Για τις αυτοκτονίες (Α')

Παιδί μου, να μην απελπίζεσαι.

Αυτή είναι η φράση που μου λέει ο πνευματικός μου κάθε φορά που τα βρίσκω σκούρα. Πόσες και πόσες αμέτρητες φορές συνάντησα εμπόδια, πόσες φορές αισθάνθηκα να χτυπάω μπροστά σ'ένα σκληρό τοίχο. Χωρίς πόρτα για να μπω, χωρίς φως για να δω, χωρίς δρόμο για να βαδίσω. Όλα μαύρα. Παντού σκοτάδι. Σα να νιώθεις πως βυθίζεσαι και κανείς δε σε βλέπει για να σε σώσει. 

Διάβαζα για τις αυτοκτονίες των τελευταίων ημερών. Και θλίβομαι και πονάω και κλαίω, γιατί τόσο όμορφοι άνθρωποι (ακόμα και νέοι!) δε συνειδητοποιούν πως τίποτα δε τέλειωσε αν δεν έχεις χρήματα για να ζήσεις. Τόσοι και τόσοι όμορφοι άνθρωποι αποφασίζουν να τερματίσουν τη ζωή τους χωρίς να σκεφτούν ότι περιορίζουν υπέρμετρα τις επιλογές τους.

Και η αυτοκτονία είναι μια λύση, αλλά εντελώς τραγική και καταστροφική. Χάνεις τη ψυχή σου, χάνεις και την ευκαιρία να αγωνιστείς και να παλέψεις... Ο διάβολος θα βάζει πάντα εμπόδια, θα σε ποτίζει με το δηλητήριο της απελπισίας, λένε οι σοφοί αγιορείτες. Ο Χριστός, όμως, ήρθε και έφερε την ελπίδα. 

Μην περιορίζεις τις επιλογές σου, φίλε/η μου. Ακόμα και αν όλα φαίνονται άλυτα, ακατόρθωτα, πάντα υπάρχουν και άλλοι δρόμοι στη ζωή! Πάντα θα υπάρχουν χιλιάδες άλλες επιλογές. Είχα διαβάσει (στο Λέο Μπουσάλια) για μια κοπέλα που περίμενε τηλέφωνο απ'το φίλο της. Αλλά εκείνος δεν την πήρε τηλέφωνο όλη την ημέρα κι εκείνη απ'τη στεναχώρια της ήθελε να πάει να αυτοκτονήσει. Ενώ είχε χιλιάδες άλλες επιλογές(να τον πάρει τηλέφωνο εκείνη, να πάει να τον βρει,κλπ), εκείνη ήθελε να τερματίσει τη ζωή της! 

Θυμάμαι, ακόμα,  μια περίπτωση ενός γνωστού μου που έχει 6 παιδιά. Και μου είπε πριν λίγους μήνες πως δεν έχει δουλειά, η γυναίκα του είναι στο νοσοκομείο άρρωστη, στο σπίτι του δεν υπάρχει θέρμανση και τα παιδιά του δεν έχουν ούτε τα βασικά. Παρόλ'αυτά, όλο κάτι γίνεται και κάθε μέρα τα καταφέρνουμε, μου είπε! Και κάθε μέρα θα γίνεται ένα μικρό θαύμα και θα τα φέρνουν βόλτα. 

Και κάτι ακόμα: Λες ότι έχεις αδιέξοδα. Έκανες προσευχή ολόθερμη και πύρινη; Βάλε λίγη πίστη στη ζωή σου. Ο Θεός ακούει. Μη σταματήσεις ποτέ να προσεύχεσαι και να ελπίζεις... Πού ξέρεις... Μπορεί, αν προσπαθούσες λίγο ακόμη, να έπαιρνες απάντηση στο πρόβλημα που σε απασχολεί... Λίγο ακόμη μονάχα αν προσευχόσουν...

υγ: Δες και εδώ

Η φωτογραφία της εβδομάδας

(το ευωδιαστό, θαυματουργό λείψανο του μυροβλήτη Αγίου Δημητρίου -Ι.Ν. Αγ.Δημητρίου Θεσσαλονίκης)

Λίγη μουσική...

(Μουσική απ'το soundtrack της ταινίας The last samurai. Μουσική του Hanz Zimmer)

Ταπείνωση στο σήμερα

(...) Για να είσαι, όμως, ταπεινός είναι ανάγκη να ζεις κάτι μέσ'στην καρδιά σου... Αλλιώς σε πνίγει το παράπονο. Λες: "αν δε μιλήσω, τι θα γίνει; Πώς θα αντέξω; Θέλω κι εγώ λίγο να δικαιωθώ! Θέλω κι εγώ λίγο να φανώ!"

Η Ανάσταση του Χριστού τι μας έδειξε; Για να φανείς πρέπει πρώτα καλά-καλά να θαφτείς. Αλλά όταν θάβεσαι στη ζωή, αν έχεις επαφή με το Χριστό, τότε αντέχεις τις ταπεινώσεις. Τότε ο Κύριος σου δίνει δύναμη και μπορείς να τα βγάλεις πέρα! Γιατί ποτέ δεν είσαι μόνος ακόμα και αν νιώθεις απόλυτη μοναξιά.

απόσπασμα από ραδιοφωνική εκπομπή του π.Ανδρέα Κονάνου -www.atheataperasmata.com

Χτίστε γέφυρες!

Βγείτε απ'το "εγώ" και μπείτε στο"εμείς". Είναι ο ωραιότερος τρόπος να δείτε τον εαυτό σας και να βοηθήσετε τους άλλους να δουν τον εαυτό τους. Από δω πηγάζει η δύναμη. Γι'αυτό χτίστε πρώτα γέφυρες προς τον εαυτό σας, μα μη σταματάτε εκεί. Το επόμενο μεγάλο βήμα είναι οι γέφυρες προς τους άλλους.

απόσπασμα απ'το βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια "να ζεις, ν'αγαπάς και να μαθαίνεις", εκδ. Γλάρος

Αγάπη, δέσμευση και ελευθερία

- Ο άνθρωπος μπορεί να ελευθερωθεί μέσα από τη δέσμευση σε άλλους ανθρώπους;

- Εάν κάποιος δουλώσει τον εαυτό του ελεύθερα στην αγάπη του αδερφού του από αγάπη, τότε, ναι, ελευθερώνεται. Η αγάπη πάντα μας ελευθερώνει. Δηλαδή, γίνε δούλος για την αγάπη του Χριστού και του άλλου και θα νιώσεις ελεύθερος. 

απόσπασμα από ομιλία του π.Αθανασίου, μητρ. Λεμεσού

Η εμπειρία της ησυχίας

Σ'ένα μοναχικό ερημίτη έφτασαν μια μέρα κάποιοι επισκέπτες. Τον ρώτησαν: Τι νόημα έχει η ζωή σου στην ησυχία; Ο μοναχός εκείνη τη στιγμή μόλις έβγαζε νερό από ένα βαθύ πηγάδι. Είπε: Κοιτάξτε στο πηγάδι! Τι βλέπετε; Εκείνοι κοίταξαν: Τίποτα. Μετά από λίγο ο μοναχός τούς είπε ξανά: Κοιτάξτε στο πηγάδι! Τι βλέπετε; Εκείνοι κοίταξαν πάλι κάτω. Ναι, τώρα βλέπουμε τα πρόσωπά μας. Και ο μοναχός απάντησε: Βλέπετε πριν, όταν έβγαλα νερό, το νερό ήταν ταραγμένο. Τώρα είναι ήρεμο. Αυτή είναι η εμπειρία της ησυχίας. Βλέπεις τον εαυτό σου!

απόσπασμα απ'το βιβλίο του Heinz Nussbaumer, "Μόνος και όχι μόνος", εκδ. Επτάλοφος

Ο άγιος ο μέγας ο Γεώργιος

Χρόνια πολλά σε όλους τους Γιώργηδες, τις Γιωργίες! Χρόνια πολλά σε όλο τον κόσμο! Ο άγιος Γεώργιος είναι ο άγιος της Πασχαλιάς. Ο άγιος της άνοιξης. Μυρίζει λουλούδια η γιορτή του. Μυρίζει χαρά, ελπίδα, αισιοδοξία.

Ο άγιος που τον ευλαβούνται μέχρι και οι μουσουλμάνοι και εκείνος, ο θεραπευτής ο μέγας ο αθλοφόρος, ο θαυμαστός το ανταποδίδει με χιλιάδες, άπειρα θαύματα! Πόσο μάλλον εμείς οι Ορθόδοξοι πρέπει να τιμούμε τη μνήμη του. Όχι απο υποχρέωση, αλλά από αυτή την ελπίδα της βιωμένης, της προσωπικής πίστης μας. Τρέχει ο άγιος, καλπάζει πάνω στο πανέμορφο άλογό του και χαρίζει επειρίες, θαύματα και την παρουσία του σε όσους ειλικρινά και βαθιά τον επικαλούνται.

Ελπίζω μέσα στη βδομάδα να μπορέσω να σας γράψω για ένα διπλό μεγάλο θαύμα του Αγίου Γεωργίου σε ένα φίλο μου (που έγινε το χειμώνα αυτό).

Να είστε καλά, καλοί μου φίλοι! Χριστός ανέστη και χρόνια πολλά σε όσους από σας γιορτάζετε!

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Πληροφορίες για τη φωτογραφία εδώ

(τα πνευμ.δικαιώματα ανήκουν στον "Αρμενιστή")

Χριστός ανέστη απ'τη Ρωσία!

Οπτική...

Κι αν πρέπει να σας πω κάτι ακόμη, ας είναι το εξής:

 Μην πιστέψετε πως αυτός που προσπαθεί να σας παρηγορήσει, ζει χωρίς να μοχθεί ανάμεσα στις απλές και σιωπηλές λέξεις, που έχουν ενίοτε ευεργετική επίδραση επάνω σας.

 Η ζωή του κρύβει πολλή κούραση, πολλή θλίψη και βρίσκεται πίσω απ'τη δική σας. Όμως, αν ήταν διαφορετική, δε θα μπορούσε ποτέ να βρει τις λέξεις αυτές.

Ράινερ Μαρία Ρίλκε

photo by Silena

Ραλφ

Τον λένε Ραλφ και είναι κορυφαίος γιατρός. Για την ακρίβεια, στο Βασιλικό Νοσοκομείο Παίδων της Μελβούρνης, όπου κουράρει τους ασθενείς του, έχει τη φήμη του θαυματουργού θεραπευτή. Ο Ραλφ δεν έχει φάει τα χρόνια του στα θρανία – το πολύ πολύ να έχει φάει καμιά παντόφλα στα παιδικάτα του. Είναι όμως γλυκύτατος, υπομονετικός και πολύ καλός με τα παιδιά. Και αυτά τα προσόντα, υποστηρίζουν οι ειδικοί, είναι υπεραρκετά για ένα σνάουτσερ, αλλά και για κάθε σκύλο, ράτσας ή μη, που βρίσκεται στο πλευρό ανθρώπων που πάσχουν. Μέχρι στιγμής ο Ραλφ έχει στο ενεργητικό του δύο επιτυχίες: έφερε πίσω το χαμόγελο σε ένα μωρό 15 μηνών που υποφέρει από σπάνια γενετική διαταραχή και έκανε τη 2 ετών Κλέρι, που βλέπετε στη φωτογραφία, να σηκωθεί ξανά, πέντε ημέρες μετά την εγχείρηση αφαίρεσης του νεφρού της. Οποιος τον αναζητήσει, θα τον βρει δίπλα στα παιδιά που κάνουν χημειοθεραπεία. Είναι άλλωστε αποδεδειγμένο και επιστημονικά: όταν οι άνθρωποι χαϊδεύουν κάποιο ζώο, είναι πιο ήρεμοι, η πίεση του αίματος πέφτει και η αυτοπεποίθηση ανεβαίνει.

το αλιεύσαμε από εδώ

Πώς γεμίζουμε αγάπη

Από παντού ακούς χείλη πικρά να συμπεραίνουν πως δεν υπάρχει συναίσθημα, δεν υπάρχει φιλία, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, αξίες, φιλότιμο. Οι άνθρωποι παραπονιούνται πως δεν τους αγαπούν. Είναι εξάρτηση να περιμένεις απ'τους άλλους να σου χαρίσουν την αγάπη. Η αγάπη είναι όντως η μεγάλη πλήρωση της ύπαρξης, αλλά μόνον όταν πρόκειται για αγάπη που δίνεις. Όσο και αν αγαπιέσαι, το ανικανοποίητο θα παραμένει ζοφώδες στην καρδιά, αν αυτή η καρδιά δεν μπορεί να αγαπήσει. Γεμίζουμε μονάχα απ'την αγάπη που εμείς δίνουμε, από την πίστη που ασκούμε, από όσα δικά μας χαρίζουμε. Ακόμα και η ψυχή δια της απωλείας της κερδίζεται.

απόσπασμα απ'το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη "Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης", εκδ. Ψυχογιός

photo by Silena

Ο αγιορείτης μοναχός και η Ανάσταση του Χριστού

Η Ανάσταση του Χριστού είναι θεμέλιος λίθος ύπαρξης. Ακτήμονες και ξενιτεμένοι οι καλόγεροι, με την αποταγή των πάντων γυρεύουν την επιστροφή στον Πατέρα. Κι έχουν μάνα τους την Κυρία του Όρους: την Θεοτόκο. Κι αυτή τους η δίψα συνάντησης με τον αναστάντα συμπαρασύρει στην αθανασία και τη γύρω φύση. Από το παραμικρό άνθος και ζωύφιο μέχρι τα γερόκορμα δέντρα. Από τις γραμμές των βουνών μέχρι τους κόλπους και τις αγκάλες της θάλασσας. Η φύση πάλλεται απ'την ιερότητα της αναστάσιμης χαράς της. 

Κάτω απ'το μαύρο ράσο ο αφανής και χαριτωμένος εκ Θεού αγωνίζεται πρώτα κατά του μεγαλύτερου εχθρού, του εαυτού του. Και μετά εναντίον του γαιώδους φρονήματος βρέχοντας τις πέτρες και τα χώματα του Άθωνα με δάκρυα πιο αληθινά και από την γύρω θάλασσα. Αυτοί που αρνήθηκαν τον κόσμο και αγαπήθηκαν απ'το Θεό εμμένουν. Και μένουν όπως τα στρείδια στους βράχους του Όρους προσκολλημένοι.

Ο απλός καλόγερος του Όρους είναι το μέτρο της αγιορείτικης πράξης και ζωής. Γιατί καλλιεργεί την άλλη πλευρά, την βαθύτερη της ανθρώπινης ψυχής. Γι'αυτό το κλάμα του ανθίζει χαρά της Ανάστασης. Γι'αυτό το χαμόγελό του βεβαιώνει την αθανασία. 

απόσπασμα απ'το βίντεο που βρήκαμε εδώ. Το κείμενο είναι του Δημήτρη Κοσμόπουλου. [το απόσπασμα που απομαγνητοφωνήσαμε περιέχεται από 1:01:00 και μετά. Αξίζει να το δείτε όλο το βίντεο βέβαια! Είναι θαυμάσιο!]