Σχέση σημαίνει

Πριν 3 μέρες γεννήθηκε ο Χριστός μας. Ίσως πήγα εκκλησία. Ίσως κοινώνησα. Ίσως προσευχήθηκα σε μια προσπάθεια (μέρες που είναι) να νιώσω τη θεϊκή αγάπη στην ψυχή μου. Στην ψυχή μου που ταλανίζεται καθημερινά από τα καθημερινά και τα μάταια (άραγε, Σεβάχ, πόσα από όλα αυτά που καθημερινά σου τραβούν το ενδιαφέρον, θα σε συνοδεύσουν στην άλλη την αληθινή ζωή;). 

Σκοπός των Χριστουγέννων δεν είναι η απλή εξιστόρηση της γέννησης του Θεανθρώπου. Ίσως, υπάρχουν βαθύτερα νοήματα για έναν χριστιανό του 2019. Ίσως, σχέση να σημαίνει καθημερινό ενδιαφέρον, καθημερινή προσπάθεια βίωσης της αγνής αγάπης. Ίσως, σχέση να σημαίνει πλάτυνση της καρδιάς ώστε να μπορεί να αγκαλιάζει αντί να κατακρίνει.

Ίσως, αυτά τα Χριστούγεννα, Σεβάχ, να προσπαθούσες να σχετιστείς αληθινότερα με τον Χριστό. Να συνέχιζες να τον επισκέπτεσαι στη Βηθλεέμ της ψυχής σου. Να ξαναπήγαινες για επίσκεψη εκεί που Εκείνος θα βρίσκεται. Στο σπίτι του. Στην εκκλησία σου. Δώσε αγάπη, χαμόγελο, καλή καρδιά. Προσευχήσου. Μυστικά κυρίως, χωρίς να σε αντιλαμβάνονται οι γύρω σου. Έλα, μπορείς. 

Σχέση σημαίνει χαρά Θεού!

Χριστούγεννα με Χριστό!

Σ'έναν κόσμο ισοπεδωτικό
όπου το Christmas γίνεται Xmas
και όπου οι φάτνες απανταχού γης γίνονται χριστουγεννιάτικες μπάλες,

η αόρατη γωνιά εύχεται να ζούμε Χριστούγεννα με Χριστό!

Χριστούγεννα με την αληθινή αιτία της ατέρμονης χαράς!

Χρόνια πολλά σε όλο τον κόσμο!

Χριστέ μου, σε περιμένουμε.

Κοντεύει η γέννηση του Χριστού μας. Κόντρα στο ρεύμα της εποχής μας, όπου το 'Christmas' έγινε 'Xmas' και οι φάτνες γίνονται μπάλες ή άλλα άχρωμα στολίδια, εμείς ας καθαρίσουμε τις καρδιές μας. 

Ας προετοιμαστούμε με νηστεία, με προσευχή, με εξομολόγηση. Ας χρησιμοποιήσουμε αυτή την πανέμορφη εποχή του χρόνου, αυτές τις άγιες ημέρες για να Τον υποδεχτούμε μοιράζοντας αγάπη άδολη στους διπλανούς μας.

Χριστέ μου, σε περιμένουμε.

υγ: Στη φωτογραφία εικονίζεται ο καθεδρικός (ρωσικός) ορθόδοξος ναός του αγίου Νικολάου στο Ελσίνκι της Φινλανδίας.

Πώς κυλάει η ζωή

Πώς κυλάει η ζωή. Κάποιες φορές τρέχει -τρέχεις και συ μαζί της. 

Μα άλλες φορές λες και παγώνει ο χρόνος -μετέωρος μένεις, ενεός.

Μετά από αρκετές μέρες έντονης επαγγελματικής εργασίας, απλά σταμάτησε προσωρινά για λίγο ο χρόνος για μένα. Κοιτάζω το ημερολόγιο. 14/12. Ω, Θεέ μου. Πώς πέρασε ο χρόνος.... Πότε μπήκε ο Δεκέμβρης, πότε φτάσαμε σχεδόν στη μέση του...

Θεέ μου, πόσα έγιναν ως τώρα και δεν τα ένιωσα (ή τουλάχιστον δεν τα άγγιξα). Τόσοι σπουδαίοι άγιοι γιόρτασαν (Νικόλαος, Σπυρίδων, Λουκία, κλπ). Ένας ακόμη πέρασε στη χορεία τους (ο γέροντας Εφραίμ της Αριζόνα). Πόσοι πόλεμοι συνέχισαν να γίνονται. Πόσες απειλές (βλ. Ερντογάν). 

Θεέ μου, περισσότερο από ποτέ ζητώ να γεννηθείς για μένα σε λίγες μέρες. Να γεννηθείς για όλους μας. 

Φοβάμαι. Φοβάμαι μήπως γεννηθείς και δεν σ'αντιληφθώ. Φοβάμαι μήπως μείνω και γω σαν τους καθωσπρέπει κατοίκους της Ναζαρέτ: εγκλωβισμένος στους τοίχους του εγωισμού και των παθών μου. 

Αστέρι μου λαμπερό, φώτισε τα σκοτάδια της ψυχής μου. Δεν αντέχεται η ζωή χωρίς τη γλύκα του Θεού μας. Μου είναι αδύνατον να ανασάνω δίχως Εσένα, Κύριε. 

Παρόλο που σε ξεχνώ, κάτι μέσα μου Σε αναζητά. Αυτή τη μικρή φλόγα μου, ζέστανέ την, Κύριε. Τόνωσέ μου την αγάπη, σβήσε μου τα πάθη, κατάφλεξε τις αμαρτίες μου. Δέξου την μετάνοιά μου. 

Είναι τόσο όμορφη η ζωή κοντά Σου, Χριστέ μου!

Με αφορμή το πρωινό μου χαμομήλι

Η ζωή μας είναι ένα σπουδαίο θαύμα. Η ανάσα μας κάθε στιγμή είναι θαύμα. Η αγάπη του Θεού Πατέρα μας είναι ανεκτίμητα σπουδαίο δώρο. Σίγουρα δε γίνεται να αισθανόμαστε κάθε στιγμή έτσι. Είμαστε άνθρωποι ατελείς, με τα λάθη και τα πάθη μας. Σίγουρα θα έχουμε και στιγμές ολιγοπιστίας και αμφιβολίας. 

Μα η θέλησή μας, η διάθεσή μας είναι να κρατάμε ξύπνια και ζωντανή τη σχέση μας μαζί Του και με τους συνανθρώπους γύρω μας.

Καλημέρα, αδερφέ/ή μου. Να είσαι πάντα καλά.

Αγάπη και ελευθερία

Είμαστε πλασμένοι για να μπορούμε να ζούμε με αγάπη και ελευθερία. Έννοιες θεϊκές! Μπορούμε να έχουμε σχέση με τον τριαδικό Θεό αγαπώντας Τον ελεύθερα.

Και, ταυτόχρονα, μπορούμε να έχουμε σχέση με τους γύρω μας (με τους συν+ανθρώπους μας), να συν+υπάρχουμε πάλι με αγάπη και ελευθερία.

Όλη μας η ζωή, η ύπαρξη, η αναπνοή μας μπορεί να είναι μια γνήσια έκφραση του 'κατ'εικόνα' σύμφωνα με το οποίο πλαστήκαμε. 

Δεν είναι τόσο όμορφο αυτό;

Η ζωή του χριστιανού

Μια συνεχής προσπάθεια γλυκιά είναι η ζωή του χριστιανού. Και χριστιανός δεν είναι ο τέλειος, ο αλάθητος. Χριστιανός δεν είναι αυτός που κάνει καλά έργα αυτοδικαιώνοντας τον εαυτό του και οικτίροντας τους άλλους για την ανεπάρκειά τους.

Χριστιανός είναι εκείνος που έχει επίγνωση της ημιτέλειάς του. Είναι εκείνος που ασχολείται με τη δική του αμαρτωλότητα. Είναι εκείνος που πέφτει, σηκώνεται, ξαναπέφτει και ξανασηκώνεται.

Μετανοεί.

Εξομολογείται την ανεπάρκειά του.

Κοινωνεί το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου.

Και έτσι πορεύεται. Αναζητά συνεχώς την αγάπη κοντά Του, βλέπει το καλό στους συνανθρώπους του. Δεν πιέζεται να εξαφανίσει το σκοτάδι, αλλά προσδοκά να καθαρίσει την ψυχή του αφήνοντας έτσι το Φως της Χάρης του Χριστού να τον προσεγγίσει.

Πέφτω και ξανασηκώνομαι. Αυτό μπορώ. Ο Χριστός αναλαμβάνει όοολα τα υπόλοιπα.

Θέλω να ζω μαζί Του.

Η ζωή κοντά Σου

Πόσο γλυκιά είναι η ζωή κοντά Σου, Χριστέ μου. Όλο πέφτω κι εσύ όλο με συγχωράς. Όλο σφάλλω και συ με αγαπάς. Όλο σε αφήνω κι εσύ ποτέ δεν με χάνεις απ'το βλέμμα σου το πατρικό. Είσαι εκεί όταν θα πέσω, όταν θα κλάψω, όταν θα απογοητευτώ. Εσύ πάντα δίπλα μου. Βοήθησέ με να είμαι κι εγώ εν ελευθερία και αγάπη κοντά Σου.

Πατέρα μου, ουράνιε σ'ευχαριστώ για όλα όσα κάνεις για μένα παρόλο που εγώ ούτε καν τ'αντιλαμβάνομαι. Ας είναι δοξασμένο το όνομά Σου σε όλα τα μήκη του χρόνου.

Χθες το πρωί, από το Houston, USA

Θερμές ευχαριστίες στον καλό φίλο της αόρατης γωνιάς, τον Δ., για  τις ωραίες φωτογραφίες που μας έστειλε από το Houston των Ηνωμένων Πολιτειών! Είναι από το χθεσινό πρωινό.

Πολλές καλημέρες σε όλους τους φίλους της αόρατης γωνιάς :)

είναι Παράδεισος!

Όσοι όμως επιθυμούν τη δόξα, μοιάζουν με γυμνό που ψάχνει

να βρει κουρέλι ή οτιδήποτε άλλο για να σκεπάσει τη γύμνια του.

Έτσι και αυτός που είναι γυμνός από αρετές,

ζητά τη δόξα των ανθρώπων.

Ανοίγω τα μάτια μου σε μια νέα μέρα. Πόσες υποχρεώσεις αμέσως κατακλύζουν το μυαλό μου (αρχίζει να δουλεύει πυρετωδώς), την καρδιά μου (αρχίζει να χτυπά γρήγορα). Μα γιατί; Γιατί; Κάτι ξέχασα. Κάτι αληθινό. Ξέχασα Αυτόν. Ξέχασα τον Θεό μου. 

Πόσο πιο όμορφα ξεκινά η μέρα μου όταν η πρώτη μου ανάγκη, η πρώτη μου σκέψη είναι ο Πατέρας μου ο ουράνιος. Με το που σκεφτώ πως όλα έχουν αναφορά σ'Εκείνον, τότε ασυναίσθητα γεμίζει ελπίδα όλη μου η ύπαρξη. Ηρεμώ. Ξέρω ότι η αγκαλιά Του χωράει και μένα.

Προσπαθώ μέσα στη μέρα. Κάποτε όχι και τόσο πολύ. Κάποτε τα πάθη μου με αιχμαλωτίζουν. Μα ξαναρχίζω με τη βοήθειά Του. Ταπείνωση... Τι σπουδαία αρετή... Όσοι άνθρωποι απογυμνώθηκαν από τα κουρέλια των παθών, δοξάστηκαν στον ουρανό για πάντα. Έγιναν άγιοι. Κοσμική δόξα, πλούτη, ηδονές... Όλα είναι φθαρτά, ατελή, παιδιά του ερέβους.

Θεέ μου, ξέρω ότι με έπλασες κατ'εικόνα και καθ'ομοίωσή Σου. Βοήθησέ με να προσπαθώ. Κάθε μέρα. Κάθε στιγμή. Η -από τώρα- ζωή μαζί Σου είναι Παράδεισος!

Η δύναμη της συγχωρητικότητας και της ταπεινοφροσύνης

Ένα από τα ήρεμα πρωινά στο γραφείο μου συνέχισα να μελετώ το βιβλίο "Έργα ασκητικά" του αββά Δωροθέου. Αυτού του σπουδαίου αγίου που τόσες γενιές μοναχών αλλά και καθημερινών ανθρώπων έχει βοηθήσει με τα ένθεα λόγια του. Έπεσα, λοιπόν, πάνω στο απόσπασμα που μιλάει για τη δύναμη της συγχωρητικότητας και της ταπεινοφροσύνης. Σας το παραθέτω με φωτογραφία [δυστυχώς δε μπόρεσα να την γείρω προς τα αριστερά, οπότε...αυτοσχεδιάστε :) ]

υγ: Το βιβλίο αξίζει να το αγοράσετε! Είναι των εκδόσεων Ετοιμασία.

Αγκάλιασε τον κόσμο γύρω σου

Άνοιξε τα χέρια σου και αγκάλιασε τον κόσμο γύρω σου. Δοκίμασέ το πρώτα σαν άσκηση στο μπαλκόνι σου, στην ταράτσα του σπιτιού σου, στη φύση, σε κάποιο βουνό ή στην ακροθαλασσιά. Όλα τα έφτιαξε τόσο όμορφα, τόσο σοφά, τόσο τέλεια ο καλός Θεός μας.

Σιγά-σιγά, καθώς περνάει ο καιρός και θα μεγαλώνεις, θ'αρχίσεις να συνειδητοποιείς ότι είναι πολύ ωραίο να αυξάνεις τη χωρητικότητα της αγάπης μέσα σου. Μα είναι ταυτόχρονα και δύσκολο: τα πάθη, η αμαρτία, ο εγωισμός πάντα θα θέλουν να κατατρώγουν αυτή την αύξηση που θέλεις.

Μα ο Θεός μας κι η Αγάπη Του υπερέχουν έναντι της πονηρής ενέργειας του αιώνιου εχθρού μας. Με την εξομολόγηση, με τη συμμετοχή στην Θ.Κοινωνία επιτρέπουμε στο Θεό να επεμβαίνει στη φθαρτότητά μας και να μας πλαταίνει την καρδιά.

Έτσι, η αγκαλιά (που στην αρχή ανέφερα) σιγά-σιγά αρχίζει να γίνεται βιωματική καλή συνήθεια. Αγαπώ τον εαυτό μου, αγαπώ τον συνάνθρωπό μου, αγαπώ τον Θεό μου. Αντιλαμβάνομαι ότι όλα συνδέονται: η φύση με μένα, η φύση με τον Θεό, εγώ με τον Θεό. Όλα μπορούν να μεταστοιχειωθούν και να γίνουν αγνή, άδολη αγάπη αν επιτρέψουμε στον Θεό Πατέρα μας να γίνει μέρος της ύπαρξής μας.

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με

Φωτογραφίες της εβδομάδας

Καλημέρα καλοί μου φίλοι!

Σας αναρτώ κάποιες φωτογραφίες από το πρόσφατο επαγγελματικό ταξίδι μου στο Στρασβούργο. Είναι φωτογραφίες από το European Parliament, το Συμβούλιο της Ευρώπης και το δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Η περιοχή με τα κτίρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι διαφορετική εντελώς από την περιοχή που μένουν οι κάτοικοι του Στρασβούργου. Είναι μόνο κτίρια, ποτάμια και γρασίδι. Και μερικές στάσεις του τραμ. 

Σε επόμενη ανάρτηση θα αναρτήσω φωτογραφίες από την γραφική περιοχή του Στρασβούργου, από το κύριο δηλαδή τμήμα της πόλης.

Καλημέρα, καλή δύναμη!

πώς να μιλάς στα παιδιά σου για την προσευχή

από την σελίδα "Το μέγα γεροντικόν"

Άκου να σου πω: να προσεύχεσαι και μετά να μιλάεις. Έτσι να κάνεις στα παιδιά σου. άμα διαρκώς τους δίδεις συμβουλές, θα γίνεις βαρετή κι όταν μεγαλώσουν, θα αισθάνονται ένα είδος καταπιέσεως. Να προτιμάς, λοιπόν, την προσευχή. Να τους μιλάεις με την προσευχή. Να τα λέεις στον Θεό κι ο Θεός θα τα λέει μέσα τους. Δηλαδή, δεν πρέπει να συμβουλεύεις τα παιδιά σου έτσι, με φωνή που να την ακούνε τ’ αυτιά τους. Μπορείς να το κάνεις κι αυτό, αλλά προπάντων πρέπει να μιλάεις για τα παιδιά σου στον Θεό. Να λέεις: ‘’Κύριε Ιησού Χριστέ, φώτισε τα παιδάκια μου. Εγώ σ’ Εσένανε τα αναθέτω. Εσύ μου τα έδωσες, μα κι εγώ είμαι αδύναμη, δεν μπορώ να τα κατατοπίσω· γι’ αυτό, Σε παρακαλώ, φώτισέ τα’’. Κι ο Θεός θα τους μιλάει και θα λένε: ‘’Ωχ, δεν έπρεπε να στενοχωρήσω τη μαμά μ’ αυτό που έκανα!’’. Κι αυτό θα βγαίνει από μέσα τους με την Χάρη του Θεού».

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης.

(παραθέτω και μια από τις φωτογραφίες από Στρασβούργο, όπως σας είχα υποσχεθεί. Να είστε πάντα καλά, καλοί μου φίλοι)