Του Ρεμπώ

Για να ζήσεις αληθινά κι ελεύθερα
πρέπει να γνωρίσεις πρώτα τον εαυτό σου,
να τον προκαλέσεις,
να εκτεθείς στον κίνδυνο,
να ξεπεράσεις τα όριά σου.
Λέξεις και σκέψεις δεν είν'αρκετές,
οι πράξεις μας πρέπει να δείχνουν ποιοι είμαστε.

Arthur Rimbaud

υγ1: Το πρωτοβρήκα στο πολύ όμορφο blog της φίλης Μαρίας εδώ
υγ2: Πληροφορίες για τον Rimbaud εδώ. 
υγ3: Θυμήθηκα αυτό.
υγ4: Καλημέρες!! Καλή δύναμη σ'όλους :)

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Η ανάγκη να γίνουν όλα ρυθμός

Είναι φράση του Η.Βενέζη. Και, νομίζω, συμπυκνώνει μέσα της μια μεγάλη πραγματικότητα που συχνά μας διαφεύγει: χρειαζόμαστε μια σταθερά, ένα λιμάνι αν θέλουμε να ανοίξουμε τα φτερά μας.

Για να πετάξει ένα πουλί πρέπει πρώτα να μεγαλώσει στη φωλιά, να δυναμώσει, να φάει. Να νιώσει αυτό το ρυθμό της σιγουριάς, της ασφάλειας. Αφού καταφέρει να σταθεί στα πόδια του, τότε είναι έτοιμο να δοκιμάσει τα φτερά του στο ατέλειωτο περιπετειώδες τ'ουρανού...

Καλημέρα, καλή δύναμη σ'ό,τι καλό κάνεις.

Βρες τη δικιά σου θέση σ'αυτό τον κόσμο

Υπάρχουν τόσες και τόσες αφορμές για να πέσεις σε κατάθλιψη. Να παρασυρθείς και να βυθιστείς ανήμπορος ν'αντιδράσεις. Τι να πρωτοπεί κανείς...

Όμως, υπάρχει και το καλό σ'αυτό το αρνητικό γαϊτανάκι. Υπάρχει αυτή η τεράστια δυναμική της αγάπης που ακόμα κάνει αυτή τη γη να γυρίζει. Μπορείς να τη δεις στο χαμόγελο των μικρών παιδιών, στη φύση που ανθίζει, στους μαύρους κόμπους των κομποσχοινιών, στην αναζωογονητική ανάσα της εξομολόγησης, σε μια τρυφερή αγκαλιά, σ'έναν λόγο ενθαρρυντικό.

Παντού μπορείς να βρεις αφορμές για να ελπίζεις. Μονάχα να βρεις το κατάλληλο μονοπάτι. Την κατάλληλη θέση. Τη δικιά σου προσωπική θέση σ'αυτό τον κόσμο. Κι από εκεί ν'αρχίσεις να ονειρεύεσαι. Γιατί τα όμορφα όνειρα μπορούν να διώξουν τα σύννεφα της μιζέριας. Και με τον καιρό να γίνουν πραγματικότητα.

Ευχή κι ελπίδα μου κι όνειρο.

Μη σταματήσεις να ονειρεύεσαι. Μην αφήσεις κανέναν να σου κλέψει αυτή την ανεπανάληπτη δυνατότητα. Για να παίρνεις δύναμη. Και να με παρακινείς κι εμένα. Να ελπίζουμε.
Όταν θα τη δεις αυτή την ανάρτηση μάλλον θα'χει ξημερώσει. Να εύχεσαι. Καλημέρα.

Το παράπονο (Οδ.Ελύτης)

Αναρωτιέμαι μερικές φορές:
Είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά, πως η ζωή μου είναι μία;
Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες,
πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;
Ν' αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα.
Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή
για να ζήσεις.
Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές.
Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές.
Να περιμένεις μεγάλες στιγμές.
Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.
Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.

Και να μη βλέπεις ,πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες
που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους.
Σ' εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται.
Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους.
Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία
πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια
δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς,
ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.
Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά.
Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα.
Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και
απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς.
Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.
Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου.
Κάθε μέρα αποτυγχάνω.
Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή.
Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους.
Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος
αδυσώπητος από πάνω τους.
Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.
Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ.
Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν.
Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα
χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη
φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.
Όσο κι αν κανείς προσέχει όσο κι αν το κυνηγά πάντα, πάντα θα 'ναι
αργά δεύτερη ζωή δεν έχει.

Οδυσσέας Ελύτης
Ανάρτηση χάρη σε σχόλιο της Sofi lazaridou. Σόφη, πολλά ευχαριστώ και πάλι!

υγ: Θυμήθηκα και το "εξαγοραζόμενοι τον καιρόν"... Μακάρι να νιώσουμε βαθιά μέσα μας το ότι, εδώ στη γη, άλλη ευκαιρία δεν υπάρχει! Όχι σαν μίζερη και αγχωτική υπαγόρευση, αλλά σαν δυναμική προτροπή για να ζήσουμε αληθινά, με αγάπη και στο έπακρο την κάθε μας ανάσα! Πάμε να ζήσουμε!! 

Σ'αυτήν αφιερωμένο

Στη μάνα όλων μας. Την πιο πονεμένη απ'όλους... Την πιο αγία απ'όλους. Την πιο φιλεύσπλαγχνη... Την πιο τιμημένη...
Φωτογραφία (βγαλμένη σαν από παραμύθι, θαύμασε την ατμόσφαιρα) από παλιά μου επίσκεψη. Στο το περιβόλι της.

Πίσω απ'την πόρτα του ναού

Ήταν ο άνθρωπος της παρέας. Πειράγματα, αισχρόλογα, αστεϊσμοί και άλλα πολλά ήταν στον ημερήσιο κατάλογο των κατορθωμάτων του. Τα χρόνια περνούσαν και ποτέ του δεν συνδέθηκε με κάποιους ανθρώπους…ποτέ του δεν εμπιστεύτηκε κανέναν. Όλοι τον θέλανε για την παρέα αλλά μέχρις εκεί. Αλλά και ο ίδιος κανέναν δεν έπαιρνε στα σοβαρά, κανέναν δεν αισθανόταν δικό του άνθρωπο, φίλο του, οικείο του.

Κάπου στα 30 του, γνώρισε μία κοπέλα. Την γνώρισε μέσα από μια τυχαία παρέα, διαμέσου γνωστών αγνώστων. Η κοπέλα αυτή είχε κάτι το διαφορετικό, κάτι το «περίεργο». Του κίνησε το ενδιαφέρον. Όταν τύχαινε στην παρέα να βρίσκεται και εκείνη (σπάνια), αυτός σταματούσε τις ανοησίες, σταματούσε τις αισχρότητες τις οποίες οι υπόλοιποι τον ωθούσαν να πράξει για χάριν της παρέας και του κεφιού.

Μετά από μερικούς μήνες πήρε το θάρρος και την ζήτησε να βγούνε έξω. Εκείνη δέχτηκε, προσφέροντάς του μία ευχάριστη έκπληξη. Δεν περίμενε να βγεί μαζί του ραντεβού...

Από το πρώτο ραντεβού κατάλαβε ότι είχε να κάνει με μία κοπέλα που πίστευε βαθιά στον Θεό. Απ΄την άλλη αυτός στο στόμα του έπιανε κάτι το "εκκλησιαστικό" μόνο για να το κοροϊδέψει και να το κατακρίνει.

Τα λόγια της κοπέλας είχαν μία γλυκύτητα. Μιλούσε και νόμιζες ότι σε μιλούσε μια μελωδία. Τα ραντεβού έφευγαν το ένα μετά το άλλο…η κοπέλα πάντα χαμογελαστή και πρόσχαρη, εκείνος ανήσυχος και προβληματισμένος. Του μιλούσε για τον Θεό, του μιλούσε για την ζωή μέσα στην Εκκλησία, του μιλούσε για την γνήσια και ανιδιοτελή αγάπη. Εκείνος αναπαυόταν μόνο στην σιγουριά των ματιών της.

Ποτέ δεν άγγιξε εκείνη την κοπέλα, μέχρις ότου στο τελευταίο τους ραντεβού του είπε: «Θα ήθελα να προσευχηθείς για εμένα…την άλλη εβδομάδα θα κάνω μία πολύ σοβαρή εγχείρηση στην καρδιά…». Τα λόγια της πάγωσαν το βλέμμα του. Ασυναίσθητα έπιασε τα χέρια της. Του ήταν αδιανόητο ότι μπορεί να την έχανε. «Ναι, θα προσευχηθώ….», είπε με τρεμάμενη φωνή.

Η κοπέλα σηκώθηκε τον ασπάσθηκε και έφυγε λέγοντας «Θα σε πάρω τηλέφωνο…». Εκείνος δεν είπε τίποτα.

Η ημέρα της εγχείρησης ήρθε.

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Renoir, Two sisters on the terrace.
Ένας απ'τους πιο αγαπημένους μου πίνακες! Ό,τι και να πω γι'αυτό το έργο είναι λίγο...

Σπάνιο ηχητικό με το γέρ.Πορφύριο

Ένα πολύ σπάνιο βίντεο με τον άγιο γέροντα Πορφύριο που περιγράφει με τη γλυκύτητα της φωνής του το πώς έγινε μοναχός. (Προσέξτε το πώς ρέει τόσο απαλά ο λόγος του χωρίς να κουράζει).
Καλή ακρόαση.
Την ευχή του να'χουμε...

Έκτακτη ανακοίνωση

Καλημέρα αδέρφια.
Τι να πω... Ο πόνος πολύς στους συνανθρώπους μας... Ελάτε πάλι να ενώσουμε τις προσευχές μας για έναν ακόμα Γιάννη. Βρίσκεται σε πολύ κρίσιμη κατάσταση (καρκίνος). Ευχηθείτε, αδέρφια. Και για τον Γιάννη και για τους δικούς του ανθρώπους. Όσοι μπορείτε δώστε και το όνομά του στην εκκλησία για μνημόνευση.
Ο Θεός να δώσει...

Ένα μοναδικό ταξίδι

Μη μου μιλάς για ψεύτικα πράγματα. Δε μ'ενδιαφέρουν. Άσε με ν'ανασαίνω τον αέρα τον ελεύθερο.

Εκείνο το γλυκό αεράκι που νιώθω κάθε φορά που τ'αεροπλάνο μου προσγειώνεται στις μεγάλες πόλεις και το τραίνο με αφήνει στους πολυσύχναστους σταθμούς.

Όσο και να μου μιλάς για τη γη, το βλέμμα μου είναι στραμμένο ψηλά. Στο απέραντο γαλάζιο τ'ουρανού. Στ'αναρίθμητα αστέρια που περιμένουν υπομονετικά να φωτίσουν τις νύχτες μου.

Ταξίδι είναι η ζωή μου. Ένα μοναδικό ταξίδι.

Γεμάτο περιπέτεια.

Έκτακτο

Μια αναγνώστρια μου έστειλε αυτό. Απλά το είδα καθυστερημένα. Πάντως, προλαβαίνετε όσοι θέλετε και μπορείτε! 

Σαν τον καιρό

Η ζωή μας είναι σαν τον καιρό: μια καταιγίδες, μια ξαστεριά.

Τι όμορφη νύχτα η σημερινή

Τι όμορφη νύχτα η σημερινή...

Παρατηρώ τ'αστέρια στον ουρανό. Αυτή την ασύγκριτη μυσταγωγία. Αυτούς τους αναρίθμητους πλανήτες που στα μάτια μου μοιάζουν σαν δεκάδες κεράκια που το φως τους τρεμοπαίζει.

Ίσως αυτές οι μικρές φωτεινές τελίτσες τ'ουρανού να'ναι τα μάτια των γλυκών ψυχών που ταξίδεψαν για τα μακρινά μονοπάτια τ'ουρανού... Και μας προσέχουν. Μας κρατούν συντροφιά. Μας δίνουν ελπίδα...

Δεκάδες ψυχές που πλέουν ευτυχισμένες ανάμεσα στους διάφανους γαλαξίες...

Και η ζωή μας εδώ στη γη συνεχίζεται. Με τα προβλήματά της, τις στεναχώριες και της χαρές της. Τον πόνο, την αγάπη,την υπομονή και τον ιδρώτα. Μέχρι κι εμείς ν'αφήσουμε τις έγνοιες μας και να ταξιδέψουμε γεμάτοι προσμονή για τα ουράνια, μυστικά μονοπάτια... Για την πραγματικά αληθινή ζωή. (Που με μεράκι ετοιμάστηκε από Εκείνον που τόσο ξεχνάμε).

Ταξίδι όμορφο μα και έμπονο. Χωρίς εξήγηση. Χωρίς λέξεις. Μυστικά κι αθόρυβα... Σαν τους χτύπους της καρδιάς όταν παραδίνεται στην ευχή.

Σε μπέρδεψα ίσως. Έχω πολλά στο μυαλό μου αυτή την περίοδο. Όταν το διαβάζεις, μάλλον θα'χει πια ξημερώσει. Ένα νέο παράθυρο στον κόσμο. Στην ουσία των πραγμάτων. Στην καρδιά. 

από αρκετά μακρυά. σε χαιρετώ. να εύχεσαι.

Έψαχνα στο κινητό μου

Έψαχνα στο κινητό μου προχτές να βρω ένα φίλο απ'τα παλιά. 

Είχαμε καιρό να μιλήσουμε. Καθώς έκανα αναζήτηση στις επαφές, έπεφτα πάνω σε ονόματα ανθρώπων που τους είχα συναντήσει μια-δυο φορές ή λόγω δουλειάς, αλλά στη συνέχεια χαθήκαμε.

Κι όσο προχωρούσα κατεβαίνοντας στη λίστα με τα ονόματα έβρισκα κι άλλους. Κι άλλους... Πολύ κόσμο...

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι κάπου βρίσκονται. Κάπου ζουν. Η ζωή τους έχει πάρει το δρόμο της.

Μ'όλους αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να μην ξανασυναντηθώ. Το μόνο σίγουρο είναι πως έχω τη δυνατότητα να τους θυμάμαι. Να τους συναντώ με το απίθανο εργαλείο της προσευχής που καταργεί τους χωροχρονικούς περιορισμούς. Να εύχομαι γι'αυτούς. Ζωντανή επικοινωνία...

Δεν είναι υπέροχο που έχουμε αυτή τη δυνατότητα;

Το φεγγάρι κι η θάλασσα

Με αόρατα νήματα κυβερνά
το φεγγάρι τη θάλασσα. Κατεβαίνει βαθιά,
τη δένει απ'τις ρίζες, της αλλάζει το χρώμα,
της ορίζει τα κύματα.
Η όψη σου είναι
ένα φεγγάρι. Έχω κι εγώ
μια θάλασσα μέσα μου. Ώρες-ώρες κυλά,
προχωρεί στ'αχανές, γαλαζώνεται ανήσυχη,
τρεμουλιάζει. Σα να'ναι ένα ατσάλινο
δίχτυ το φως σου που μέσα του η θάλασσα
μπλέκεται ολόκληρη.
Και πάλι της δίνεις
γαλήνη κι ανάπαυση. Πάνω της παίζουν
γλυκιές αποχρώσεις. Γιομίζει παιχνίδια.

Το φεγγάρι κι η θάλασσα. Τι παράξενο πρόσωπο
τούτος ο κόσμος. Όμοια πάνω μου ο δείχτης 
του χεριού σου περνά σαν καμπύλη ουρανού.
Και σκεπάζει τη θάλασσα.

Νικηφόρος Βρεττάκος -Απ'την ποιητική συλλογή "Το βάθος του κόσμου"
Ο παρακάτω πίνακας είναι του Claude Monet (απ'τους αγαπημένους μου)

Η φωτογραφία της εβδομάδας

άγ.Δημήτριος. Θεσσαλονίκη. (Όχι του 2014)
Πολλές αναμνήσεις που χτες βράδυ κατέκλυσαν ξαφνικά την καρδιά μου...
Καλημέρα!

Μην το πεις! Απλά προσπάθησε να το ζήσεις.

Πολλές φορές, διαβάζοντας βίους αγίων σκεφτόμουν: "πω, δεν υπάρχει περίπτωση να τα καταφέρω κι εγώ να γίνω άγιος". Οι άγιοι μού φαίνονταν κάτι μακρινό. Άπιαστο. Κάτι που απλά το θαυμάζουμε χωρίς να προχωρούμε παραπέρα. Στην ουσία.

Ξεχνάμε τι αγώνες έκαναν οι άγιοι για να φτάσουν εκεί που εμείς τους γνωρίζουμε. Θυμόμαστε το δέντρο φορτωμένο με καρπούς, αλλά δε μπορούμε να βάλουμε την εικόνα του ίδιου δέντρου γυμνού χωρίς καρπούς το χειμώνα. 

Λίγο-λίγο κερδίζονται οι αγώνες. Με υπομονή. Επιμονή. Κόπο κι αγάπη. Τα μεγάλα ρεκόρ δε χτίζονται ξαφνικά. Δε ξυπνάει έτσι απλά ο πρωταθλητής και λέει "σήμερα θα κάνω το ρεκόρ". Αγωνίζεται, προετοιμάζεται. Ιδρώνει. 

Θυμάμαι όσες φορές προσπαθούσα να ξανατρέξω μετά από καιρό, δε γινόταν με τίποτα να πιάσω τους χρόνους που έπιανα όσο αθλούμουν συστηματικά! Δε φτάνει μόνο το να πεις. Θέλει αποφασιστικότητα, αδερφέ...

Μην πεις ποτέ, λοιπόν: "α, εγώ είμαι πολύ κακός άνθρωπος. Η προσευχή μου δεν έχει δύναμη". Εσύ αποφασίζεις για το τι θες. Ξεκάθαρα. Θες να προσπαθήσεις; Προσπάθησε! Δε θα γίνεις άγιος με την πρώτη προσευχή -δεν είναι εμπόριο η αγιότητα. Προσπάθησε όμως! Και φρόντισε ν'αδειάσεις σιγά-σιγά απ'όσα σου βαραίνουν την ψυχή. 

Κι έτσι, απαλά, απλά, έρχεται η αλλαγή. Χωρίς καν να το συνειδητοποιήσεις! 

Δε θα χρειαστούν μεγάλα λόγια. Απλά κάνε το πρώτο βήμα προς το ξεβόλεμα και προσπάθησε να ζήσεις στην αγάπη Του.

Καλή σου μέρα, καλή μου ψυχή.

υγ1: Links είναι οι ανοιχτές γαλάζιες φράσεις. Με σχετικές αναρτήσεις. Αν έχεις extra όρεξη και χρόνο :)

υγ2: Στο "φρόντισε ν'αδειάσεις" υπάρχει επίσης link παρόλο που δε φαίνεται. 

υγ3: Φωτογραφία (χαμηλής ανάλυσης) από Cambridge. Κάνοντας punting.

Στο γραφείο μου έχω ένα λουλούδι

Ξέρεις, η ζωή μας είναι ένα λουλούδι. 
Γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε και σιγά-σιγά το σώμα μας αρχίζει να φθίνει. 
Και επιστρέφουμε στη γη για να αναγεννηθούμε στον ουρανό.

Τα λουλούδια ζουν για λίγο. 
Όμως, στο λίγο της ζωής τους ομορφαίνουν το χαλάκι της γης. 
Ευωδιάζουν κρυφά τον αέρα που αναπνέουμε.

Η ζωή των λουλουδιών είναι αθόρυβη.
Μπορεί να γεννηθούν, ν'ανθίσουν και στο φινάλε της πορείας τους 
να μαραθούν και κανείς να μη τ'αντιληφθεί.
Αλλά εκείνα ομορφαίνουν τη γη.
Μας ομορφαίνουν.

Στο γραφείο μου έχω ένα λουλούδι.
Να μου θυμίζει πως είμαι εφήμερος εδώ στη γη.
Να μου θυμίζει την ομορφιά των ανθρώπων που έφυγαν.
Να μου δείχνει τη γλύκα τ'ουρανού.
Και την υπόσχεση πως θα ζήσουμε για πάντα.

υγ1: Αφιερωμένο στο Γιάννη που έφυγε απ'αυτή τη ζωή. Και στην γλυκιά του οικογένεια. Να τον θυμάται. Να ελπίζει. Όλοι ευχόμαστε. Γιατί όλοι μαζί είμαστε μια αγκαλιά. Κοιτάζουμε ουρανό.
υγ2: Σαν συνέχεια αυτής της ανάρτησης. 

Έλα (μέρος Β')

Έλα. 

Ας ξεφύγουμε απ'τη μίζερη τετράγωνη λογική. 

Σκέφτηκες ποτέ σου πως ένα κι ένα δεν κάνουν δύο, 

αλλά άπειρο; 

Διότι, όταν μοιράζεσαι αυτά που έχεις, 

όλος ο κόσμος είναι μια αγκαλιά! 

Τότε έχεις την ευκαιρία να ξεφύγεις απ'τη μανία τού να "κατέχεις" πράγματα. 

Πλούσιος είναι εκείνος που η καρδιά του μέθυσε με ελπίδα που γεννήθηκε από πόνο κι αγάπη. 

Και τέτοιες καρδιές δε γίνεται ποτέ να χάσουν το δρόμο τους.

Έλα (μέρος Α')

Έλα, κάνε μια προσπάθεια. Μην είσαι άνθρωπος τόσο απόλυτος και ορθολογιστής. Σαν κάτι ανώριμα παιδιά. 

Προσπάθησε να δεις λίγο διαφορετικά τα πράγματα.

Βάλε καρδιά αντί για λογική.

Δε βαρέθηκες να κυνηγάς τη ζωή ιδρωμένος;

Τα μέσα επικοινωνίας που έχουμε δεν σταματούν στα μάτια ή τα λόγια. Προχωρούν ακόμη πιο πέρα. Η επικοινωνία είναι πιο ουσιαστική με μια ματιά γεμάτη στοργή, αγάπη. Πολλές φορές τα λόγια είναι εντελώς φτωχά για να εκφράσουν τα όσα θέλουμε ουσιαστικά να πούμε. Και για τις στιγμές εκείνες, τις οριακές, όπου όλα οδηγούν στο γκρεμό, η προσευχή μάς δείχνει το τρόπο. Για να πετάξουμε ψηλά. 

Είσαι ήρωας

Τις νύχτες 

ψάχνεις ένα φως 

να σε καθοδηγήσει

να σε ηρεμήσει.

Υπάρχουν φορές

που το σκοτάδι 

σου κλείνει τα μάτια.

Η θλίψη 

μου το'πες-

σε καθηλώνει.

Και νιώθεις 

μόνος

αβοήθητος.

Και ξαπλώνεις 

στο κρεβάτι σου

και κλαις αθόρυβα.

Και κανείς 

δε σ'ακούει.

Κανείς.

Μη φοβηθείς τότε.

Μη λιγοψυχήσεις.

Αυτές είναι οι στιγμές

που φτιάχνουν χαρακτήρες.

Κλάψε. 

Μη ντραπείς.

Είσαι άνθρωπος.

Μα μη μένεις εκεί.

Σφίξε τις γροθιές σου.

Δυνάμωσε!

Σκούπισε τα μάτια σου.

Σήκω!

Η στεναχώρια κρατάει λίγο.

Η περηφάνια όμως

μένει εκεί ψηλά.

Τ'ακούς;

Σήκω! 

Κοίτα ψηλά.

Φώναξε.

Βγάλε φωνή αν θες.

Είσαι παλικάρι.

Τα παλικάρια δε τα παρατάνε.

Είσαι υπέροχος.

Και είσαι παιδί Του τιμημένο.

Λίγο ακόμα
και σε περιμένει
τέτοια χαρά 
που ούτε καν τη φαντάζεσαι!

Στα μάτια σου τώρα

βγαίνει μια φωτιά.

Αποφασιστικότητα.

Ξανασηκώθηκες.

Και προσπαθείς ξανά.

Και ξανά.

Είσαι ήρωας.

αφιερωμένο. Στις ψυχές εκείνες που πονάνε πολύ. Κι όμως είναι ακόμα με το χαμόγελο στην καρδιά. Και σε κείνο το mail που με συγκίνησε τόσο πολύ. Αδέρφια, είστε ήρωες. Σας φιλώ.

Καθυστερημένο

Λόγω συνεχόμενων μετακινήσεων (τα ταξίδια συνεχίζονται ανελλιπώς!) δεν είχα χρόνο για ν'αναρτήσω το πρωί φωτογραφία εβδομάδας.
Ανεβάζω, λοιπόν, σήμερα μια ενδεικτική. Λονδίνο. Μεσημέρι. Subway. (Εν καιρώ θα ανεβάζω κι άλλες). Καλησπέρα!! Να είστε καλά!

Κύριε των δυνάμεων

Τυχαία στο αυτοκίνητο το'χα πρωτοακούσει. Είπα σήμερα να το μοιραστώ μαζί σου. Με συγκινεί διπλά μιας και πάλι είμαι μακρυά.
Καλημέρα.
Να εύχεσαι.

Καλησπέρα

Καλησπέρα αδέρφια. 

Ευχηθείτε.

Καλό βράδυ σε όλους.

Ταξιδεύοντας σε ξένες ακτές.

Εξαρτάται απ'τον μέσα μας κόσμο

Προχτές κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μου άρχισα να "σκαλίζω" τις μέρες που προηγήθηκαν. Το πώς τις έζησα, το πόσα λάθη έκανα, τις ευχάριστες στιγμές μου και άλλα. Κάτι σαν υπαρξιακή ενδοσκόπηση. Συνειδητοποίησα πως όλα αυτά που υπάρχουν γύρω μας μπορούν να μας κάνουν ευτυχισμένους. Αρκεί ν'αρχίσουμε να τα βλέπουμε κατεβάζοντας το διακόπτη της ασύδοτης εγωπληξίας μας. Βάζοντας λίγο-λίγο τα απλά, τα ταπεινά, τα αθώα σε πρώτη προτεραιότητα.

Όλα μπορούν να μεταλλαχθούν αρκεί πρώτα ν'αλλάξουμε εμείς. Γι'αυτό και ο γέροντας Πορφύριος ζούσε στην Αθήνα μέσα στο χάος, στις φωνές, τις φασαρίες κι όμως η καρδιά του φτερούγιζε μέσα στην ησυχία, την απλότητα. Ζούσε τον Παράδεισο. 

Θέλει κόπο. Θέλει να το πιστέψεις. Να το προσπαθήσεις. Αυτό άλλωστε δεν είναι και το βαθύτερο νόημα της ζωής μας εδώ στη γη; 

Καλημέρες.

Βιβλιοπροτάσεις

«Όσιος Γέρων Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης, ο Πνευματικός πατέρας και παιδαγωγός», Γ. Κρουσταλλάκη, εκδόσεις Εν πλω.

Ο κ. Γεώργιος Κρουσταλλάκης είναι ομότιμος καθηγητής της Παιδαγωγικής της Φιλοσοφικής και της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και έζησε από πολύ κοντά το βίο και την προσωπικότητα του Γέροντος Πορφυρίου. Με πολύ αγάπη και συγκίνηση στο βιβλίο του «Όσιος Γέρων Προρφύριος Καυσοκαλυβίτης, ο Πνευματικός πατέρας και παιδαγωγός» αναφέρεται στα χαρίσματα του οσίου: την αγάπη του χωρίς όρια, την ταπείνωση, την υπακοή, την αδιάλειπτη προσευχή, τη διάκριση, τη διόραση και την προόραση, καθώς και το χάρισμα της ιάσεως και της κατανόησης ξένων γλωσσών, χαρίσματα με τα οποία βοήθησε και παρηγόρησε χιλιάδες ψυχές.

Στις σελίδες του βιβλίου ξετυλίγεται μέσα σε όλη τη χάρη και την αγιοπνευματική του κατάσταση ένας άγιος που θεραπεύει σώματα και ψυχές, ένας άγιος της τεχνολογίας και του διαστήματος, ένας άγιος που βλέπει κάτω απ’ το έδαφος και πάνω από τα σύννεφα... Ένας άγιος ποιητής, που έβγαινε έξω νωρίς το πρωί για να δει το Αιγαίο πέλαγος και να του έρθει το άρωμα της θάλασσας. Όπως έλεγε χαρακτηριστικά «Ο Χριστός δεν θέλει κοντά του χοντροκομμένους ανθρώπους, αλλά λεπτούς. Πόση πράγματι ποιητικότητα υπάρχει στη θέα, στη διδασκαλία, στο έργο του Κυρίου, στη θάλασσα της Τιβεριάδος! Διαβάστε το ψαλτήρι, γλυκαίνει την ψυχή. Αγαπήστε τη φύση. Ξυπνήστε το πρωί να δείτε το βασιλιά ήλιο να βγαίνει ολοπόρφυρος από το πέλαγος.»

Επίσης, ο Όσιος Πορφύριος παρουσιάζεται ως ένας μεγάλος παιδαγωγός και πνευματικός οδηγός. Το επίκεντρο της συμβουλευτικής του ήταν η σωστή διαπαιδαγώγηση και ανατροφή των παιδιών στην οικογένεια, συμβουλεύοντας τους γονείς να τα μαλώνουν λιγότερο και να προσεύχονται για αυτά περισσότερο.

Τέλος, εκτός από τα πολλά και ποικίλα θαύματα του Αγίου όσο ήταν εν ζωή, περιγράφονται και πολλά θαυμαστά γεγονότα που έγιναν γνωστά μετά το θάνατό του. «Δεν υπάρχει απόσταση μεταξύ μας», έλεγε όταν ήταν εν ζωή, «όταν φύγω απ’ αυτή τη ζωή, τότε, όταν με ζητάτε, θα είμαι αμέσως κοντά σας!» Πράγματι, έτσι ακριβώς συμβαίνει και ο όσιος είναι παρών στα καθημερινά προβλήματα της ζωής των ανθρώπων που τον επικαλούνται. Είθε ο Όσιος Πορφύριος να πρεσβεύει και υπέρ ημών.

υγ: Πολλές, πολλές ευχαριστίες στη φίλη Ε. που επιμελήθηκε αυτή την παρουσίαση! (Το βιβλίο το αγόρασα χτες και το ξεκίνησα κατά τη διάρκεια της πτήσης μου. Είναι όντως συναρπαστικό). Καλημέρα!

Λίγο-λίγο. Για να ομορφαίνει ο μέσα μας κόσμος

Τα μάτια μας αντανακλούν αυτό που η ψυχή μας κρύβει και κουβαλά. Πολύ δύσκολο να συμβεί το αντίθετο. (...) Η καρδιά μας,πάλι, είναι σαν δοχείο: γεμίζει μ'αυτά που κάνουμε, που βλέπουμε, που σκεφτόμαστε, που ακούμε. Αν προσανατολιζόμαστε στα καλά, θα φωτίζεται η καρδιά. Αν ρέπουμε χωρίς ντροπή στα άσχημα, θα ασχημαίνει.

Το καλό της υπόθεσης είναι πως, παρόλο που κάνουμε σφάλματα/λάθη/αμαρτίες κλπ, έχουμε φυτεμένη μέσα μας την γλυκιά ελπίδα πως θ'αλλάξουμε. Και αυτό είναι το ωραίο!

Η περίοδος αυτή σίγουρα βοηθάει. Με πιο πολλή προσευχή. Και νηστεία. Και αγώνα πνευματικό. Χωρίς άγχος, βέβαια, και πίεση. Λίγο-λίγο. Για να ομορφαίνει ο μέσα μας κόσμος :)

υγ: Της καθαράς Τετάρτης λίγοι ύμνοι εδώ

Λίγο απ'όλα

Η μετάνοια είναι συγκλονιστική λέξη, μα -δυστυχώς- πολύ παρεξηγημένη στην εποχή μας.

Ναι, η χτεσινή μέρα είχε την ομορφιά της: το χαρταετό, τις οικογενειακές ζεστές στιγμές, ξεκούραση,κλπ. Μα θα'ταν ακόμη πιο όμορφο το να μην μέναμε μονάχα εκεί...

Πάντα το βήμα παραπάνω αποζητάει ολόκληρη η ύπαρξή μας. Και με τίποτ'άλλο δε γεμίζει παρά με τη γλυκιά παρηγοριά του Χριστού μας. Και μετά όλα γίνονται φως, χαρά, ελπίδα όπως έλεγε ο πολυαγαπημένος άγιος γέρ.Πορφύριος.

Αχ. Άλλα ήθελα να πω, αλλού κατέληξα :)

Να με θυμάσαι στην προσευχή σου. 

Και να μη ξεχνάς και τον Γιάννη. 

Καλημέρα.

υγ: Για προσευχή, δες κι εδώ αν θες.

Για το κάτι διαφορετικό...

Ίσως, η περίοδος του Τριωδίου μοιάζει κάτι εντελώς ξένο στη πλειοψηφία των συνανθρώπων. Όμως, είναι ευκαιρία να περπατήσουμε αυτές τις μέρες με τρόπο ήρεμο, αθόρυβο, μυστ(αγωγ)ικό. Το Τριώδιο μπορεί να μας προετοιμάσει, να μας μαλακώσει την καρδιά και να μας βοηθήσει ν'ανασάνουμε και στη ψυχή και στο σώμα μας.

Θυμάμαι, όταν είχα πρωτοαρχίσει να κάνω παρέα με αυτόν τον (μετέπειτα) καλύτερό μου φίλο, πλησίαζε Καθαρά Δευτέρα. Και μου λέει: "Έχεις το Τριώδιο"; Εγώ, φυσικά, του απάντησα όχι. Και η συζήτηση κόπηκε εκεί. Μα μερικές μέρες αργότερα, μου το δάνεισε και διαβάζοντας κάποια απ'τα τροπάρια, μαγεύτηκα απ'το βάθος των νοημάτων...

Αδερφή/έ, αυτό που ίσως με μια πρώτη ματιά μάς φαίνεται δύσκολο ή αστείο, ίσως κάτι  όμορφο κρύβει στο βάθος. Το Τριώδιο έχει αυτή την τεράστια δυναμική που βασίζεται στη μετάνοια. Στη δική μας προσπάθεια. Και στην άπειρη αγάπη του Χριστού που είναι τα πάντα για μας. Αυτά όλα είναι μια συνάρτηση.

Καλημέρα. Εύχομαι να χαρείς αυτή την ξεχωριστή -έστω κι αν είναι βροχερή- Δευτέρα. Και θυμήσου: λίγο-λίγο, ήρεμα και χωρίς σφίξιμο, ας κάνουμε μια προσπάθεια να προσευχηθούμε, να συγχωρούμε. Να αγαπούμε. Σϊγουρα θα'ναι κάτι διαφορετικό. Και ανατρεπτικό,γιατί όχι; Έχουμε ένα όμορφο πακέτο 40 ημερών μπροστά μας. Ξεκίνα, αν θες, με αυτό.

υγ: Οι κόκκινες bold λέξεις αντιστοιχούν σε links. 

Τι τίτλος να μπει... Δε χωράνε τίτλοι...

Καλή αρχή για το αυριανό στάδιο.

Βάλε και τον Γιάννη στην προσευχή σου. Να απαλύνουμε λίγο τον πόνο του και της οικογένειάς του. Σκέψου να 'μασταν εμείς στη δική τους θέση... Ευτυχώς, μπορούμε να βοηθήσουμε ακόμη κι όταν οι γιατροί δεν μπορούν ανθρώπινα να κάνουν κάτι παραπάνω. 

Προσευχή. Μεγάλη, πολύ μεγάλη η δύναμή της.

Καλό ξημέρωμα.

Έκτακτη ανακοίνωση

Βάλ'τε στις προσευχές σας και το όνομα ενός φίλου. Είναι σε οριακό,κρίσιμο στάδιο. Τον λένε Γιάννη.

(Δώσ'τε και το όνομά του για μνημόνευση, αν σας είναι εύκολο).

Tchaikovsky - The Nutcracker

Ένα ξεχωριστό βίντεο που βρήκα στο youtube. Ο Καρυοθραύστης. Σε μια απολαυστική, ανεπανάληπτη ερμηνεία τόσο απ'τους χορευτές όσο και απ'τους μουσικούς της ορχήστρας. Απολαύστε την.
Καλημέρα! Καλό μήνα! Καλή ξεκούραση εύχομαι γι'αυτό το όμορφο (έστω και βροχερό)διήμερο!