Για εκείνα που συχνά ξεχνώ

Μου δώρισε για τη γιορτή μου ένας καλός φίλος το βιβλίο "Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας" των εκδόσεων 'εν πλω' που αφορά το βίο και τις διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα. 

Και καθώς το ξεκίνησα μόλις τώρα, έφτασα σ'ένα σημείο που μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Και θα'θελα να το μοιραστώ μαζί σου:

Δίδασκε πάντα (σ.σ: ο γέροντας Θαδδαίος) ότι σκοπός της χριστιανικής ζωής είναι η επιστροφή στην αγκαλιά του ουράνιου Πατέρα, η επιστροφή του ασώτου υιού από το μακρινό τόπο στη χώρα των ζώντων. "Ολόκληρη την ζωή μου βασανιζόμουν με λογισμούς σχετικούς με τον σκοπό της ζωής μας -συχνά διερωτώμουν πού πηγαίνουμε. Είχε τάχα να κάνει η ζωή μόνο με την απόκτηση υλικού πλούτου, μόνο με το φαγητό και το ποτό; Αυτό ήταν το νόημα της ζωής;"

Αυτό το απόσπασμα με συγκλόνισε γιατί πάμπολλες φορές καταπιάνομαι εμμονικά με πράγματα της καθημερινότητας και ξεχνώ να ρωτώ τον εαυτό μου αυτά τα ερωτήματα. Θεωρώ τη ζωή ως ενα χαρτί με εργασίες που πρέπει να γίνουν κι ηρεμώ μόνο αν βάλω ένα "τικ" ότι τις έκανα. Πάμπολλες φορές απλά κάνω αυτό που 'πρέπει' και ξεχνώ πως η αλήθεια κρύβει μέσα της τη ζωηράδα και τη φρεσκάδα του έρωτα. Το ασυμβίβαστο με τα πράγματα αυτού του κόσμου που κάποτε χάνονται απ'το πέρασμα της φθοράς. Τη μετοχή στην αγκαλιά του Χριστού, τη γεύση απ'το Ποτήρι της κοινωνίας μαζί Του.

Ένα αδέξιο 'ευχαριστώ'

Αυτή η φτωχή ανάρτηση είναι αφιερωμένη σ'εκείνα τα μαγευτικά μάτια που ο πόνος τα μεταμόρφωσε και τα'κανε να λάμψουν με μια υπερκόσμια ομορφιά.

Αυτή η φτωχή ανάρτηση είναι μια γλυκιά αγκαλιά γεμάτη δάκρυα κι ελπίδα σ'όλους εκείνους τους χτύπους απ'τις καρδιές που δε γνωρίζουν αν θα συνεχίσουν να τραγουδούν στις γήινες ηλιαχτίδες του επόμενου πρωινού.

Αυτή η φτωχή ανάρτηση είναι κάτι το απροσδιόριστα ελάχιστο μπροστά στην πιο αληθινή υπέρβαση της ζωής. Που μπορεί και βιώνεται μέσα στην απόλυτη απλότητα.

Είναι πορεία αστερισμών σ'εκείνα τα εκφραστικά μάτια που περπατούν στους άγνωστους χάρτες του νυχτερινού ουρανού. Που μ'ένα μόνο χαμόγελο, με μια μονάχα προσευχή απογειώνονται και πλέουν ανάμεσα στους γαλαξίες.

Σας γνώρισα. Σας αγάπησα. Σας ζω στο ευλογημένο τώρα. Σας αγαπώ. Σας ευχαριστώ που μπορείτε και δίνετε νόημα στις στιγμές μου. Στις λέξεις που αδέξια έβγαιναν απ'τα χείλη μου ή που ποτέ μου δεν τόλμησα να με λόγια να εκφράσω.

Η δικιά σας ανηφοριά φωτίζει τόσο ιλαρά τις δικές μου ανάσες. Ο δικός σας γλυκός θησαυρός γεμίζει λουλούδια τις ερημιές της καρδιάς μου.

Η δικιά σας ιστορία θα μένει για πάντα μέσα μου. Να ομορφαίνει τις μέρες μου μυστικά. Να φωτίζει τις νύχτες μου. Αόρατα, υπαρκτά, αιώνια. 

Είμαστε πια όλοι μαζί. Ενωμένοι. Αδέρφια μου γλυκά. Σας αγαπώ τόσο πολύ.

Εξαρτάται απ'τον μέσα μας κόσμο

Προχτές κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μου άρχισα να "σκαλίζω" τις μέρες που προηγήθηκαν. Το πώς τις έζησα, το πόσα λάθη έκανα, τις ευχάριστες στιγμές μου και άλλα. Κάτι σαν υπαρξιακή ενδοσκόπηση. Συνειδητοποίησα πως όλα αυτά που υπάρχουν γύρω μας μπορούν να μας κάνουν ευτυχισμένους. Αρκεί ν'αρχίσουμε να τα βλέπουμε κατεβάζοντας το διακόπτη της ασύδοτης εγωπληξίας μας. Βάζοντας λίγο-λίγο τα απλά, τα ταπεινά, τα αθώα σε πρώτη προτεραιότητα.

Όλα μπορούν να μεταλλαχθούν αρκεί πρώτα ν'αλλάξουμε εμείς. Γι'αυτό και ο γέροντας Πορφύριος ζούσε στην Αθήνα μέσα στο χάος, στις φωνές, τις φασαρίες κι όμως η καρδιά του φτερούγιζε μέσα στην ησυχία, την απλότητα. Ζούσε τον Παράδεισο. 

Θέλει κόπο. Θέλει να το πιστέψεις. Να το προσπαθήσεις. Αυτό άλλωστε δεν είναι και το βαθύτερο νόημα της ζωής μας εδώ στη γη; 

Καλημέρες.

Lifestyle 'n living

Νιώθω ώρες-ώρες πως ζω σε μια τρέλα. Βλέπω γύρω μου ανθρώπους να κυνηγούν με απερίγραπτη μανία απολαύσεις πρόσκαιρες (χρήμα, δόξα, σεξ,κλπ) χωρίς να σκέφτονται καθόλου. Η ζωή τους μια ατέρμονη περιστροφή γύρω απ'το ανούσιο. Το ψεύτικο life style που προβάλλεται στα μέσα ενημέρωσης. 

Έχω ακούσει ατάκες όπως: "Θα γίνω φέτες -σου λέει ο άλλος- και θα με θέλουν όλες". Ή: "Θα κάνω προσθετική στήθους, θα λιώσω στα γυμναστήρια και θα ρίξω το αφεντικό μου στη δουλειά" -σου λέει η άλλη.

Και απορώ: Αυτή είναι η ζωή σου; Αυτό είναι που θες απεγνωσμένα; Σκέφτηκες ποτέ σου τι συνέπειες έχουν οι πράξεις σου; Κυνηγάμε με τρόπο επιθετικά απεγνωσμένο το εύκολο, το ψεύτικο. Μας γίνεται εμμονή αυτό που φαίνεται. Όπως με τους ιθαγενείς και τα λαμπερά ψευτοπετράδια. 

Κάτσε λίγο, φίλε, και σκέψου. Ψάξε μέσα σου. Άκου την καρδιά σου. Θυμίσου ποιος ήσουν, ποιος είσαι. Δες πού πας. Μήπως κρύβεται αλλού το νόημα; Ωραία. Πες πως έκανες αυτό που τόσο ήθελες κι ονειρευόσουν. Νιώθεις μια πρόσκαιρη ικανοποίηση. Και μετά; Μετά τι; Οι επιθυμίες, τα πάθη, οι ορέξεις δεν έχουν κορεσμό. Δεν τελειώνουν, φίλε. Ξέρεις γιατί; Γιατί είναι γήινα. Φθαρτά. Όσο και να κυνηγάς την ευτυχία μ'αυτό τον τρόπο, πάντα θα προσπαθείς ν'αγγίξεις μια αντανάκλασή της. Ένα είδωλο στιγμής. Ένα πυροτέχνημα που σε λίγο τελειώνει και πετιέται στα σκουπίδια... Και μετά το ανικανοποίητο βυθίζει σε αργό θάνατο την ψυχή και την καρδιά...

Το ευχάριστο και το εύκολο είναι πανίσχυρα πάνω στις ανώριμες ψυχές, λέει εύστοχα η Μάρω (στο βιβλίο της "Μια μεγάλη καρδιά γεμίζει με ελάχιστα"). Γι'αυτό σου λέω... Ψάξε λίγο... Μην ορμάς κατευθείαν σ'ό,τι λάμπει. Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός, φίλε...

υγ: Χτες απόγευμα ταξίδευα μέσα στα βουνά. Έριξε μια καταιγίδα φοβερή. Μα έπειτα βγήκε το ουράνιο τόξο. Υπέροχες στιγμές... Καλημέρα αδερφή/έ. Να εύχεσαι και για μένα. Συγχώρα με που δεν απάντησα ακόμη στα mail και στα σχόλιά σου. Με την πρώτη ευκαιρία θα το πράξω.

Η βολική μας πραγματικότητα

Κύκλος η ζωή, τα ίδια σχεδόν κάθε μέρα. Θα σηκωθείς, θα πας στη δουλειά, θα επιστρέψεις στις υποχρεώσεις σου, θα τρέχεις ξανά και το απόγευμα. Τα ίδια συνεχώς. Και μέσα απ'όλα αυτά προσπαθείς να βρεις τον τρόπο να τα φέρεις βόλτα. Και όταν τον βρεις, τότε σα να παθαίνεις καθίζηση. Αυτή είναι η βολική μας πραγματικότητα.

Όμως, μια τέτοια ρουτίνα νεκρώνει σχέσεις, θαμπώνει την ψυχή, σκοτώνει τη ζωή. Η ψυχή έχει το χρώμα της περιπέτειας και, γι'αυτό, δεν ανέχεται βολέματα. Αναζητά το διαφορετικό, το καινούριο. Διψά για αλήθεια και η αλήθεια δε χωράει σε καλούπια: είναι αδύνατον να την κλείσεις σε σύνορα. Αν το επιχειρήσεις, τότε θα νεκρωθεί η ζωή.

Θυμάμαι και τις προτροπές του ευαγγελίου. Εκεί ξεκάθαρα τονίζεται πως η ζωή θέλει έρωτα, η ελπίδα είναι το μυστικό και η αγάπη το κλειδί. Οι εκφάνσεις της συμπεριφοράς μας αποκτούν νόημα (και άρα ζωή) όταν κυνηγάς το κάτι παραπάνω, το ανώτερο, το ριζοσπαστικό, το ουράνιο, το αιώνιο...

Ζωή σημαίνει ξεβόλεμα...

Μικρές χαρές της ζωής

Μια υπέροχη ελληνική ταινία μικρού μήκους.  Για τις μικρές χαρές και το νόημα της ζωής... (το βρήκαμε στο "Ζωντανό Ιστολόγιο")

Ζωή χωρίς Χριστό δεν αντέχεται!

Ζωή χωρίς Χριστό δεν αντέχεται. Δεν παλεύεται με τίποτα! Ζωή χωρίς Χριστό σημαίνει πως μετά το θάνατο, χάνεσαι....

Άμα νιώσεις το χάδι το θεϊκό μέσα σου, πείθεσαι. Μαλακώνει  η ψυχή. Γαληνεύει η καρδιά. Ζωή με το Χριστό σημαίνει πως θα έχεις τη δυνατότητα να σβήσεις τους λεκέδες της ψυχής σου και να λάμψεις με αιώνιες προοπτικές. Ζωή με το Χριστό σημαίνει πως δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Ζωή με το Χριστό σημαίνει μετοχή στην αθανασία, στο γλυκό ολοκληρωτικό δόσιμο και δέσιμο μαζί του. Ζωή με το Χριστό σημαίνει ζεστή αγκαλιά σε όλους τους γύρω σου ανθρώπους. Σημαίνει πράγματα που ούτε στα πιο τρελά σου όνειρα δεν έχεις φανταστεί!

Μη ψάχνεις αλλού, αδερφή/έ, το νόημα της ζωής. Προσκάλεσε το Χριστό στη ζωή σου και όλα μέσα σου θα γίνουν καινούρια!


υγ: Ο τίτλος είναι από μια φράση του π.Ανδρέα Κονάνου