Είμαστε όλοι στην ακροθαλασσιά

Σε προαισθήσεις δεν πιστεύω και προλήψεις
Δε φοβάμαι. Δε φοβάμαι μήτε τη συκοφαντία
μήτε το δηλητήριο. Θάνατος δεν υπάρχει. 
Αθάνατοι όλοι. Αθάνατα όλα.

Δεν πρέπει να φοβάσαι το θάνατο ούτε στα δεκαεφτά
μήτε στα εβδομήντα.
Δεν υπάρχει θάνατος ούτε σκοτάδι.
Υπάρχει μόνο φως κι αλήθεια.
Είμαστε όλοι στην ακροθαλασσιά κι εγώ
ένας απ’ αυτούς που ξετυλίγουνε τα δίχτυα
καθώς η Αθανασία περνάει σαν κοπάδι.

Andrei Tarkovsky 
μτφρ. Γιώργος Μολέσκης

@David Seymour(1951)
(το βρήκα στο fb)

Ένα κοπάδι αστέρια

Πολλές καλησπέρες. 
Εύχομαι καλή δύναμη. Καλή αυριανή. Καλή Παναγιά! Η μητρική της απέραντη αγάπη να δίνει φως στα όνειρά σου κι ελπίδα στη ματιά σου.
Σε αφήνω μ'αυτό το πανέμορφο παραμύθι της Δώρας Πρωτόπαπα.

Σαν τα καράβια

Να προσέχεις τη λέξη 'θέλω'. Είναι σαν τα καράβια. Μπορούν να μείνουν ακίνητα σε λιμάνια. Μπορούν, όμως, ν'ανοίξουν πανιά και να δαμάσουν πέλαγα.

from my twitter account

Δεν έχω πολλά να πω

Δεν έχω πολλά να πω. 
Κοιτάζω τον κόσμο μέσα απ'ένα στρογγυλό παράθυρο.
Παρέα με τον άνεμο, πετώ. 
Ξέρω πως η ζωή μου είναι σταγόνα της βροχής. 
Κόκκος άμμου. 
Στιγμή στο άπειρο του σύμπαντος.

Δεν έχω πολλά να πω. 
Σβήνω λίγο-λίγο κάθε μέρα 
τη συνήθεια απ'τις ματιές μου. 
Ξέρω πως η ταπείνωση είναι το κλειδί στην ομορφιά. 
Στην άπλα της ζωής. 

υγ: Σας ευχαριστω πολυ για τις ευχες σας, τα μέηλ σας, τα σχόλιά σας. Ευχή μου να μη παύετε ποτέ να προσπαθείτε ν'αγαπάτε.

Της νύχτας

Καλό μήνα, σου εύχομαι. Καλή δύναμη.
Να εύχεσαι με την καρδιά και να μιλάνε τα μάτια σου. Αυτός ο μήνας, ο μήνας της Παναγιάς, ας δώσει λίγο φως στα σκοτάδια τα μέσα μας. Να πάρουμε κομμάτια ατόφιου ουρανού να γευτούμε τι σημαίνει αληθινή ομορφιά. Αληθινή ευτυχία. Χωρίς δοσοληψίες και κακομοιριές. Απογείωση με ταπείνωση. Ευχή γλυκιά σαν κόμπος κομποσχοινιού στο χέρι ασκητή.
Και η ζωή συνεχίζεται...

Η φωτογραφία της εβδομάδας

"Μέσα στις μήτρες 

όλων των δέντρων μου

ρέει ο Θεός"

Μέσα στη δροσιά του καλοκαιριού. Ταΰγετος. Μερικές μέρες πιο πριν. 

υγ: Ευχαριστώ πολύ το φίλο Γ. για την όμορφη φωτογραφία και τις πληροφορίες που μας έστειλε!
υγ2: Το τρίστιχο είναι τμήμα απ'το ποίημα του Νικηφ.Βρεττάκου "Το μεγάλο έργο" απ'την ποιητική του συλλογή "Ο διακεκριμένος πλανήτης".

Κομμάτια ατόφιο γαλάζιο

Όλ'αυτά που νιώθεις,
όλ'αυτά που βλέπεις, που αναζητάς
όλ'αυτά που θέλουμε,
που αγωνιζόμαστε να καταφέρουμε,
Όλα,
είναι κομμάτια του ίδιου ουρανού.

Κι αν δεν το καταλαβαίνουμε,
είναι γιατί πιέσαμε τα πράγματα πολύ.
Είναι γιατί εστιάσαμε υπερβολικά σε ασήμαντες λεπτομέρειες
και πιστέψαμε γεμάτοι βιασύνη
πως ο κόσμος είναι αυτό που εμείς βλέπουμε μονάχα.
Σα μαγνήτης η υπερβολή μάς τράβηξε
και χάσαμε τη μαγεία του ορίζοντα.
Ξεχάσαμε πώς είναι να θαυμάζεις σαν παιδί
το ανεκτίμητο γαλάζιο τ'ουρανού.

Δώσε μου το χέρι.
Πάμε να κάνουμε μερικά βήματα πίσω.
Να δούμε τον ουρανό ν'αλλάζει χρώματα.
Να ταξιδέψει μαγεμένη η καρδιά στο γαλάζιο άπειρο.
Να νιώσουμε πως τα κομμάτια ουρανού
που -σα θησαυρούς κι έννοιες- έχουμε μέσα μας,
κατά βάθος ενώνονται.
Μ'έναν τρόπο μυστικό, αληθινό.
Απελευθερωτικό.

Μ'ένα φύσημα του μπάτη

   Δε μου το βγάζεις απ'το μυαλό πως αυτό που εμείς αποφασίσαμε να το ορίζουμε ως θάλασσα δεν είναι παρά μια τεράστια υγρή, διάφανη αποθήκη από γράμματα. Γράμματα που συνεχώς πέφτουν από ψηλά μέσα στην ατίθαση αγκαλιά της. Γράμματα από διάφορα αλφάβητα, από διάφορες γλώσσες. Από διάφορες ευχές, καρδιές, όνειρα. Τόσο σοφά ανακατεμένες στο απέραντο γαλάζιο που ανάλογα με τα κέφια της σχηματίζουν καινούριες λέξεις. Καινούρια μονοπάτια στον ορίζοντα μιας βαρετής καθημερινότητας.

   Πώς αλλιώς θα δικαιολογηθεί το ότι πάνω της γλιστράνε τόσοι πόθοι, τόσοι πόνοι, τόσες προσδοκίες; Μάτια σαν χάντρες, καρδιές σαν βαριές βαλίτσες, χέρια και πόδια σαν φάροι νοτισμένοι απ'την αλμύρα. Δισεκατομμύρια πλεούμενα, μικρά και μεγάλα, φορτωμένα μ'έναν αθόρυβο φόβο για το αύριο που είναι παντελώς άγνωστο ή ολοκληρωτικά προκαθορισμένο.

    Μ'ένα φύσημα του μπάτη, αμέσως καινούριες λέξεις σχηματίζονται. Καινούρια νοήματα. "Μοίρα", επιλογές, βήματα, σκιρτήματα. Όλα μεταστοιχειώνονται. Γίνονται καράβια με φουσκωμένα πανιά που ρίχνονται μ'ορμή στην περιπέτεια. Στα απόμακρα λημέρια των ανέμων. Στο τέρμα του ορίζονται. Στα λησμονημένα δωμάτια της καρδιάς.

   Πόσο δίκιο έχει ο Πόε...Όσα βλέπουμε σ'αυτόν εδώ τον κόσμο είν'ένα όνειρο ατέλειωτο, κρυμμένο μέσα σ'άλλο...

Νυχτερινό.

Κάποιες φορές το μόνο που εύχεσαι είναι να φυσήξει δυνατός αέρας στη ζωή σου. Για να προχωρήσεις. Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να υποστείς τρικυμίες. 

υγ1: Screenshot taken from here. By Edouard Boubat

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Greek summer vacation: fast approaching!

Για μια κρυμμένη δυναμική...

Την λες την ευχή; Να τη λες. Υπάρχει μια κρυμμένη δυναμική σε κάθε κόμπο του κομποσχοινιού. Κάθε κόμπος κι ένας πλανήτης. Κάθε Κύριε ελέησον κι ένα διαγαλαξιακό ταξίδι. Από την καρδιά σου στο υπέροχο άπειρο. Από μένα σε σένα κι από σένα σε μένα. Μέσα από το δρόμο της ελευθερίας. Μέσα από αυτή την υπεροχή διαφορετικότητα του καθενός μας.

Την λες την ευχή; Να τη λες. Τότε είναι που η αγάπη αρχίζει να ενεργοποιείται. Δίνει νόημα στο φως, στη θάλασσα, στις στιγμές. Δίνει ομορφιά στα ακατανόητα σκοτάδια μου, στις αναπάντεχες ήττες μου. Στις πιο ευτυχισμένες μου ανάσες. Μια υπαρκτή συνέχεια μέσα απ'το ταξίδι του κάθε κόμπου.

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Καλησπέρα αδέρφια! Καλή εβδομάδα!
Ευχαριστώ πολύ για τα mail, τα σχόλια και όλες τις ευχές σας!
Καλή δύναμη σε όλους, θα τα πούμε :)

Αν κάποιες φορές νιώθουμε μόνοι μας

Diving into the existence of light,

starting to believe I'm just an autumn leaf

Ναι, υπάρχουν τόσα προβλήματα στις ζωές μας. Αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο. Μα ίσως οι πιο μεγάλες δυσκολίες είναι που χρειάζονται τις πιο μεγάλες καρδιές. Ίσως τότε είναι που ο ουρανός αποκτά σχήμα, όρια και ύπαρξη μέσα μας. Μια γαλαξιακή γέννηση -αθέατη μα παρούσα.

Θα'ταν λες παράδοξο αν καθένας από μας ήταν κι από ένα αστέρι; Αυτά που βλέπουμε εκείνη τη στιγμή καθώς κοιτάζουμε ψηλά, έξω απ'το παράθυρο του δωματίου μας;

Θα'θελα να γνωρίσω πώς ζωγραφίζουν τα μάτια σου τη μυσταγωγία τ'ουρανού. Ξέρεις πότε εννοώ. Όταν όλοι οι άλλοι έχουν πέσει για ύπνο και τυχαίνει να'σαι μόνο εσύ ξύπνιος. Εσύ και οι σκέψεις που πλημμυρίζουν τα τρίσβαθα της καρδιάς σου. 

Μα να σου πω κάτι; Πάντα δίπλα από κάθε αστέρι υπάρχει κι ένα άλλο. Ίσως πιο ζωντανό, ίσως λιγότερο λαμπερό. Μα όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα σου, πάντα θα δεις αστέρια να συνυπάρχουν. Μέσα στο διαμαντένιο νυχτερινό πέπλο.

Ίσως, τελικά να'μαστε κι εμείς αστέρια... Και είμαστε πάντα ο ένας κοντά στον άλλον. Κι αν κάποιες φορές νιώθουμε μόνοι μας, είναι που χρειάζεται λίγο να κοιτάξουμε δίπλα μας: το φως κάποιας διπλανής καρδιάς θα'ρθει, άμα το ζητήσουμε, να μας ζεστάνει. 

Ευχή και προσευχή για καληνύχτα από ένα πολύ μικρό δωμάτιο.

υγ1: Το δίστιχο στην αρχή είναι στίχοι από ένα παλιό μου τραγούδι
υγ2: Η φωτογραφία είναι πίνακας του Pablo Milan.

Η ομορφιά της απλότητας

Γιατί τα πι'όμορφα πράγματα είναι τα ανεπιτήδευτα :)

υγ2: Romantic Amsterdam. Photo by Gülsüm Korkmaz
υγ1: Δες και αυτήν την ανάρτηση αν θες. Είναι σχετική. Γραμμένη το 2014.