Η απόλυτη ανατροπή

Ο Χριστός δοξάζεται στη Βηθλεέμ όταν κενώνεται, στον Ιορδάνη όταν ταπεινώνεται, στο Θαβώρ  όταν μεταμορφώνεται, στο Όρος των Ελαιών όταν αναλαμβάνεται, στον Γολγοθά όταν θυσιάζεται, στον τάφο όταν ανασταίνεται. Όλα αυτά ανατρέπουν τη συνήθη λογική. Την συντρίβουν. Αναδεικνύουν όμως το μεγαλείο του μυστικού ανθρώπου. Αυτό που κρύβει ο καθένας μέσα του, έστω κι αν το αγνοεί. Αυτό που καλείται να αναδείξει.

Η Εκκλησία είναι Εκκλησία της Αναστάσεως γιατί ξέρει να προτρέπει τους πιστούς να εισέρχονται δια της στενής πύλης, να βαδίζουν την τεθλιμμένη οδό, να ακολουθούν τον Κύριο αίροντες τον σταυρό τους, να ζουν συσταυρωμένοι με τον Χριστό, να βλέπουν τη ζωή μέσα από τον θάνατο και να διακρίνουν τη σωτηρία μέσα από τον πόνο.

απ'το βιβλίο του π.Νικολάου Χατζηνικολάου "Εκεί που δε φαίνεται ο Θεός" 

πηγή:http://kl-klekk.blogspot.gr/2012/11/blog-post_5026.html

Μη φοβηθείς αν δεις τα δύσκολα!

Ατάκα πολυγραμμένη και χιλιοειπωμένη!

Μα είναι εκφραστική και αληθινή και την πιστεύω. 

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν και πλήττουν εγκλωβισμένοι στην "ασφάλεια" του περιβάλλοντός τους, της δουλειάς τους, της ζωής τους. 

Υπάρχουν, όμως και άνθρωποι που ζουν απελευθερωμένοι μέσα στην "ανασφάλεια" της καθημερινότητάς τους: με τα λογής-λογής προβλήματα και τις συνεχείς φουρτούνες της ζωής. Να στο πω κ λίγο διαφορετικά: Αυτοί οι άνθρωποι δε βαριούνται!

Η ζωή τα'χει όλα. Μα θέλω να πιστεύω πως ο καθένας μας παίρνει αυτό που αντέχει και όχι παραπάνω! Αρκεί να μην τα παρατάει.

Οπότε, κουράγιο. Προσευχή. Ελπίδα. Προσπάθεια. Αυτά είναι τα μυστικά για να απολαύσεις το αναπάντεχο και όμορφο ταξίδι της ζωής.

Κλείνω με μια φράση που διάβασα χτες και μ'άρεσε. Είναι του Δημ.Χορν: "Δεν είναι κακό να βασανίζεσαι. Κακό είναι να βαριέσαι".

Καλημέρα :)

Μια ακόμα νύχτα

Μια ακόμα νύχτα έφτασε.

Με τη φυσαρμόνικα στο ένα χέρι και τα κλειδιά του αυτοκινήτου στο άλλο, προχωράει κατεβαίνοντας απ'τη μικρή βάρκα. Δένει στην προβλήτα και, με το βλέμμα γεμάτο θάλασσα, ψάχνει για το μέρος που πάρκαρε το αυτοκίνητο.

Μια ώρα αργότερα, όλα έχουν ηρεμήσει. Η βάρκα, το αυτοκίνητο, η φυσαρμόνικα, αυτός.

Ο ορίζοντας, όμως, ακόμη αφουγκράζεται τις μελωδίες της ημέρας. Ταξιδεύει σαν προσευχή μαζί τους κάτω απ'το λεπτό φως των αστεριών. Ο γλυκός ήχος της φυσαρμόνικας, το απαλό θρόισμα του ανέμου. Η ανεπανάληπτη μοναδικότητα της θάλασσας. Όλα μαγεμένα χορεύουν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Σε λίγο οι πρώτες ηλιαχτίδες κάνουν δειλά-δειλά την εμφάνισή τους.

Μια ακόμα νύχτα πέρασε.

υγ: ταιριάζει απόψε. απ'το ημερολόγιό μου. κάποια νύχτα του 2012. Σου στέλνω την προσευχή μου και την αγάπη μου. Καλό ξημέρωμα να'χεις.

Ασύνορα σύνορα

Σήμερα θα'θελα να σου μιλήσω για κάτι που διάβασα στο ευαγγέλιο χτες: "πάντα μοι έξεστιν, αλλ'ου πάντα συμφέρει. Πάντα μοι έξεστιν, αλλ'ου πάντα οικοδομεί. Μηδείς το εαυτού ζητείτω, αλλά το του ετέρου έκαστος".

Όσο καθόμουν και τα σκεφτόμουν μετά τόσο χανόμουν. Έχουν τέτοιο μεγάλο βάθος αυτές οι φράσεις... Δεν περιγράφουν απλά τις έννοιες της ελευθερίας και της αγάπης. Τις οριοθετούν μέσα σ'ένα ασύνορο,ζωογόνο πέλαγος: αυτό της θεϊκής παρουσίας Του. Εκεί που δεν υπάρχει ούτε θάνατος ούτε κόλαση ούτε φθορά. Παρά μόνο μια ατέλειωτη χαρά. Απερίγραπτο...

Απείθαρχες σκέψεις της νύχτας

Τα ίχνη που αφήνεις στην άμμο της ζωής σου κρύβουν ιστορίες πολλές. Πες μου, τις θυμάσαι;

Κι όταν ένα νέο κεφάλαιο θ'ανοίγει στη ζωή σου και τα μάτια σου γεμάτα ανυπομονησία θα ρουφούν τις νέες περιπέτειες, θα 'χεις την ωριμότητα να θυμηθείς το τι χρειάστηκε για να φτάσεις μέχρις εδώ;

Ναι. Στ'αλήθεια η ζωή είναι ένας κύκλος. Ή μάλλον σαν πολλοί κύκλοι ο ένας πάνω στον άλλον. Κι εσύ κάθε φορά ανεβαίνεις στη στροφική σκάλα. Ανεβαίνεις όλο και πιο ψηλά. Και πιο ψηλά... Και πιο ψηλά...

Η θέα αιχμαλωτίζει. Ο νους ξεχνάει.

Η καρδιά όμως; Νομίζω, αξίζει να θυμάται. Να θυμάσαι...

Το ταξίδι πάντα θα συνεχίζεται. Πάντα...

Απείθαρχες σκέψεις. Της χτεσινοβραδινής νύχτας. Τώρα που το βλέπεις έχει ήδη ξημερώσει. Καλημέρα. Ο κόσμος μας τελικά ακόμη γυρίζει... Γυρίζει. Κι η ζωή προχωρεί.

Ρωτώντας τον εαυτό μου

Μήπως ο Χριστός ήρθε για να μου δείξει την ΑΓΑΠΗ κι γω το μόνο που κάνω είναι να κοιτάζω τα "μη" και τα "απαγορεύεται";

Μήπως ο Χριστός ήρθε για να με βοηθήσει να αποτινάξω τα πάθη μου κι εγώ ακόμη όχι μόνο επιμένω σ'αυτά αλλά τα κάνω και με περίσσια περηφάνεια;

Μήπως ο Χριστός είναι ΑΓΑΠΗ κι εγώ το μόνο που "αγαπώ" είναι ο εαυτός μου;

Τελικά, μήπως ο Χριστός ήρθε στον κόσμο και δεν πήρα μυρωδιά την γλυκιά παρουσία του;

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Κάτι από τα παλιά...

Για σήμερα, φίλε/η, σου έχω κάτι απ'τα παλιά. Τα δικά μου τα παλιά. Όταν ήμουν φοιτητής και μπορούσα να επισκέπτομαι το Όρος συχνά.

πάτα εδώ

Άκουγα προχτές το βράδυ, λοιπόν, τον παραπάνω ύμνο καθισμένος μπροστά στο PC μου... Και μνήμες από αγιορείτικες αγρυπνίες ήρθαν ορμητικά και γέμισαν την καρδιά μου. 
Δεν έχω κάτι άλλο να πω. Απλά συγκινήθηκα πολύ... 
καλημέρα :)

Πας εκκλησία;

- Εσύ εξομολογείσαι, εκκλησιάζεσαι; 
- Εγώ, πάτερ, αυτά τα θεωρώ τυπικά πράγματα. 
- Α, όχι! Αυτά είναι όπως το κεντρικό τούβλο του τρούλου, το κλειδί! Έτσι και το αφαιρέσεις, όλος ό τρούλος σωριάζεται. 
γέρ. Παΐσιος 

υγ: Το ανακάλυψα εδώ
υγ2: Να με συγχωρείτε που δεν απάντησα χτες στα σχόλια... Έχει αυξηθεί πάλι κατά πολύ το ωράριο της δουλειάς και ο χρόνος μου πάλι συρρικνώθηκε!

Όλα τα'χει η ζωή! Και είναι ωραία!

Ψάξε πιο πέρα απ'αυτό που βλέπεις.

Προσπέρασε τα όρια που νόμιζες πως έχεις.

Χαμογέλασε πιο πολύ απ'ότι συνήθιζες.

Κάψε τη συνήθεια.

Αγκάλιασε την περιπέτεια.

Αφέσου και ζήσε την ίδια τη ζωή! Με τις λύπες και τις χαρές της, με τις πίκρες και τις ομορφιές της, με τα δάκρυα και τα χαμόγελα. Όλα θα τα βρεις μπροστά σου. Όλα.

Κάτι που καλό είναι να μη το ξεχνάμε...

Είναι επικίνδυνο να διδάσκει ένας που δεν έχει προχωρήσει στην πράξη της αρετής.

Όπως δηλαδή καθώς κάποιος έχει σπίτι ετοιμόρροπο και δεχθεί σ’ αυτό φιλοξενούμενους, θα τους κάνει κακό με την πτώση των τοίχων, έτσι και εκείνοι οι οποίοι δεν κατάρτισαν πρώτα τους εαυτούς τους, θα προξενήσουν την απώλεια σε όσους προσέρχονται σε αυτούς. 

Γιατί με τα λόγια, βέβαια, τους προσκάλεσαν στο δρόμο της σωτηρίας, με την κακή τους όμως συμπεριφορά θα βλάψουν τελικά τους αγωνιστές.

αγία Συγκλητική

υγ1: Και θυμήθηκα αυτό που λέει: "Δεν είσαι τα λόγια και τα πιστεύω σου. Είσαι τα έργα σου".
υγ2: Το διάβασα στο πολύ αγαπημένο ιστολόγιο της Σαλογραίας (εδώ). Αρχική πηγή μάλλον εδώ.

Πώς γίνεται και μας αγαπά τόσο πολύ;!

Πώς γίνεται και μας αγαπά τόσο πολύ;!
Πώς γίνεται να μας αγαπά μέσα στην αθλιότητά μας;
Πώς γίνεται να προσπερνά την ανομία μας και να μας βοηθά μέχρι τέλους;
Πώς γίνεται να μην βλέπει τα τεράστια λάθη μας και να βλέπει μόνο τις μικρές πράξεις του καλού εαυτού μας;

Γιατί όταν καθυστερεί, το κάνει μόνο από αγάπη. 
Οταν δεν βοηθά, το κάνει μόνο από φιλανθρωπία.
Οταν δεν απαντά, είναι Παρών.
Γιατί οι άνθρωποί Του βρίσκονται παντού. 
Γιατί οι άγγελοί Του συντροφεύουν τις ψυχές μας και οι Άγιοί Του βοηθούν προκλητικά όποιον τους επικαλεστεί.
Γιατί η πίστη μας είναι ζωντανή.
Γιατί είναι παντού και δεν μπορείς να ξεφύγεις από την αγάπη Του!

Το κείμενο είναι της φίλης Βάγιας. Βάγια μου, σ'ευχαριστούμε πολύ :)

Συζητώντας με φίλο

- Ναι, βρε παιδί μου. Το βαρέθηκα αυτό το πράγμα! Νιώθω πως είμαι σ'ένα βάλτο και ασφυκτιώ...Όλο τα ίδια και τα ίδια! 

- Πωω... Συμφωνώ... Είναι ζόρι το να μην έχεις μια διέξοδο...

- Αποφάσισα να κάνω κάθε μέρα και από κάτι διαφορετικό.

- Όπως; 

- Ο,τιδήποτε! Ένα ανεβαστικό μουσικό κομμάτι το πρωί, μια βόλτα με την οικογένεια όταν με τα μικρά τελειώσουμε τα διαβάσματα, εναλλακτική διαδρομή μέχρι τη δουλειά, κλπ...

- Χμ... Καλό! 

- Έλεγα να ξεκινήσω και jogging photography.

- E;; Τι είν' τούτο πάλι;

- Σε μια ταινία το'χα δει παλιότερα. Κάνεις jogging σε ωραία μέρη και τραβάς φωτογραφίες ταυτόχρονα!

- Φάση πρέπει να'χει. Εγώ πάλι προτιμώ το ποδήλατο. Παραλία πιο πολύ... Και κανα 5x5 αραιά και πού. 

- Αχαχαχα. ΟΚ. Ξεκινάμε και βλέπουμε πώς θα πάει το πράγμα!

- Σωστός. Πώς λέει κ το slogan; Ζήσε κάθε μέρα τη ζωή σου σα να'ναι μοναδική.

- Έτσι!! 

(Σήμερα είπα να βάλω κάτι διαφορετικό και ελαφρύ. Όχι όλο τα ίδια. Το παρόν κείμενο είναι από διάλογο με φίλο. Παρέλειψα κάποια τμήματα της συζήτησης που'ταν πιο προσωπικά και άλλαξα λίγο τη ροή του λόγου χάριν blogging)

Η φωτογραφία της εβδομάδας

υγ: Ευχαριστώ πολύ τη καλή φίλη Βάγια γι'αυτή τη φωτογραφία!