Μια ομιλία για σήμερα!

Πριν περίπου δέκα μέρες, μιλούσα με μία φίλη, η οποία ταξίδευε. Κλείνοντας το τηλέφωνο, μου λέει: "Πάω να βάλω μια ομιλία του π.Ανδρέα ν'ακούσω, να χαλαρώσω γιατί έχει πολλή φασαρία μέσα στο λεωφορείο". Τη ρωτάω ποια και μου είπε "Ο άσωτος είναι φίλος μου". 

Έτσι, μ'αυτή την αφορμή, την ξανάκουσα και γω και συγκινήθηκα... Και θυμήθηκα κι αυτή την ανάρτηση που είχα γράψει χάρη σ'αυτή την ομιλία.

Καλή ακρόαση σου εύχομαι!

Εξαρτάται απ'τον μέσα μας κόσμο

Προχτές κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μου άρχισα να "σκαλίζω" τις μέρες που προηγήθηκαν. Το πώς τις έζησα, το πόσα λάθη έκανα, τις ευχάριστες στιγμές μου και άλλα. Κάτι σαν υπαρξιακή ενδοσκόπηση. Συνειδητοποίησα πως όλα αυτά που υπάρχουν γύρω μας μπορούν να μας κάνουν ευτυχισμένους. Αρκεί ν'αρχίσουμε να τα βλέπουμε κατεβάζοντας το διακόπτη της ασύδοτης εγωπληξίας μας. Βάζοντας λίγο-λίγο τα απλά, τα ταπεινά, τα αθώα σε πρώτη προτεραιότητα.

Όλα μπορούν να μεταλλαχθούν αρκεί πρώτα ν'αλλάξουμε εμείς. Γι'αυτό και ο γέροντας Πορφύριος ζούσε στην Αθήνα μέσα στο χάος, στις φωνές, τις φασαρίες κι όμως η καρδιά του φτερούγιζε μέσα στην ησυχία, την απλότητα. Ζούσε τον Παράδεισο. 

Θέλει κόπο. Θέλει να το πιστέψεις. Να το προσπαθήσεις. Αυτό άλλωστε δεν είναι και το βαθύτερο νόημα της ζωής μας εδώ στη γη; 

Καλημέρες.

Ποτέ δεν είναι αργά για να γυρίσεις πίσω

Όσο μακρυά κι αν έχεις φύγει 

απ'την αλήθεια, 

ποτέ μα ποτέ δεν είναι αργά 

για να γυρίσεις πίσω.

Ακόμη κι αν όλα σου φαίνονται 

τόσο πολύπλοκα

και δύσκολα

και απίθανα...

Ακόμα κι αν χρειάζεται ν'αλλάξεις

αυτό που τώρα έγινες 

άθελά σου...

Πες μονάχα

ένα αληθινό συγγνώμη.

Ζήτα με την καρδιά σου

αυτό το λυτρωτικό

το "ήμαρτον".

Είναι εκπληκτικό.

Μια λέξη μονάχα

αλλάζει όρια.

Αλλάζει κόσμους.

Τα πάντα.

Σαν τον ληστή

και την πόρνη

και τον άσωτο.

Ένα ανεπανάληπτο κλικ

της καρδιάς.

Είναι κρίμα να βλέπεις

από μακρυά

την ομορφιά

και να μη τη ζεις.

Έλα. 

Πάμε μαζί. 

Να πετάξουμε τα σκοτάδια

που μας έκαναν σκιές.

 Έλα να ξεκινήσουμε

για μια καινούρια ζωή.

Με καινούριες ανάσες.

Λυτρωτικές.

Αληθινές.

Ποτέ δεν είναι αργά 

για να γυρίσεις πίσω.

Στην αγάπη.

Κάθε στιγμή γίνομαι κάτι καινούριο

Έτσι, λοιπόν, κι εγώ άλλαξα. Δεν είμαι πια ο ίδιος άνθρωπος. Είμαι κάτι καινούριο, γιατί έζησα κάτι καινούριο μαζί σας.Γι'αυτό είναι τόσο συναρπαστικό πράγμα η μάθηση και δε θα'πρεπε ποτέ να γίνει αγγαρεία. Κάθε βιβλίο σε οδηγεί σε καινούρια βιβλία. Κάθε φορά που ακούς ένα μουσικό κομμάτι, γνωρίζεις χίλια νέα κομμάτια -ακούς μια σονάτα του Μπετόβεν και χάνεσαι! Διαβάζεις ένα βιβλίο με ποίηση και χάνεσαι! Υπάρχουν χιλιάδες πράγματα να διαβάσεις, να δεις, να κάνεις, ν'αγγίξεις, να νιώσεις. Το καθένα τους σε κάνει διαφορετικό άνθρωπο. Ποιος είσαι, λοιπόν, πραγματικά; Αυτός που είσαι ή αυτό που μαθαίνεις ή αυτό που σου είπαν για χρόνια οι άλλοι ότι είσαι;

Η κουβέντα του Σαιντ Εξιπερύ για την επιστροφή στον εαυτό σου είναι πολύ ωραία, αλλά πρέπει να αποφασίσεις, σε κάποιο βαθμό, ποιος αισθάνεσαι ότι πρέπει να γίνεις. Σου υπόσχομαι πως, αν αφοσιωθείς πραγματικά στην προσπάθεια ν'ανακαλύψεις ποιος πραγματικά είσαι, θα είναι το πιο συναρπαστικό ταξίδι της ζωής σου.

απόσπασμα απ'το βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια "να ζεις, ν'αγαπάς και να μαθαίνεις", εκδ. Γλάρος