Συμβουλές για μια σχέση γεμάτη αγάπη

> Να μου λες συχνά ότι μ'αγαπάς με τα λόγια σου, τις πράξεις σου και τις χειρονομίες σου. Μην υποθέτεις ότι το ξέρω.

> Να με συγχαίρεις όταν κάνω κάτι καλό. Μη μ'απογοητεύεις όταν κάνω κάτι στραβό, αντίθετα να μ'ενθαρρύνεις.

> Θέλω να εκφράζεις ευχάριστες σκέψεις και συναισθήματα. Φέρνουν ζωντάνια στη σχέση μας. Είναι θαυμάσιο να γιορτάζουμε. Περιμένω δώρα χωρίς ιδιαίτερο λόγο και περιμένω να σ'ακούω να μιλάς για την ευτυχία σου.

> Δείξε στους άλλους ότι έχω αξία για σένα. Είναι πολύ όμορφο να μοιραζόμαστε με τους άλλους τη χαρά της δικής μας σχέσης.

απ'το βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια "Ν'αγαπάμε ο ένας τον άλλον", εκδ. Γλάρος

Ακούω τώρα

Παρόλο που είμαι στο τρέξιμο, ακούω τώρα αυτή την  ομιλία 
και δε μπορούσα παρά να στην προτείνω :)

καλή συνέχεια! Καλό απόγευμα να'χεις!

When things aren't working out

When things aren't working out as you wish, be patient. Stop trying to move ahead of God. His timing is perfect. Trust Him.

απ'το twitter του Morgan Freeman

Ενημερωτικό...

Για όσους έχετε facebook, ο π.Ανδρέας Κονάνος έχει πλέον ενεργή παρουσία. 
Κάντε τον follow και μείνετε ενημερωμένοι.
Δεν έχω fb, αλλά καλοί φίλοι με ενημερώνουν και μου στέλνουν συνεχώς κείμενά του :)

Με τρελαίνει η αγάπη σου, Θεέ μου!

Θεέ μου, δε ξέρω πώς ακόμα με ανέχεσαι.

Πώς;

Δεν το χωράει ο νους μου...

Κι εσύ, υπέροχε Χριστέ μου;

Πώς απαντάς στη δικιά μου αθλιότητα;

Κοιτάς τη βρωμιά μου και μου δίνεις μια ευκαιρία ακόμα.

Είναι μια τρέλα, Θεέ μου, η σχέση μαζί Σου!

Μια αφάνταστα τέλεια, υπέρλογη τρέλα!

Η ζωή μου είναι χάλια και, παρόλ'αυτά,

δέχεσαι να με συντροφεύεις στο ταξίδι μου...

Ελέησέ με... Ελέησέ με....

Μόνο αυτό Σου ζητάω.

Στο ταξίδι μου αυτό είσαι δίπλα μου.

Και το πιο τρελό στη πορεία αυτή είναι

που οι πι'όμορφες στιγμές

ανατέλλουν

μέσα στις πιο μεγάλες δυσκολίες.

Με τρελαίνει η αγάπη Σου, Θεέ μου...

Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί...

Ο μεγάλος Γερμανός συγγραφέας Ερχαρτ Κέστνερ έκανε την εξής εξομολόγηση.

«Στα 1952 πήγα για πρώτη φορά μετά το πόλεμο στην Αθήνα. Η γερμανική πρεσβεία, όταν άκουσε πως είχα πρόθεση να πάω στη Κρήτη, μου συνέστησε, επειδή ήταν πολύ νωρίς ακόμα και οι πληγές από τη γερμανική κατοχή ανεπούλωτες, να λέω πως είμαι Ελβετός. Αλλά εγώ τους ήξερα τους Κρήτες. Από την πρώτη στιγμή είπα πως ήμουν Γερμανός και όχι μόνο δεν κακόπαθα, αλλά ξανάζησα παντού όπου πέρασα την θρυλική κρητική φιλοξενία.

Ένα σούρουπο, καθώς ο ήλιος βασίλευε, πλησίασα το γερμανικό νεκροταφείο, έρημο με μόνο σύντροφο τις τελευταίες ηλιαχτίδες. Έκανα όμως λάθος. Υπήρχε εκεί και μια ζωντανή ψυχή, ήταν μια μαυροφορεμένη γυναίκα. Με μεγάλη μου έκπληξη την είδα να ανάβει κεριά στους τάφους των Γερμανών νεκρών του πολέμου και να πηγαίνει μεθοδικά από μνήμα σε μνήμα. Την πλησίασα και...

 τη ρώτησα:

-   Είστε από εδώ;

-   Μάλιστα.

-   Και τότε γιατί το κάνετε αυτό; Οι άνθρωποι αυτοί σκότωσαν τους Κρητικούς.

Και γράφει ο Κέστνερ: «Η απάντηση, μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί».

Απαντά λοιπόν η γυναίκα:

-   Παιδί μου, από τη προφορά σου φαίνεσαι ξένος και δεν θα γνωρίζεις τι συνέβη εδώ στα ΄41 με ΄44. ο άντρας μου σκοτώθηκε στη μάχη της Κρήτης κι έμεινα με το μονάκριβο γιο μου. Μου τον πήραν οι Γερμανοί όμηρο στα 1943 και πέθανε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, στο Σαξενχάουζεν. Δεν ξέρω που είναι θαμμένο το παιδί μου. Ξέρω όμως πως όλα τούτα ήταν τα παιδιά μιας κάποιας μάνας, σαν κι εμένα. Και ανάβω στη μνήμη τους, επειδή οι μάνες τους δεν μπορούν να’ ρθουν εδώ κάτω. Σίγουρα μια άλλη μάνα θα ανάβει το καντήλι στη μνήμη του γιού μου…

 Σωκράτης Αριστοτέλους

περιοδικό: "Τα κρίνα"

υγ: αναδημοσίευση από προπέρσινή μας ανάρτηση

Για να θυμάσαι

Κοιτάζω τώρα τον ουρανό που είναι τόσο καθαρός. 

Τ'αστέρια μοιάζουν τόσο κοντά, τόσο αληθινά. 

Σα να με κοιτούν στα μάτια.

Ήθελα να σου πω να μη ξεχάσεις να ευχηθείς κι απόψε. 

Απ'την καρδιά σου... Κάτι για να το νιώθεις μέσα σου. Κάτι για να φτερουγίζεις. Κάτι για να θυμάσαι...

Ευχές, προσευχές, αστέρια και ελπίδες. Όλα συντονισμένα μοιάζουν αυτή τη νύχτα.

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Μα κάνει στ'αλήθεια θαύματα;

Σήμερα ο άγιος Δημήτριος γιορτάζει! Η πόλη του, η Θεσσαλονίκη, η Ελλάδα και όλος ο κόσμος τιμούν τη μνήμη του...

Στο ναό του στη Θεσ/νίκη, πολλοί επισκέπτες προσέρχονται καθημερινά. Άλλοι να τον προσκυνήσουν και να προσευχηθούν. Άλλοι από περιέργεια, άλλοι από ιστορικό ενδιαφέρον, άλλοι γιατί δεν είχαν κάτι καλύτερο να κάνουν...

Καθημερινά πολλοί πηγαίνουν. "Μα κάνει στ'αλήθεια θαύματα;" ρωτούν πολλοί. Και σκέφτομαι το πόσο μας έχει φάει η ανούσια καθημερινότητα όλους μας. Χάνουμε την ουσία της ζωής, το νόημά της... Είμαστε ικανοί να πιστέψουμε σε διάφορα άλλα (άστρα, κάρμα,τύχη, όνειρα, κλπ),αλλά όμως όταν μας μιλούν για κάποιον άγιο, για τα θαύματά του, για τα μυστήρια της Εκκλησίας, τότε γινόμαστε σκεπτικιστές. Τότε θυμόμαστε πως μας φταίνε οι παπάδες, τα Βατοπέδια, τα χρυσά άμφια, κλπ...

Τι να πει κανείς; Ώρες-ώρες, γινόμαστε αξιολύπητοι. Ας κάνουμε μια στροφή 180 μοιρών και ας δούμε λίγο την καρδιά μας. Ας κοιτάξουμε τον ατακτοποίητο εσωτερικό μας κόσμο. Ας παρακαλέσουμε τον μέγα μυροβλήτη Δημήτριο να μας βοηθήσει ώστε να μαλακώσει λίγο η καρδιά μας... Να νικήσουμε τους Λυαίους μας, δηλαδή τα πάθη μας...

Άγιε του Θεού Δημήτριε πρέσβευε υπέρ ημών...

υγ: αναδημοσίευση από προπέρσινή μας ανάρτηση

Ξενάγηση στ'αστέρια

Αν ήξερες πόσο θέλω να στο πω

μου'χουν λείψει οι νύχτες

τ'αθόρυβα των στιγμών τους

όλα τότε βγάζουν τις μάσκες τους

το καράβι ξεκινά μυστικά

κι ο κόσμος κρατά την ανάσα του

να ταξιδέψω θέλω στ'αστέρια

η γη αυτή δε μου αρκεί

το βλέμμα μου γεμάτο ουρανό

κάθε αστέρι κι ένα κερί

κάθε στιγμή μοναδική

αέρινο άγγιγμα η ζωή μου

ξενάγηση στ'αστέρια

αληθινή ξενάγηση

ζωή δίχως μεταμφίεση

ο κόσμος μου είν'εκεί

τ'ακούς; 

εκεί

υπάρχω ακόμα

υγ1: Ακόμη να φανεί ο ήλιος... Ξεκινώντας για τη δουλειά, σου εύχομαι καλημέρα. Να θυμάσαι πως η αγάπη Του είναι παντού. Πιο πολύ εκεί που δε φαίνεται...

υγ2: Ευχαριστώ πάαααρα πολύ όλους τους φίλους κ φίλες για τα mail, σχόλια, μηνύματα που μου στέλνετε. Ο χρόνος μου ο ελεύθερος είναι συρρικνωμένος και γι'αυτό δεν σας απαντώ. Συγγνώμη από καρδιάς ζητώ!! Τα διαβάζω όλα όμως :)

Το καρότο, το αυγό και το τσάι

«Σου έχω πει την ιστορία την παλιά με το τσάι, το καρότο και τ’ αυγό;»

Η Έλλη γνέφει «όχι».

«Άκου, λοιπόν!» αρχίζει ο παππούς. «Κάποτε παραπονιόταν ένας άνθρωπος πως είχε βάσανα πολλά. Τον κάλεσε, που λες, στο σπίτι της κάποια σοφή γερόντισσα, έβαλε ένα τσουκάλι με νερό να βράσει κι έριξε μέσα ένα καρότο κι ένα αυγό. Όταν έβρασαν καλά, έφτιαξε λίγο τσάι του βουνού και ρώτησε τον άνθρωπο τι βλέπει. 

“Ένα καρότο που έχει μαλακώσει από το βράσιμο κι ένα σφιχτό αυγό”, της είπε κείνος. “Και τι μυρίζει;” ρώτησε η γερόντισσα. “Μοσχοβολάει τσάι του βουνού!” της απαντάει. “Ε, λοιπόν, οι λύπες και οι στενοχώριες μοιάζουνε με νερό που βράζει” λέει η γερόντισσα.

“Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν δυνατοί, μα σαν τους βρουν αναποδιές, θαρρείς και πέφτουν στο βραστό νερό σαν το καρότο, που μαλακώνει και διόλου δύναμη δεν έχει πια. Άλλοι πάλι μοιάζουνε με το αυγό. Μέσα τους είναι αδύναμοι και μόνο ένα τσόφλι έχουν απ’ έξω να τους προστατεύει. Όταν έρθουν δύσκολοι καιροί, θαρρείς και πέφτουν στο βραστό νερό σαν το αυγό και, σαν αυτό, γίνονται κι από μέσα τους σκληροί. Μα είναι κι άλλοι που θυμίζουνε το τσάι. Όταν τους βρίσκουν βάσανα, είναι κι εκείνοι σαν να πέφτουν σε βραστό νερό, μα ούτε σκληραίνουν, ούτε μαλακώνουν. Μεταλλάζουν μόνο το νερό σε τσάι του βουνού που ευωδιάζει. Κι ευφραίνονται με τη μοσχοβολιά του όσοι βρίσκονται κοντά. Τις λύπες και τις στενοχώριες, πάει να πει, τις κάνουν γνώση, καλοσύνη και χαρά. Πήγαινε στο καλό λοιπόν” του λέει η γερόντισσα “και φρόντισε να είσαι σαν το τσάι.”»

απόσπασμα από το βιβλίο Στη σκιά της πράσινης βασίλισσας

πηγή: http://istologio.org/?p=4482

Καλημέρες! Πολλές και ζεστές!

Κάποιες φορές

Κάποιες φορές βλέπουμε μόνο σκοτάδι. Σχεδόν το συνηθίσαμε...
Ίσως επειδή ξεχάσαμε ν'ανοίγουμε τα μάτια μας...

from my twitter

Ιδού, ποιώ τα πάντα καινά...

Όταν νιώσεις πως τα πάντα χάνονται

Όταν αισθανθείς την απελπισία να σε πνίγει

Στήλωσε μ'ελπίδα και με καρδιά το βλέμμα σου σ'Αυτόν

Σ'Αυτόν που είπε "Κάνω τα πάντα καινούρια"

Τώρα

Καλησπέρα.

Έχοντας λίγο χρόνο ελεύθερο τώρα πριν πάω στη δουλειά ξανά, έβαλα να ακούσω αυτή την ομιλία.

Στην προτείνω! Έχει πολλά, μα πάρα πολλά να δώσει :)

Αλλά με διάκριση

Να είσαι ακλόνητος στις αποφάσεις σου, αλλά ευέλικτος στον τρόπο που τις πραγματοποιείς.

Anthony Robbins

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Το αντίθετο της αγάπης είναι η απάθεια

Έχω μια πολύ βαθιά εντύπωση πως το αντίθετο της αγάπης δεν είναι το μίσος, - είναι η απάθεια. Είναι το να μη δίνεις δεκάρα για τίποτα. Αν κάποιος με μισεί αυτό θα πει ότι πρέπει να "νιώθει" κάτι για μένα, αλλιώς δε θα μπορούσε να με μισήσει. 

Έτσι, υπάρχει κάποιος τρόπος να 'ρθω σε επαφή μαζί του. Αν δεν σας αρέσει το σκηνικό που ζείτε, αν είσαστε δυστυχισμένοι, αν είσαστε μοναχικοί, αν νιώθετε ότι τίποτα αξιόλογο δε σας συμβαίνει, αλλάξτε το σκηνικό σας. Φτιάξτε ένα καινούριο. Φροντίστε να έχετε γύρω σας άλλους ηθοποιούς.

Γράψτε ένα καινούριο θεατρικό έργο. Κι αν δεν είναι καλό, παρατήστε το και γράψτε ένα άλλο. Υπάρχουν εκατομμύρια θεατρικά έργα, - τόσα, όσα και οι άνθρωποι. Ο Νίκος Καζαντζάκης έλεγε, "Έχεις το πινέλο και τα χρώματά σου, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα".

απόσπασμα απ'το βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια, "Η αγάπη"

πηγή: εδώ

ps: Good morning to all my friends @ USA, Russia, Germany, Ukraine, France, Finland, England, Brazil, Portugal, Netherlands and Canada!! Thank you for all your daily visits via automatic i-translation. I'm so sorry for not being able to translate "aoratigonia" in English. 

Γενική εξομολόγηση

Είπε ο γέροντας (Πορφύριος):

Να γίνεται, παιδί μου, κατά καιρούς στη ζωή μας και μια γενική εξομολόγηση, διότι διάφορα ψυχολογικά τραύματα ή διάφορα σοβαρά συμβάντα μάς δημιουργούν σωματικές ασθένειες. Στην εξομολόγηση να μη λέμε μόνο τα αμαρτήματά μας αλλά και τους διάφορους λογισμούς, πχ: φόβου, λύπης, χαράς, στεναχώριας που περνάμε από διάφορα γεγονότα ή συμβάντα όπως σεισμούς, θανάτους, γάμους, ολιγοπιστίες, κλπ κλπ...

απόσπασμα απ'το βιβλίο "Ανθολόγιο συμβουλών" του γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, εκδ. Μεταμόρφωση του Σωτήρος, Μήλεσι Αττικής

Κοστίζει το "αληθινά"...

Τι δύσκολο που είναι το να ζεις αληθινά. Κοστίζει το "αληθινά". Ξεσκεπάζει το βολικό "σχεδόν".

απ'το twitter μου

Ονειρέψου! Ανακάλυψε!

"Σε 20 χρόνια θα λυπάσαι περισσότερο για όσα δεν έκανες παρά για όσα έκανες. Γι'αυτό, λύσε τα σκοινιά. Βγες από το λιμάνι.

Πιάσε τον άνεμο στο πανί σου.

Εξερεύνησε. Ονειρέψου. Ανακάλυψε..."

Mark Twain

(αντιγραφή από σχόλιο της φίλης Ελένης Κάππου)

υγ: Να με συγχωρείτε που δεν απαντώ στα σχόλια. Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα χρόνου αυτές τις μέρες...

Το αθέατο πέρασμα

...(γιατί) ο Κύριος είναι πολύ ταπεινός, πολύ κρυφός, πολύ αφανής. Του αρέσει πάρα πολύ αυτό το "κρυφό". Ενώ είναι στο κέντρο των πραγμάτων και είναι η αιτία όλων των καλών, το κάνει μ'έναν τρόπο που να μην φαίνεται. Ένα αθέατο πέρασμα είναι η ζωή του Χριστού στη ζωή του κάθε ανθρώπου. 

Πολλά πράγματα που είναι του Κυρίου δεν τα καταλαβαίνουμε ότι είναι του Κυρίου. Γιατί ο Κύριος περνάει, σκορπάει την υγεία, την αγάπη, το χάδι, την θεραπεία, την απαλλαγή απ'τον πειρασμό και περιμένει από σένα να τον ψάξεις. Και να πεις από φιλότιμο, από ευαισθησία, από ανθρωπιά και ευγνωμοσύνη: "Ποιος με έκανε καλά"; (...) Να λέμε ευχαριστώ. "Ων ήσμεν και ων ουκ ήσμεν". Για όσα γνωρίζουμε και για όσα δε γνωρίζουμε. Σ'ευχαριστούμε Κύριε!

απόσπασμα από εκπομπή του π.Ανδρέα Κονάνου (www.atheataperasmata.com)

Για να βγούμε απ'την κρίση

Γίνεται να είσαι χαρούμενος. Παρόλο που ζούμε σε δύσκολες μέρες.

Τ'ακούς; 

Γίνεται!

Το μόνο που χρειάζεται για να ξεπεραστεί η κρίση 

είναι η καρδιά μας την Αγάπη του ν'αντικρύσει.

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Η ζωή είναι όμορφη όταν την ζεις

Η ζωή είναι όμορφη, παλικάρι μου, μόνο όταν την ζεις. Όταν κυλιέσαι μαζί της. Πότε σε λασπουριές και πότε σε ροδοπέταλα. Κράτα τις αναμνήσεις σου και προχώρα... Μια περιπλάνηση είναι το διάβα μας σ' αυτό το κόσμο. Μια περιπλάνηση ανάμεσα ουρανού και γης. 

Αλκυόνη Παπαδάκη

(Το είχε στείλει η καλή φίλη marie σε σχόλιό της πριν καιρό!

Μια λέξη, μια ζωή

Είναι κάποιες στιγμές που με κάνουν να σκέφτομαι πως η ευτυχία δεν είναι κάτι που σου τυχαίνει. 

Η ζωή είναι ανούσια χωρίς ευτυχισμένες στιγμές... 

Αλλά ίσως κάνουμε το λάθος να κυνηγάμε αγχωμένοι αυτό που νομίζουμε ως ευτυχία και να το αναζητούμε σε πράγματα ανούσια. Τότε η ζωή γίνεται ανούσια και αγχωτική στα σίγουρα: μάσκες που πέφτουν, αυλαίες που δεν έχουν κάτι ουσιαστικό να παρουσιάσουν, γέλια ψεύτικα και ανάγκες ουτοπικές.

Ευτυχία είναι το να πιστεύεις. Το να αγαπάς χωρίς ανταπόδομα. Το να χαμογελάς και να ελπίζεις και να ονειρεύεσαι. Ευτυχία μάλλον είναι το να μοιράζεσαι.

Λίγα λόγια από καρδιάς

Τα δύσκολα δεν εξαλείφονται ως δια μαγείας. Και κάτι ακόμα: ο ευτυχισμένος δεν είναι εκείνος που δε βιώνει πόνο.Το ξέρω... Είναι βαρύ, δύσκολο να το καταλάβει κανείς. Ούτε κι εγώ το έχω χωνέψει ακόμα. Χρειάζεται αγάπη. Αλλά για ν'αγαπάς πρέπει να υπάρχεις. Υπάρχω σημαίνει συνειδητοποιούμαι.

Συνειδητοποίησε ότι είσαι εσύ αυτός που έχεις την επιλογή στη δικιά σου ζωή. Απλά, να θυμάσαι αυτό: η γενικότητα κρύβει επιπολαιότητα. Αν θες, λοιπόν, ώριμα, υπεύθυνα και αληθινά ν' αλλάξουν τα πράγματα στη ζωή σου, κάνε κάτι συγκεκριμένο: γονάτισε. Και προσευχήσου με όση δύναμη έχεις και δεν έχεις! Γονάτισε και ξανασήκω και πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου. Και δώσ'τη στο Χριστό να την κουμαντάρει. Κι εσύ, απελευθερωμένος από άγχη, ξεκίνα για το ταξίδι σου από νέο λιμάνι δυνατός και εμπνευσμένος. 

Να εύχεσαι να'ναι το ταξίδι σου μακρύ. Να εύχεσαι... Και να κοιτάς ψηλά. Εκεί είναι ο προορισμός σου, φίλε... Εκεί...

υγ: Οι φράσεις με πλάγια γραφή είναι από Καβάφη (Ιθάκη), από Αλ.Παπαδιαμάντη (Οι Χαλασοχώρηδες) και από Μάρω Βαμβουνάκη (Τα ραντεβού με τη Σιμόνη).

Σαν την πιο σημαντική της ζωής μας!

Χτες βράδυ πήγαινα για ύπνο πολύ, μα πολύ προβληματισμένος. Στεναχωρημένος. Είναι μερικές μέρες που λες "όλες οι αναποδιές σήμερα μου ήρθαν μαζεμένες". 

Ξάπλωσα, λοιπόν, και προσπαθούσα να ηρεμήσω. Να μη σκέφτομαι κανένα απ'τα προβλήματα... 

Και μετά θυμήθηκα αυτό που λέει ο Nick Vujicic. Αυτός ο μαχητής της ζωής είχε πει: "Συμβαίνουν πράγματα που δε γνωρίζεις και δεν τα κατανοείς και δε ξέρεις αν θα τα βγάλεις πέρα. Διανύεις τις καταιγίδες της ζωής και δε γνωρίζεις πόσο θα διαρκέσουν κάθε φορά(...).Πρέπει να είσαι ευγνώμων! Είναι ψέμα να σκέφτεσαι πως δεν είσαι αρκετά καλός! Είναι ψέμα να σκέφτεσαι πως δεν αξίζεις τίποτα!".

Ε,λοιπόν, αυτό ήταν! Ξαναβρήκα το χαμένο μου κουράγιο! Έγραψα σ'ένα μικρό χαρτάκι αυτά τα λόγια του Nick και τα κόλλησα πάνω απ'το κρεβάτι μου. 

Έτσι, σήμερα το πρωί που γράφω αυτές τις φτωχές γραμμές, είμαι έτοιμος να τα δώσω όλα! Να αγωνιστώ με καινούριο θάρρος, με πολλή ελπίδα. Τίποτα δεν έχει χαθεί! Τίποτα δεν έχει τελειώσει! 

Μια ολόθερμη καλημέρα σε όλους :)

Πάμε να ζήσουμε τη σημερινή μέρα σαν την πιο σημαντική τη ζωής μας! 

Είναι ασφάλεια η προσευχή

- Πώς θα νιώσουμε, γέροντα, την προσευχή ως ανάγκη;

- Έπρεπε να είχατε πάει στον πόλεμο για να μπορούμε να συνεννοηθούμε! Στο στρατό, εν καιρώ πολέμου,όταν ήμασταν σε συνεχή επαφή και "εν διαρκεί ακροάσει" με το Κέντρο, είχαμε περισσότερη σιγουριά. Όταν επικοινωνούσαμε κάθε δύο ώρες, νιώθαμε μια ασφάλεια. Όταν επικοινωνούσαμε μόνο δυο φορές την ημέρα, πρωί και βράδυ, τότε νιώθαμε ξεκρέμαστοι. 

Το ίδιο συμβαίνει και με την προσευχή. Όσο περισσότερο προσεύχεται κανείς τόσο περισσότερη πνευματική σιγουριά νιώθει. Είναι ασφάλεια η προσευχή...

απόσπασμα απ'το βιβλίο "Περί προσευχής" (6ος τόμος) του γέρ. Παϊσίου, εκδ. Ι.Η.Ιω Θεολόγου Σουρωτής Θεσ/νίκης 

Έψαχνα να σε βρω

Έψαχνα να Σε βρω. Σε πολλούς τόπους. Σε πολλούς ανθρώπους. Σε πόνους και χαρές. Σε γκρεμούς συναρπαστικούς, μα μάταιους. Νόμιζα πως Σε είχα βρει. Δεν κρατούσε για πολύ. Πονούσα και πάλι απ΄την αρχή. Κρατιόμουν απ΄το τίποτα, με την ελπίδα να του δώσω μορφή, όνομα, όραμα, να το κάνω «κάτι».

Πόσα χρόνια έζησα έτσι; Και γιατί; Γιατί δεν Σε είχα βρει πιο νωρίς; Γιατί δε Σε είχα αγαπήσει; Γιατί δεν είχα τολμήσει να σε κοιτάξω κατάματα; Γιατί επέμενα να επιλέγω το σκοτάδι; Διότι το σκοτάδι μου ήταν οικείο. Το γνώριζα. Το είχα περπατήσει και ήξερα να του αφήνομαι. Σαν το πρεζάκι που πονά για λίγη ακόμα πρέζα ξανά και ξανά και από την αρχή ξανά. Το σκοτάδι μοιάζει λιγότερο φοβιστικό από το φως, όταν φοβάσαι τί θα φανερώσει το φως. Τί θα δείξει. Ποιος θα δείξει ότι είμαι. Τις αμαρτίες μου. Πώς θα αντέξω να ζω με τις αμαρτίες μου; Πώς θα μπορέσεις –ακόμα κι Εσύ- να με αγαπήσεις με τις αμαρτίες μου;

Έτσι σκεφτόμουν επίμονα. Είχα παραδώσει την ψυχή και το σώμα μου αλλού. Και ήμουν καλά έτσι. Έτσι: νεκρή. Έχει μία διεστραμμένη γλύκα αυτός ο θάνατος. Νομίζεις ότι είσαι καλά όταν τον ζεις. Νομίζεις ότι έτσι είναι η ζωή και έτσι θα είναι για πάντα και δεν μπορείς να ξεφύγεις, οπότε γιατί να προσπαθήσεις;

Και ξάφνου –δεν ξέρω πώς- έρχεται η στιγμή που Σε είδα ολοφάνερα. Όχι, δεν ήταν κάποια τυφλή πίστη που με οδήγησε σε Εσένα, αλλά μία εμπειρία, ένα φως. Ζεστό. Υπέροχο. Ήσυχο. Παρηγορητικό. Ένα φως αγάπης, της δικής Σου αγάπης για μένα. Πώς μπορείς να με αγαπάς έτσι; Πώς μπορείς να με αγαπάς τόσο; Σκύβω το κεφάλι μου και τρέχω ευτυχισμένη στην αγκαλιά Σου. Όλα είναι καλώς καμωμένα εδώ.

Λύθηκαν πια τα μέσα μου. Αφήνομαι στο μυστήριό Σου και βαδίζω προς Εσένα. Σε δοξολογώ και Σε αγαπώ.

της Μαρίας Π.

το βρήκαμε στο "Ζωντανό Ιστολόγιο"

Η φωτογραφία της εβδομάδας

το βρήκα στο όμορφο blog "παντού ουρανός" http://pantoyouranos.blogspot.gr/

Μάθε να μην προσκολλάσαι

...Μην κάνεις το λάθος να πας να θεραπεύσεις τα προβλήματα της ψυχής σου με ένα καινούριο λάθος: το λάθος της προσκόλλησης, το λάθος της απολυτοποίησης προσώπων, το λάθος της προσωπολατρείας. Όσο καλοί όσο άγιοι κι αν είναι. "Χαίρε όχημα πανάγιον του επί των Χερουβείμ" λέμε στην Παναγία μας. Δηλαδή παίρνουμε το Χριστό από την Παναγία. Την αγαπάμε κι αυτή. Τη σεβόμαστε. Φτάνουμε στα όρια της λατρείας, αλλά δεν την λατρεύουμε όπως τον Θεό.

Το ίδιο και με τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι σε αγαπούν, σε βοηθούν, σε στηρίζουν, σε εμπνέουν. Υπάρχουν άνθρωποι που όταν τους σκέφτεσαι, πραγματικά τονώνεται η ψυχή σου και λες: "μόνο που τον σκέφτηκα, πήρα κουράγιο". (...) Αλλά να μην ξεχνάς ότι αυτός ο άνθρωπος είναι το όχημα και όχι ο ίδιος ο Θεός. Είναι ο μεταφορέας. Αυτός που σου μεταφέρει τον Θεό. Γι'αυτό, μην κολλάς σ'αυτόν τον άνθρωπο. Κατάλαβες; Γιατί μετά προσκολλάσαι, στεναχωριέσαι αν δεν έχεις αυτό το πρόσωπο, υποφέρεις, παρεξηγείσαι εύκολα, συγκρίνεις συνέχεια τους άλλους μ'αυτόν/ήν και μετά υποφέρεις. 

Για να μην υποφέρεις λοιπόν, μάθε πίσω απ'αυτούς τους ανθρώπους να'ναι ο Θεός. Να'ναι μαζί με τους ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε το πνεύμα του Θεού. Όχι ατομικά όμως, πχ: αυτός ή αυτή.

απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου (www.atheataperasmata.com)

Αγάπης πεδίο...

Προφυλάξου και μην ελέγχεις κανέναν για κανένα πράγμα. Η αγάπη δε θυμώνει μήτε ελέγχει κανέναν με πάθος.

Ισαάκ ο Σύρος

Μια φράση που μου άρεσε πολύ!

Λέει η γερόντισσα Γαβριηλία: "Εάν εδώ δεν νιώσεις τον Παράδεισο, πώς θα καταλάβεις ότι αυτό που πήγες είναι Παράδεισος"; Αυτό μου φαίνεται πάρα πολύ ωραίο και πρακτικό. Και λέω εγώ και το λέω και στην ψυχοθεραπεία: Αν η ευτυχία, αν το όμορφο αφορά το αύριο, στην πραγματικότητα αυτό είναι μια βρισιά για το τώρα. 

Αλέξης Λάππας -ψυχοθεραπευτής-ψυχίατρος

 (μπορείτε να βρείτε ολόκληρη την ομιλία εδώ - Πέμπτη 13.12.2012)

Δοκίμασε και θα δεις!

Θα'θελα για λίγο να σκεφτείς όλους τους γνωστούς σου που έχουν προβλήματα: οικονομικά, υγείας, οικογενειακά, προσωπικά και τόσα άλλα.

Θα'θελα να σκεφτείς στη συνέχεια και τα δικά σου προβλήματα.

Τέλος, σκέψου και τους αμέτρητους συνανθρώπους μας που έχουν άπειρα προβλήματα και βρίσκονται σε κάθε γωνιά της γης...

Προβλήματα αμέτρητα. Αν πας να τα σκεφτείς όλα, σου'ρχεται ίλιγγος.

Αυτόματα σκέφτεσαι: "ΤΙ μπορώ εγώ σαν άνθρωπος να κάνω;"

Φίλε, 

είναι ΠΟΛΛΑ αυτά που μπορούμε να κάνουμε. Από βοήθεια χρηματική μέχρι ψυχολογική ενίσχυση και καταβολή προσωπικό κόπου. Είναι εφευρετική η αγάπη.

Αλλά να θυμάσαι και το πιο ισχυρό όπλο απ'όλα: την προσευχή. 

Αν πραγματικά νιώθεις πως ο Χριστός μπορεί να αλλάξει τα πάντα,

αν πιστεύεις (παρόλο που είσαι αδύναμος λόγω αμαρτιών) στο "ιδού, ποιώ τα πάντα καινούρια",

γονάτισε. Κάνε μια προσευχή. Και μη βιαστείς να σηκωθείς. Άφησε την καρδιά σου να επικοινωνήσει, ν'ανοίξει τα φτερά της. 

Δεν έχει όρια η προσευχή... Μπορεί να φτάσει παντού! Κυριολεκτικά παντού!

Δεν έχει όρια η αγάπη... Μπορεί να αγγίξει και τις πιο σπασμένες απ'τον πόνο ψυχές!

Δοκίμασε και θα δεις. 

Και να θυμάσαι πως κάποια προσευχή γλυκιά, αληθινή θα σ'αγγίξει και σένα όταν τη χρειαστείς. Κύκλος η αγάπη μας, αγκαλιά η Αγάπη Του!

υγ: κείμενο εμπνευσμένο απ'αυτό το συγκινητικό βίντεο που μου έστειλε η φίλη Βίκυ. Βίκυ μου, σ'ευχαριστώ και πάλι!!

Με τη ματιά της αγάπης (μέρος Β')

Τι έκανε ο αββάς  Αμμωνάς όταν ήλθαν εκείνοι οι αδερφοί ταραγμένοι και του είπαν: "Έλα να δεις γέροντα ότι βρίσκεται μια γυναίκα στο κελλί αυτού εδώ του αδερφού"; Πόση μεγάλη ευσπλαγχνία έδειξε! Πόση αγάπη είχε η αγία εκείνη ψυχή! Επειδή, βέβαια, κατάλαβε ότι ο αδερφός έκρυψε τη γυναίκα κάτω από το πιθάρι, πήγε και κάθισε πάνω από αυτό και τους είπε να ψάξουν σ'όλο το κελλί. Και, αφού δεν την βρήκαν, τους λέει: "Ο Θεός να σας συγχωρέσει". 

Και τους ντρόπιασε και τους βοήθησε να μην πιστεύουν εύκολα κατηγορίες για τον πλησίον. Και επιπλέον συνέτισε κι εκείνον, επειδή όχι μόνο κάλυψε, μετά τον Θεό, την αμαρτία του αδερφού, αλλά κι επειδή τον διόρθωσε, μόλις βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία. Γιατί μόνο που του κράτησε το χέρι, αφού έβγαλε όλους τους άλλους έξω, και του είπε: "Φρόντισε για την ψυχή σου, αδερφέ μου", αμέσως ντράπηκε, ήρθε σε συναίσθηση και κατανύχτηκε ο αδερφός. Αμέσως επέδρασε στην ψυχή του η φιλανθρωπία και η συμπάθεια του γέροντα.

απόσπασμα από το βιβλίο "αββά Δωροθέου -Έργα ασκητικά", εκδ. Ετοιμασία (C 2005)

υγ: Καλό μήνα!!