Η φωτογραφία της εβδομάδας (ή μάλλον: Φωτογραφίες τις εβδομάδας!)

Ένα ονειρικό απόγευμα 

Με τον ήλιο στο μεγάλο του βραδινό ταξίδι

Στην ακροθαλασσιά, εκεί που σκάει το κύμα

Πολύ όμορφες στιγμές...

Εύχομαι να περάσετε όμορφα αυτή την Κυριακή. Να βρεθείτε με φίλους, να χαμογελάσετε, να βγείτε αυτές τις ζεστές μέρες. Όσο ο χρόνος και οι συνθήκες σάς το επιτρέπουν. 

Καλή συνέχεια! Χρόνια πολλά και σε όσους γιορτάζουν!

Για τα παιδιά της Σιέρρα Λεόνε!

Ένας φίλος κάνει καμπάνια μέσω της επίσημης ιστοσελίδας της αδερφότητας εξωτερικής ιεραποστολής Θεσσαλονίκης. 
Εδώ: http://ierapostoles.gr/campaigns/sierraleone/

Πάμε να ενισχύσουμε (όσο μπορεί ο καθένας μας) την  προσπάθεια αυτή. Είμαστε όλοι μας αδέρφια. Δε μας χωρίζουν ούτε αποστάσεις ούτε χρώμα δέρματος ούτε τρόπος ζωής. Τίποτα! Είμαστε όλοι ένα!

Εδώ, δες το βίντεο της καμπάνιας: 

https://www.youtube.com/watch?v=XFjeCWFtqRE

Πολλές καλημέρες! Ευχές για ένα πανέμορφο και ουσιαστικό Σ/Κ :)

Θέλω ν'αγκαλιάσω τη ζωή!

...Κανείς δε μας λέει πώς είναι πραγματικά η ζωή. Κανείς δε μας λέει ότι η ζωή είναι χαρά και μαγεία και θαύμα, ακόμη και έκσταση. Κανείς δε μας λέει ότι η ζωή είναι πόνος και δυστυχία, απελπισία και δάκρυα. 

Δε ξέρω για σας, εγώ όμως δε θέλω να χάσω τίποτε. 
Θέλω ν'αγκαλιάσω τη ζωή, θέλω να γνωρίσω τα πάντα. 
Δεν είναι δυνατόν να περάσει η ζωή μου και να μη ξέρω τι θα πει κλάμα. Γι'αυτό έχω τους δακρυϊκούς πόρους. Αν δεν ήμουνα φτιαγμένος για να κλαίω, δε θα τους είχα. Δεν είναι κακό να κλαίει κανείς. Τα μάτια σου βλέπουν πιο καθαρά μετά...

Λέο Μπουσκάλια, 'Να ζεις, ν'αγαπάς και να μαθαίνεις'

υγ: Χίλιες υπέροχες καλημέρες, αδέρφια :)

Όπου και να'σαι

Καλό ξημέρωμα. Όπου και να'σαι. Να προσπαθείς. Να  χαμογελάς. Να εύχεσαι και ν'αγαπάς. Όχι κάποια στιγμή στο μέλλον. Ξεκίνα τώρα, αυτή την τόσο όμορφη νύχτα. Όλα πια έχουν ησυχάσει. Μια λέξη μου'ρχεται στο μυαλό: κατάπαυση... Τόσο δυνατή, τόσο περιγραφική. Τόσο βαθιά... 

Μάθε να πετάς

...και σε κάθε άνοιγμα των φτερών σου, θ'aνοίγουν ανεξερεύνητοι ορίζοντες.
Νέοι ουρανοί. Καινούρια όνειρα για να κατακτήσεις... 

Κι όσους ανέμους θα γευτείς, όλοι θα σου λέν' το ίδιο πράγμα: 

"μάθε να πετάς"...

(απόσπασμα από μια παλιά απόπειρα μυθιστορήματος)

Tweeting

Ξέρεις, ζηλεύω τ'αεροπλάνα. Για να βρεθούν, όμως, στα ουράνια λημέρια πρέπει να τα δώσουν όλα κατά την απογείωση.

(from my twitter account)

Μυστικά για το πώς θα δεις τ'αστέρια

'Η αλλιώς: θέλει ν'αγαπάς και ν'ανεβαίνεις ψηλά.

Μπορεί να αγαπάω υπερβολικά τη θάλασσα, αλλά τουλάχιστον 1 μήνα απ'το καλοκαίρι τον περνώ κάθε χρόνο στα ψηλά βουνά. Μ'αρέσει να βρίσκομαι ανάμεσα στο καθαρό οξυγόνο, στο ατέλειωτο γαλάζιο όταν ο ήλιος θ'αρχίζει τα πρωινά και τα βραδινά ταξίδια του. Μ'αρέσει, τέλος, να ξαπλώνω τις νύχτες με το sleeping bag και η μόνη μου σκεπή να'ναι το ασύνορο, γλυκό νυχτερινό πέπλο γεμάτο αστέρια...

Πάντα σαν παιδί είχα την απορία για το πώς εμφανίζονται ξαφνικά τ'αστέρια και πώς καταφέρνουν και δε καίγονται :) και πώς κάποιες φορές δε τα βλέπουμε τόσο καθαρά.

Να σου διηγηθώ μια ιστορία;

Θυμάμαι μια νύχτα που ήμασταν γύρω στα 1400 υψόμετρο. Νύχτα. Απέραντη ησυχία. Ακουγόταν μονάχα ο ήχος της φωτιάς και το γλυκό θρόισμα του αέρα καθώς βόλταρε ανάμεσα στα έλατα και στα πεύκα. Ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα κρατώντας μια μπάλα ποδοσφαίρου και σκεφτόμουν πως κάποια μέρα θα μεγαλώσω και θα γίνω αστροναύτης! Τ'αστέρια δε φαίνονταν καθαρά και αυτό με προβλημάτιζε. Τότε ρωτάω τον πατέρα μου: "Πώς γίνεται να μη τα βλέπουμε τώρα όλα τ'αστέρια, μπαμπά"; Κι ο πατέρας μου μείωσε τη φωτιά (ίσα που να σιγοκαίει, έσβησε και το μεγάλο φακό που είχαμε όλη η παρέα) και μου λέει: "Τώρα; Τα βλέπεις καλύτερα"; Πιτσιρίκι εγώ, πέταξα απ'τη χαρά μου και του απαντώ: "Ναι! Ναι! Τι ωραία που είναι"! 

Και μου λέει: "Για να δεις τ'αστέρια πρέπει να σβήσεις όλα τα υπόλοιπα φώτα. Να'σαι μονάχα εσύ κι εκείνα. Αλλιώς δε θα σου χαμογελάσουν. Όταν τ'αστέρια σε αισθανθούν φίλο τους τότε χαίρονται και σου δείχνουν όλο το όμορφο φως τους. Γι'αυτό κι όταν τα κοιτάς, τρεμοπαίζουν. Σου χαμογελούν". "Να σου πω κι ένα μυστικό ακόμα"; μου λέει. "Για να δεις τ'αστέρια πρέπει ν'ανεβείς ψηλά. Πολύ ψηλά! Μακρυά απ'τα φώτα της πόλης! Όπως και με την αγάπη. Για να αγαπήσεις κάποιον πρέπει να βγεις απ'τον εαυτό σου! Ειδάλλως, θα'σαι μόνος σου. Χωρίς φως μέσα στην καρδούλα σου". 
Αγάπη για όλους... Δρόμος ανηφορικός μα τόσο όμορφος...

 Με θυμάσαι στην προσευχή σου; Καλό ξημέρωμα.

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Λονδίνο. Τώρα. Περιμένοντας το τραίνο για Cambridge.

Μια χούφτα όνειρα

... Στην αρχή θα δυσκολευτείς πολύ...

Μα δε θα τα παρατήσεις... 

Τα όνειρα που είχες σε κρατούν ζωντανό...

Θα βουτήξεις σε πέλαγα βαθιά....  

Σε ωκεανούς απέραντους...

Θα σταθείς στο πιο ψηλό κατάρτι του καραβιού σου. 

Αρκετά ωριμότερος....

....

Θα δοκιμάσεις να δαμάσεις τους ταξιδευτές ανέμους...

Τα μπράτσα σου θα σφίξουν τα σκοινιά.

Μα σαν σε πάρουν τα χρόνια 

κι η αρμύρα ζωγραφίσει τα γκρίζα σου μαλλιά,

τότε μόνο θα καταλάβεις,

θα το νιώσεις

πως οι άνεμοι είναι φίλοι σου. 

Είναι δρόμοι.

Είναι μονοπάτια.

Για κάτι το πρωτόγνωρο. 

Για κάτι που ούτε καν το είχες ονειρευτεί...

Έστω κι αν πόνεσες. Πολύ...

.....

Τώρα φτάνεις στο λιμάνι...

Αποβιβάζεσαι ανακουφισμένος. 

Με γδαρμένες βαλίτσες 

και μάτια νοτισμένα από στιγμές αληθινές.

.....

Σκύβεις και γεμίζεις τη χουφτα σου χώμα. Γη.

Δακρύζεις μυστικά.

Και τότε μονάχα αντιλαμβάνεσαι 

πως η αλμύρα των δακρύων σου

έχει κάτι απ'την αλμυρή, 

αόρατη δύναμη της θάλασσας.

Είσαι και συ μονάκριβο κομμάτι 

αυτής της ίδιας της ζωής.

.....

Κοιτάς ψηλά.

Όλ'η ζωή ένας παράδεισος.

Μια καρδιά.

Μια χούφτα όνειρα.

υγ: Καλό ξημέρωμα, αδέρφια. Να αντέχετε. Να χαμογελάτε.

Πάντα μια περιπέτεια...

Ακόμη και τα πιο βαριά τραίνα μπορούν ν'αλλάξουν κατεύθυνση μ'έναν μονάχα μοχλό... Μην προκαθορίζεις τίποτα. Η ζωή είναι πάντα μια περιπέτεια.
(from my twitter)

.

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Αφιερωμένο στη μάνα όλων μας. Στην ελπίδα μας. Στη γλυκιά μας Παναγιά.

υγ: Ιεροσολυμίτισσα. Η εικόνα που μοιάζει πιο πολύ στην Παναγία μας. Καλημέρα! Καλό μήνα! Καλό καλοκαίρι να'χουμε :)

...που θυμάμαι με νοσταλγία...

Αυτήν εδώ τη στιγμή. Τώρα. Που θυμάμαι με νοσταλγία... 

Το μυαλό μου ταξιδεύει σ'όλα εκείνα τα γεγονότα τα όμορφα που έζησα σαν παιδί. 

Στο παλιό λούνα παρκ, όταν τα φώτα του μεγάλου φωτεινού τροχού έπαιρναν τα όνειρά μου και τους έδιναν μια απρόσιτη, ανύποπτη ομορφιά μέσα στην αόρατη νυχτερινή αίγλη. Και ο τροχός γυρνούσε και τη μια άγγιζα τ'αστέρια και την άλλη ένιωθα να προσγειώνομαι στη γη. Σαν παράξενος αστροναύτης μιας άλλης διάστασης. Γλυκιά ψευδαίσθηση συναρπαστικής γοητείας...

Θυμάμαι και τις παλιές, μισοσκουριασμένες κούνιες που ανέβαινα και για ώρες χανόμουν στην κρύα, σιδερένια τους, μονότονη -μα τόσο απελευθερωτική- κίνηση. Μια μπρος, μια πίσω. Μέχρι το φεγγάρι να φωτίσει το πάρκο με το ασημένιο του φως... Εκείνες τις μοναδικές στιγμές που η σιδερένια τσουλήθρα, τα ξύλινα αλογάκια και οι κούνιες αποκτούσαν μια σχεδόν υπερφυσική ομορφιά. Τι στιγμές...

Θυμάμαι και τόσα άλλα... Ταξίδι αναμνήσεων... Που πλημμύρισαν ξαφνικά την επιφάνεια της ψυχής μου.
Μια προσευχή, ευγνωμοσύνη και σταλαγματιές ευτυχίας. 

Καλό ξημέρωμα. Να εύχεσαι. Ανάσες που μένουν αιώνια. Αυτή τη νύχτα.


υγ1: Συγχώρα με -ακόμα μια φορά- που δεν απαντώ στα σχόλια κ τα mail. Δυστυχώς αυτό τον καιρό δουλεύω υπερβολικά πολύ και ο χρόνος μου είναι πραγματικά απειροελάχιστος.
υγ2: Φίλε Δημήτρη, διάβασα πριν λίγο τα σχόλια που μου έγραφες για να αναρτήσω παλιές ιστορίες & ημερολόγιο. Είναι δύσκολο, αδερφέ, διότι τα πιο πολλά απ'τα κείμενα αυτά περιέχουν προσωπικές στιγμές και δε θα'θελα να τα δημοσιεύσω εδώ. 
υγ3: Και πάλι καληνύχτα. Καλό ξημέρωμα. Ήρεμο, γαλήνιο, ειρηνικό.

Κάποια μέρα

Κάποια μέρα εύχομαι ν'ανοίξουν τα μάτια μου και να δω. Να δω με αγάπη όλο τον κόσμο. Κάποια μέρα... Πού θα πάει... Ποτέ μου δεν έπαψα να ελπίζω...

Καλό ξημέρωμα, αδέρφια.

Να σου πω ένα χαρούμενο τραγούδι της ζωής

Να σου πω ένα χαρούμενο τραγούδι της ζωής; Το τραγούδι που λέει η καγκελόπορτα όταν ανοίγει για να μπει αυτός που αγαπάς. 

Αλκυόνη Παπαδάκη