Συμβουλές για μια σχέση γεμάτη αγάπη

> Να μου λες συχνά ότι μ'αγαπάς με τα λόγια σου, τις πράξεις σου και τις χειρονομίες σου. Μην υποθέτεις ότι το ξέρω.

> Να με συγχαίρεις όταν κάνω κάτι καλό. Μη μ'απογοητεύεις όταν κάνω κάτι στραβό, αντίθετα να μ'ενθαρρύνεις.

> Θέλω να εκφράζεις ευχάριστες σκέψεις και συναισθήματα. Φέρνουν ζωντάνια στη σχέση μας. Είναι θαυμάσιο να γιορτάζουμε. Περιμένω δώρα χωρίς ιδιαίτερο λόγο και περιμένω να σ'ακούω να μιλάς για την ευτυχία σου.

> Δείξε στους άλλους ότι έχω αξία για σένα. Είναι πολύ όμορφο να μοιραζόμαστε με τους άλλους τη χαρά της δικής μας σχέσης.

απ'το βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια "Ν'αγαπάμε ο ένας τον άλλον", εκδ. Γλάρος

Ακούω τώρα

Παρόλο που είμαι στο τρέξιμο, ακούω τώρα αυτή την  ομιλία 
και δε μπορούσα παρά να στην προτείνω :)

καλή συνέχεια! Καλό απόγευμα να'χεις!

When things aren't working out

When things aren't working out as you wish, be patient. Stop trying to move ahead of God. His timing is perfect. Trust Him.

απ'το twitter του Morgan Freeman

Ενημερωτικό...

Για όσους έχετε facebook, ο π.Ανδρέας Κονάνος έχει πλέον ενεργή παρουσία. 
Κάντε τον follow και μείνετε ενημερωμένοι.
Δεν έχω fb, αλλά καλοί φίλοι με ενημερώνουν και μου στέλνουν συνεχώς κείμενά του :)

Με τρελαίνει η αγάπη σου, Θεέ μου!

Θεέ μου, δε ξέρω πώς ακόμα με ανέχεσαι.

Πώς;

Δεν το χωράει ο νους μου...

Κι εσύ, υπέροχε Χριστέ μου;

Πώς απαντάς στη δικιά μου αθλιότητα;

Κοιτάς τη βρωμιά μου και μου δίνεις μια ευκαιρία ακόμα.

Είναι μια τρέλα, Θεέ μου, η σχέση μαζί Σου!

Μια αφάνταστα τέλεια, υπέρλογη τρέλα!

Η ζωή μου είναι χάλια και, παρόλ'αυτά,

δέχεσαι να με συντροφεύεις στο ταξίδι μου...

Ελέησέ με... Ελέησέ με....

Μόνο αυτό Σου ζητάω.

Στο ταξίδι μου αυτό είσαι δίπλα μου.

Και το πιο τρελό στη πορεία αυτή είναι

που οι πι'όμορφες στιγμές

ανατέλλουν

μέσα στις πιο μεγάλες δυσκολίες.

Με τρελαίνει η αγάπη Σου, Θεέ μου...

Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί...

Ο μεγάλος Γερμανός συγγραφέας Ερχαρτ Κέστνερ έκανε την εξής εξομολόγηση.

«Στα 1952 πήγα για πρώτη φορά μετά το πόλεμο στην Αθήνα. Η γερμανική πρεσβεία, όταν άκουσε πως είχα πρόθεση να πάω στη Κρήτη, μου συνέστησε, επειδή ήταν πολύ νωρίς ακόμα και οι πληγές από τη γερμανική κατοχή ανεπούλωτες, να λέω πως είμαι Ελβετός. Αλλά εγώ τους ήξερα τους Κρήτες. Από την πρώτη στιγμή είπα πως ήμουν Γερμανός και όχι μόνο δεν κακόπαθα, αλλά ξανάζησα παντού όπου πέρασα την θρυλική κρητική φιλοξενία.

Ένα σούρουπο, καθώς ο ήλιος βασίλευε, πλησίασα το γερμανικό νεκροταφείο, έρημο με μόνο σύντροφο τις τελευταίες ηλιαχτίδες. Έκανα όμως λάθος. Υπήρχε εκεί και μια ζωντανή ψυχή, ήταν μια μαυροφορεμένη γυναίκα. Με μεγάλη μου έκπληξη την είδα να ανάβει κεριά στους τάφους των Γερμανών νεκρών του πολέμου και να πηγαίνει μεθοδικά από μνήμα σε μνήμα. Την πλησίασα και...

 τη ρώτησα:

-   Είστε από εδώ;

-   Μάλιστα.

-   Και τότε γιατί το κάνετε αυτό; Οι άνθρωποι αυτοί σκότωσαν τους Κρητικούς.

Και γράφει ο Κέστνερ: «Η απάντηση, μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί».

Απαντά λοιπόν η γυναίκα:

-   Παιδί μου, από τη προφορά σου φαίνεσαι ξένος και δεν θα γνωρίζεις τι συνέβη εδώ στα ΄41 με ΄44. ο άντρας μου σκοτώθηκε στη μάχη της Κρήτης κι έμεινα με το μονάκριβο γιο μου. Μου τον πήραν οι Γερμανοί όμηρο στα 1943 και πέθανε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, στο Σαξενχάουζεν. Δεν ξέρω που είναι θαμμένο το παιδί μου. Ξέρω όμως πως όλα τούτα ήταν τα παιδιά μιας κάποιας μάνας, σαν κι εμένα. Και ανάβω στη μνήμη τους, επειδή οι μάνες τους δεν μπορούν να’ ρθουν εδώ κάτω. Σίγουρα μια άλλη μάνα θα ανάβει το καντήλι στη μνήμη του γιού μου…

 Σωκράτης Αριστοτέλους

περιοδικό: "Τα κρίνα"

υγ: αναδημοσίευση από προπέρσινή μας ανάρτηση

Για να θυμάσαι

Κοιτάζω τώρα τον ουρανό που είναι τόσο καθαρός. 

Τ'αστέρια μοιάζουν τόσο κοντά, τόσο αληθινά. 

Σα να με κοιτούν στα μάτια.

Ήθελα να σου πω να μη ξεχάσεις να ευχηθείς κι απόψε. 

Απ'την καρδιά σου... Κάτι για να το νιώθεις μέσα σου. Κάτι για να φτερουγίζεις. Κάτι για να θυμάσαι...

Ευχές, προσευχές, αστέρια και ελπίδες. Όλα συντονισμένα μοιάζουν αυτή τη νύχτα.

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Μα κάνει στ'αλήθεια θαύματα;

Σήμερα ο άγιος Δημήτριος γιορτάζει! Η πόλη του, η Θεσσαλονίκη, η Ελλάδα και όλος ο κόσμος τιμούν τη μνήμη του...

Στο ναό του στη Θεσ/νίκη, πολλοί επισκέπτες προσέρχονται καθημερινά. Άλλοι να τον προσκυνήσουν και να προσευχηθούν. Άλλοι από περιέργεια, άλλοι από ιστορικό ενδιαφέρον, άλλοι γιατί δεν είχαν κάτι καλύτερο να κάνουν...

Καθημερινά πολλοί πηγαίνουν. "Μα κάνει στ'αλήθεια θαύματα;" ρωτούν πολλοί. Και σκέφτομαι το πόσο μας έχει φάει η ανούσια καθημερινότητα όλους μας. Χάνουμε την ουσία της ζωής, το νόημά της... Είμαστε ικανοί να πιστέψουμε σε διάφορα άλλα (άστρα, κάρμα,τύχη, όνειρα, κλπ),αλλά όμως όταν μας μιλούν για κάποιον άγιο, για τα θαύματά του, για τα μυστήρια της Εκκλησίας, τότε γινόμαστε σκεπτικιστές. Τότε θυμόμαστε πως μας φταίνε οι παπάδες, τα Βατοπέδια, τα χρυσά άμφια, κλπ...

Τι να πει κανείς; Ώρες-ώρες, γινόμαστε αξιολύπητοι. Ας κάνουμε μια στροφή 180 μοιρών και ας δούμε λίγο την καρδιά μας. Ας κοιτάξουμε τον ατακτοποίητο εσωτερικό μας κόσμο. Ας παρακαλέσουμε τον μέγα μυροβλήτη Δημήτριο να μας βοηθήσει ώστε να μαλακώσει λίγο η καρδιά μας... Να νικήσουμε τους Λυαίους μας, δηλαδή τα πάθη μας...

Άγιε του Θεού Δημήτριε πρέσβευε υπέρ ημών...

υγ: αναδημοσίευση από προπέρσινή μας ανάρτηση

Ξενάγηση στ'αστέρια

Αν ήξερες πόσο θέλω να στο πω

μου'χουν λείψει οι νύχτες

τ'αθόρυβα των στιγμών τους

όλα τότε βγάζουν τις μάσκες τους

το καράβι ξεκινά μυστικά

κι ο κόσμος κρατά την ανάσα του

να ταξιδέψω θέλω στ'αστέρια

η γη αυτή δε μου αρκεί

το βλέμμα μου γεμάτο ουρανό

κάθε αστέρι κι ένα κερί

κάθε στιγμή μοναδική

αέρινο άγγιγμα η ζωή μου

ξενάγηση στ'αστέρια

αληθινή ξενάγηση

ζωή δίχως μεταμφίεση

ο κόσμος μου είν'εκεί

τ'ακούς; 

εκεί

υπάρχω ακόμα

υγ1: Ακόμη να φανεί ο ήλιος... Ξεκινώντας για τη δουλειά, σου εύχομαι καλημέρα. Να θυμάσαι πως η αγάπη Του είναι παντού. Πιο πολύ εκεί που δε φαίνεται...

υγ2: Ευχαριστώ πάαααρα πολύ όλους τους φίλους κ φίλες για τα mail, σχόλια, μηνύματα που μου στέλνετε. Ο χρόνος μου ο ελεύθερος είναι συρρικνωμένος και γι'αυτό δεν σας απαντώ. Συγγνώμη από καρδιάς ζητώ!! Τα διαβάζω όλα όμως :)

Το καρότο, το αυγό και το τσάι

«Σου έχω πει την ιστορία την παλιά με το τσάι, το καρότο και τ’ αυγό;»

Η Έλλη γνέφει «όχι».

«Άκου, λοιπόν!» αρχίζει ο παππούς. «Κάποτε παραπονιόταν ένας άνθρωπος πως είχε βάσανα πολλά. Τον κάλεσε, που λες, στο σπίτι της κάποια σοφή γερόντισσα, έβαλε ένα τσουκάλι με νερό να βράσει κι έριξε μέσα ένα καρότο κι ένα αυγό. Όταν έβρασαν καλά, έφτιαξε λίγο τσάι του βουνού και ρώτησε τον άνθρωπο τι βλέπει. 

“Ένα καρότο που έχει μαλακώσει από το βράσιμο κι ένα σφιχτό αυγό”, της είπε κείνος. “Και τι μυρίζει;” ρώτησε η γερόντισσα. “Μοσχοβολάει τσάι του βουνού!” της απαντάει. “Ε, λοιπόν, οι λύπες και οι στενοχώριες μοιάζουνε με νερό που βράζει” λέει η γερόντισσα.

“Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν δυνατοί, μα σαν τους βρουν αναποδιές, θαρρείς και πέφτουν στο βραστό νερό σαν το καρότο, που μαλακώνει και διόλου δύναμη δεν έχει πια. Άλλοι πάλι μοιάζουνε με το αυγό. Μέσα τους είναι αδύναμοι και μόνο ένα τσόφλι έχουν απ’ έξω να τους προστατεύει. Όταν έρθουν δύσκολοι καιροί, θαρρείς και πέφτουν στο βραστό νερό σαν το αυγό και, σαν αυτό, γίνονται κι από μέσα τους σκληροί. Μα είναι κι άλλοι που θυμίζουνε το τσάι. Όταν τους βρίσκουν βάσανα, είναι κι εκείνοι σαν να πέφτουν σε βραστό νερό, μα ούτε σκληραίνουν, ούτε μαλακώνουν. Μεταλλάζουν μόνο το νερό σε τσάι του βουνού που ευωδιάζει. Κι ευφραίνονται με τη μοσχοβολιά του όσοι βρίσκονται κοντά. Τις λύπες και τις στενοχώριες, πάει να πει, τις κάνουν γνώση, καλοσύνη και χαρά. Πήγαινε στο καλό λοιπόν” του λέει η γερόντισσα “και φρόντισε να είσαι σαν το τσάι.”»

απόσπασμα από το βιβλίο Στη σκιά της πράσινης βασίλισσας

πηγή: http://istologio.org/?p=4482

Καλημέρες! Πολλές και ζεστές!

Κάποιες φορές

Κάποιες φορές βλέπουμε μόνο σκοτάδι. Σχεδόν το συνηθίσαμε...
Ίσως επειδή ξεχάσαμε ν'ανοίγουμε τα μάτια μας...

from my twitter

Ιδού, ποιώ τα πάντα καινά...

Όταν νιώσεις πως τα πάντα χάνονται

Όταν αισθανθείς την απελπισία να σε πνίγει

Στήλωσε μ'ελπίδα και με καρδιά το βλέμμα σου σ'Αυτόν

Σ'Αυτόν που είπε "Κάνω τα πάντα καινούρια"

Τώρα

Καλησπέρα.

Έχοντας λίγο χρόνο ελεύθερο τώρα πριν πάω στη δουλειά ξανά, έβαλα να ακούσω αυτή την ομιλία.

Στην προτείνω! Έχει πολλά, μα πάρα πολλά να δώσει :)