πως στη τελειωτική μορφή μας θα΄χουμε φτερά. Γι'αυτό κι ανέκαθεν η νοσταλγία των Ουρανών(...).

Ας μη το κρύβουμε

διψάμε για ουρανό!

απoσπάσματα απ'το βιβλίο του Μάνου Χατζιδάκι "Τα σχόλια του Τρίτου", εκδ.Εξάντας

υγ: Μια χαρούμενη ημέρα να'χουμε! Καλή δύναμη, καλοί μου φίλοι! Δε σας έχω ξεχάσει. 

Πρόσθεσε λίγη τρέλα στη ζωή σου!

Πολλοί άνθρωποι επιμένουν να καταπιέζουν μέσα τους το πνεύμα της χαράς έχοντας τη λαθεμένη αντίληψη ότι η ζωή είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. (...) Καλλιεργούμε τους εκλεπτυσμένους τρόπους και την τυπικότητα σε βάρος του αυθορμητισμού και της διασκέδασης. 

Μέσα μας υπάρχει ένα απόθεμα χαρούμενης ελευθερίας ή τρέλας, αν θέλετε. Είναι ένα φυσικό θαυμάσιο αντιστάθμισμα στη σοβαρή, κοινωνικά παραδεκτή στάση, το οποίο μας επιτρέπει να καταργούμε πότε-πότε τους κανόνες της ευγένειας. Γιατί να μη χαρούμε λίγο μέσα στην τρέλα μας; 

Σ'ένα κόσμο που επικρατεί η ανοησία δεν πρέπει να διστάζουμε να προσθέτουμε, όλο ευτυχία και κέφι, τη δική μας πινελιά της τρέλας.

απόσπασμα απ'το βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια "Λεωφορείο 9 για τον Παράδεισο", εκδ. Γλάρος

Είσ'ωραίος που απελπίστηκες

...Και μου'πες: "Να το λες, πάτερ, απλώς δε θα λες τ'όνομά μου. Να το πεις παντού: ότι εγώ τα έζησα όλα, τα μπούχτισα όλα, τα βαρέθηκα όλα, απελπίστηκα απ'όλα". Και του λέω κι εγώ: "Είσ'ωραίος που απελπίστηκες.Επειδή ήρθε η ώρα να ελπίσεις στο Χριστό και να γοητευτείς απ'Αυτόν που αρχίζει και γοητεύει τον άνθρωπο όταν απελπιστεί απ'όλα τ'άλλα."

απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου (www.atheataperasmata.com)

Το ψωμί

Ένα τεράστιο καρβέλι, μια πελώρια φρατζόλα ζεστό ψωμί είχε πέσει στο δρόμο από τον ουρανό
Ένα παιδί με πράσινο κοντό βρακάκι και με μαχαίρι
Έκοβε και μοίραζε στον κόσμο γύρω
Όμως και μια μικρή, ένας μικρός άσπρος άγγελος και αυτή
Μ’ ένα μαχαίρι έκοβε και μοίραζε
Κομμάτια γνήσιο ουρανό
Κι όλοι τώρα τρέχαν σ’ αυτή, λίγοι πηγαίναν στο ψωμί
Όλοι τρέχανε στο μικρόν άγγελο που μοίραζε ουρανό
Ας μην το κρύβουμε
Διψάμε για ουρανό!

(Μίλτος Σαχτούρης, Tο Ψωμί)

Το πρελούδιο μιας άνοιξης

Για μερικά πράγματα αξίζει να περιμένεις! Αξίζει να προσπαθείς μέσα απ'την αναμονή. Δοκιμάζεσαι έτσι...

Όπως η φύση το χειμώνα. Που περιμένει... Περιμένει σιωπηλά την άνοιξη. Κι όταν εκείνη έρθει, τότε ευωδιάζει ο τόπος απ'τα λουλούδια και γεμίζει χρώματα όλη η γη...

Αν σου τύχουν τέτοιες καταστάσεις αναμονής, χαμογέλα! Μην τις θεωρήσεις χαμένες και άχρηστες αυτές τις στιγμές... Είναι ευκαιρίες μοναδικές για να δοκιμαστείς. Ν'αποκτήσεις υπομονή κι ελπίδα. Και θα'ναι ακόμη πιο ωραίο αν αυτή η φάση της σιωπής, της αναμονής συνοδεύεται απ'τη γλύκα της προσευχής.

Δοκίμασε και θα δεις!

Καλή σου μέρα :)

photo by Jane

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΕΚ ΝΕΚΡΩΝ ΘΑΝΑΤΩ ΘΑΝΑΤΟΝ ΠΑΤΗΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΙΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΜΝΗΜΑΣΙ ΖΩΗΝ ΧΑΡΙΣΑΜΕΝΟΣ!!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ αδέρφια! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

 Εύχομαι από βάθους καρδιάς η Ανάσταση του Χριστού μας να διαλύσει κάθε απελπισία, φόβο, απογοήτευση! Εύχομαι να ζήσουμε αυτή την εκρηκτικότητα με όλο μας το είναι! Ας λάμψουν τα βλέμματά μας, ας χαρούν οι καρδιές μας! Ας έρθουμε όλοι πιο κοντά! Όλα τώρα είναι τόσο ολόφωτα!

Γιορτάζει όλη η γη!

Χριστός ανέστη!!!!!!

Σε σένα. Που μας έδωσες την ελπίδα.

Την ανάστασή σου περιμένουμε, Χριστέ. Έλα να μας δείξεις το μεγαλείο σου το θεϊκό. Δώσε μα ξανά την ΕΛΠΙΔΑ. Τη δική σου ΕΛΠΙΔΑ πως τίποτα δε σταματάει με το θάνατο. Εσύ νίκησες τη φθορά. Πήγες μέχρι τον Άδη και διέλυσες τα δεσμά του. Νίκησες το θάνατο. Μας έδωσες τα πάντα, παρόλο που εμείς σε σταυρώνουμε.... 

Μ.Σάββατο 2013. Καλή Ανάσταση αύριο, αδέρφια. 

Της Μ.Παρασκευής

Θρήνοι της Μ.Παρασκευής.
Χρόνης Αηδονίδης- Νεκταρία Καραντζή

Πήρε στο σταυρό όλη την ανθρώπινη αμαρτία...

...Ο Κύριος, όμως, πάνω στο σταυρό ένιωθε εκείνη τη στιγμή όλη την κακία. Την κακία όχι μόνο αυτών που ήταν κάτω και τον κοιτούσαν, αλλά την κακία όλων των Ιεροσολύμων, την κακία των ανθρώπων όλης της γης. Όλη την εμπάθεια, όλη την αμαρτωλότητα, όλες τις αδικίες, όλο τον εγωισμό, όλη τη φιλαυτία, όλες τις αμαρτίες της γης εκείνης της εποχής. Των ανθρώπων της προηγούμενης γενιάς, της προ-προηγούμενης. Των ανθρώπων που φτάνουν μέχρι τον Αδάμ και την Εύα. 

Και το συγκλονιστικό: και των ανθρώπων που θα γεννιόντουσαν μετά την εποχή του Κυρίου και θα έφταναν μέχρι την εποχή τη δική μας και μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία, στα έσχατα. Όλη αυτή την κακία, ο Κύριος την αισθανόταν συσσωρευμένη επάνω του. Το μίσος των ανθρώπων...

Γιατί ,ξέρετε, τον Κύριο τον σταύρωσαν εκείνοι μεν οι άνθρωποι -της εποχής του-, αλλά στην πραγματικότητα ο Κύριος ένιωσε και την δική μας την κακία, γιατί και εμείς θα τον σταυρώναμε. Αισθάνθηκε, λοιπόν, ότι "δια φθόνων παρέδωκαν αυτόν", το ήξερε ο Κύριος, και αυτός ο φθόνος την ευαίσθητη ψυχή του την έκανε να πονά πάρα πολύ. Και να υποφέρει. Και να θλίβεται απ'αυτό τον πόνο. Έκανε τόσα πολλά, έδειξε τόση αγάπη και τον πληρώσαμε με τόση κακία. Όλοι μας...

(απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου -www.atheataperasmata.com)

Οι 3 σταυροί και ο σταυρός μας

Τρεις άνθρωποι ανεβαίνουν τον ανήφορο του Γολγοθά. Είναι, ως φαίνεται, μελλοθάνατοι και οι τρεις. Ο καθένας τους κουβαλάει και το ξύλο, που πάνω του θα κρεμαστεί. Σύννεφο η σκόνη που σηκώνει το "λεφούσι" π'ακολουθάει... (...)

Αλήθεια! Πόσες φορές κι εμείς δεν ανεβαίνουμε το Γολγοθά της ζωής κουβαλώντας κάποιο βαρύ σταυρό, που μας φόρτωσε η ανθρώπινη κακία... Το σταυρό της συκοφαντίας. Της παραγνωρίσεως. Του φθόνου. Της περιφρόνησης. Ή ακόμα κάποιον άλλο σταυρό που μας φόρτωσε η αγάπη του Θεού. Κάποια θλίψη. Κάποια αρρώστια. Κάποια οικογενειακή περιπέτεια. Κάποιος θάνατος αγαπημένου μας. Κάτι, τέλος, που στα μάτια μας φαίνεται δυστύχημα, μα που δεν είναι παρά εύνοια Θεού σαν εκείνη που δέχτηκε ο Σίμων ο Κυρηναίος.

Αν ξέραμε πόση ευλογία είναι για μας ο Σταυρός αυτός!

Αν ήξερε και ο Σίμων τι έργο έκανε όταν σήκωνε το βαρύ εκείνο ξύλο!...

απόσπασμα απ'το βιβλίο του Κω/νου Κούρκουλα "Σκηνές από το Πάθος"

αναδημοσίευση από παλιότερή μας ανάρτηση

Πώς θα καταλάβουμε τον Κύριο;

Πώς θα καταλάβουμε τον Κύριο; Πώς θα καταλάβουμε τον Κύριο, ο οποίος κάποια στιγμή σταμάτησε και αυτός να τρέχει; και καθηλώθηκε και έμεινε ακίνητος. Μετέωρος πάνω στο σταυρό.

Σταματάει ο Κύριός μου! Σταματάει ο Κύριός μου να ενεργοποιείται και να δραστηριοποιείται έτσι. Και εγώ να κάτσω λίγο ακίνητος. Να δω. να καταλάβω. Να ατενίσω τον Τίμιο σταυρό. Να δω το Πάθος του. Να εμβαθύνω σ'αυτό. Να εντρυφήσω σ'αυτό. Εκεί θέλει μια ακινησία ψυχής, η οποία δεν είναι ακινησία. Είναι υπερλειτουργικότητα. Λειτουργεί πάρα πολύ η ψυχή μας σε αυτή τη φάση. Αλλά πρέπει λίγο να γαληνέψουμε. Να μαζευτούμε.

(απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου -www.atheataperasmata.com)

αναδημοσίευση από παλιότερή μας ανάρτηση