Για όλους

Κοιτούσα σήμερα (γιορτή Πέτρου & Παύλου) στην εκκλησία τις αγιογραφίες του ναού. Και αντιλήφθηκα πως στις αγιογραφίες υπάρχουν άνθρωποι (άγιοι!) από όλες τις κοινωνικές 'τάξεις', από όλα τα επαγγέλματα, όλες τις ιθαγένειες. Άνθρωποι (άγιοι!) όλων των ηλικιών, ανεξαρτήτως φύλου, χωρίς καμιά 'διάκριση'. 

Ο Παράδεισος, η αγκαλιά του Θεού, η μετάνοια, η ζωή αλλά κυρίως η Όντως Ζωή είναι για όλους: πλούσιους και φτωχούς, πρώην ληστές, πρώην αμαρτωλούς, πρώην ασώτους αλλά και για ασκητές, μοναχούς, κληρικούς, λαϊκούς, καλά παιδιά και πρώην...κακά παιδιά!

Για όλους! 

Η Βασιλεία του Θεού βιάζεται και βιασταί αρπάσσουσιν αυτήν. Δηλαδή η Όντως Ζωή θέλει να την θέλεις, να επιθυμείς να έχεις σχέση με τον Ζωοδότη Θεό αλλά και με τους ανθρώπους. Μονάχα όσοι αγωνίζονται έχουν μερίδα στη Βασιλεία Του. Ένας αγώνας που ξεκινά από τη βάπτισή μας ως Χριστιανοί και τελειώνει με το που κοιμηθούμε κι ανοίξουμε τα μάτια μας στην άλλη ζωή.

Καλό αγώνα σε όλους μας. Να θυμάσαι, αδερφή/έ πως όπου κι αν είσαι, ό,τι κι αν κάνεις, εφόσον ανασαίνεις ακόμη, έχεις τη δυνατότητα/ την ελευθερία/ την ελπίδα να απαλλαχτείς από το βαρύ φορτίο των αμαρτιών. Η στιγμή που ζεις είναι η δική σου στιγμή! Αγωνίσου, προσπάθησε, να χαίρεσαι, να χαμογελάς! 

Καλό αγώνα!!

Η ιερότητα του ονόματός μας

μικρό διαμάντι από εδώ

Κάποιος παππάς πήγε σε ένα κέντρο, που διασκέδαζαν κάποιοι μαθητές λυκείου. Και αντί χαιρετισμού, τους λέει:

- Γειά σας μαλάκες!

Κέρινοι έμειναν όλοι, όλα τα παιδιά! Του λένε τα παιδιά:

- Πάτερ, τί εκφράσεις ντροπής είναι αυτές; Τί ήταν αυτό που μας είπατε, μας ντροπιάσατε;

- Ακούστε παιδιά μου, έτσι δεν αποκαλείστε όλοι μεταξύ σας; Έτσι και εγώ σας αποκάλεσα, όπως ονομάζεστε. Που είναι το παράξενο;

Όμως παιδιά μου να ξέρετε, ότι ο διάβολος δεν θέλει να ακούει το ιερό όνομα του βαπτίσματος, που πήρε ο καθένας μας. Έτσι αφού αρχικά έκοψε τα ονόματα π.χ. ο Κωνσταντίνος να αποκαλείται Κώστας στην συνέχεια έδωσε και το προσωνύμιο μαλάκας! Και λέει τώρα ο διάβολος:

''Καλά πάμε, όλοι είναι δικοί μου, γιατί έχουν την σφραγίδα την δική μου, είτε αμαρτάνουν είτε δεν αμαρτάνουν! Ακούω αυτό που θέλω!''

Πρέπει να ξέρετε, ότι η προσφώνηση του ονόματος του βαπτίσματος, είναι ιερή ομολογία. Ομολογούμαι το όνομα του βαπτισμένου, που είναι γραμμένο στο βιβλίο της ζωής και τιμούμε και το όνομα του Αγίου, προσφωνώντας το. Δεν σας αποκάλεσα λοιπόν έτσι παιδιά μου για να σας προσβάλλω, αλλά για να σας δείξω, που καταντήσατε! Ελπίζω να με καταλάβατε και να διορθωθείτε!...

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα

Το διάβασα κ μου άρεσε!

Παντρευόμαστε, για να πάμε μαζί στον Ουρανό!

Το διαζύγιο είναι η τρανή απόδειξη ότι παντρεύτηκα τον άλλον για λάθος λόγους.

H ανικανότητα δύο ανθρώπων να αγαπηθούν, διότι πολύ απλά δεν θέλησαν να ενώσουν τις ζωές τους αλλά ο καθένας να κρατήσει σε απόσταση τον εαυτό του από τον άλλον χωρίς να γίνουν ένα. Όταν στον γάμο βασιλεύει το «εγώ» και όχι το «εμείς» τότε αυτός ο γάμος είναι καταδικασμένος να αποτύχει.

Συγκεκριμένα παντρεύτηκα τον άλλον διότι ήθελα κάτι από αυτόν και όχι τον ίδιο όπως είναι. Το αποτέλεσμα είναι αυτό το κάτι να στραβώσει οπότε δεν μπορώ πλέον να είμαστε μαζί. Αυτό συμβαίνει διότι δεν υπάρχει κοινή πορεία αλλά συναλλαγή ικανοποίησης εγωϊσμών. Πολλοί άνθρωποι θέλουν να είναι μαζί διότι ο ένας θέλει από τον άλλον να μοιραστεί ένα κομμάτι από τη ζωή του και συνήθως για λόγους ηδονής «Να περνάμε καλά!» …Όταν όμως τους πεις να γίνει ο άλλος Η ΖΩΗ ΣΟΥ τότε τρομάζουν. Τρομάζει η ευθύνη, το δόσιμο, η θυσία, διότι πρέπει κάτι να αφήσεις από τον εαυτό σου και οι περισσότεροι άνθρωποι αρνούνται να το κάνουν.

Δεν παντρεύομαι για κανέναν λόγο…ούτε για να κάνω οικογένεια, παιδιά, περιουσία, καλή ζωή. Δεν ξέρω αν θα γίνει κάτι από αυτά και ούτε πρέπει να με ενδιαφέρει.

Αλήθεια πόσα ζευγάρια δεν θα ήταν μαζί αν δεν έκαναν παιδιά, αν χρεοκοπούσαν, αν κάποιος πάθαινε κάποια αρρώστια. Παντρευόμαστε και θέλουμε «ροζ συννεφάκια» και χαρές….

Ξεχνάμε ότι η αγάπη δοκιμάζεται στον πόλεμο και στις πληγές...

Πόσοι γάμοι γίνονται για προσωπικά θέλω και επιθυμίες; Πόσε ζευγάρια παντρεύονται για τον Χριστό και την Βασιλεία των Ουρανών; Δυστυχώς δεν βλέπουμε τον άλλον ως συνοδοιπόρο σε αυτό το ταξίδι αλλά σαν ένα μέσο εκπλήρωσης επιθυμιών ..... Φοβερή δυστυχία και τραγικότητα....

Τι αγάπη έχεις στον γάμο; Αυτό θα φανεί από τις μάχες που θα δώσεις στην πορεία αυτού του ταξιδιού. Δεν έχει σημασία αν είναι νίκη ή ήττα….Αλλά η ουσία…. Κάποιοι νόμιζαν ότι η Σταύρωση του Χριστού ήταν μια ήττα ….Όμως ήταν Δόξα διότι ακολούθησε η Ανάσταση…

Μην φοβόμαστε τον πόλεμο ή τις πληγές αλλά να μιλήσουμε στον γιατρό που μπορεί να τις θεραπεύσει. Έχουμε Αρχιερέα Μέγα όπως έλεγε ο Απόστολος Παύλος οπότε δεν φοβόμαστε τίποτα.

Η Ευτυχία υπάρχει εκεί που υπάρχει ο Χριστός , εκεί που δεν υπάρχει ο Χριστός η ευτυχία απουσιάζει. Στον Εκκλησιαστικό γάμο δεν παίρνει το ζευγάρι μια «αόρατη ευλογία», αλλά έρχεται στη σχέση αυτή ένα συγκεκριμένο Πρόσωπο. Αυτή η σχέση πλέον δεν είναι μια ανταλλαγή ηδονών και ικανοποιήσεων. Δεν είναι μια πορεία για να περάσουμε καλά. Είναι ένα ταξίδι με πηδαλιούχο τον Χριστό και προορισμός η Βασιλεία των Ουρανών….

''Ευτυχία μέσα στο γάμο υπάρχει, αλλά απαιτεί μια προϋπόθεση: να έχουν αποκτήσει οι σύζυγοι πνευματική περιουσία, αγαπώντας το Χριστό και τηρώντας τις εντολές Του. Έτσι θα φτάσουν να αγαπιούνται αληθινά μεταξύ τους και να είναι ευτυχισμένοι.''

∽ Όσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

Θα ταξιδέψουμε μαζί και με τον Χριστό μπροστά με οποιοδήποτε κόστος…. Με αρρώστιες, με οικονομικές δυσκολίες, με πολλά παιδιά, χωρίς παιδιά, σε πόλεμο, σε χαρές , σε λύπες…Θα ταξιδέψουμε μαζί …

Επιτυχημένος γάμος δεν είναι αυτός που έχει παιδιά, εγγόνια και περιουσία. Η επιτυχία του γάμου δεν έγκειται στην κοινωνιολογική καταξίωση αλλά στην πνευματική ολοκλήρωση. Επιτυχημένος γάμος είναι όταν το ζευγάρι πάλεψε για αυτή την ένωση και η πορεία του γάμου έφτασε στην Βασιλεία.

Ένα όμορφο Puzzle, μια συγκλονιστική ένωση..ένα ταξίδι..Αυτή είναι η ευωδία του Γάμου.

Aυτή είναι η ομορφιά του γάμου. Δυο κομμάτια παζλ από δύο ξεχωριστές όμορφες εικόνες καλούνται να ενωθούν και να γίνουν ΈΝΑ. Να δώσουν άλλη μια όμορφη ολοκληρωμένη εικόνα.

Ο έρωτας ωριμάζει για να γίνει ένα θεμέλιο αγάπης που θα κρατήσει το οικοδόμημα που λέγεται οικογένεια.

Αυτό μόνο με την Χάρι του Θεού μπορεί να γίνει και όχι με ανθρώπινα μέσα.

Δυο ξεχωριστές προσωπικότητες καλούνται να ενωθούν. Σε ένα μέγα Μυστήριο, σε ένα μέγα θαύμα.

Το σάρκα μία , είναι μια πορεία ένα γίγνεσθαι μέσα στην κιβωτό της σωτηρίας με πηδαλιούχο τον Χριστό.

Δυο αγάπες που πάσχουν πορεύονται με δυσκολίες, πόνους και χαρές , τα υλικά από αυτές τις αγάπες προσφέρονται στον αναμορφωτή Χριστό ώστε μέσα σε εκείνο το εργαστήρι του γάμου να γίνει η θεραπεία και τα στεφάνια του Μυστηρίου να γίνουν στεφάνια αγιότητος.

Αυτό θέλει τρόπο και κόπο αλλά πάνω απ’ όλα πόθο και υπομονή ώστε η Θεία Χάρις να εργαστεί όπως χρειάζεται για να έχουμε τη μεταμόρφωση …

Ένας μόνο λόγος υπάρχει για να παντρευτώ μαζί σου στην Εκκλησία:

«Θέλω να ζήσω μαζί σου και να πάμε στον Χριστό ως συνοδοιπόροι. Δεν μπορώ μόνος σε χρειάζομαι για να φτάσω στον ουρανό μαζί σου , με όποιο κόστος. Δεν ξέρουμε πως θα γίνει αυτό, ας το αφήσουμε στον Χριστό. Εκείνος γνωρίζει καλύτερα. Να κάνουμε τον γάμο εργαστήρι αγιότητος, να ξεχάσουμε τον εαυτό μας , να παλέψουμε τα πάθη μας και να ενωθούμε με τον Χριστό με όποιον τρόπο. Να σταυρωθούμε ο ένας για τον άλλον, διαφορετικά αν θέλουμε απλά να ταιριάξουμε τα πάθη μας, τα θέλω μας και τις επιθυμίες μας σε ένα γάμο που θα λέγεται ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ Α.Ε. υπάρχουν τα δημαρχεία και τα δικηγορικά γραφεία.»

Πολλοί θα παντρευτούν στην Εκκλησία αλλά δεν θα καταλήξουν όλοι οι γάμοι στη Βασιλεία των Ουρανών. . .

Καλό ταξίδι….

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh.gr - Ιερά Μητρόπολη Λήμνου

στήριξον ολισθηρόν

Ολισθαίνουμε. Κοινώς, τσουλάμε, παρεκκλίνουμε από την πορεία μας. Αυτό είναι αποτέλεσμα της βαθιάς, χαοτικής, στυγνά αληθινής ελευθερίας μας. Μας προίκισε ο Θεός μας με την απόλυτη -δίχως όρους και κρυφά σημεία- ελευθερία. 

Έτσι, πολλές φορές ξεφεύγουμε από το στόχο που μας έχει ετοιμάσει: την αιώνια ζωή. Τη ζωή μαζί Του. 

Αλλά είναι και στοργικός Πατέρας μας. Όσο κι αν ολισθαίνουμε, Εκείνος πάντα θα περιμένει το δικό μας ελεύθερο 'καρδιακό συγγνώμη' για να μας αγκαλιάσει, να μας σφουγγίσει τα δάκρυα των ματιών και της καρδιάς. Θα'ναι εκεί για να επουλώσει τις πληγές της ολίσθησής μας.

Πού αλλού μπορεί κανείς να βρει τέτοιον πατέρα; Πού τέτοια αγάπη; Πού τέτοια πατρική τρυφερότητα; Πού τέτοια χαρά κι αγαλλίαση;

Στήριξέ μας, Πατέρα Θεέ μας. Βοήθησέ μας να επιδιώκουμε τη σχέση μαζί Σου και τη σχέση με τους γύρω μας συν+ανθρώπους. Όλοι μαζί χωράμε. Συν+χωράμε. Προχωράμε. Προς τη γη που ετοίμασες για όλους μας.

Κύριε, φώτισέ με

Κύριε, φώτισέ με.

Φώτισε τα βήματά μου

όπου κι αν περπατώ να είναι αφορμή χαράς και ειρήνης

Φώτισε τις σκέψεις μου

να δέχομαι τους καλούς λογισμούς και να μην επιτρέπω στους κακούς να προσγειώνονται μέσα μου

Φώτισε τα λόγια μου

ώστε να γίνομαι αφορμή παρηγοριάς κι ανάπαυσης

Φώτισε τα μάτια μου

ώστε να μάθουν να κοιτάζουν όχι στα ψεύτικα αλλά στα όμορφα και αιώνια

Φώτισε την καρδιά μου

ώστε να γίνεται ανοιχτή, ευρύχωρη, γλυκιά αγκαλιά για όλους

Φώτισε τα χέρια μου,

όπου κι αν πηγαίνω να δίνω αγάπη και να τα υψώνω προς δοξολογία Σου.

Κύριε, φώτισέ με. 

Χωρίς Εσένα η ζωή μου είναι ελλιπής. Μαζί Σου όλα γίνονται τόσο όμορφα. 

Σ'ευχαριστώ.

Ο Χριστός για μένα

του π.Χαράλαμπου Παπαδόπουλου (απ'το facebook profile του)

Ο Χριστός για μένα είναι ζωή. Είναι ο τρόπος που επέλεξα να κοιτάζω την ζωή, τους ανθρώπους, τα πράγματα, τα ζώα, την κτίση.

Είναι ο τρόπος να βλέπω τα πάντα και τους πάντες.

Ο Αγώνας μου είναι τούτος, βήμα βήμα να αποκτήσω το βλέμμα του Χριστού. Να βλέπω στην πόρνη την αγνότητα, στο ληστή την ειλικρίνεια, στο κάθε ανθρώπινο λάθος και πάθος ένα βαθύ τραύμα. Να μην κατακρίνω μα να κοιτώ πίσω από τα πάθη τις βαθιές ανθρώπινες ανάγκες.

Ο Χριστός για μένα είναι το τρόπος που λέω καλημέρα και καληνύχτα.

Ο τρόπος που ξυπνάω και την νύχτα πέφτω για ύπνο.

Το πως μαθαίνω να σιωπώ, να αφήνομαι, να μην ελέγχω, να μην εξουσιάζω, να μην ορίζω και καθορίζω.

Ο τρόπος να αγαπώ τον εαυτό μου ώστε να αγαπήσω τον συνάνθρωπο μου.

Ο τρόπος που σηκώνομαι όταν πέφτω και μαζεύω τα συντρίμμια μου, δίχως να τα βρίζω και να τα κακολογώ αλλά αγαπώντας τα, άλλωστε μονάχα έτσι μπορώ να αγκαλιάσω την θρυμματισμένη εικόνα το πλησίον μου.

Ο Χριστός είναι ο τρόπος που μυρίζω, ακούω, γεύομαι, αγγίζω, περπατώ και νιώθω. Είναι ο τρόπος που σκέφτομαι και αισθάνομαι. Είναι η ζωή η ίδια.

Δεν μπορώ τις υψηλές αναλύσεις και θεωρίες ακόμη και τις θεολογικές. Τις έφαγα με το κουτάλι μα έμεινα νηστικός. Συνέδρια από εμάς για εμάς. Σε ένα κόσμο και σύστημα απόλυτα κλειστό. Μια κάστα, μια θεολογική ελίτ, έξω από την ζωή, χωρίς ζωή.

Τι σχέση μπορεί να έχει ο Χριστός με όλα αυτά. Εκείνος ζούσε, ένιωθε, ακουμπούσε, μιλούσε, έκλαιγε, φοβόταν και πίστευε. Ήταν τόσο ανθρώπινος και τόσο θεϊκός συγχρόνως.

Δε σε γέμιζε ενοχές, φόβους, απειλές. Δεν είχε σχέση με όλο αυτό το θρησκευτικό σκοτάδι του φόβου και των ενοχών. Που τρομοκρατεί τους ανθρώπους για να τους ελέγχει. Που περιορίζει τον Θεό σε κουτάκια, νόμους, διατάξεις και τυπολατρίες. Που καμώνεται πως ξέρει όλες τις απαντήσεις δίχως ποτέ να έχει πραγματικές ερωτήσεις.

Ο Χριστός σιωπούσε αυτοί μόνο μιλάνε, σκορπώντας φόβο για τα πιο απλά και φυσικά ανθρώπινα στοιχεία. Μιλάνε περισσότερο για τον διάβολο και τον αντίχριστο παρα για Θεό. Περισσότερο για την κόλαση από ότι για τον παράδεισο. Περισσότερο για την αμαρτία από ότι για την Χάρη και την ελευθερία. Ασχολούνται με την σεξουαλικότητα των ανθρώπων γιατί φοβούνται την αγάπη.

Τελικά είναι αληθινά τα λόγια του ιερού Αυγουστίνου, «ο Θεός έχει πολλούς που δεν έχει η εκκλησία κι η εκκλησία έχει πολλούς που δεν έχει ο Θεός….».

Ας κλείσουμε με τα λόγια του μέγα Αγίου Πορφυρίου ώστε να γλυκάνουν τα μέσα μας, « «O Χριστός είναι φίλος και το φωνάζει: «Βρέ, σας έχω φίλους! Σας Αγαπάω! Δεν κρατάω την κόλαση στο χέρι. Δεν σας φοβερίζω... Σας θέλω να χαίρεστε μαζί μου τη ζωή…»

Αυτομεμψία: το κλειδί της εσωτερικής πληρότητας;

Διάβαζα σήμερα στα 'Έργα ασκητικά' του αββά Δωροθέου για την αυτομεμψία. Που, σε πολύ απλή απόδοση, θα την συνάρμοζα εννοιολογικά με την αποδοχή της παραδοχής ότι 'εγώ φταίω πρώτα'. Δηλαδή, την δυναμική εκείνη προσπάθεια του εντοπισμού των δικών μου σφαλμάτων. Των δικών μου λαθών. Του δικού μου δοκαριού στο μάτι κι όχι την ακίδα στο μάτι του συνανθρώπου μου.

Και σκεφτόμουν: πόσο μεγάλη σχέση έχει αυτή η αυτομεμψία με το ορθόδοξο βίωμα! Πόσο μεγάλη σχέση με το 'ήμαρτον' του ληστή, της πόρνης, του τελώνη και τόσων άλλων ανθρώπων! Που παραδοχή της φθαρτότητάς τους έγινε το εισιτήριό τους για την ατέλειωτη χαρά!

Θεέ μου, μάθε με να μην κρίνω. Να μην κατακρίνω. Να μην πληγώνω με τα λόγια και τα έργα (ή την ανυπαρξία τους) μου τους συνανθρώπους μου. Έλα στην καθημερινότητά μου και μάθε με να πατάσσω το 'εγώ' μου. Βγάλε με από τη φυλακή μου (που μόνος μου έφτιαξα και αυτοεξορίστηκα) και δείξε μου το αναστάσιμο Φως Σου!

Χριστός ανέστη!

Χριστός Ανέστη, αδέρφια!
Φως, χαρά κι ελπίδα στις ζωές όλων μας!!

Ακολουθεί η ερμηνευτική απόδοση του κατηχητικού λόγου του Αγ.Ιωάννη του Χρυσοστόμου που διαβάζεται στο τέλος της πασχαλινής Θ.Λειτουργίας. Είναι λόγος αληθινός, εκρηκτικός, παρηγορητικός και χαρμόσυνος! Απολαύστε τον και χαρείτε!

Ὅποιος εἶναι εὐσεβής καί φιλόθεος, ἄς ἀπολαύσει τήν ὡραία καί λαμπρή αὐτή ἑορτή.

Ὅποιος δοῦλος ἔχει διαθέσεις ἀγαθές, ἄς εἰσέλθει στή χαρά, γεμᾶτος μέ εὐφροσύνη πού χαρίζει ὁ ἀναστημένος Κύριός του.

Ὅποιος καταπονήθηκε μέ τή νηστεία, ἄς ἀπολαύσει τώρα τήν ἀμοιβή του.

Ὅποιος ἀπό τήν ἕκτη ὥρα ὑπηρέτησε τόν Κύριο, ἄς πάρει σήμερα τήν ἀμοιβή πού δικαιοῦται.

Ὅποιος προσῆλθε στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μετά τήν ἐνάτη, ἄς πάρει κι αὐτός πρόθυμα μέρος στήν Ἀναστάσιμη γιορτή.

Ὅποιος προσῆλθε μετά τήν δωδεκάτην, ἄς μήν ἔχει καμμιά ἀμφιβολία˙ καθόλου δέν θά τιμωρηθεῖ.

Ὅποιος καθυστέρησε κι ἦ ρθε μετά τήν τρίτην, ἄς πλησιάσει τόν Κύριο χωρίς κανένα δισταγμό καί φόβο.

Ὅποιος προσῆλθε κατά τήν πέμπτην ὥραν, ἄς μήν ἔχει κανένα φόβο, ὅτι τάχα, ἐπειδή ἔχει φτάσει καθυστερημένος, δέν θά τόν δεχθεῖ ὁ Θεός. Γιατί ὁ Κύριος δίνει πλουσιοπάροχα τίς δωρεές Του. Γι’ αὐτό δέχεται καί τόν τελευταῖο, μέ τήν ἴδια προθυμία πού εἶχε δεχτεῖ καί τόν πρῶτο. Χαρίζει ἀνάπαυση καί εἰρήνη σ’ ἐκεῖνον πού ἔφτασε ἀργά, ὅπως ἀκριβῶς κάνει καί μέ τόν πρῶτο. Ἐλεεῖ κι ἐκεῖνον πού ἔφτασε τελευταῖος, ἀλλά περιποιεῖται κι ἐκεῖνον πού πρῶτος ἦρθε. Καί στόν ἕναν δίνει καί στόν ἄλλο προσφέρει. Καί τά ἔργα τῆς ἀρετῆς δέχεται, ἀλλά καί τήν ἁπλή διάθεση ἀναγνωρίζει. Καί τήν πράξη τήν ἀγαθή τιμᾶ , ἀλλά καί τήν ἁπλήν πρόθεση ἐπαινεῖ.

Εἰσέλθετε λοιπόν ὅλοι στή χαρά τοῦ Κυρίου σας. Καί ἐκεῖνοι πού πρῶτοι φτάσατε κι ὅσοι ἤρθατε δεύτεροι, λάβετε τόν μισθόν σας. Πλούσιοι καί φτωχοί πανηγυρίστε. Ὅσοι ἐγκρατευτήκατε, ἀλλά κι ἐκεῖνοι πού ἔχετε βραδυπορήσει στήν ἐργασία τῶν ἐντολῶν τιμῆστε τήν σημερινή ἡμέρα.Ὅσοι νηστέψατε καί ἐκεῖνοι πού δέν νηστέψατε, εὐφρανθεῖτε σήμερα.Ἡ (Ἁγία Τράπεζα) εἶναι γεμάτη, ἀπολαύστε την ὅλοι. Ὁ Μόσχος εἶναι ἄφθονος καί ἀνεξάντλητος. Δέν ἐπιτρέπεται λοιπόν νά φύγει κάποιος πεινασμένος. Ὅλοι ἀπολαύστε τό Συμπόσιο πού παρατίθεται γιά τούς πιστούς. Ὅλοι ἀπολαύστε τά θεῖα δῶρα πού προσφέρει ἡ Θεία ἀγαθοσύνη. Κανένας πιά νά μή θρηνεῖ τή φτώχεια του, γιατί τώρα ἔγινε φανερή ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἐκείνη πού προσφέρεται σ’ ὅλους ἐξίσου. Κανένας νά μήν κλαίει πιά τά πταίσματά του, γιατί συγχώρεσή μας εἶναι ὁ Ἀναστημένος. Κανένας ἄς μή φοβᾶται πιά τό θάνατο, γιατί ὁ θάνατος τοῦ Σωτήρα μας μᾶς ἐλευθέρωσε ἀπό τό θάνατο καί τή φθορά.

Γιατί ἄν κι ὁ Σωτήρας μας κρατήθηκε ἀπό τό θάνατο, τελικά τόν ἐξαφάνισε. Ὁ Κύριός μας πού κατέβηκε στόν ἅδη ἅρπαξε κι ἀνέσυρε μαζί Του ὅσους κρατοῦσε ὁ ἅδης. Ὁ Κύριος πίκρανε τόν ἅδη, ὅταν ἐκεῖνος ὁ παμφάγος Τόν κατάπιε. Κι αὐτό ἦταν πού προβλέποντας το παλιά ὁ προφήτης Ἠσαϊας εἶχε βροντοφωνήσει: Χριστέ μου, ὅταν ὁ ἅδης ἐκεῖ κάτω στό σκοτάδι σέ συνάντησε, πικράνθηκε. Καί πολύ σωστά πικράνθηκε, γιατί ἀπό τότε καταργήθηκε.

Πικράνθηκε γιατί ξεγελάστηκε. Πικράνθηκε γιατί θανατώθηκε.

Πικράνθηκε γιατί ἔχασε πιά τήν ἐξουσία του.

Πικράνθηκε γιατί ὁ ἴδιος τώρα ὑποδουλώθηκε. Ἐκεῖνος, καθώς νόμιζε, εἶχε λάβει σῶμα θνητό καί βρέθηκε ἀπρόσμενα μπροστά σέ Θεό. Ἐκεῖνος εἶχε πάρει χῶμα ἀπό τή γῆ καί συνάντησε Θεό, πού εἶχε κατεβεῖ ἀπό τόν οὐρανό. Ἐκεῖνος εἶχε πάρει ἕνα σῶμα ὁρατό καί καταισχύνθηκε ἀπό τόν Ἀόρατο.

Ποῦ εἶναι λοιπόν ἅδη ἡ νίκη σου;

Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός καί ἔχεις πιά ὁριστικά κατανικηθεῖ.

Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός καί οἱ δαίμονες ἔχουν στά βάραθρα τῆς ἀπώλειας γκρεμιστεῖ.

Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός καί χαίρουν οἱ Ἄγγελοι.

Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός καί ἡ ζωή παντοῦ βασιλεύει.

Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός καί δέν θά μείνει πιά κανένας νεκρός στό μνῆμα. Γιατί μέ τήν Ἀνάστασή Του ὁ Χριστός ἔγινε ἡ ἀρχή τῆς ἀναστάσεως ὅλων ὅσων ἔχουν κοιμηθεῖ. Σ’ Αὐτόν ἀνήκει ἡ δόξα καί ἡ ἐξουσία στούς ἀπέραντους αἰῶνες. Ἀμήν.

Ας τινάξουμε από πάνω μας κάθε φορτίο

Διάβαζα προχτές ένα μικρό απόσπασμα από την προς Εβραίους επιστολή (κεφ.12, στ.1-2) και είπα να την μοιραστώ μαζί σου. Μιλά για την αναφορά μας στον Χριστό, για το ότι η ζωή μας είναι αγώνας. Και για το ότι δεν είμαστε μόνοι μας σε όλο αυτό. Ένα ένα δείγμα, ένα απόσταγμα ίσως της ζωής του Χριστιανού. Σας το παραθέτω ευχόμενος μια ζεστή καλημέρα από καρδιάς :)

"Έχοντας, λοιπόν, γύρω μας μια τόσο μεγάλη στρατιά μαρτύρων, ας τινάξουμε από πάνω μας κάθε φορτίο, και την αμαρτία που εύκολα μας εμπλέκει, κι ας τρέξουμε με υπομονή το αγώνισμα του δύσκολου δρόμου, που έχουμε μπροστά μας. Ας έχουμε τα μάτια μας προσηλωμένα στον Ιησού, που μας έδωσε την πίστη, την οποία και τελειοποιεί".

Ένα ποίημα διαμάντι του π.Η.Κ.

Σε είδα,
νεαρή μητερούλα,
να κρατάς το παιδάκι σου
και να προσεύχεσαι
στην Παναγία.
Το πρόσωπο σου
ήταν φωτεινό
ολοφώτεινο
πανέμορφο.
Υποκλίθηκα νοερά
στην αγνή ομορφιά σου.
Την καρδιά σου
καθρέπτιζε
είμαι σίγουρος
και τη Χάρη
που
ενεργούσε μέσα σου
το μυστήριο
της μητρικής προσευχής.
Διακριτικά αποσύρθηκα
μη σε διακόψω
και με δέος
ψέλλισα το Αμήν.
Ευχαριστώ το Θεό
που σε είδα.

Ένα ποίημα του πολύ καλού φίλου π.Η.Κ. τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά για την ευλογία και την άδεια να αναρτήσουμε το μικρό αυτό διαμαντάκι γραφής στην γωνιά μας.

Κάθε μέρα που ξυπνάω

Κάθε μέρα που ξυπνάω σκέφτομαι πως ίσως μου χτυπήσει και μένα την πόρτα της σωματικής υγείας ο κορωνοϊός. Σκέφτομαι πως, αν κολλήσω, θα'ναι για μένα κάτι πολύ επώδυνο λόγω και της εύθραυστης υγείας μου. 

Μα νιώθω πως αυτός ο ιός, αυτός ο υποχρεωτικός εγκλεισμός είναι σπουδαίες ευκαιρίες έμπρακτης εξάσκησης του πνεύματος της Ορθοδοξίας μας. Ενός πνεύματος βαθύτατα εμποτισμένου με την μετάνοια, με την ταπείνωση, με το 'άδειασμα' του εγώ και το 'γέμισμα' του εμείς.

"Πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης" παρακαλούμε στο Μ.Απόδειπνο τον Θεό να μας χαρίσει. Τι λίγες λέξεις, τι γεμάτα βάθος νοήματα!

Άγιε Θεέ μου, ουράνιε γέματε αγάπη Πατέρα μου, βοήθησέ με να αδράττω τις ευκαιρίες που μου δίνονται. Μάθε με να αγαπώ την μετάνοια. Να την κάνω καθημερινό μου τρόπο ζωής. Βοήθησέ με όχι μόνο να λέω ότι θέλω να είμαι ταπεινός, αλλά να αντέχω όταν έρθουν οι στιγμές του αγώνα.

Αδερφέ/ή μου, το Πάσχα είναι πλέον πολύ ορατό στα ημερολόγιά μας. Ας αρχίσουν και τα μάτια της ψυχής μας να το αναζητούν. Ώστε να ζήσουμε -παρά τον εγκλεισμό- μια Ανάσταση όλοι μαζί! Αγαπημένοι κι ενωμένοι! 

Των ημερών

Προσπαθώ σ'αυτό το πέλαγος των ημερών του εγκλεισμού να υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι η συγκεκριμένη περίοδος που ζούμε σαν εκκλησία (άρα, όλοι μαζί) είναι περίοδος της Μ.Τεσσαρακοστής. Τώρα που δεν επιτρέπεται η τέλεση ακολουθιών στους ναούς μας, αυτό κάπως με δυσκολεύει. Και η απάντηση έγκεται στην αδυναμία μου την πνευματική και την ανεπάρκειά μου. Είμαι αδύναμος άνθρωπος. Είμαι γεμάτος αμαρτίες. Αλλά η περίοδος αυτή μπορεί να βοηθήσει στο ξύπνημα της ύπαρξής μου. Μπορώ να κάνω προσευχή και μόνος μου. 

Είπα, λοιπόν, ν'ανοίξω το βιβλίο του Τριωδίου (του βιβλίου που διαβάζεται όλη αυτή της νηστείας την περίοδο) και προσευχήθηκα διαβάζοντας τα τροπάρια της σημερινής ημέρας. Αφήνω στην αγάπη σας ένα τροπάριο για την Παναγία (θεοτοκίο το λένε) που αναφέρεται στην Παναγιά μας ως ιατρείο πνευματικό. Ας γονατίζουμε, σώμα και ψυχή, στην αγιότητά της.

"Η σκέπη σου, Θεοτόκε Παρθένε, 

ιατρείον υπάρχει πνευματικόν. 

Εν αυτή γαρ καταφεύγοντες, 

ψυχικών νοσημάτων λυτρούμεθα".

Αδέρφια, καλή δύναμη.

Ζωντανά. Θεία Λειτουργία.

https://youtu.be/-6wKOO0bKc8

Ζωντανά τώρα η Θεία Λειτουργία!
Καλημέρα, χρόνια πολλά!

Εν όψει κορωνοϊού

Ώρα ευθύνης. Ώρα δύσκολη, φρικιαστικά αληθινή. Διότι στον καθρέφτη της ζωής σου κοιτάς πλέον τον ίδιο σου τον εαυτό όπως είναι. Αναμετριέσαι μ'αυτόν. Σκέφτεσαι πώς θα μπορούσε να'ναι. Σκέφτεσαι τα όνειρα που έκανες και δεν πραγματοποίησες. Δεν ξέρεις ποια απ'αυτά θα καταφέρεις να πραγματοποιήσεις. Σκέφτεσαι πως τώρα πρέπει να κοιτάξεις την ενδοχώρα σου. 

Συν+άνθρωπέ μου, δεν είσαι μόνος. Έχεις τον Θεό στο πλευρό σου. Το αντιλαμβάνεσαι αυτό; Ευκαιρία διπλή τώρα με τον ιό. Πήγαινε να εξομολογηθείς -κάτι που το αμελούσες. Πήγαινε να μεταλάβεις τη Θεία Κοινωνία -κάτι που επίσης αμελούσες. Αφιέρωσε χρόνο και μοίρασε αγάπη στο παιδί σου, στον/στην σύζυγό σου. Ξεκίνα από κάτι απλό, κάτι μικρό. Άναψε το καντηλάκι σου, ψιθύρισε μαζί τους δυο λόγια προσευχής.

Και κάτι ακόμα: όταν ξαναπάς στο σούπερ μάρκετ, κάνε αγάπη κι αγόρασε δυο-τρία βασικά είδη για τον φτωχό γείτονα. Κι αν δεν έχεις ή δεν γνωρίζεις κάποιον φτωχό, άφησε μερικά τρόφιμα ή μάσκες ή αντισηπτικά στην εκκλησία. Εκεί όπου η αγάπη του Θεού δεν στερεύει. Εκεί που οι κατατρεγμένοι  γεμάτη πόνο κι ελπίδα θα προστρέχουν. Μη μένεις στα ωραία κι υψηλά και θεωρητικά. Έμπρακτα αξίζει να δείχνουμε αγάπη.

Βλέπω τι συμβαίνει στην Ιταλία και λυγίζω. Δεν το χωράει η καρδιά μου. Μα εκεί που στέκω λυγισμένος, αδράτω την ευκαιρία. Τα γόνατα λυγισμένα αλλά για προσευχή από εδώ και εμπρός. Ευχή για όλο τον κόσμο. Και για μένα. 

Αυτές τις μέρες, ώρα 22:00-22:15 κάθε βράδυ, ευχόμαστε όλοι παρέα μα εξ αποστάσεως. 'Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τον κόσμο μας'. Έλα να γίνουμε περισσότεροι. Έλα να προσπαθήσουμε να ξανα-ανακαλύψουμε τα φτερά της προσευχής. Έλα να γίνει το δάκρυ μας ποτάμι ικετευτικό ως τον ουρανό Του.