Οι δύο βάτραχοι

Κάποια φορά δύο βάτραχοι έπεσαν σ'έναν κουβά με αφρόγαλα και συνειδητοποίησαν ότι βούλιαζαν. Στην αρχή, χτυπούσαν με μανία τα πόδια τους μήπως και καταφέρουν τίποτα, αλλά άδικος κόπος. Βυθίζονταν όλο και πιο πολύ... Τότε, ο ένας φώναξε: "Δεν μπορώ άλλο. Είναι αδύνατο να βγούμε από δω. Σ'αυτό το πράγμα δε μπορείς να κολυμπήσεις. Αφού θα πεθάνω, ας πεθάνω τουλάχιστον χωρίς να βασανίζομαι προσπαθώντας". Μόλις το 'πε, σταμάτησε να πλατσουρίζει και αμέσως βυθίστηκε για πάντα στο βυθό του κουβά.

Ο άλλος βάτραχος, πιο πεισματάρης, αγωνιστικός και επίμονος σκέφτηκε: "Δε γίνεται. Είναι αδύνατο να βγω από δω. Τουλάχιστον, αφού είναι να πεθάνω, θα πεθάνω προσπαθώντας"! Συνέχισε, λοιπόν, να χτυπάει τα πόδια του με δύναμη και να προσπαθεί επί ώρες. 

Ξαφνικά, απ'το πολύωρο χτύπημα των ποδιών του, το αφρόγαλα έπηξε και έγινε βούτυρο. Έκπληκτο το βατραχάκι κατάφερε έτσι να βγει απ'τον κουβά γεμάτο χαρά....

ΥΓ: Συγχωρέστε μας για την καθυστέρηση της ανάρτησης. Προέκυψε σφάλμα στον προγραμματισμό της!

The two frogs

Once upon a time two frogs fell into a bucket full of milk and realized they were sinking. At first, they tried to stay on top with their feet but without any success. They couldn't help it... They were sinking instead more and more. Suddenly, one of the frogs said: "I can't do it anymore. It 's impossible to get out of here. You can't swim in here. Since I will die here, at least I'll die my way without torturing myself by trying". After he said that, he stopped swimming and immediately he sank to the bottom of the bucket forever.
The other frog, more stubborn, fighting and persistent, thought: "Nothing doing! I can't get out of here. At least, since I am going to die, I will die trying"! So, he kept swiming and trying to stay on top for hours. Suddenly, after hours of trying, the milk jelled and became butter. Then, the frog, totally astonished, managed to get out of the bucket full of elation.

Εσύ πώς βλέπεις;

O απαισιόδοξος βλέπει δυσκολίες σε κάθε ευκαιρία,

ενώ ο αισιόδοξος βλέπει ευκαιρίες σε κάθε δυσκολία.

Η αισιοδοξία μεταμορφώνει τις προκλήσεις σε ευκαιρίες,

ενώ η απαισιοδοξία τις μετατρέπει σε παγίδες.

από εδώ: http://taxidistooneiro.blogspot.com/2009/05/blog-post_11.html

How do you see?

The pessimist sees difficulties in every opportunity
while the optimist sees opportunities in every difficulty.

Optimism transforms challenges into opportunities,
while pessimism transforms them into traps.

Από κείνη τη στιγμή...

Θέλω να σας πω και κάτι άλλο. Αυτή η προσευχή στάζει αίμα θεϊκό. Διότι, ναι μεν ο Χριστός μας την παρέδωσε και την είπε πριν τη σταύρωσή του. Αλλά ο χρόνος μετράει απ'τη στιγμή που ακούστηκε η πρώτη σταγόνα απ'το αίμα του Χριστού που έσταξε στο Γολγοθά και ακούστηκε αυτό το "πλιτς". Αυτή η σταγόνα που έσταξε. Από κείνη την ώρα μπορούμε και λέμε το Θεό "πατέρα". Από κείνη την ώρα! Γιατί, για να μπορέσεις να πεις εσύ τον Θεό "πατέρα", χύθηκε αίμα θεϊκό στο Γολγοθά. Ο Χριστός μάς έκανε παιδιά του Θεού. Αυτός μας χάρισε το δώρο αυτό της υιοθεσίας. Της συμφιλίωσης. Μας αγκάλιασε ο Θεός και τον αγκαλιάσαμε και μεις. Και γίναμε πάλι παιδιά του αγαπημένα...

απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου (www.atheataperasmata.com)

From that moment...

.....I also want to tell you something else. This prayer drops divine blood. Because Jesus gave it to us before He was crossed. And time counts from the moment the first blood drop was sounded from the precious blood of Jesus that was dropped to Golgotha and which made that "splash". That drop that driped. From that moment on we can address to God and call Him "father". From that specific time! Because, divine blood was spilt to Golgotha so that you can call God, "father". Jesus made us God's children. Jesus gave us the present of adoption. Of reconciliation. Jesus hugged us and we hugged Him too. And we became His beloved children again...

father Andreas Konanos (from his radio broadcast)

Η φωτογραφία της εβδομάδας

(παιδιά στις Φιλιππίνες)

Μήνυμα για το καρναβάλι

Μια φίλη αναγνώστρια μάς έστειλε το ακόλουθο κείμενο που αφορά το καρναβάλι. Την ευχαριστούμε και το δημοσιεύουμε.

ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΜΗ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΟΥ

Πρός τόν ἀξιότιμο Δήμαρχο Πάτρας, κ.Γιάννη Δημαρά

καί Ξάνθης, κ.Μιχαήλ Στυλιανίδη

Εἶμαι ἐκπαιδευτικός ἀπ’ τή Θεσσαλονίκη καί ἤθελα νά σᾶς ἀπευθύνω αὐτό τό μήνυμα ὡς μείζονος σημασίας, γιατί ἐκφράζει τόσο ἐμένα προσωπικά, ὅσο και ἑκατομμύρια ἄλλους Χριστιανούς Ὀρθόδοξους Ἕλληνες. Αὐτό τό μήνυμα ἔχω ἱερή ὑποχρέωση νά σᾶς τό ἀπευθύνω πρῶτον ὡς Ὀρθόδοξη Χριστιανή, δεύτερον ὡς Ἑλληνίδα καί τρίτον ὡς ἔντιμος ἄνθρωπος.

Τό Καρναβάλι πού διοργανώνεται κάθε χρόνο στήν πόλη σας καί στό ὁποῖο συμμετέχουν χιλιάδες ἀνθρώπων αὐτοπροσώπως κι ἑκατομμύρια παρακολουθοῦν τηλεοπτικῶς ( κι ἐπηρρεάζονται ὁδηγούμενοι σέ «ἤθη» πού μόνο ἠθική ὠφέλεια δέν παρέχουν, ἀλλά ἀντιθέτως εἶναι ἀνάρμοστα ), ἀποτελεῖ ἀρχαῖο παγανιστικό ἔθιμο μέ ἀνθρωποθυσίες, κραιπάλες καί ἄλλες ἀσωτεῖες γιά τή λατρεία τοῦ Θεοῦ Βάαλ.

Και όμως υπάρχουν!

Αφιέρωμα στους αγιορείτες ασκητές που εγκαταβιούν στα βραχώδη και απαραμύθητα Καρούλια.
Του Γιώργου Θεοχάρη (agioritikovima.gr)

Που δεν το πρόσεξες καν...

Μια στιγμή που, άμα ήταν διαφορετική, ίσως να μην ήσουν ζωντανός. Ένα και μόνο κλάσμα του δευτερολέπτου που, αν δεν είχες γυρίσει "τυχαία" το κεφάλι σου, ίσως όλα να ήταν παντοτινά τόσο διαφορετικά για σένα. Κάποια σκέψη, ένα φανάρι, μια θύμηση που δεν τα πρόσεξες καν...

Παραστέκει δίπλα σου ακόμα και τώρα. Μπορεί να είναι χαρούμενος, μπορεί και λυπημένος. Εξαρτάται απ'την κατάσταση της ψυχής σου. Μα είναι για σένα προσωπικά σταλμένος απ'τον προσωπικό Θεό σου. Ο πιο πιστός αόρατος σύντροφος και προστάτης σου. Σ'ακολουθεί και φροντίζει για σένα... Ο φύλακας-άγγελός σου. .Δεν τον βλέπεις, μα εκείνος σε βλέπει. Και δεν περιμένει να του πεις "ευχαριστώ" που σου παραστέκει. Ούτε ανταπόδοση ζητεί.

Να λες από καρδιάς (μη το ξεχνάς!) και την ευχή του: 

"'Άγιε Άγγελε, ο εφεστώς της αθλίας μου ψυχής και ταλαίπωρου μου ζωής, μη εγκαταλίπης με τον αμαρτωλόν, μηδέ αποστής απ' εμού δια την ακρασίαν μου, μη δώης χώραν τω πονηρώ δαίμονι κατακυριεύσαι μου τη καταδυναστεία του θνητού τούτου σώματος, κράτησον της αθλίας και παρειμένης χειρός μου, και οδήγησαν με εις οδόν σωτηρίας. Ναι, Άγιε Άγγελε του Θεού, ο φύλαξ και σκεπαστής της αθλίας μου ψυχής και του σώματος, πάντα μοι συγχώρησον, όσα σοι έθλιψα πάσας τας ημέρας της ζωής μου, και εί τι ήμαρτον την σήμερον ημέραν, σκέπασόν με εν τη παρούση νυκτί και διαφύλαξόν με από πάσης επήρειας του αντικειμένου, ίνα μη έν τινι αμαρτήματι παροργίσω τον Θεόν, και πρέσβευε υπέρ εμού προς τον Κύριον, του επιστηρίξαι με εν τω φόβω αυτού, και άξιον αναδείξαι με δούλον της αυτού αγαθότητος. Αμήν."

That you didn't even notice...

One moment, that if it was different you might not be alive now. A split second that if you hadn't turn your head around "by chance", everything would be so different for you forever... One single thought, one red light in the street, a reminder...that you didn't even notice. He's standing right next to you. Even now. He may be happy, he may be sad. It depends on your soul's situation. He's sent by God to protect you personally. Your most loyal invisible friend and protector. He follows you wherever you go and he watches over you. He's your personal angel-guard. You don't see him, but he sees you. And he's expecting for a "thank you" for watching over you. He doesn't want anything in return either. Pray to him (don't forget it!) as much as you can...

Βιβλιοπροτάσεις

Ο πόλεμος των πειρασμών

Υπάρχουν πειρασμοί; Ποιός τους παράγει; Μας επηρεάζουν; Πώς γίνεται να τους αντιμετωπίσουμε; Ο Παντελής Πάσχος με μια υπέροχη συλλογή από επιλεγμένες ιστορίες απ'το γεροντικό και ιστορίες ωφέλιμες, "μάς δείχνει ένα κλειδί. Μια δίοδο για να μπορέσουμε να ξεφύγουμε απ'τις επιφυλάξεις μας πάνω στο θέμα αυτό και να ωφεληθούμε -το κατά δύναμη- απ'τις διηγήσεις αυτές, πάντοτε με διάκριση. Το κλειδί αυτό βρίσκεται κρυμμένο μέσα στις ίδιες τις ιστορίες. Αυτό το κλειδί μπορούμε και μεις να το ανακαλύψουμε".

Η αόρατη γωνιά το διάβασε και σας το συνιστά με πολύ θέρμη!

Book recommendations

The war of the temptations

P. V. Paschou

Currently, there is no available translation of that book in English.

Όταν είσαι στις καλές σου...

Όταν είσαι στις καλές σου, να μην αφήνεις τις στιγμές να χάνονται ανεκμετάλλευτες. Τότε να προσεύχεσαι να μη σ'αφήνει ο Θεός όταν θα πολεμείσαι τις δύσκολες ώρες του πειρασμού...

Η προσευχή σώζει. Η προσευχή η γνήσια, η αληθινή. Η προσευχή που βγαίνει απ'τα βάθη της καρδιάς.

When you are in a good mood...

When you are in a good mood, don't let the moments pass unexploited. In those moments, pray to God not let you alone when you will be fought in the difficult times of the temptation...

Prayer saves. The prayer that is true, genuine. The prayer that comes out from the bottom of your heart.

Ο άντρας και η πεταλούδα

Ένας άνδρας κάποτε βρήκε το κουκούλι μιας πεταλούδας. Μια μέρα εμφανίστηκε ένα μικρό άνοιγμα. Κάθισε και παρακολουθούσε την πεταλούδα για αρκετές ώρες, καθώς εκείνη προσπαθούσε να περάσει το σώμα της μέσα από το μικρό άνοιγμα. Ύστερα, η πεταλούδα  σταμάτησε. Ήταν φανερό πως δεν μπορούσε να προχωρήσει άλλο.

Έτσι ο άνδρας αποφάσισε να βοηθήσει την πεταλούδα. Πήρε ένα ψαλίδι και έκοψε τα κομμάτια από το κουκούλι. Η πεταλούδα βγήκε εύκολα, αλλά είχε πρησμένο σώμα και καχεκτικά φτερά. Ο άνδρας συνέχισε να την παρακολουθεί, περιμένοντας ότι όπου να 'ναι τα φτερά της θα μεγαλώσουν και θα απλωθούν αρκετά για να στηρίξουν το σώμα. Τίποτα δεν έγινε. Στην πραγματικότητα, η πεταλούδα πέρασε την υπόλοιπη ζωή της μπουσουλώντας εδώ κι εκεί δίχως ποτέ της να μπορέσει να πετάξει. 

Εκείνο που δεν κατάλαβε ο άνδρας μέσα στην καλοσύνη και τη βιασύνη του ήταν αυτό:

Το κουκούλι που αντιστεκόταν και η προσπάθεια που χρειαζόταν από την πεταλούδα να περάσει μέσα από το άνοιγμα ήταν ο μόνος τρόπος να πιέσει το υγρό από το σώμα μέσα στα φτερά, ώστε αυτά να είναι έτοιμα για να πετάξουν όταν θα το κατάφερνε αυτό.

Μερικές φορές οι προσπάθειες είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε στη ζωή μας. Περνώντας μέσα από τη ζωή δίχως εμπόδια να μας ταλαιπωρούν δεν θα ήμασταν τόσο δυνατοί όσο θα έπρεπε και δεν θα πετούσαμε ποτέ.

αλιεύτηκε και διασκευάστηκε από εδώ: http://dromeas-zois.blogspot.com/

The man and the butterfly

Once, a man found the cocoon of a butterfly. One day a tiny opening showed up. He sat down and watched the butterfly for hours as it tried to come through this tiny opening. Later on, the butterfly stopped. It was obvious that the butterfly couldn't come through it... Then, the man decided to help the butterfly. He took a pair of scissors and released the butterfly by cutting the cocoon. The butterfly came out easily but its body was swollen and its wings were peaky. The man kept watching the butterfly hoping that its wings would grow quickly to sustain its body. That never happened. In fact, the butterfly never flew. It spent the rest of its life crawling around.
What the man could not understand was that the cocoon and the effort by the butterfly to come through the tiny opening was the only way to squeeze the liquid from the body to the wings, so that they would be ready to fly when it would come through the opening at last.

Sometimes, the great efforts are exactly what we need in our life. Living our lives without obstacles troubling us we would never get as strong as we need to be and so we would never fly.  

Συμβουλές προσευχής

Η προσευχή δεν λέγεται για να την ακούσει ο Θεός και να πει "τι ωραία που τα είπατε". (...) Όταν λες μια προσευχή, μη βιάζεσαι. Αλλά ούτε και μελιστάλαχτα. Ούτε απ'τη μια πλευρά ούτε απ'την άλλη! (...) Να προσεύχεσαι και να ακούς τι λες! Να νιώθεις. Να μπαίνεις στο νόημα. Η προσευχή λέγεται για να μας αγγίξει, να μας επηρεάσει. Να μας μεταμορφώσει. Να μας αλλοιώσει και να ανοίξει η ψυχή μας στη Χάρη του Θεού και να'ρθει μέσα μας. 

απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου (www.atheataperasmata.com)

Prayer advice

We don't say prayers for God to hear us and say to us how nice we did it. (...)When you say a prayer, don't you rush it. But not be pompous on the other hand. Pray and listen to what you are saying. Feel what you are saying. Prayers are supposed to influence our heart. To transform us. To change us and open our souls to the Grace of God...

father Andreas Konanos

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Έκτακτη ανακοίνωση

Ας κάνουμε όλοι ειδικά σήμερα το βράδυ μια καρδιακή προσευχή για την πρεσβυτέρα Αγγελική που είναι πολύ σοβαρά άρρωστη. Ας ενώσουμε τις προσευχές μας παρακαλώντας τον Κύριο υπέρ υγείας και ίασής της.

Αφιερωμένο στην Ελλάδα μας

Για την Ελλάδα μας που τόσο υποφέρει...
Έλληνες, ψηλά το κεφάλι!


υγ: Το βίντεο αυτό ΔΕΝ αποτελεί προσπάθεια διαφήμισης.

Θεός και κακό

- Θα σας αποδείξω: αν υπάρχει Θεός, είναι κακός. Ο Θεός δημιούργησε όλα όσα υπάρχουν. Αν ο Θεός δημιούργησε τα πάντα, δημιούργησε και το κακό, που σημαίνει, ότι ο Θεός είναι το κακό.

- Συγγνώμη, δάσκαλε. Το κρύο υπάρχει;

- Τι είδους ερώτηση είναι αυτή; Και βέβαια υπάρχει. Έχετε κρυώσει ποτέ;

- Στην ουσία, το κρύο δεν υπάρχει. Σύμφωνα με το νόμο της φυσικής, αυτό, που εμείς θεωρούμε ως κρύο, ουσιαστικά είναι απουσία της θερμότητας. Δάσκαλε, υπάρχει το σκοτάδι;

- Και βέβαια υπάρχει.

- Κάνετε λάθος, κύριε. Ούτε το σκοτάδι υπάρχει. Το σκοτάδι στην πραγματικότητα είναι απουσία του φωτός. Εμείς μπορούμε να ερευνήσουμε το φως, όχι το σκοτάδι. Το κακό δεν υπάρχει. Είναι ακριβώς το ίδιο όπως και το σκοτάδι και το κρύο. Ο Θεός δεν δημιούργησε το κακό. Το κακό είναι αποτέλεσμα όταν ο άνθρωπος δεν έχει την αγάπη του Θεού στην καρδιά του.

(αλιεύτηκε από www.agiazoni.gr και www.istologio.org)

God and evil

- I'll prove it to you: If there's God, he's evil. God created everything. If God created everything, he also created evil which means God is evil. 

- I'm sorry professor. Does cold exist? 

- What kind of question is this? Of course it exists. 

- Cold doesn't really exist. According to the principles of Physics what we refer to as cold is the absence of heat. Does darkness exist, teacher?

- Of course it exists. 

- You're wrong professor. Neither darkness exists. In fact, darkness is the absence of light. We can search the light but not the darkness. Evil doesn't exist. It's exactly the same as darkness and cold. God didn't create evil. Evil exists when a person doesn't have the love of God inside his heart. 

Πόσο εύκολα συγχωρεί ο Θεός

...Πόσο εύκολα συγχωρεί ο Θεός! Αρκεί ο άνθρωπος να του ανοίξει και να επιστρέψει δια της μετανοίας στο Θεό. Ο Θεός δε θέλει από τον άνθρωπο ανταμοιβή και αντίκρυσμα, για ό,τι του έχει χαρίσει αιώνια. Εκατομμύρια να είναι τα αμαρτήματά του, δισεκατομμύρια να είναι, για τον Θεό είναι μηδέν. Τι είναι μία χούφτα άμμος μέσα στον ωκεανό; Ένα μικρόβιο μέσα στο ωκεανό είναι τα αμαρτήματα όλης της ανθρωπότητας. Δεν υπάρχει αμάρτημα που να νικά την ευσπλαγχνία του Θεού. Επομένως τα αμαρτήματα ενός ανθρώπου είναι μηδέν. Όταν επιστρέψει το παιδί δια της μετανοίας στην αγκαλιά του Πατέρα, όλα έληξαν μπροστά στην ευσπλαγχνία του Θεού.

γέροντας Εφραίμ Φιλοθεϊτης, Arizona Αμερικής

The God forgives easily

How easily does the God forgive! This will happen by just opening to Him the door of your soul. The God is not expecting  any reward for what is giving to people. Even if your sins are millions or billions, for the God counts zero. What does a small quantity of sand in the ocean worth? All the sins of the world is just a virus in the ocean. There is no sin that wins the mercy of the God. So the sins of the man are zero. When the child returns to the hug of the Lord, everything terminates in front of his mercy. 

Monk Efraim, Filotheitis, Arizona 

Στ'αναπάντητα ερωτήματα της ζωής

Πόσες φορές έχω μείνει με το παράπονο... Πόσες φορές ένιωσα τον κόσμο να χάνεται κάτω απ'τα πόδια μου... Πόσες φορές έμεινα με ερωτήματα μετέωρα, με πληγές στην ψυχή μου. Ποιος θα μου λύσει τα προβλήματά μου; Ποιος θα με βοηθήσει όταν καμιά ανθρώπινη λύση δεν υπάρχει πουθενά;

Και συ, φίλε/η μου, σίγουρα έχεις βρεθεί σε ανάλογες καταστάσεις. Εκεί που ανθρωπίνως δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο. Που νιώθεις την έσχατη εγκατάλειψη...

Εκεί κρύβεται, φίλοι μου καλοί, ο Θεός. Στ'αναπάντητα ερωτήματα της ζωής μας ο Θεός υφαίνει το πέπλο της σωτηρίας μας. Κι εμείς; Όταν, οι θλίψεις μάς γονατίσουν, τότε με λυγισμένα τα γόνατα και έμπονη προσευχή, ας πούμε:

" Εσύ, Χριστέ μου, με ξέρεις. Ξέρεις πόσο αμαρτωλός είμαι. Ξέρεις,όμως, και πόσες δυσκολίες περνώ. Δώσε μου λίγη υπομονή. Χάρισέ μου τη δύναμη να συνεχίζω. Να αντέχω. Να μη χαθώ. Αλλά ό,τι και να θέλω εγώ, Θεέ μου, ας γίνει το δικό σου θέλημα. Γιατί εσύ ξέρεις τι είναι το καλύτερο για μένα"...

αφιερωμένο με πόνο ψυχής σε όσους ταλαιπωρούνται. Κουράγιο αδέρφια μου!

For the unanswered questions of life

How many times I was left with a complaint ... How many times I felt the earth moving under my feet ... How many times I stayed with unanswered questions, with wounds in my soul. Who will solve my problems? Who will help me, when no human solution exists anywhere?

And you, my friend, you have definitely been in similar situations; where you cannot humanly do anything else; when you feel the ultimate abandonment... There, my good friends, God is hiding. Through the unanswered questions of our lives God weaves the veil of our salvation. What about us? When grieves will kneel us down, then driven upon our knees, with laborious prayer, let's say: "You, my Lord, you know who I am. You know how sinful I am. You know, though, from how many difficulties I pass through. Fill me with patience. Grant me the strength to keep going; to endure; not to get lost. However, my Lord, whatever I want, let it be your own will. Because you know what is the best for me "...

Dedicated, from my heart, to those who suffer. Have courage my brothers.

Ακόμα και αν βαριέσαι

Να βάζουμε στην ζωή μας την προσευχή. Πιο ήρεμα, πιο έντονα, πιο προσεκτικά. Και να παρακαλούμε το Θεό να ακούει την προσευχή μας, να ικανοποιεί τα αιτήματά μας, να γαληνεύει την καρδιά μας και να κυλάει η ζωή μας έτσι όμορφα....

....Εύχομαι να προσεύχεσαι για τα προβλήματά σου και τυπικά έστω. Αν κάτι λες, να το λες. Γιατί μου'πε κάποιος: "Άμα βαριέμαι την προσευχή, να την κάνω"; Ναι! Και αν βαριέσαι, να τη λες! "Τυπικά"; Δεν είναι τυπικά. Αφού η ψυχή σου κατά βάθος διψά. Απλώς την ώρα εκείνη είσαι λίγο κουρασμένος ή βαριέσαι ή έχεις κάνει πολλές δουλειές και είσαι εξαντλημένη... Δεν πειράζει... Πριν κοιμηθείς, πες δυο λόγια προσευχής... 

απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου (www.atheataperasmata.com)

ΥΓ: Σχετικά με την προσευχή, δείτε και εδώ: http://aoratigonia.blogspot.com/2011/05/blog-post_27.html
και εδώ: http://aoratigonia.blogspot.com/2011/07/blog-post_08.html

Even if you're bored

Let's fill our lives with prayers. More calmly, more intensely, more carefully. Let's pray to God to listen to our prayers, to response to our requests, to fill our hearts with peace and and in this way our lives will flow such beautifully.... I hope that you pray even perfunctorily. If you want to say something, say it. Someone told me: "If I don't feel like praying, should I pray"? Yes! Even if you 're bored, pray! "Perfunctorily"? It's not perfunctory. Because deep down your soul feels thirsty. It's just that this specific time you 're tired or bored or you have done many other things and you're exhausted.... It's OK. Don't worry... Before you go to sleep, say a few words to God...

From father Andreas Konanos' radio broadcast (www.atheataperasmata.com)

Ελεημοσύνη (κατά το γέροντα Παΐσιο)

- Γέροντα υπάρχουν χριστιανοί που έχουν 4-5 σπίτια, και άλλοι άνθρωποι δεν έχουν που να μείνουν...επιτρέπεται αυτό; Δεν είναι αυτό αμαρτία; Πόσα υλικά αγαθά επιτρέπεται να κατέχουμε;

 - Γνωρίζω εκεί στην Αθήνα έναν άνθρωπο μεροκαματιάρη, πολύ φτωχό. Είχε και 8 παιδάκια. Ζούσαν όλοι μαζί σε ένα δωμάτιο...παράγκα δηλαδή... "Καλά βρε χωράτε εκεί μέσα όλοι;", τον ρωτάω. -"Όταν είμαστε όρθιοι γέροντα χωράμε, το πρόβλημα είναι όταν ξαπλώνουμε...δεν χωράμε όλοι μαζί, γι' αυτό πότε ξαπλώνει ο ένας πότε ο άλλος".

   Γύριζε ο καημένος από δω και από κει, για να φτιάξει καμιά χαλασμένη σόμπα...να βρει μεροκάματο... προσπαθούσε να ζήσει την οικογένεια. Ενώ βρισκόταν σ' αυτήν την κατάσταση, ξέρεις τι τον απασχολούσε; Βουρκωμένος μου λέει: "Στεναχωριέμαι, γέροντα, γιατί δεν κάνω και καμία ελεημοσύνη...η γυναίκα μου ξενοπλένει και βρίσκει ευκαιρίες...καμιά γριούλα, κλπ. που δεν έχουν και τους πλένει κανένα ρούχο τζάμπα... αυτή κάνει ελεημοσύνες ενώ εγώ τίποτε...".

   Είδες... αυτός στεναχωριόταν που δεν έχει να κάνει ελεημοσύνη ενώ άλλοι που έχουν...ούτε τους περνάει από το μυαλό...

(από το βιβλίο "Ο πατήρ Παΐσιος μου είπε...", Αθανάσιος Ρακοβαλής)

We are sorry but we could not provide a translation in English of the current post due to lack of time.

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Έκτακτη ανακοίνωση

Σαν αόρατη γωνιά επιλέξαμε να πραγματευόμαστε συγκεκριμένου είδους θέματα. Όμως, δεν μπορούμε να μην αφουγκραστούμε τις δύσκολες μέρες που διανύει η πατρίδα μας. Ως εκ τούτου, ας παρακινήσουμε τους γύρω μας σε προσευχή.

Απόψε το βράδυ ας προσευχηθούμε για τη χώρα μας με όση θέρμη έχουμε.

Συνέντευξη με τον π.Φιλόθεο Φάρο

Να ξέρεις τι λες

...(στην προσευχή σου) να ξέρεις τι λες. Γιατί, αν ξέρεις τι λες, δε θα'σαι όπως χτες.Γιατί, αν ξέρεις τι λες, θ'αλλάξει η ζωή σου και θα'σαι πολύ πιο χαρούμενος. Θα'σαι πολύ πιο ειρηνικός. Πολύ πιο αναπαυμένη θα'ναι η ψυχή σου, πολύ πιο ξεκούραστος ο ύπνος σου και γαλήνη θα νιώθεις στην καρδιά σου...

απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου (www.atheataperasmata.com)

Ο μοναχός και ο ζητιάνος

Μια φορά κάποιος μοναχός πήγε στην πόλη να πουλήσει το εργόχειρό του. Εκεί είδε έναν φτωχό που ήταν γυμνός και, επειδή τον σπλαχνίστηκε, του χάρισε το επανωφόρι του. Ο φτωχός όμως πήγε και το πούλησε. Όταν το έμαθε αυτό ο Γέροντας, λυπήθηκε και μετάνιωσε που του έδωσε το ένδυμα.

Εκείνη τη νύχτα παρουσιάστηκε στον Γέροντα -σε όνειρο- ο Χριστός, φορώντας το επανωφόρι. Του λέει:

«Μη λυπάσαι. Nα!  Φορώ αυτό που μου έχεις δώσει».

ΥΓ: Πόσο επίκαιρη... Ας κάνουμε όσο μπορούμε κι εμείς εφαρμογή της αγάπης... Απλά, αυθόρμητα, καρδιακά. Ειδικά αυτές τις δύσκολες μέρες που ζούμε...

The monk and the beggar

One day, a monk went down to the city to sell his needlework. He saw there a poor man who was naked and he decided to give him his coat out of compassion. But after a while, the poor man went and sold the coat. When the monk heard that, he felt disappointment and regretted for having given his coat to that man.
That night, Jesus appeared in a dream to the monk, wearing the coat. He says to him:
"Don't worry. Here! I am wearing the coat you gave to Me".


P.S.: So well-timed... Let's try to show our love in practice as much as we can... Simply, spontaneously, with the heart. Especially in these difficult times we live...

Να ψάχνεις με την καρδιά...

…Έκανε καλό στην καρδιά, σαν δώρο. Όταν ήμουν μικρός, το φως του χριστουγεννιάτικου δέντρου, η μουσική της λειτουργίας τα μεσάνυχτα, τα τρυφερά χαμόγελα έκαναν να ακτινοβολεί με τον ίδιο τρόπο το χριστουγεννιάτικο δώρο που έπαιρνα.

- Οι άνθρωποι στον τόπο σου, είπε ο μικρός πρίγκιπας, καλλιεργούν πέντε χιλιάδες τριαντάφυλλα στον ίδιο κήπο και δεν βρίσκουν εκεί αυτό που γυρεύουν…

- Δεν το βρίσκουν, του απάντησα.

- Και όμως αυτό που ψάχνουν θα μπορούσαν να το βρουν σ’ένα μονάχα τριαντάφυλλο ή σε λίγο νερό…

- Φυσικά, απάντησα

Και ο μικρός πρίγκιπας πρόσθεσε:

- Όμως τα μάτια είναι τυφλά. Πρέπει να ψάχνεις με την καρδιά…

(απόσπασμα απ'τον "Μικρό πρίγκιπα" του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ)

One must look with the heart...

It was good for the heart, like a present. When I was a little boy, the lights of the Christmas tree, the music of the Midnight Mass, the tenderness of smiling faces, used to make up, so, the radiance of the gifts I received.

"The men where you live," said the little prince, "raise five thousand roses in the same garden--and they do not find in it what they are looking for."

"They do not find it," I replied.

"And yet what they are looking for could be found in one single rose, or in a little water."

"Yes, that is true," I said.

And the little prince added:

"But the eyes are blind. One must look with the heart . . ."

(excerpt from "The Little Prince" by Antoine de Saint-Exupéry)

Μια μυστική στιγμή

Έξω μια γλυκιά ησυχία. Ο ήλιος να ετοιμάζεται για το κατηφορικό ταξίδι του σκορπίζοντας μοναδικά χρώματα. Κι οι τελευταίες αχτίδες του να χαϊδεύουν γεμάτες ζεστασιά την ανθισμένη γη. Αν μπορούσες κι εσύ ν' αφουγκραστείς, θα άκουγες τους κρυμμένους τραγουδιστές του δάσους να γεμίζουν όμορφες νότες την ησυχία του ευλογημένου τόπου.

Καταμεσής του δάσους, μια μικρή καλύβα. Τίποτα το ιδιαίτερο. Χτισμένη από χέρια αγιασμένα, μέρες χιλιάδες πριν έρθω κι εγώ προσκυνητής. Το ξύλινο ρούχο της είχε πάνω του εμφανή τα σημάδια του χρόνου. Πόσες ψυχές πέρασαν απ'το καλυβάκι αυτό... Πόσοι στεναγμοί της καρδιάς, αλάλητοι. Πόσες προσευχές απογειώθηκαν απ'το μικρό χωραφάκι του Παραδείσου.

Να'μαι κι εγώ. Μέσα στο καλυβάκι. Και μέσα σ'αυτό θρονιασμένη μια μικρή εκκλησούλα. Τόσο μικρή που δεν χωράει πάνω από πέντε ψυχές. Μα και τόσο ευρύχωρη... Με ανοιχτή την αγκαλιά. Σαν πρόσκληση τ'ουρανού. Εκεί στον εσπερινό... Ν'ακούς και να γεμίζει όλο σου το είναι απ'τα λόγια του γέροντα μοναχού που διαβάζει τους ψαλμούς. 

Όχι κάτι το ιδιαίτερο εξωτερικά. Μα μέσα σου, τα σωθικά σου με απληστία να ρουφάνε αυτό το ανεκλάλητο μυστήριο. Ν'ακούς έξω τα πουλιά να κελαηδούν και μέσα να ζεις την ακολουθία. Κλείνεις τα μάτια σου. Σκύβεις το κεφάλι. Μακρυά από τους θορύβους της μεγαλούπολης. Χωρίς τις σειρήνες της καθημερινότητας. Είσαι εσύ και ο Θεός. Εσύ και η καρδιά σου που γλυκαίνεται. Που -χωρίς να ξεχωρίζεις το γιατί- νιώθεις μέσα σου συναισθήματα πρωτόγνωρα. Τα ερωτήματα υποχωρούν. Οι ανάσες του κόσμου δε σ'αγγίζουν πια. Μια ευωδία γλυκιά. Μετάνοια... Δάκρυα... Η απαρχή μιας αρχής. Όλα είναι Θεός. Όλα είναι Αγάπη. Εδώ. Εδώ στο μικρό καλυβάκι, στην μέση του κατάφυτου λόφου. Εδώ στο περιβόλι της Παναγιάς...

A secret moment

Outside, a sweet calmness reins. The sun, getting ready for his downhill journey and strewing unique colors everywhere around. His last rays caressing warmly the flowering earth. If you could listen closely, you'd listen to the hidden singers of the forest filling with beautiful notes the calmness of this blessed land.
In the thick of the forest, a small hut. Nothing special. Built by holy hands, dozens of years before me coming here as a pilgrim. The wooden clothing of the hut had evidently the scars of time upon it. How many souls have passed from this hut... How many silent sighs from the heart. How many prayers took off this small patch of heaven.
So, here I am at last! Inside the hut. With a tiny chapel settled down inside it. So tiny that five people could barely fit in it. But also so spacious... With open arms. Just like an invitation from heaven. Right there at the vesper. You just listen and your heart feels complete and happy by the holy words the old monk is reading.
Not anything particular outwardly. But inside you... You can't stop your heart from feeling the holy joy emanating from this speechless mystery. Outside the birds are singing and inside you're attending the holy vesper. You live the moment intensely. You close your eyes. You stoop your head. Far away from all the noises of the large city. Without the sirens of everyday life. You are alone. You and God. You and your heart that gets more and more sweetened... That -without understanding the "why"- you feel as you never felt before. The questions fade out. The outside world's breathings don't touch you anymore. A sweet scent. Repentance... Tears... The birth of a new beginning. Everything is God. Everything is Love. Here. Here, in this small hut in the thick of the verdurous forest. Here, in the "garden of Virgin Mary". Ιn mount Athos....

Τα δύο σπίτια

Όποιος ακούει αυτά τα λόγια μου και τα τηρεί, αυτόν τον παρομοιάζω μ'έναν συνετό άνθρωπο που έχτισε το σπίτι του πάνω στο βράχο. Έτσι, όταν ήρθε η βροχή και πλημμύρισαν τα ποτάμια και φύσηξαν οι άνεμοι και έπεσαν ορμητικά πάνω σ'εκείνο το σπίτι, δεν γκρεμίστηκε γιατί είχε θεμελιωθεί πάνω στο βράχο. Κι όποιος ακούει αυτά τα λόγια μου, μα δεν τα τηρεί στην πράξη, μοιάζει μ'έναν άμυαλο άνθρωπο που έχτισε το σπίτι του πάνω στην άμμο. Έτσι, όταν ήρθε η βροχή και πλημμύρισαν τα ποτάμια και φύσηξαν οι άνεμοι και έπεσαν πάνω σ'εκείνο το σπίτι, αυτό γκρεμίστηκε. Κι η πτώση του έγινε με πάταγο μεγάλο.

Παραβολή απ'το ευαγγέλιο (Ματθ. 7, 24-27)

Building on a Solid Foundation

“Anyone who listens to my teaching and follows it is wise, like a person who builds a house on solid rock. Though the rain comes in torrents and the floodwaters rise and the winds beat against that house, it won’t collapse because it is built on bedrock. But anyone who hears my teaching and doesn’t obey it is foolish, like a person who builds a house on sand. When the rains and floods come and the winds beat against that house, it will collapse with a mighty crash.”

 Matthew 7:24-27

Απ'το γεροντικό

Δύο γέροντες ζούσαν ως μοναχοί πολλά χρόνια μαζί και ποτέ τους δεν μάλωσαν. Κάποια μέρα είπε ο ένας στον άλλον:

«Ας φιλονικήσουμε κι εμείς μια φορά όπως όλοι οι άνθρωποι».

Ο άλλος αποκρίθηκε:

«Δεν ξέρω πώς γίνεται η φιλονικία».

Και του λέει ο αδελφός:

«Να, θα βάλω στη μέση ένα τούβλο. Εγώ θα λέω ότι είναι δικό μου κι εσύ να λές, όχι, δικό μου είναι, και από δω γίνεται η αρχή».Έβαλαν πράγματι στη μέση ένα τούβλο. Λέει ο ένας:

«Αυτό είναι δικό μου».Ο άλλος είπε: «Όχι, είναι δικό μου». Είπε ο πρώτος:

«Έ, αν είναι δικό σου, πάρ΄το». Και σταμάτησαν το διάλογό τους χωρίς να βρουν αιτία για φιλονικία...

Επιλογή, διασκευή και αλίευση από εδώ: http://imverias.blogspot.com/2011/10/blog-post_15.html

A story from Gerontikon

Two elder people living as monks for many years, had never quarreled about anything. One day, one says to another: "Let's argue, at least once, about something like people use to do". The other said: "I don't know how to do that". The first monk says: "Look, I'll put this brick right here in the middle. I'll say it's mine and you'll say that it's yours and that's how we'll start arguing". So, they put a brick in front of them. Then, the first monk says: "This brick is mine". The other monk says: "No, it's not yours. It's mine". Then, the first monk says: "Well, if it's yours, take it". And then they instantly stopped arguing without finding any reason to quarrel any more...

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Αφιέρωμα στο γέροντα Παΐσιο

Η τρέλα της πίστης μας

Διάβασα πρόσφατα μια προσευχή του παπα-Τύχωνα του Ρώσου αγιορείτη αγίου γέροντα... " Άγιε Γολγοθά, θείε Γολγοθά, πες μου πόσες χιλιάδες, εκατομμύρια αμαρτωλούς ανθρώπους καθάρισες και έστειλες και γιόμισες τον γλυκό Παράδεισο"...

Αυτή είναι η τρέλα της πίστης μας. Μια ανηφόρα συνεχής, μια ανάβαση κοπιαστική. Που όμως σε κάνει τόσο μα τόσο χαρούμενο! Η παρουσία του Χριστού τ'ανατρέπει όλα! Κι εκεί που έβλεπες μόνο δυσκολίες, τώρα νιώθεις απίστευτη δύναμη και χάρη θεϊκή. Κι εκεί που νόμιζες ότι τα βάσανα σε λύγισαν, τότε ανοίγει εμπρός σου ένα γλυκό μονοπάτι παρηγοριάς....

Αυτή είναι η πίστη μας. Μια τρέλα που σε ανεβάζει στον ουρανό. Μια τρέλα που σε καθαρίζει μέσα στον κόσμο αυτό τον ψεύτικο και σε ετοιμάζει να συναντήσεις τον Χριστό και να ζήσεις μαζί του για πάντα!

The madness of our faith

I recently read a prayer of father Tikhon, the Russian Athonite blessed elder... "Holy Calvary, divine Calvary, tell me how many thousands, millions of sinful people you purged and sent them and filled with them the sweet Paradise" ...

This is the madness of our faith. A continuous uphill, a laborious ascent, which nevertheless makes you just so joyful!  The presence of Jesus overturns everything! And while you saw only difficulties, now you can feel an unbelievable power and divine grace. And while you thought that the sufferings wore you down, then a sweet path of consolation opens widely in front of you....
This is our faith. A madness that sends you up high in the sky. A madness that purifies you in this delusive world and prepares you to meet Jesus and live with Him forever!

Μαζί πονάμε, μαζί κλαίμε, μαζί χαμογελάμε.

Μου είπες ότι ζεις ένα δράμα. Ότι η ζωή σου βαδίζει απ'το κακό στο χειρότερο. Ότι δεν έφταναν οι οικονομικές δυσκολίες και τα προβλήματα στη δουλειά, απέκτησες και άλλο σταυρό! Η υγεία σου που μαραίνεται σα φύλλο του φθινοπώρου...

"Και πώς ν'αντέξω; Πες μου πώς... Άνθρωπος είμαι.Με πιάνει το παράπονο... Αλλιώς τα περίμενα τα πράγματα και αλλιώς γίνονται". Αυτά μου είπες...

Και σε συμπόνεσα. Γιατί το έχω νιώσει και γω. Γιατί το'χω ανάγκη και γω. Είναι πολύ δύσκολο. Αλλά ξέρεις κάτι; Ένας άγιος άνθρωπος μου είπε ότι όσο μεγαλύτερες γίνονται οι δυσκολίες τόσο πιο πολύ μάς προσέχει ο Θεός. Τόσο μεγαλώνουν οι ευεργεσίες του. 

Γι'αυτό, χαμογέλα καλέ μου άνθρωπε! Χαρμολύπη η ζωή μας... Κάνε τον πόνο σου δάκρυ προσευχής. Και θα δεις... Θα δεις που όλα θα πάνε καλά. Στο λέω, γιατί δεν είναι δυνατόν να μην πάνε καλά! Ξέρει ο Θεός τι κάνει. Μας δίνει σταυρό προσωπικό. Μέχρι εκεί που αντέχουμε. Τ'ακούς; Μέχρι εκεί. Όχι παραπάνω...

Και μην ξεχνάς πως δεν είσαι μόνος. Είμαστε όλοι μαζί. Μαζί πονάμε, μαζί κλαίμε, μαζί σφουγγίζουμε τα δάκρυα. Μαζί χαμογελάμε! Μια προσευχή βγαίνει απ'όλους μας μαζί και τρέχει προς το Θεό! Ανεβαίνει με ελπίδα και φόρα στο θρόνο του!

Υπομονή και μην τα παρατάς! Κάποτε θα γυρίσει η σελίδα. Κάποτε όλα θ'αλλάξουν. Εσύ μείνε σταθερός...

We feel the pain together, we cry together, we smile together

You told me your life is a drama. That your life is going from bad to worse day by day. You told me you were not only facing economical problems and job problems, but you have a bigger issue: your health is fading like the autumn leaves. "And how am I supposed to sustain all these? Tell me how.. I'm a human being. I am tempted to start complaining about all these. Things didn't turn out the way I hoped". That's what you told me... And I sympathized you. Because I've felt that way too. Because I need to feel that way myself as well. It's extremely difficult. But, you know what? A saint man once told me that the bigger the problems, the more God watches us over. Therefore, smile my friend! Our life is both joy and sadness. Turn your tears into prayers. And you'll see. You 'll see that everything is going to be alright. I 'm saying so, because it can't be anything else than this. Because God knows what He is doing. He gives us a personal "cross".  Not bigger than the one we can stand. He knows our limits. Try to understand this, my friend.
And don't forget that you 're not alone. We're all together on this. We feel the pain together, we cry together, we wipe the tears together. We smile together! A prayer comes out from all of us and runs  towards God with a great momentum and hope to His throne. So, be patient and never give up! Some day the page will turn. Some day everything will change. Just hold on...

PS: Sorry for the poor translation...

Τα καρφιά στο πεζοδρόμιο...

Ήταν μια φορά ένας νεαρός, ο οποίος συμπεριφερόταν μερικές φορές βίαια.

Ο πατέρας του, του έδωσε ένα σακουλάκι με καρφιά και του είπε να καρφώνει ένα καρφί στο πεζοδρόμιο μπροστά από τον κήπο κάθε φορά που θα έχανε την υπομονή του και θα μάλωνε με κάποιον. Την πρώτη μέρα έφτασε στο σημείο να καρφώσει 37 καρφιά στο πεζοδρόμιο. Κατά τις εβδομάδες που ακολούθησαν έμαθε να ελέγχει τον εαυτό του και ο αριθμός των καρφιών που κάρφωνε στο πεζοδρόμιο λιγόστευε συνεχώς μέρα με τη μέρα: είχε ανακαλύψει ότι ήταν πιο εύκολο να συγκρατείται από το να καρφώνει καρφιά.

Τελικά, έφτασε η μέρα κατά την οποία ο νεαρός δεν έβαλε ούτε ένα καρφί στο πεζοδρόμιο. Τότε πήγε στον πατέρα του και του είπε ότι εκείνη την ημέρα δεν χρειάστηκε να βάλει ούτε ένα καρφί.

Τότε ο πατέρας του, του είπε να βγάζει ένα καρφί για κάθε μέρα που θα περνούσε χωρίς να χάσει την υπομονή του.

Οι μέρες πέρασαν και ο νεαρός τελικά μπόρεσε να πει στον πατέρα του ότι είχε βγάλει όλα τα καρφιά απ το πεζοδρόμιο.

Ο πατέρας τότε, οδήγησε τον υιό του στο πεζοδρόμιο μπροστά από τον κήπο και του είπε:

- «Παιδί μου, συμπεριφέρθηκες καλά, αλλά κοίτα πόσες τρύπες έχει το πεζοδρόμιο. Αυτό δεν θα είναι πια όπως πριν. Όταν μαλώνεις με κάποιον και του λες κάτι προσβλητικό, του αφήνεις μια πληγή όπως αυτή. Μπορείς να μαχαιρώσεις έναν άνθρωπο και μετά να του βγάλεις το μαχαίρι, ωστόσο όμως θα του μείνει πάντα μια πληγή.»

«Λίγη σημασία έχει πόσες φορές θα ζητήσεις συγνώμη, η πληγή που γίνεται με τα λόγια κάνει τόση ζημιά όσο και μία πληγή στο σώμα σου. Γι'αυτό, πρόσεχε τα λόγια σου και σκέψου καλύτερα την επόμενη φορά που πρόκειτα να χάσεις την ψυχραιμία σου. »

αλιεύτηκε από εδώ: http://opougis.blogspot.com/2012/01/blog-post_5260.html

ΥΓ: Καλό μήνα!

The nails on the road

Once upon a time, there was a young man who behaved violently sometimes. His father gave him a bag full of nails and told him to insert a nail on the pavement every time he lost his temper and fought or argued with someone. The first day he reached 37 nails!  The following weeks, he learned to control himself and the number of the nails was reducing significantly day by day. Finally, the day he inserted no nail, had come. 

Ηe went right away to his father and told him that he used no nail that day. His father told him to pull out one nail for every day he managed not to lose his patience from now on. The days passed and the young man was again able to say to his father that all the nails had been pulled out. Then, the father led his son to the pavement in front of the garden and told him: "My son, you did well but look how many holes are on the pavement. This will never be as it was. When you fight with someone saying something bad and harmful for him, it is like you are leaving him with a wound like those holes. You can use a knife against your brother but even if you pull it out of his body the wound will always be there."It is of little significance how many times you will apologize for something bad you did, a wound  made with words makes as much damage as a real wound on the body. So, from now on, measure your words carefully before you say something bad and think more wisely next time you are about to lose your temper".