Πολύ μ'αρέσουν τα λουλούδια

Aν με βλέπουν να στέκομαι όρθιος, ακίνητος,

 μες στα λουλούδια μου,  όπως αυτή τη στιγμή,

θα νόμιζαν πως τα διδάσκω. Ενώ είμαι εγώ που ακούω
κι αυτά που μιλούν. Έχοντάς με στο μέσο, μού διδάσκουν το φως.

Πολύ μ'αρέσουν τα λουλούδια. Έχω στο χώρο εργασίας μου ένα μικρό ανθοδοχείο και κάθε δυο-τρεις μέρες βάζω κι από ένα άνθος.

Μ'αρέσουν πολύ τα λουλούδια, γιατί μοιάζουν πολλαπλά με μας τους ανθρώπους. Μου θυμίζουν το ότι είμαστε προσωρινοί σ'αυτή τη ζωή. Όμως, μπορούμε αυτό το λίγο που θα ζήσουμε να ευωδιάσουμε. Να ζήσουμε μια ζωή που να'χει νόημα, στόχο, σκοπό. Οι επιλογές μας ταυτοποιούνται με το εσωτερικό της καρδιάς μας και καθορίζουν την προσωπική μας πορεία.

Τα λουλούδια λίγο ζουν. Όμως, ομορφαίνουν την γη, την ατμόσφαιρα. Τα βλέπεις με την ποικιλία των χρωμάτων τους και χαίρεσαι! Κι όταν μαραθούν, γίνονται σκόνη. Χάνονται. Μένει μόνο η εμπειρία. 

Η ζωή μου είναι μια μικρή ανάσα στο άπειρο της δημιουργίας. Υπεραρκετή, όμως, για να νιώσω την ομορφιά. Την αγάπη. Το άπειρο της Αγάπης Του...

_απ'το ημερολόγιό μου

υγ: Δες σχετικές αναρτήσεις μου εδώ, εδώ, εδώ κι εδώ.

υγ2: Στο κάτω-κάτω μέρος της αόρατης γωνιάς υπάρχει μια μπάρα αναζήτησης. Εκεί μπορείς να γράφεις λέξεις-κλειδιά και να διαβάζεις για θέματα που σε απασχολούν.
υγ3: Το ποίημα με τα πλάγια κόκκινα γράμματα στην αρχή είναι "Το σεμινάριο" του Νικηφόρου Βρεττάκου

Απείθαρχες σκέψεις της νύχτας

Τα ίχνη που αφήνεις στην άμμο της ζωής σου κρύβουν ιστορίες πολλές. Πες μου, τις θυμάσαι;

Κι όταν ένα νέο κεφάλαιο θ'ανοίγει στη ζωή σου και τα μάτια σου γεμάτα ανυπομονησία θα ρουφούν τις νέες περιπέτειες, θα 'χεις την ωριμότητα να θυμηθείς το τι χρειάστηκε για να φτάσεις μέχρις εδώ;

Ναι. Στ'αλήθεια η ζωή είναι ένας κύκλος. Ή μάλλον σαν πολλοί κύκλοι ο ένας πάνω στον άλλον. Κι εσύ κάθε φορά ανεβαίνεις στη στροφική σκάλα. Ανεβαίνεις όλο και πιο ψηλά. Και πιο ψηλά... Και πιο ψηλά...

Η θέα αιχμαλωτίζει. Ο νους ξεχνάει.

Η καρδιά όμως; Νομίζω, αξίζει να θυμάται. Να θυμάσαι...

Το ταξίδι πάντα θα συνεχίζεται. Πάντα...

Απείθαρχες σκέψεις. Της χτεσινοβραδινής νύχτας. Τώρα που το βλέπεις έχει ήδη ξημερώσει. Καλημέρα. Ο κόσμος μας τελικά ακόμη γυρίζει... Γυρίζει. Κι η ζωή προχωρεί.

Με τρελαίνει η αγάπη σου, Θεέ μου!

Θεέ μου, δε ξέρω πώς ακόμα με ανέχεσαι.

Πώς;

Δεν το χωράει ο νους μου...

Κι εσύ, υπέροχε Χριστέ μου;

Πώς απαντάς στη δικιά μου αθλιότητα;

Κοιτάς τη βρωμιά μου και μου δίνεις μια ευκαιρία ακόμα.

Είναι μια τρέλα, Θεέ μου, η σχέση μαζί Σου!

Μια αφάνταστα τέλεια, υπέρλογη τρέλα!

Η ζωή μου είναι χάλια και, παρόλ'αυτά,

δέχεσαι να με συντροφεύεις στο ταξίδι μου...

Ελέησέ με... Ελέησέ με....

Μόνο αυτό Σου ζητάω.

Στο ταξίδι μου αυτό είσαι δίπλα μου.

Και το πιο τρελό στη πορεία αυτή είναι

που οι πι'όμορφες στιγμές

ανατέλλουν

μέσα στις πιο μεγάλες δυσκολίες.

Με τρελαίνει η αγάπη Σου, Θεέ μου...

Πώς να βαδίζεις (γέρ. Παΐσιος)

Όταν πάει κανείς με τον διάβολο, με πονηριές, δεν ευλογεί ο Θεός τα έργα του. Ό,τι κάνουν οι άνθρωποι με πονηριά, δεν ευδοκιμεί. Μπορεί να φαίνεται ότι προχωράει, αλλά τελικά θα σωριάσει. Το κυριότερο είναι να ξεκινά κανείς από την ευλογία του Θεού για ό,τι κάνει! Ο άνθρωπος, όταν είναι δίκαιος, έχει τον Θεό με το μέρος του. Και όταν έχει και λίγη παρρησία στον Θεό, τότε θαύματα γίνονται. Όταν κανείς βαδίζει με το Ευαγγέλιο, δικαιούται την θεία βοήθεια. Βαδίζει με τον Χριστό. Πώς να το κάνουμε; Την δικαιούται. Όλη η βάση εκεί είναι. Από ’κει και πέρα να μη φοβάται τίποτε. 

Αυτό που έχει σημασία είναι να αναπαύεται ο Χριστός, η Παναγία και οι Άγιοι στην κάθε ενέργειά μας, και τότε θα έχουμε την ευλογία του Χριστού, της Παναγίας και των Άγιων μας, και το Άγιο Πνεύμα θα επαναπαύεται σ’ εμάς. Η τιμιότης του ανθρώπου είναι το ανώτερο Τι­μιόξυλο. Αν ένας δεν είναι τίμιος και έχει Τιμιόξυλο, είναι σαν να μην έχει τίποτε. Ένας και Τιμιόξυλο να μην έχει, αν είναι τίμιος, δέχεται την θεία βοήθεια. Και αν έχει και Τιμιόξυλο, τότε!…

(Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου «Λογοι» -Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο, Α΄. Ι. Ησυχαστήριο «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσ/νίκης)

Ευχαριστούμε πολύ τη φίλη που μας το έστειλε!