Για ένα καινούριο βιβλίο που μελετώ αυτές τις μέρες...

Καλή σου μέρα. Χριστός ανέστη.

Εύχομαι να'σαι υγιής και να αγωνίζεσαι. 

Σήμερα ήθελα να σου πω πως εδώ και κάποιες μέρες έχω ξεκινήσει να διαβάζω τον 6ο τόμο του γέρ.Παϊσίου. Ο τίτλος του είναι "Περί προσευχής". Το εκδίδει το ιερό ησυχαστήριο του αγίου Ιωάννη Θεολόγου που βρίσκεται στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης. (Στο ησυχαστήριο αυτό βρίσκεται ο τάφος του γέροντα Παϊσίου).

Το βιβλίο είναι πραγματικά υπέροχο! Το διαβάζεις και γεμίζεις ελπίδα. Σου μεταδίδει θεία Χάρη ο λόγος του γέροντα. Διαβάζεται εύκολα, διότι ο λόγος του γέροντα είναι εκφραστικός, παραστατικός και γεμάτος παραδείγματα. Κάνει και για αρχάριους και για προχωρημένους. Αξίζει να το προμηθευτείς.

Καλή δύναμη καλέ μου φίλε/η. Να εύχεσαι...

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Χτίζουμε τοίχους γύρω απ'τις καρδιές μας και αναρωτιόμαστε γιατί κανείς δε μας αγαπά.

Της ελπίδας

Ύμνος στην ελπίδα. Όλοι μας χρειαζόμαστε τη γλυκιά αύρα της ελπίδας μέσα μας. Έτσι για να ανέβει το ηθικό μας! Έτσι απλά!
Ένα παλιό αγαπημένο κομμάτι των Secret Garden.

Καλημέρα! Καλό ξύπνημα και σ'αυτό το όμορφο Σ/Κ :)

Χωράφι χωρίς ιδρώτα δε δίνει συγκομιδή

- Άκου να σου πω, βρε κουπούκι, τον διέκοψε νευριασμένος ο γέρος, γιατί θαρρώ πως το μυαλό σου δουλεύει σαν την παλιομηχανή σου. Πώς μπορεί έπειτα από τέτοια αναμπουμπούλα να μην πέσει δυστυχία; Ήρθε το πάνω κάτω, κι εσύ ζητάς μετά τόσους αγώνες, όλα να είναι μεμιάς όμορφα κι ωραία. Εδώ, βρε, ένα δέντρο φυτεύεις και καρτερείς δύο και τρία χρόνια να σου δώκει τον καρπό του, κι εσύ ζητάς εκατομμύρια κόσμος να ορθοπατήσει από τη μια στιγμή στην άλλη;

Άνοιξη χωρίς βαρυχειμωνιά ποτέ δεν είναι καρποφόρα, χωράφι χωρίς ιδρώτα δε δίνει συγκομιδή. Θέλει δύναμη και κλειστά αυτιά σε λόγια σαν τα δικά σου αυτή η προσπάθεια. Όπως εσύ λες, μετά κάθε μπουρίνι, ξεθεώθηκα μα τα κατάφερα, έτσι κι αυτούς θα τους ακούσεις σε λίγο καιρό να λένε: "Πέρασα δύσκολα χρόνια μα τώρα είμαι κύριος κι αφέντης της δουλειάς μου και του τόπου μου!"

απόσπασμα απ'το βραβευμένο βιβλίο του Βασίλη Χατζηβασιλείου "τα χρόνια της αλμύρας"

Πρωινό άστρο (Γ.Ρίτσος)

Κοριτσάκι μου,

θέλω νὰ σοῦ φέρω
τὰ φαναράκια τῶν κρίνων
νὰ σοῦ φέγγουν τὸν ὕπνο σου.

Θέλω νὰ σοῦ φέρω ἕνα περιβολάκι
ζωγραφισμένο μὲ λουλουδόσκονη
πάνω στὸ φτερὸ μιᾶς πεταλούδας
νὰ σεργιανάει τὸ γαλανὸ ὄνειρό σου.

Θέλω νὰ σοῦ φέρω
ἕνα σταυρουλάκι αὐγινὸ φῶς
δυὸ ἀχτίνες σταυρωτὲς ἀπὸ τοὺς στίχους μου
νὰ σοῦ ξορκίζουν τὸ κακὸ
νὰ σοῦ φωτᾶνε μὴ σκοντάψεις.

...

Εἶναι μακρὺς
μακρὺς
μακρὺς ὁ δρόμος.

Δύσκολα εἶναι, κοριτσάκι,
στὴν ἀρχή.

Τί νὰ πεῖς, δὲν ξέρεις.
Δύσκολα εἶναι στὴν ἀρχή.

Γιατὶ δὲν εἶναι, κοριτσάκι,
νὰ μάθεις μόνο
ἐκεῖνο ποὺ εἶσαι,
ἐκεῖνο ποὺ ἔχεις γίνει.

Εἶναι νὰ γίνεις
ὅ,τι ζητάει
ἡ εὐτυχία τοῦ κόσμου,

εἶναι νὰ φτιάχνεις, κοριτσάκι,
τὴν εὐτυχία τοῦ κόσμου.

Ἄλλη χαρὰ δὲν εἶναι πιὸ μεγάλη
ἀπ᾿ τὴ χαρὰ ποὺ δίνεις.

Νὰ τὸ θυμᾶσαι, κοριτσάκι. 

(συντετμημένο. πηγή)

Μοχθηρία και καλοσύνη

(...) Η μοχθηρία έχει μόχθο, το δείχνει και η λέξη η ίδια όπως το γράφει ο Φώτης Κόντογλου. 

Η καλοσύνη έχει το θάρρος του θέλω και του δε θέλω. Το γνωρίζει καλά, ιδίως όταν πρόκειται να το θυσιάσει. 

Όσο καλύτερα ξέρεις το θέλω σου τόσο δεν το μεγαλοποιείς, δεν το θεοποιείς, το κατευνάζεις, δε σφάζεσαι γι'αυτό. Δε χάλασε και ο κόσμος δηλαδή...

απόσπασμα απ'το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη "Κυριακή απόγευμα στη Βιέννη", εκδ. Ψυχογιός

Τον αγαπάς τον διπλανό σου;

Όποιος μιλά για τον άλλο χωρίς να πονά, χωρίς να αγαπά, χωρίς η καρδιά του να νιώθει γλυκασμό γι'αυτόν, όταν αποκαλύπτει με φθόνο πόσο κακός είναι ο άλλος και πόσο ψεύδεται,

ο άνθρωπος αυτός ζει μέσα στα τείχη του εγωισμού του. Είναι δυστυχέστατος, αποτυχημένος. Δεν έχει την ελάχιστη πληροφορία μέσα του ότι υπάρχει Θεός. Αν είχε, θα ήξερε πως ο Θεός είναι ο πλησίον και δε θα ήταν δυνατόν να ατιμάσει το Θεό στο πρόσωπο του αδερφού του.

γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης ("Ερμηνεία στον αββά Ησαΐα)

Εκκλησία σημαίνει να γευτείς προσωπικά το Χριστό

(...) Άλλο να σου πουν για τον Θεό και άλλο να τον γευτείς. Ο Θεός δεν υπάρχει να μας τον διδάσκουν κάποιοι. Υπάρχει να τον γευόμαστε προσωπικά. Αν η εκκλησία είναι ένα κατηχητικό που διδάσκει για τον Θεό, είναι μια προσβολή της εκκλησίας! Η εκκλησία είναι μια προσωπική εμπειρία του Θεού. 

π.Βαρνάβας Γιάγκου (www.iomilia.net)

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Καλημέρα :)

Δίνοντας αγάπη (ένα όμορφο βίντεο!)

Συγκινητικό βίντεο για την αγάπη. Καλή θέαση!

Δεν το βάλαμε κάτω

Μαθαίνοντας ποδήλατο.

-Κοίτα μονάχα μπροστά.
-Μη το βάζεις κάτω.
-Ναι, σε κρατάω.
Παρά τα καθησυχαστικά λόγια της μαμάς (ή του μπαμπά) 
και γόνατα γδάραμε
και αγκώνες τσακίσαμε, 
και χώμα, πολύ χώμα φάγαμε!
Όμως!
Δε το βάλαμε κάτω! Μάθαμε ποδήλατο!
Το πώς δεν έχει πολλή σημασία.
Απλά ήταν η επιθυμία, η προσήλωση, 
η επιμονή!

Ντριν , ντριν

(αναδημοσίευση απ'το blog της καλής μας φίλης Αριστέας)

Περπάτα, καρδούλα μου

Ζήσε με φλόγα τη ζωή σου. 

Μην υποτάσσεσαι σε τίποτα λιγότερο απ'το καλό και το άγιο. Το σκοτάδι της θλίψης, η αμαρτία, η μοναξιά, όλα χάνονται! Αρκεί να πιστέψεις. Αρκεί να εμπιστευτείς το Χριστό που ήταν ο πιο μεγάλος επαναστάτης. Εκείνος που έσπασε τα πιο σκληρά δεσμά: εκείνα του θανάτου. Δεν υπάρχει πιο τρελό πράγμα στην εποχή μας στ'αλήθεια.

Διοχέτευσε το δυναμισμό σου στην αγάπη. Και η σκιά θα γίνει αχτίδα λαμπερή. Και οι αλυσίδες θα σπάσουν και θα πετάξεις ψηλά. Λεύτερος. Λεύτερη καρδιά γεμάτη ελπίδα τρελή, παράλογη, υπέρλογη.

Περπάτα, καρδούλα μου, και μη φοβάσαι να χτυπάς δυνατά... 

Η ζωή θέλει να γεύεσαι τις συγκινήσεις!

Το μεγάλο όπλο

Η Νίνα, 10 ετών, ζει μαζί με τους γονείς της στο Κογκό της Αφρικής. Τα δυο μεγαλύτερα αδέλφια της πέθαναν σε ηλικία ενός και τριών ετών αντίστοιχα. Η μητέρα της είναι ήδη παστόρισσα, δηλαδή ιερέας των προτεσταντών. Η μικρή, ζώντας κοντά στην ορθόδοξη ιεραποστολή, ζήτησε σύντομα να βαφτιστεί. Παρά τις πολλές αντιρρήσεις των υπολοίπων ο πατέρας της, παρότι μη ορθόδοξος, της έδωσε την άδεια. Έτσι η Νίνα μετά το στάδιο της κατήχησης βαφτίστηκε και συνέχισε να παρακολουθεί όλες τις δραστηριότητες της ορθόδοξης ιεραποστολής.

Μια μέρα η Νίνα έφερε μια μικρή χάρτινη εικονίτσα και την τοποθέτησε πάνω στο συρτάρι της κουζίνας, παρά και πάλι τις αντιδράσεις των οικείων της. Ένα απόγευμα ένας ανώτερος πάστορας επισκέφθηκε με την ακολουθία του το σπίτι της μικρής Νίνας, όμως δεν ήθελε να μπει μέσα παρά την ζεστή υποδοχή της μητέρας της μικρής. ’’Δεν μπαίνω μέσα, είπε στη μητέρα, διότι εδώ έχετε ένα μεγάλο όπλο’’. Μα ξέρετε δεν υπάρχει όπλο στο σπίτι, είπε η παστόρισσα. Το μεγάλο όπλο είναι η μικρή χάρτινη εικόνα που έχετε της είπε πάλι και τελικά έφυγε χωρίς να μπει στο σπίτι. Το γεγονός της δύναμης της μικρής εικονίτσας της Παναγίας συγκλόνισε την παστόρισσα η οποία πήγε στην ορθόδοξη ιεραποστολή και τελικά βαφτίστηκε και αυτή.

Ευχαριστούμε πολύ το φίλο που μας το έστειλε!

Ο αληθινός έρωτας

Εσύ....είσαι όπως είσαι.

Εσύ δεν είσαι όπως χρειάζομαι να είσαι.

Εσύ δεν είσαι όπως ήσουν.

Εσύ δεν είσαι όπως συμφέρει εμένα.

Εσύ δεν είσαι όπως εγώ θέλω.

Εσύ είσαι όπως είσαι.

Το να δεχτώ αυτό σημαίνει ότι σε σέβομαι και δε σου ζητώ ν'αλλάξεις. Εδώ και λίγο καιρό έχω αρχίσει να ορίζω τον αληθινό έρωτα ως την ανιδιοτελή προσπάθεια να δημιουργήσεις χώρο στον άλλον ώστε να μπορεί να είναι όπως είναι. 

Αυτή είναι η πρώτη αλήθεια και αρχή κάθε ώριμης σχέσης.

Αποκτά σάρκα και οστά όταν εγώ σε δέχομαι όπως είσαι και αντιλαμβάνομαι ότι κι εσύ με δέχεσαι όπως είμαι.

απόσπασμα απ'το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι "Ιστορίες να σκεφτείς", εκδ. opera animus